Ο κύκλος της εξαπάτησης

23 Ιουλίου 2001
Έπειτα από μια συζήτηση με έναν Σέρβο συνομιλητή διεξάγαμε έρευνα σχετικά με μια αναφορά για: Καταστροφή Στοιχείων για Εγκλήματα κατά Κοσοβάρων Αλβανών που στάλθηκε στην balkanhr […], τη Βαλκανική Λίστα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, και την οποία ο συνομιλητής μας είχε βρει στα Βαλκανικά Ακαδημαϊκά Νέα.

Ξεκινώντας από κει και, με το ένα να οδηγεί στο άλλο, ακολουθώντας τον μίτο της Αριάδνης σχηματίστηκε μια αναμφισβήτητη εικόνα: Κάποιοι άνθρωποι και κάποιοι οργανισμοί  βρίσκονται στο κέντρο ενός μεγάλου κύκλου εξαπάτησης. Όλοι μοιάζουν ειλικρινείς, μερικοί έχουν σίγουρα καλές προθέσεις, όμως, πίσω από τον πέπλο της νομιμότητας και των ανθρωπιστικών ανησυχιών, ανακαλύπτουμε τους ίδιους πανίσχυρους ανθρώπους και τα ίδια ιδρύματα, όπως το Ινστιτούτο για την Ανοιχτή Κοινωνία του δισεκατομμυριούχου και φιλάνθρωπου –κατά τον πλέον συνήθη χαρακτηρισμό που του προσδίδουν– Τζωρτζ Σόρος, το Ίδρυμα Φορντ, το Ινστιτούτο Ειρήνης των Ηνωμένων Πολιτειών, το Εθνικό Ίδρυμα για τη Δημοκρατία και πολλά άλλα, που χρηματοδοτούν και χρησιμοποιούν πλήθος από πασίγνωστες ΜΚΟ, όπως η Human Rights Watch, η Διεθνής Αμνηστία, το International Crisis Group, το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι και πολλές άλλες. Μέσα σε όλα αυτά όμως, λάμποντας σαν το Αστέρι του Νότου, βρίσκεται ο Τζωρτζ Σόρος, που σαν γιγάντιο χταπόδι του Ιουλίου Βερν απλώνει τα πλοκάμια του σε όλη την Ανατολική Ευρώπη, τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, τον Καύκασο, όπως και τις δημοκρατίες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Με τη βοήθεια αυτών των ποικιλώνυμων οργανώσεων, των συνεργατών και εταίρων τους, που έχουν άπαντες αξιοσέβαστα ονόματα και δέχονται γενναίες χορηγίες, και παρόλο που κατά πάσα πιθανότητα οι περισσότεροι έχουν καλές προθέσεις, είναι σε θέση όχι μόνο να διαμορφώσουν, αλλά και να δημιουργήσουν εκ του μηδενός τις «ειδήσεις», την ατζέντα των θεμάτων και την κοινή γνώμη, που τους είναι αναγκαία για να προωθήσουν τους σκοπούς τους, οι οποίοι είναι, εν συντομία, ο έλεγχος του κόσμου και των πλουτοπαραγωγικών πηγών και η προώθηση του κοινού τους ιδανικού για μια τέλεια παγκόσμια τάξη made in America.
Το παρόν έγγραφο διερευνά μια πληθώρα από συσχετισμούς. Όπως είπαμε, ξεκινάμε από μια αναφορά σχετικά με την Καταστροφή των Αποδείξεων για τα εγκλήματα ενάντια στους Κοσοβάρους Αλβανούς, η οποία συμπεριλήφθηκε στη Λίστα διανομής του balkanhr το Μάιο του 2001, και ανέφερε την ιστορία –η οποία αναπαρήχθη από τα μεγάλα ΜΜΕ μέσα στον Ιούνιο– περί ενός φορτηγού ψυγείου γεμάτου πτώματα, το οποίο βγήκε από τοn Δούναβη στις Σιδερένιες Πύλες, κοντά στο Κλάδοβο της Σερβίας, στις 6 Απριλίου του 1999. Η αναφορά ήταν ανυπόγραφη. Η πηγή της, κατά το μήνυμα, ήταν το Κέντρο Ανθρωπιστικής Δικαιοσύνης, μέσω του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι. Η επόμενη λογική κίνηση ήταν να μπούμε στη σελίδα του Ελληνικού Παρατηρητηρίου στο Διαδίκτυο, το οποίο είναι τμήμα του The Balkan Human Rights Web Pages (Σελίδα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τα Βαλκάνια). Εκεί η αναφορά σε συνέδεε… πάλι με το Balkan Human Rights List (που ιδρύθηκε το 2000 από το… The Balkan Human Rights Web Pages)!

