Πήραμε το ρίσκο πρέπει να το διαχειριστούμε

Ακούω από τους λογικούς, που εναγωνίως συζητούν ασταμάτητα αυτές τις ώρες τις εξελίξεις, ότι δεν είναι η ώρα για συναισθηματισμούς, πρέπει να πάρουμε ψυχρές αποφάσεις αλλιώς θα χαθεί ο τόπος. Αλλά, όταν έχεις μπροστά σου μια παράλογη συμπαιγνία, που προσπαθεί να καταστρέψει τον τόπο, είναι δύσκολο να μείνεις στη λογική. Πρέπει κάποτε να απαντάς και με το νεύρο και να τους πεις ένα εκτονωτικό: ε, ασσιχτίρ πια, αδίστακτοι αλήτες, που έχετε εξουσία στα χέρια σας και νομίζετε ότι δικαιούστε να πειραματίζεστε και να καταστρέφετε μέσα σε μια νύχτα ένα λαό, που δεν κατάφεραν να καταστρέψουν στρατιές εισβολέων επί τρεις χιλιάδες χρόνια. Διότι, ας μας εξηγήσει κάποιος πού βρίσκεται η λογική, όταν κάνει δημόσια ανακοίνωση η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ότι αποφάσισε να διατηρήσει την παροχή ρευστότητα προς τις κυπριακές τράπεζες μέχρι τη Δευτέρα και μετά θα μας αφαιρέσουν τον αναπνευστήρα κι ας ψοφήσουμε. Φυσικά, αυτοί δεν μιλούν με τέτοιες εκφράσεις, δεν είναι σαν κι εμάς τους αγενείς ανατολίτες, αλλά η ουσία και το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Την ώρα που ένας λαός, η Κυβέρνηση και το Κοινοβούλιο βρίσκονται σε συνεχείς διαβουλεύσεις για να βρουν τρόπο να ανταποκριθούν στις οδηγίες τους, αυτοί κάθονται στις Βρυξέλλες και εκδίδουν μιαν ανακοίνωση πέντε γραμμών και προκαλούν κυριολεκτικό χάος. Γιατί; Θα μπορούσαν να στείλουν την απόφαση τους στην Κεντρική Τράπεζα, όπως στέλνουν όλες τις αποφάσεις και οδηγίες τους. Αλλά το έκαναν δημόσια ακριβώς για να προκαλέσουν χάος και ο εκβιασμός να είναι απόλυτος και αποτελεσματικός. Διότι ο προηγούμενος εκβιασμός με την απόφαση του Γιούρογκρουπ, εισέπραξε ένα ηχηρό ΟΧΙ, από το οποίο άντλησαν δύναμη όλοι οι λαοί της Ευρώπης και όχι μόνο οι αδικημένοι του Νότου, κι αυτοί εισέπραξαν γενική αποδοκιμασία για τις αποφάσεις που πήραν πίσω από τα χρυσοποίκιλτα γραφεία τους, όπως τους έλεγαν προχτές οι ευρωβουλευτές. Με αυτούς, λοιπόν, τους παράλογους εκβιαστές η λογική δεν έχει νόημα. Κι αν είχαμε κάποιο δισταγμό ή αμφιβολία για το ΟΧΙ της Τρίτης, τώρα δεν έχουμε κανέναν. Τη λογική να την χρησιμοποιήσουμε μόνο για να δούμε τι θα κάνουμε με τον τόπο μας. Αφού πήραμε το ρίσκο του «όχι» πρέπει να το διαχειριστούμε, πραγματικά χωρίς συναισθηματισμούς. Κατεπειγόντως και χωρίς φανφαρολογίες όπως αυτές που ακούμε από κόμματα και πολιτικούς, ακόμα και σήμερα την ώρα του αναπνευστήρα. Μέχρι τώρα φανήκαμε ανεπαρκέστατοι ενώπιον της οικονομικής κρίσης. Τώρα, δεν έχουμε περιθώρια, ούτε για δημοψηφίσματα, ούτε για αοριστολογίες και υπεκφυγές. Αν πρέπει να γίνει κάτι με τη Λαϊκή Τράπεζα να γίνει οργανωμένα κι όχι στην τύχη, όχι «άτακτη χρεοκοπία», για να προστατευθούν οι εργαζόμενοι και οι πελάτες. Όμως, η ρύθμιση για τη Λαϊκή δεν είναι αρκετή. Χρειάζονται πολύ περισσότερα για να βγούμε από αυτό τον στρόβιλο. Κι όλα απαιτούν θαρραλέες πολιτικές αποφάσεις αλλά και λαϊκή συναίνεση. Η λαϊκή συναίνεση θα υπάρξει μόνο αν η ηγεσία πάρει σοβαρές αποφάσεις και τερματίσει τις κομματικές σκοπιμότητες. Να διώξει την Τρόικα αλλά να έχει άλλες λύσεις. Να δημιουργήσει Ταμείο Αλληλεγγύης αλλά να έχει σχέδιο για να φέρει αποτέλεσμα. Ο λαός είναι έτοιμος να κάνει θυσίες, το έχει αποδείξει όποτε χρειάστηκε και χρειάστηκε αμέτρητες φορές. Οφείλει να το αποδείξει και η ηγεσία.