του Νίκου Ντάσιου
Η Ελλάδα σωστά ανταποκρίθηκε στην τεράστια ανθρωπιστική κρίση που προκάλεσε ο καταστροφικός σεισμός στην Ανατολία καταδεικνύοντας πρωτίστως στον Τουρκικό λαό και σε αντίθεση με την προπαγάνδα του καθεστώτος Ερντογαν, την πραγματική εικόνα μιας φιλειρηνικής και σύμμαχης χώρας.
Θα ήταν λάθος όμως ν’ αντιμετωπιστεί ένα συγκυριακό γεγονός όπως ο σεισμός, ως παράγοντας που θα αλλάξει τον Οθωμανικό αναθεωρητισμό που αποτελεί συνδυαστικά προϊόν εσωτερικής ισχύος, ευρασιανικού προσανατολισμού και ισλαμισμού.
Η χώρα –παρά τις φωνές που ακούγονται τελευταία– δεν πρέπει να επαναλάβει τις λανθασμένες επιλογές του 1999, όταν με την διπλωματία των σεισμών και το δόγμα του κατευνασμού έδωσε το εισιτήριο για την ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας χωρίς κανένα αντάλλαγμα, επιτρέποντας στο νέο τότε καθεστώς Ερντογάν να ανατρέψει συντριπτικά υπέρ της γείτονος το ισοζύγιο ισχύος μέσα σε 20 χρόνια.
Αντίθετα σήμερα θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε την περίοδο νηνεμίας λόγω αντικειμενικής αδυναμίας του καθεστώτος να προβεί σε θερμό επεισόδιο, όπως σχεδίαζε την περίοδο των ελληνικών εκλογών, για την βελτίωση της αμυντικής θωράκισης και των όρων αποτροπής.
Για παράδειγμα, η ευθυγράμμιση Δένδια με τον νέο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Ν. Χριστοδουλίδη αποτελεί ευκαιρία για την επαναφορά του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος Ελλάδας Κύπρου και τη χάραξη Ελληνοκυπριακής ΑΟΖ.
Η απρόσκοπτη συνέχιση των θαλάσσιων ερευνών για υδρογονάνθρακες προϋποθέτει την επέκταση των χωρικών μας υδάτων νοτίως της Κρήτης και την χάραξη ΑΟΖ Ελλάδας-Λιβύης, από-νομιμοποιώντας το παράνομο Τουρκο-λιβυκό μνημόνιο.
Η Ελλάδα κατά την πρόσφατη επίσκεψη Μπλίνκεν θα πρέπει, μεταξύ άλλων, να στηρίξει την επαν-ενεργοποίηση της Αμερικανικής διπλωματίας για την διεξαγωγή εκλογών στην Λιβύη και την απομάκρυνση των ξένων στρατευμάτων σε συνεργασία με την Γαλλία, την Ιταλία και την Αίγυπτο.
Οι Ελληνο-ιταλικές συμφωνίες για την εξυγίανση των ναυπηγείων Σκαραμαγκά και την κατασκευή κορβετών θα πρέπει ν αποτελέσουν βάση για την αναδιάρθρωση της αμυντικής βιομηχανίας με μεγιστοποίηση της εγχώριας προστιθέμενης αξίας στην ελληνική βιοτεχνία και βιομηχανία. Αυτά θα έπρεπε να αποτελούν τα μείζονα ζητήματα τα οποία θα έπρεπε να θέτει αυτή την περίοδο η αντιπολίτευση, ή καλύτερα μια «άλλη» αντιπολίτευση….