Συνειδητοποιώντας ότι κάναμε τον πρώτο μας κύκλο, αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το Κέντρο Ανθρωπιστικής Δικαιοσύνης, αλλά μετά από μια ώρα περίπου διαπιστώσαμε ότι δεn μπορούσαμε να ξαναβρούμε την αρχική αναφορά (τουλάχιστον στην αυθεντική μορφή, βλ. παρακάτω). Έτσι ξαναγυρίσαμε στο πρώτο βήμα και αποφασίσαμε να επισκεφτούμε τα Βαλκανικά Ακαδημαϊκά Νέα (ΒΑΝ). Τα ΒΑΝ είναι τμήμα του Κονσόρτσιουμ Πηγών για τις Μειονότητες και συνδέεται με το Κέντρο Πολιτικής Νοτιοανατολικής Ευρώπης (SEEP). Φιλοξενείται στη σελίδα του SEEP. Τα ΒΑΝ έχουν δικό τους διανομέα (κόμβο;) στο yahoo. O δημιουργός των ΒΑΝ είναι κάποιος Florian Bieber που τυχαίνει να είναι εκ των εκδοτών του SEEP. Το SEEP χρηματοδοτείται από την Αλβανική Ένωση Πολιτικών Επιστημών (Τίρανα Αλβανίας), το Ινστιτούτο για μια Ανοιχτή Κοινωνία (Βουδαπέστη Ουγγαρίας), το Κεντρικό Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο (Βουδαπέστη Ουγγαρίας) και την Ανεξάρτητη Μακεδονική Ένωση Πολιτικών Επιστημών (Σκόπια). Το site του SEEP τυχαίνει επίσης να φιλοξενείται από το Κεντρικό Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο (ΚΕΠ). Το ΚΕΠ ιδρύθηκε το 1994 από τον Τζωρτζ Σόρος. Οργανισμοί που συνδέονται με το ΚΕΠ είναι το Ινστιτούτο για μια Ανοιχτή Κοινωνία Βουδαπέστης και το Δίκτυο Ιδρυμάτων Σόρος. «Το Ινστιτούτο για μια Ανοιχτή Κοινωνία Βουδαπέστης ιδρύθηκε το 1993 για ν’ αναπτύξει και να εισαγάγει προγράμματα στους τομείς της εκπαίδευσης και των κοινωνικών και νομικών μεταρρυθμίσεων στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη και την Πρώην Σοβιετική Ένωση. Το Ι.Α.Κ.Β. είναι τμήμα του Δικτύου Ιδρυμάτων Σόρος, μιας ομάδας αυτόνομων οργανισμών που δημιουργήθηκε και υποστηρίζεται από τον Τζωρτζ Σόρος», αναγράφεται στην ιστοσελίδα. Ο Florian Bieber, ο συνεκδότης του SEEP και δημιουργός των ΒΑΝ ,δούλευε για το ΚΕΠ από τον Οκτώβριο του 1998 ως τον Ιούνιο του 2000. Διατηρεί μια θέση διδασκαλίας στο μάθημα των Νοτιοανατολικο­ευρω­παϊκών Σπουδών στο ΚΕΠ (αυτή τη στιγμή είναι λέκτορας στο Περιφερειακό πρό­γραμμα μεταπτυχιακών με θέμα Δημοκρατία και Ανθρώπινα Δικαιώματα στο Πανεπιστήμιο του Σεράγεβο). Αν διαβάσει κανείς προσεκτικά τον φάκελό του, θα διαπιστώσει εύκολα τις πολλές του διασυνδέσεις.

