Υποχρεώνεται η κυπριακή κοινωνία, μες στα μεγάλα και μικρά της προβλήματα, να παρακολουθεί μια διαδικασία που αφορά την έχθρα δύο πρώην κολλητών, δύο πρώην συναγωνιστών και συντρόφων. Μπορεί όλο αυτό να σχετίζεται με ζητήματα διαφθοράς και διαπλοκής, αλλά έχουν φροντίσει -και οι δύο, αλλά και όσοι ασχολούνται- η συζήτηση να επικεντρώνεται στα προσωπικά, στις προδοσίες, στο διαζύγιο.
Εν ολίγοις, η ιστορία μπορεί να μην γράψει για τη διαφθορά της διακυβέρνησης Αναστασιάδη, αλλά θα γράψει πως ένας πρώην Πρόεδρος στην τουρκοκρατούμενη Κυπριακή Δημοκρατία, εξέδωσε βιβλίο για να απαντήσει σε έναν πρώην σύμβουλό του. Θα γράψει, επίσης, πως αυτός ο πρώην σύμβουλος, έβλεπε τη διαφθορά να εξελίσσεται μπροστά του και αποφάσισε να γράψει βιβλίο μετά το πανηγύρι, λόγω ελπίδας για κατάληξη στο Κυπριακό προφανώς -εδώ θα μπερδευτεί η ιστορία.
Βλέπετε, και αυτό αφορά και τους δύο, λίγη έγνοια έχουν για τα ζητήματα του τόπου. Κινητοποιούνται μόνο από τις ιδεοληψίες τους και μόνο όταν βλάπτονται αυτές, εξεγείρονται. Μόνο όταν επηρεάζονται οι προσωπικές τους ατζέντες. Ιστορίες του χωρκού. Κι ας έχουν διατελέσει στις Ευρώπες και στα Προεδρικά.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Μα δυστυχώς, αυτές οι μετριότητες τρέφουν μια κοινωνία που αντί να απορρίψει αυτούς τους τρωγλοδύτες, τους αποθεώνει, τους ψηφίζει και τους ανέχεται, προσφέροντάς τους και τη νομιμοποίηση για να συνεχίσουν να μονοπωλούν το καθημερινό ενδιαφέρον. Μια κοινωνία η οποία αντί να ασχολείται με τα μικρά και μεγάλα της προβλήματα, ασχολείται με τον πόνο δύο παλιόφιλων που νόμιζαν ότι δήθεν θα έλυαν το Κυπριακό και ύστερα ανακάλυψαν τις… διαφορές τους. Σιγά τις διαφορές, όμως. Μέλη κι οι δυο μιας κλίκας, που εργάστηκε πυρετωδώς (για 10-15 χρόνια) με σκοπό την επιβολή της διχοτόμησης και τώρα είναι στα δικαστήρια. Ο ένας καταγγέλλει τον άλλον, ο καθένας αυτοπροβάλλεται ως πιο ηθικός, τάχα με έγνοια για το μέλλον του τόπου, μα η ζημιά έγινε. Ήξεραν πολύ καλά τι συνέβαινε στα κονκλάβια των κομμάτων και του Προεδρικού και σιωπούσαν μήπως και χαθεί το μομέντουμ, πρώτα με τον Έρογλου και έπειτα με τον Ακιντζί. Απολάμβανε και ο Αναστασιάδης την ανοχή και προχωρούσε μόνος με τους δαίμονές του. Τώρα ας λουθούν ο ένας τον άλλον και ας μας αφήσουν ήσυχους.
