Η Εναλλακτική Πρωτοβουλία και οι εκλογές στη μονάδα οργάνωσης της διοίκησης αναπτυξιακών προγραμμάτων (ΜΟΔ)
του Νίκου Ντάσου από τη Ρήξη φ. 93
Η ΜΟΔ ΑΕ συστάθηκε το 1996, κατόπιν συμφωνίας της ΕΕ με την ελληνική κυβέρνηση. Υπάγεται στο υπουργείο Ανάπτυξης, διοικείται από Δ.Σ., ενώ το προσωπικό της έχει ως αντικείμενο τη διαμόρφωση του θεσμικού πλαισίου, την έκδοση προσκλήσεων για την υποβολή αιτήσεων χρηματοδότησης προς τους δικαιούχους, την αξιολόγηση των προτάσεων που υποβάλλονται, τη σύνταξη και καταχώρηση στο πληροφορικό σύστημα των τεχνικών δελτίων πράξεων, την παρακολούθηση της πορείας υλοποίησης των συγχρηματοδοτούμενων έργων, καθώς και τη διενέργεια των απαιτούμενων ελέγχων.
Η πλειοψηφία των εργαζομένων της ΜΟΔ είναι αποσπασμένη στις Ειδικές Υπηρεσίες Διαχείρισης των υπουργείων και των 13 Περιφερειών της χώρας -μαζί με αποσπασμένους δημοσίους υπαλλήλους-, με ευθύνη την πορεία υλοποίησης των εγκεκριμένων επιχειρησιακών προγραμμάτων της εκάστοτε χρηματοδοτικής περιόδου (Β΄ και Γ΄ ΚΠΣ, ΕΣΠΑ, Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο Αγροτικής Ανάπτυξης & Αλιείας κοκ). Επιπρόσθετα, στην κεντρική υπηρεσία της ΜΟΔ λειτουργούν ομάδες υποστήριξης φορέων υλοποίησης, καθώς και διοικητικό προσωπικό για την κάλυψη των λειτουργικών αναγκών και τη διαχείριση του προσωπικού (μισθοδοσία, επιμόρφωση κ.λπ.). Συνολικά, στις Ειδικές Υπηρεσίες και στην Κεντρική Υπηρεσία εργάζονται 1630 στελέχη εκ των οποίων οι 1150 είναι υπάλληλοι της ΜΟΔ που επιλέχθηκαν μετά από ειδικές διαγωνιστικές διαδικασίες (γραπτών εξετάσεων και προφορικής συνέντευξης), με βασικό προαπαιτούμενο την προϋπηρεσία στον ιδιωτικό τομέα σε αντικείμενα συναφή με τη διαχείριση κοινοτικών πόρων.
Ο Σύλλογος Εργαζομένων στη ΜΟΔ ιδρύθηκε το 2002, με στόχο τη συλλογική υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων μέσω της προώθησης και επίλυσης θεσμικών, εργασιακών και άλλων προβλημάτων τους και αποτελεί πρωτοβάθμιο επιχειρησιακό σωματείο.
Στις πρόσφατες εκλογές του Απριλίου για την ανάδειξη νέων μελών του διοικητικού συμβουλίου και εκπροσώπων στο Εργατικό Κέντρο, σημειώθηκε μια ανατροπή –για πρώτη φορά στη δεκαετή πορεία του συλλόγου. Μια ανεξάρτητη παράταξη, διαφοροποιούμενη από τις δυνάμεις εκείνες που εμφανίζονταν ως εκφραστές υπαρκτών κομματικών σχημάτων, κατάφερε να τύχει της υποστήριξης μεγάλου τμήματος των ψηφοφόρων-συναδέλφων. Η Εναλλακτική Πρωτοβουλία -σχήμα που ο βασικός του πυρήνας αποτελείται από φίλους της ομάδας του περιοδικού Άρδην και της εφ. Ρήξης (εμού, του Κ. Μοράρου και του Β. Στοϊλόπουλου), σε συνεργασία με συναδέλφους από τις ΕΥΔ των Περιφερειών, κατέλαβε 2 έδρες στο 9μελές ΔΣ -επιτυγχάνοντας να καταστεί ρυθμιστής των αποφάσεων του Δ.Σ- και έναν εκπρόσωπο στο Εργατικό Κέντρο. Η παράταξη μας έλαβε 126 ψήφους σε σύνολο 609 ψηφισάντων για το ΔΣ (20%) και 97 ψήφους σε σύνολο 542 ψηφισάντων για το Εργατικό Κέντρο (18%), καταλαμβάνοντας την 3η θέση έναντι της Ενωτικής Αγωνιστικής Συνεργασίας -υπό την ευρύτερη επιρροή των απόψεων του ΣΥΡΙΖΑ- και της ΜΟΔ για το Μέλλον, στην οποία συμμετείχαν στελέχη προσκείμενα στις κυβερνητικές δυνάμεις ( ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ), που έλαβαν για το Δ.Σ 210 και 203 ψήφους αντίστοιχα.