Οι άλλοι δυο χρηματοδότες του SEEP είναι η Ανεξάρτητη Μακεδονική Ένωση Πολιτικών Επιστημών (Σκόπια, ‘Μακεδονία’), η οποία δεν έχει ιστοσελίδα και η Αλβανική Ένωση Πολιτικών Επιστημών (Τίρανα Αλβανίας), ή ΑΕΠΕ. Η ΑΕΠΕ ιδρύθηκε το 2000 για να «συμβάλει στην εισαγωγή και την πρόοδο των σπουδών όλων των κλάδων της πολιτικής επιστήμης (Συγκριτική Πολιτική, Πολιτική Οικονομία και δημόσιες πολιτικές, Διεθνείς Σχέσεις, Πολιτική Θεωρία, Κρατική Πολιτική, τμηματικές Σπουδές κ.λπ.) σε αλβανόφωνους οργανισμούς και πανεπιστήμια στην Αλβανία και αλλού». Η ΑΕΠΕ δεν παρέχει καμιά πληροφόρηση σχετικά με τη χρηματοδότησή της. Εν τούτοις, δυο από τα μέλη του ΔΣ έχουν πτυχίο από το KEΠ και η σελίδα αναφέρει πως ο οργανισμός είναι «εκ των εκδοτών του SEEP».

Όπως προαναφέρθηκε,τα ΒΑΝ, εκτός από τη σχέση τους με το SEEP ,αποτελούν και μέλος του Κονσόρτσιουμ Πηγών για τις Μειονότητες (COMIR). Το COMIR, κατά την ιστοσελίδα του, είναι ένα πρόγραμμα συνεργασίας βασισμένο στο Διαδίκτυο που στοχεύει στο να προαγάγει την ελεύθερη ροή πληροφοριών και διαλόγου στο πεδίο των σχέσεων μεταξύ εθνών, της πολυπολιτισμικής πολιτικής και των δικαιωμάτων των μειονοτήτων. Το COMIR στοχεύει στο να εγκαθιδρύσει ένα επιτελείο πληροφοριών και δράσεως στην περιοχή της Ευρώπης (περιοχή του ΟΑΣΑ) για να υποστηριχθεί η δημοκρατική διακυβέρνηση πολυεθνοτικών και πολυεθνικών κοινωνιών. Γι’ αυτόν το σκοπό, το COMIR αναπτύσσει και προωθεί διαδικτυακές βιβλιοθήκες, λίστες από ηλεκτρονικές διευθύνσεις, μια βάση δεδομένων από πλήρη ντοκουμέντα, εκπαιδευτικό υλικό κλπ. Οι μεγαλύτερες πρωτοβουλίες του είναι μια εικονική βιβλιοθήκη, λίστες e-mail συνεργατών, μια μηχανή έρευνας στα sites των ιδρυτών, ένα πακέτο Πηγών για Ακτιβιστές των μειονοτικών δικαιωμάτων, μια βάση δεδομένων των επιτυχημένων πρακτικών και νομική εκπαίδευση. Το COMIR φιλοξενείται από την Πρωτοβουλία για τη Μεταρρύθμιση των Τοπικών Κυβερνήσεων και των Δημοσίων Υπηρεσιών (LGI). Το LGI  «ιδρύθηκε το 1997 από το Συμβούλιο του Ινστιτούτου για μια Ανοιχτή Κοινωνία Βουδαπέστης. Η Πρωτοβουλία αντικαθιστά το Ινστιτούτο στα θέματα Τοπικής Διακυβέρνησης και Δημοσίων Υπηρεσιών και οικοδομεί πάνω στα επιτεύγματά του», αναφέρει η ιστοσελίδα. «Η ανάπτυξη δημοκρατικής και αποτελεσματικής διοίκησης σε επίπεδο τοπικό, όχι κεντρικού  κράτους, παραμένει ένα από τα κεντρικά αιτούμενα της μετάβασης. Η ανταλλαγή τεχνογνωσίας μεταξύ των χωρών μπορεί να συμβάλει σημαντικά στη διαδικασία των μεταρρυθμίσεων στην περιοχή. Η πρωταρχική αποστολή του LGI είναι να ενθαρρύνει μια τέτοια διασυνοριακή συνεργασία, και δυνητικά να διαδώσει και να υποστηρίξει στην περιοχή σημαντικές έρευνες-σπουδές  πολιτικής  που θα μπορούσαν να έχουν σημαντικό αντίκτυπο στη διαδικασία των μεταρρυθμίσεων». Άρα λοιπόν το COMIR φιλοξενείται από το Ινστιτούτο για μια Ανοιχτή κοινωνία του Τζωρτζ Σόρος.

