Eπικίνδυνη η Αμμοχωστοποίηση

697

του Μιχάλη Ιγνατίου από την εφημερίδα Φιλελεύθερος

Η φιλότιμη προσπάθεια του εκπροσώπου και του αναπληρωτή εκπροσώπου, να πείσουν για τις καλές προθέσεις της κυβέρνησης αναφορικά με την Αμμόχωστο, έχει πέσει στο κενό αν και θα έλεγα πως οι ίδιοι έχουν καλές προθέσεις και πιστεύουν όσα υπογράφουν και τα οποία δεν δύνανται και να αποσύρουν. Τα γραπτά, ως γνωστόν, μένουν… Ο ισχυρισμός τους, λοιπόν, ότι η πρόταση για την επιστροφή της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της είναι καθαρή και ξεκάθαρη, καταρρίπτεται από τα γεγονότα. Και είναι γεγονός ότι ακόμα και αυτός ο Αλέξανδρος Ντάουνερ, που σε άλλες περιπτώσεις θα πετούσε τα (τουρκικά) φέσια του από χαρά, είναι διστακτικός, διότι η «Αμμοχωστοποίηση» του Κυπριακού, είναι επικίνδυνη για την ελληνική πλευρά. Ως διπλωμάτης εθισμένος σε εκβιασμούς, προφανώς επιθυμεί να «προστατεύσει» τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας για να μην τον «κάψει» και να τον απαξιώσει περαιτέρω ώστε να παραμείνει χρήσιμος τη μέρα της υπογραφής της ερμαφρόδιτης λύσης που προετοιμάζει..

Εάν υλοποιηθεί η πρόταση για την Αμμόχωστο, η Κύπρος θα χάσει. Διότι και ο πιο νεαρός και χωρίς εμπειρία διπλωμάτης γνωρίζει ότι οι προτάσεις φέρνουν αντιπροτάσεις και απαιτούνται ανταλλάγματα για να υλοποιηθούν. Με δεδομένη τη στάση του κ. Νίκου Αναστασιάδη έναντι του φιλοτουρκικού σχεδίου Ανάν και τον τρόπο ΜΗ αντίδρασής του όταν παρουσιάστηκε από την κ. Μέρκελ η απαίτηση για «κούρεμα» των κυπριακών καταθέσεων, απέδειξε για μία ακόμη φορά ότι ούτε αντιστάσεις έχει, ούτε αναστολές. Έτσι, για να επιτύχει την επιστροφή της Αμμοχώστου δεν θα διστάσει να αποδεχθεί τη νομιμοποίηση του παράνομου αεροδρομίου της Τύμπου και να δώσει τη συναίνεσή του στο ελεύθερο εμπόριο από το καθεστώς των κατεχομένων. Είναι μία καθαρή πράξη αυτοκτονίας. Η μετατροπή της Τύμπου σε Διεθνές Αεροδρόμιο και η ελεύθερη διεξαγωγή εμπορίου προσφέρουν στο κατοχικό καθεστώς τη νομιμοποίηση που δικαιολογημένα τους αρνηθήκαμε τα 39 προηγούμενα χρόνια.

Ως όφειλε, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας μετέφερε τη θέση του κ. Αναστασιάδη στον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα και τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρι. Πρόταξε βέβαια το διεθνές δίκαιο και τα πάμπολλα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, αλλά οι συνομιλητές του «μετρούν» τις προθέσεις του κ. Αναστασιάδη και όχι τις αντιρρήσεις του κ. Σαμαρά. Τόσο ο κ. Ομπάμα όσο και ο κ. Κέρι, ως να ήταν προετοιμασμένοι από καιρό ξεκίνησαν τη συζήτηση σε εντελώς λανθασμένη βάση. Στη δήθεν βούληση και του καθεστώτος των κατεχομένων -πέραν της εκφρασμένης επιθυμίας της ελληνικής πλευράς να εισέλθει σε διάλογο με τελικό στόχο τη διευθέτηση του Κυπριακού. Δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος να πληροφορήσει τον πρόεδρο και τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ ότι η πρόταση για την Αμμόχωστο έχει απορριφθεί από την Τουρκία; Τι στο καλό κάνει ο πρέσβης της Κύπρου στην Ουάσιγκτον;

Η αμερικανική πλευρά έχει σχηματίσει την εντύπωση ότι η Τουρκία δείχνει έτοιμη να συζητήσει την πρόταση του κ. Αναστασιάδη και έχει προετοιμαστεί ώστε να βοηθήσει στο αλισβερίσι των ανταλλαγμάτων. Διότι μόνο βλάκες -και γύρω από τον Πρόεδρο έχουν φυτρώσει πολλοί- πιστεύουν πως ο Ταγίπ Ερντογάν και ο Αχμέτ Νταβούτογλου θα παραχωρήσουν την Αμμόχωστο χωρίς να κερδίσουν στο διπλωματικό τραπέζι. Σοβαροί διπλωμάτες ομολογούν με θλίψη πως ο ερασιτεχνισμός του Προεδρικού Μεγάρου δημιουργεί τετελεσμένα για την ελληνική πλευρά.

Τα πράγματα είναι απλά και ο κ. Αναστασιάδης πρέπει να σταματήσει να παίζει με τη φωτιά. Δεν επιτρέπονται ανταλλάγματα για μία πόλη που κατελήφθη παράνομα στο πλαίσιο μίας, καταδικασμένης από τον ΟΗΕ, εισβολής. Και δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι όταν τέθηκε το θέμα από τον Τάσσο Παπαδόπουλο είχε αποκλειστεί κάθε αντάλλαγμα. Και γι’ αυτό ΔΕΝ προχώρησε.

Ο κ. Σαμαράς ορθά τόνισε ότι σε μία περίοδο οξύτατης οικονομικής κρίσης -όταν οι ηγέτες εκβιάζονται προσθέτω εγώ- η έναρξη διαπραγματεύσεων έπρεπε να αποφευχθεί. Οι πολίτες της Κύπρου έχουν κάνει γνωστό από καιρό ότι το πατατράκ του «κουρέματος» των καταθέσεων μείωσε στο μηδέν σχεδόν την εμπιστοσύνη του λαού στην πολιτική ηγεσία και υπό τις περιστάσεις η ψυχολογία των πολιτών δεν επιτρέπει την υποστήριξη κανενός σχεδίου λύσης, ειδικά εάν έχει χαρακτηριστικά του φιλοτουρκικού κειμένου του Κόφι Ανάν.

Είναι απορίας άξιον η αλλαγή της θέσης της Λευκωσίας, διότι μετά το ξέσπασμα της κρίσης, όλοι οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι ως «Κολοκοτρώνηδες» απέρριπταν τις συνομιλίες με τη δικαιολογία ότι «θα μας πάρει με τις πέτρες ο λαός». Είτε ο Πρόεδρος είναι υπό εκβιασμό και καλά κάνει να ενημερώσει τον λαό και να ζητήσει τη βοήθειά του είτε πιστοποιείται πλέον ότι κυβερνούν οι επικίνδυνοι συνεργάτες του εκμεταλλευόμενοι αδυναμίες που παρουσιάστηκαν μετά την εκλογή του…