Η συγκυρία που καλούμαστε να λειτουργήσουμε είναι καταλυτική και οι προκλήσεις πολύ μεγάλες. Στο αμέσως επόμενο διάστημα το βασικό στοίχημα θα είναι η διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα του συστήματος διαχείρισης των πόρων για το κλείσιμο του ΕΣΠΑ και την απαρχή της νέας προγραμματικής περιόδου 2014-2020. Σύμφωνα με πρόσφατα δημοσιεύματα στον Τύπο, προωθείται το σενάριο κλεισίματος της ΜΟΔ, προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος των 2000 απολύσεων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα μέχρι τον Ιούνιο, ή, σε άλλη περίπτωση, η υπαγωγή της σε ιδιωτικό φορέα, πιθανόν τράπεζα, η οποία θα αναλάβει τη διαχείριση των πόρων των διαρθρωτικών ταμείων για την επόμενη προγραμματική περίοδο, με πρώτο και κύριο μέλημα τη μείωση του προσωπικού και του μισθολογικού κόστους μέσω ατομικών συμβάσεων. Το μισθολογικό αποτελεί ήδη μια οδυνηρή πραγματικότητα, αφού οι έως τώρα περικοπές –από την αρχή της κρίσης – υπολογίζονται μεσοσταθμικά στο 38% των αποδοχών του 2009. Με την επικείμενη υπαγωγή στο ενιαίο μισθολόγιο, οι περικοπές αυτές θα φτάσουν το 60%, ανατρέποντας εντελώς τον οικογενειακό προγραμματισμό πολλών συναδέλφων.
Τα δημοσιεύματα αυτά κάθε άλλο παρά τυχαία είναι, αφού εντάσσονται σε μια ευρύτερη στρατηγική, που δεν αφορά μόνο στις ιδιωτικοποιήσεις δομών και οργανισμών υπό δημόσιο έλεγχο –κάτι που άλλωστε αποκαλύπτει απροκάλυπτα ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δασκαλόπουλος ενώπιον του Τσίπρα σε πρόσφατη γενική συνέλευση του Συνδέσμου. Αντανακλούν επιπρόσθετα τη στρατηγική διείσδυσης των Γερμανών στον τραπεζικό και βιομηχανικό τομέα της χώρας μέσα από την αξιοποίηση πόρων του ΕΣΠΑ, αλλά και τη δημιουργία επενδυτικού φορέα που θα δίνει δάνεια για γερμανικές και γαλλικές επενδύσεις στη χώρα, σύμφωνα με τα όσα έχουν αποκαλύψει σε πρόσφατο συνέδριο ο Κρίστιαν Φούνκε, αντιπρόεδρος της δημόσιας επενδυτικής τράπεζας της Γερμανίας KfW και ο Αριστομένης Συγγρός, πρόεδρος του «Invest in Greece». Για την ιστορία της προσέγγισης, η KfW είναι η τράπεζα ανασυγκρότησης της Γερμανίας κατά τη δεκαετία του ’50, η οποία σήμερα χρηματοδοτεί επενδύσεις σε τρίτες χώρες, όπως π.χ. αυτό της νέας λιγνιτικής μονάδας στην Πτολεμαΐδα, προκειμένου να αγοραστεί ο μηχανολογικός εξοπλισμός από τη Γερμανία.