Σελίδες που συνεργάζονται με το COMIR είναι: Το Κέντρο Ντοκουμέντων και Πληροφοριών για τις Μειονότητες στην Ευρώπη ­­- Νοτιοανατολικής Ευρώπης, Η Ομάδα Δικαιωμάτων των Μειονοτήτων MRG LGI MMCP, η Πρωτοβουλία για τη μεταρρύθμιση των τοπικών Κυβερνήσεων και των Δημόσιων Υπηρεσιών, το Ευρωπαϊκό Κέντρο για τα Θέματα των Μειονοτήτων, το Κέντρο για τα Δικαιώματα των Ρομά, το Ινστιτούτο Φόρουμ για τις Κοινωνικές Σπουδές, τα Βαλκανικά Ακαδημαϊκά Νέα, το Human Rights Watch,  το Ινστιτούτο Συνταγματικής και Νομικής Πολιτικής, η Ευρωπαϊκή Ακαδημία Μπολζάνο/Μπόζεν και ο Παγκόσμιος Οργανισμός κατά των Βασανιστηρίων.

Μια και το COMIR είναι συνεργάτης του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι αποφασίσαμε να επισκεφτούμε το site αυτό.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του, το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι ιδρύθηκε το 1993 από μέλη της Ομάδας Μειονοτικών Δικαιωμάτων Ελλάδος, που ανήκει στη Διεθνή Ομάδα Μειονοτικών Δικαιωμάτων από το 1992. Το 1993, το ΕΠΣΕ έγινε το ελληνικό μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας του Ελσίνκι. Το 1998, το ΕΠΣΕ έγινε μέλος του Διεθνούς Συντονισμού για την Ελευθερία της Έκφρασης και το 2000 του Ευρωμεσογειακού Δικτύου των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και του Οργανισμού ΜΜΕ Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Το ΕΠΣΕ παρατηρεί, καταγράφει και ασκεί πίεση για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα, και περιστασιακά, στα Βαλκάνια. Συμμετείχε και συνεργάστηκε συχνά στην καταγραφή των ελληνικών και βαλκανικών ΜΜΕ ως προς την παραγωγή στερεοτύπων και ρητορικής μίσους. Συνέταξε λεπτομερείς αναφορές σχετικά με εθνικές, γλωσσικές, θρησκευτικές και μεταναστευτικές μειονότητες στην Ελλάδα, καθώς και σχετικά με τις ελληνικές μειονότητες στην Αλβανία και την Τουρκία. Από το 1997, σε συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Κέντρο Δικαιωμάτων των Ρομά, διευθύνει ένα Γραφείο για τους Ρομά στην Ελλάδα. Επίσης, από το 1997, διευθύνει το Γραφείο Σύνταξης Αθηνών του Εναλλακτικού Δικτύου Πληροφόρησης(AIM), ενώ το 2000 άρχισε την έκδοση του μηνιαίου ηλεκτρονικού περιοδικού «Δικαιωματικά» στην ελληνική γλώσσα. Το 1998, το ΕΠΣΕ υπήρξε συνιδρυτής του Κέντρου Ντοκουμέντων και Πληροφοριών για τις Μειονότητες στην Ευρώπη – Νοτιοανατολικής Ευρώπης, (CEDIME-SE), λειτουργώντας μια ιστοσελίδα (http://www.greekhelsinki.gr) και δύο web lists που καλύπτουν θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και παρέχουν συνοπτικές και συγκριτικές παρουσιάσεις όλων των μειονοτήτων της περιοχής. Το 2000, το CEDIME-SE συμμετείχε στην ίδρυση του Κονσόρτσιουμ Πηγών για τις Μειονότητες (COMIR).

Στην ιστοσελίδα του γράφει:
«Το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι και την Ομάδα Μειονοτικών Δικαιωμάτων Ελλάδος θα ήθελαν να ευχαριστήσουν για τη χορηγία τους το Ινστιτούτο για μια Ανοιχτή Κοινωνία, τα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης PHARE και Ευρωμωσαϊκό, την Αυστριακή κυβέρνηση και Ομοσπονδιακή Καγκελαρία, τον Νίκο Δήμου, το Ίδρυμα Άρτος Ζωής, το Ευρωπαϊκό Κέντρο για τα Δικαιώματα των Ρομά, το Ίδρυμα Μπέργκχοφ για την Έρευνα των Συγκρούσεων, το Ινστιτούτο Άσπεν Βερολίνου, τη Διεθνή Ομοσπονδία του Ελσίνκι, την Εταιρία Επικοινωνίας και Πολιτικών Ερευνών, την Ελληνική Γραμματεία Νέας Γενιάς και άλλους».

Συνεπώς το ΕΠΣΕ χρηματοδοτείται από το ΙΑΚ, μεταξύ άλλων. Και τι γίνεται με τους διάφορους  «οργανισμούς» με τους οποίους συνεργάζεται;

Η Διεθνής Ομάδα Μειονοτικών Δικαιωμάτων (MRG): Το (MRG) είναι ένας «μη κυβερνητικός οργανισμός με έδρα το Λονδίνο (Ην. Βασίλειο). Το (MRG) προωθεί τα δικαιώματα εθνικών, γλωσσικών και θρησκευτικών μειονοτήτων». Το MRG στη σελίδα του δεν αναφέρει χρηματοδότηση και σπόνσορες, όμως το ΕΠΣΕ αναφέρει ότι, τουλάχιστον το MRG Ελλάδος, υποστηρίζεται, μεταξύ άλλων, από το ΙΑΚ (βλ. ανωτέρω). Η αρχική του σελίδα έχει σύνδεση με το COMIR.

Το Ευρωπαϊκό Κέντρο για τα Δικαιώματα των Ρομά (ERRC). Τo ERRC είναι ένας «διεθνής οργανισμός δημοσίου δικαίου που καταγράφει την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ρομά και παρέχει νομική βοήθεια σε περιπτώσεις παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Οι μεγάλοι σπόνσορες είναι: Το Ινστιτούτο για μια Ανοιχτή Κοινωνία, το Ίδρυμα Φορντ, το Ίδρυμα Τσαρλς Στιουαρτ Μοττ,  το Ταμείο Ρούμπεν και Ελίσαμπεθ Ράουσιγκ, το ταμείο Αδελφοί Ροκφέλλερ και το Ταμείο Τζ. Μ. Κάπλαν.

Προσέξτε παρακαλώ, ότι το ΕΠΣΕ, που χρηματοδοτείται εν μέρει από το ΙΑΚ, χρηματοδοτείται επίσης εν μέρει και από το ERRC, το οποίο πάλι χρηματοδοτείται εν μέρει από …ΙΑΚ!