Η Εναλλακτική Πρωτοβουλία καλείται σε σύντομο χρονικό διάστημα να καλύψει το μεγάλο κενό της ανούσιας αντιπαράθεσης των παρατάξεων και της αδράνειας της Πολιτείας, αναζητώντας συμμάχους τόσο στους θεσμικούς φορείς όσο, κυρίως, στην κοινωνία. Αυτό θα σήμαινε τη διαμόρφωση μιας άλλης πρότασης για τη στοχευμένη διάθεση των πόρων στην παραγωγική αναδιάρθρωση της χώρας, στην αντιμετώπιση της ανεργίας, στην κοινωνική συνοχή και στην αποκατάσταση της οικολογικής ισορροπίας, δίνοντας έμφαση στην περιφερειακή ανασυγκρότηση της χώρας. Στο πλαίσιο αυτό απαιτείται η διαφοροποίηση από τις τάσεις αυτονόμησης που εκφράζουν στα τρέχοντα αναπτυξιακά συνέδρια οι αιρετές διοικήσεις των Περιφερειών, γεγονός που θέτει σε κίνδυνο την εθνική μας κυριαρχία σε μια περίοδο που επίκειται η όξυνση των εδαφικών διεκδικήσεων από τους την Τουρκία. Σε μια άλλη κατεύθυνση, απαιτείται η διαμόρφωση συμμαχιών με κοινές συναντήσεις, στο πλαίσιο αναπτυξιακών συνεδρίων με συναδέλφους από τις χώρες του μεσογειακού Νότου και την Κύπρο.
Η παράταξή μας θα πρέπει να επιμείνει στο δημόσιο χαρακτήρα του ελέγχου και της διαχείρισης των πόρων, με έμφαση στη διαφάνεια και στην κοινωνική λογοδοσία, αναδεικνύοντας τους βασικούς παράγοντες που αποτελούν τροχοπέδη στην προστιθέμενη αξία των έργων, δηλαδή στη διαχρονική διαπλοκή της πολιτικής εξουσίας και των ημετέρων κρατικών λειτουργών και ιδιωτικών εταιρειών, που κατασπαταλούν τους πόρους σε μισθούς, μελέτες, δημοσιότητα και «εμπειρογνωμοσύνες» τεχνικών συμβούλων. Αποτελεί υποχρέωσή μας να καταδείξουμε με στοιχεία τη διασπάθιση πόρων και την ανορθολογική κατανομή τους σε άχρηστα έργα, χωρίς την ύπαρξη στρατηγικού σχεδιασμού και με μόνο κριτήριο την πρόσθετη μισθοδοσία εκλεκτών του πολιτικού συστήματος, την ίδια στιγμή που ο ελληνικός λαός χειμάζεται από την Ύφεση, την Ανεργία και τη Φτώχεια. Αυτή θα πρέπει να είναι η απάντηση στην κα Διαμαντοπούλου, όπου μέσω της δεξαμενής σκέψης «Δίκτυο για τη Μεταρρύθμιση για την Ελλάδα και την Ευρώπη» παρομοιάζει τo EΣΠΑ ως «….Φεράρι που κινείται σε χωματόδρομο», σε προφανή συσχέτιση του χωματόδρομου με τη δαιδαλώδη γραφειοκρατία και τον πολυκερματισμό των δομών διαχείρισης και με σταθερή επωδό την απόλυση των εργαζομένων και το κλείσιμο των δομών.
Παράλληλα με τη πορεία εξωστρέφειας -προς τον λαό- απαιτείται το βάθεμα των σχέσεων αλληλεγγύης, αλληλοϋποστήριξης και αυτομόρφωσης μέσα στις υπηρεσίες μας, η ανάληψη ευθυνών και υποχρεώσεων με γνώμονα το κοινωνικό και δημόσιο συμφέρον, αρνούμενοι και μη περιοριζόμενοι στον τρέχοντα ρόλο του απλού λογιστή, αλλά και αντιστρατευόμενοι στον κοινωνικό αυτοματισμό που επιχειρεί το σύστημα των υποτακτικών της Μέρκελ και του Σόιμπλε.
Η ποιοτική αλλαγή στις σχέσεις μας και η διαμόρφωση κοινωνικών συμμαχιών και προτάσεων θα μας έδινε τη δυνατότητα ακόμα και νομικής διερεύνησης της πιθανότητας να καταστεί το σωματείο μας συλλογικός διαχειριστής των πόρων της Νέας Προγραμματικής Περιόδου –στο πλαίσιο ενός πολυμετοχικού σχήματος, σε συνεργασία με κοινωνικούς εταίρους και συνεταιριστικές τράπεζες -, εφόσον δρομολογηθεί σχετικός διαγωνισμός για την πώληση της εταιρείας.