Διεθνής ένωση για την Ελευθερία της έκφρασης (IFEX): To IFEX «γεννήθηκε το 1992, όταν πολλές από τις σημαντικότερες οργανώσεις για την ελευθερία της έκφρασης παγκοσμίως συναντήθηκαν στο Μόντρεαλ βρίσκοντας τον καλύτερο τρόπο για να προωθήσουν τους κοινούς τους στόχους». Οι οργανισμοί που υποστηρίζουν την IFEX είναι: Το Καναδικό Διεθνές Κέντρο Ανάπτυξης (Καναδάς), το Ινστιτούτο για μια Ανοιχτή Κοινωνία (ΗΠΑ), το Υπουργείο Εσωτερικών της Δανίας, το Ίδρυμα Φορντ (ΗΠΑ), το Φόρουμ Ελευθερίας (ΗΠΑ), το Ανθρωπιστικό Ινστιτούτο συνεργασίας με τις Αναπτυσσόμενες Χώρες (Hivos), (Ολλανδία), το Ίδρυμα Τζόυς Μερτζ – Γκίλμορ (ΗΠΑ), το Υπουργείο Εξωτερικών της Φινλανδίας, το Ίδρυμα Μνήμης του Ρόμπερτ ΜακΚόρμικ (ΗΠΑ), το Σουηδικό Διεθνές Αναπτυξιακό Κέντρο (Σουηδία) και ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών για την Εκπαίδευση, την Επιστήμη και τον Πολιτισμό (ΟΥΝΕΣΚΟ).

Ευρωμεσογειακό Δίκτυο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (EMHRN): το ΕΜΗRΝ, που ιδρύθηκε το 1997, «είναι ένα δίκτυο οργανισμών για τα ανθρώπινα δικαιώματα με παρουσία σε πάνω από 20 χώρες της Ευρωμεσογειακής περιοχής». Χρηματοδότες ή σπόνσορες δεν αναφέρονται. Μεταξύ των μελών τους είναι το Human Rights Watch και η Διεθνής Αμνηστία.

Το Greek Helsinki Monitor (GHM) επίσης σχετίζεται με το Ινστιτούτο Πληροφόρησης για τον Πόλεμο και την Ειρήνη (IWPR). Το IWPR είναι «ένα ανεξάρτητο μορφωτικό Ίδρυμα με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο». Το IWPR «υποστηρίζει τον εκδημοκρατισμό και την ανάπτυξη σε περιοχές κρίσης, παρέχοντας μια διεθνή βάση, επαγγελματική εκπαίδευση και οικονομική βοήθεια σε ανεξάρτητα Μέσα, ακτιβιστές των ανθρώπινων δικαιωμάτων και άλλες δημοκρατικές φωνές». Η ιστοσελίδα του IWPR εκφράζει ευχαριστίες στα «ακόλουθα ιδιωτικά και κυβερνητικά ιδρύματα και οργανώσεις που υποστηρίζουν τις τοπικές δραστηριότητες ανάπτυξης της πληροφόρησης και των Μέσων»: Εταιρία Κάρνεγκι της Νέας Υόρκης, Υπουργείο Διεθνούς Ανάπτυξης (Ηνωμένο Βασίλειο), την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Γραφείο Εξωτερικών υποθέσεων, το Φόρουμ Ελευθερίας, το Ίδρυμα Φορντ, το Εθνικό Ίδρυμα για τη Δημοκρατία, Κοινοτική Χρηματοδότηση (Ηνωμένο Βασίλειο), το Ινστιτούτο για μια Ανοιχτή Κοινωνία, τον οργανισμό «Ο Τύπος Τώρα», το Ίδρυμα Σάμιουελ Ρούμπιν, το Σουηδικό Κέντρο Διεθνούς Ανάπτυξης και Συνεργασίας, το Ινστιτούτο για την Ειρήνη (ΗΠΑ) και το Ίδρυμα Ουίνστον για την Παγκόσμια Ειρήνη.

Το GHM αναμεταδίδει τις αναφορές της Human Rights Watch και σχετίζεται με αυτήν τουλάχιστον μέσω COMIR και EMHRN. Για τους αναγνώστες που δεν είναι ενήμεροι για τo HRW, συστήνουμε το ρεπορτάζ του Paul Treanor: Ποιος είναι πίσω από τo Human Rights Watch. To Eυρωπαϊκό τμήμα του Συμβουλίου του HRW, με το όνομα Υποδιοίκηση Ευρώπης και Ασίας, συνδέεται με τη Διεθνή Ομοσπονδία του Ελσίνκι για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (η οποία, παρεμπιπτόντως, χρηματοδοτείται μεταξύ άλλων από το Ίδρυμα Φορντ. Βλέπε http://www.ihf-hr.org/about.htm#Fu­n­ders).

Το Συμβούλιο για την Υπεράσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Ελευθεριών (αγνώστου χρηματοδότη) δημοσιεύει μια εβδομαδιαία αναφορά πάνω στην «κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών στην Κόσσοβα» [προσέξτε την προφορά]. Αυτές οι αναφορές αναμεταδίδονται, μεταξύ άλλων, από το GHM και το BAN.

Το ίδιο γίνεται με τις αναφορές και τις αναλύσεις της Διεθνούς Ομάδας Κρίσεων (ICG). To ICG είναι ένας «ιδιωτικός πολυεθνικός οργανισμός, αφιερωμένος στην ενίσχυση της ικανότητας της Διεθνούς Κοινότητας να αντιδρά, να κατανοεί και να δρα ώστε να αποτρέπει και να συγκρατεί τις συγκρούσεις».  Οι αναγνώστες ίσως να θυμούνται την αναφορά της ICG της 26ης Νοεμβρίου του 1999 για την Trepca: «Βρίσκοντας άκρη στο Λαβύρινθο», η οποία υποδείκνυε πως η UNMIK και η  KFOR πρέπει να αναλάβουν τον έλεγχο του συγκροτήματος ορυχείων της Trepca – πράγμα το οποίo έκαναν. Η ICG είναι ένας ενδιαφέρων οργανισμός, ο οποίος θα άξιζε μια ιδιαίτερη έρευνα. Δηλώνει στο διαδίκτυο πως «Η διατήρηση διαφοροποιημένης βάσης χρηματοδότησης είναι κρίσιμη για τη διατήρηση της πολιτικής ανεξαρτησίας και της αξιοπιστίας της ICG», ενώ προσθέτει πως «η ΙCG λαμβάνει χρηματοδότηση από κυβερνήσεις, οργανισμούς κοινής ωφέλειας, εταιρείες και ιδιώτες δωρητές. Οι ακόλουθες κυβερνήσεις είναι μεταξύ των δωρητών στον παρόντα χρόνο: Αυστραλία, Καναδάς, Δανία, Φινλανδία, Γαλλία, Γερμανία, Ιρλανδία, Ιαπωνία, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Νορβηγία, Δημοκρατία της Κίνας (Ταϊβάν) [προσέξτε πώς ονομάζεται η Ταϊβάν], Σουηδία, Ελβετία και Ηνωμένο Βασίλειο». Στα ιδρύματα και τους ιδιώτες δωρητές περιλαμβάνονται οι εξής: Ίδρυμα Ansary, Ίδρυμα Γουίλλιαμ και Φλόρα Χόυλετ, Ίδρυμα Τσαρλς Στιούαρτ Μοτ, Ινστιτούτο για μια Ανοιχτή Κοινωνία, Ταμείο Ploughshares, Ίδρυμα Σασακάβα, Ίδρυμα Σμιθ Ρίτσαρντσον και Ινστιτούτο Ειρήνης των ΗΠΑ.

Ο καλύτερος τρόπος να σχηματίσει κανείς μια εικόνα για την «πολιτική ανεξαρτησία και την αξιοπιστία» της ICG είναι να δει το Διοικητικό Συμβούλιο. Μεταξύ των πλέον των 50 μελών υπάρχουν τα ακόλουθα ονόματα: Στίβεν Σόλαρζ (Αντιπρόεδρος της ICG και πρώην μέλος του Κογκρέσου), Μόρτον Αμπράμοβιτς (πρώην υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ και πρώην πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Τουρκία), Κένεθ Άντελμαν (πρώην πρέσβης των ΗΠΑ και Αναπληρωτής Μόνιμος Αντιπρόσωπος στον ΟΗΕ), Ρίτσαρντ Άλλεν (πρώην επικεφαλής του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας των ΗΠΑ και Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας), Λούις Άρμπουρ (Δικαστής του Ανωτάτου Δικαστηρίου του Καναδά και πρώην αρχιεισαγγελέας του Διεθνούς Δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία), Γουέσλεϋ Κλαρκ (πρώην Ανώτατος Συμμαχικός Διοικητής Ευρώπης), Άλλαν Τζ. Μακ Ίαχεν (πρώην αναπληρωτής πρωθυπουργός του Καναδά), Μπάρμπαρα ΜακΝτούγκαλλ (πρώην Υπουργός Εξωτερικών του Καναδά), Γουέην Όουενς (πρόεδρος του Κέντρου για την Ειρήνη και την Οικονομική συνεργασία τη Μέση Ανατολή), Τζωρτζ Σόρος (πρόεδρος του Ιδρύματος για μια ανοιχτή Κοινωνία) και Μόρτιμερ Ζούκερμαν (πρόεδρος και αρχισυντάκτης του US News and World Report).

Έτσι λοιπόν, από άγνωστους ανθρώπους ή οργανισμούς όπως οι SEEP, COMIR, BAN, GHM, IFEX, ERRC, κ.λπ. και ο Florian Bieber, μέχρι μεγάλα ψάρια πως οι ICG, HRW, IPWR,κ.λπ. και Λούις Άρμπορ, Μόρτον Αμπράμοβιτς ή Γουέσλεϋ Κλαρκ –για να αναφέρουμε κάποιους μόνο– η ατζέντα, η ιδεολογία και οι πηγές χρηματοδότησης είναι οι ίδιες. Προέρχονται από το Ίδρυμα Φορντ, το Εθνικό Ίδρυμα για τη Δημοκρατία των ΗΠΑ, το Ινστιτούτο για μια Ανοιχτή Κοινωνία και πολλούς, πολλούς πλούσιους οργανισμούς. Ο δε Τζωρτζ Σόρος βρίσκεται πάντα ανεξαιρέτως στο επίκεντρο αυτής της ομόκεντρης μάζας.

Όχι μόνο διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, αλλά δημιουργούν τις ειδήσεις, πληρώνουν, κυριολεκτικά αγοράζουν τη διαμόρφωση και δημιουργία των ειδήσεων (θυμάστε τις βαλίτσες με τα μετρητά που διοχετεύονταν στην αντιπολίτευση  –DOS, Otpor, «B92» κ.λπ.– πριν τις Γιουγκοσλαβικές εκλογές του 2000;), ώστε να ελέγχουν τον τρόπο που η κοινή γνώμη διαμορφώνεται και δημιουργείται. Το κοινό έχει ελάχιστη ή και καθόλου γνώση σχετικά με το πώς οι ειδήσεις που μαθαίνουν και οι γνώμες που διαμορφώνουν δημιουργούνται, χαλκευμένες σαν πλαστός Ροντέν, και από πού προέρχονται στην πραγματικότητα. Ολοκληρωτική χειραγώγηση, ολοκληρωτική εξαπάτηση και ολοκληρωτικός διανοητικός έλεγχος.

Δεν είναι θλιβερό;