Ο Ερντογάν δεν υπαναχωρεί στον σχεδιασμό του πυρηνικού της προγράμματος

512

Μετά τον πρόσφατο καταστροφικό σεισμό και το τσουνάμι στην Ιαπωνία ξύπνησαν και πάλι εφιάλτες που έμοιαζαν ξεχασμένοι από χρόνια. Οι καταστροφές που προκλήθηκαν λόγω του σεισμού στους ηλικίας 40 ετών αντιδραστήρες του πυρηνικού σταθμού της Φουκουσίμα ανάγκασαν την Ιαπωνική κυβέρνηση, τους Ιάπωνες τεχνικούς, αλλά και τη διεθνή επιστημονική κοινότητα σε έναν αγώνα δρόμου ανακάλυψης “μπαλωμάτων”, για να αποφευχθεί μια έκρηξη σε κάποιον από τους αντιδραστήρες του σταθμού, που θα είχε δραματικά αποτελέσματα για την Ιαπωνία, αλλά και τον πλανήτη ολόκληρο.

Παρά τις προσπάθειες όμως ο κίνδυνος έκρηξης παραμένει υπαρκτός, ενώ τα επίπεδα ραδιενέργειας που ανιχνεύονται στην ατμόσφαιρα, το έδαφος και το νερό της περιοχής αυξάνονται μέρα με τη μέρα, ενώ αυξημένες συγκεντρώσεις μετρήθηκαν επίσης στην Κίνα και τις Φιλλιπίνες. Ο κίνδυνος του πυρηνικού εφιάλτη έκανε τους 10.000 νεκρούς και 17.000 αγνοούμενους από το σεισμό και το τσουνάμι και το τεράστιο πλήγμα στις παραγωγικές δομές της χώρας να περάσουν σε δεύτερη μοίρα, τόσο για την Ιαπωνία την ίδια, που δεν πρόλαβε να θρηνήσει, όσο και για τη διεθνή κοινότητα. Οι μνήμες του Τσερνόμπιλ έφεραν ξανά στο δημόσιο διάλογο σε όλο τον κόσμο τον τρόμο ενός πυρηνικού ατυχήματος στην ευρύτερη περιοχή μιας οποιασδήποτε χώρας

Ήδη, η κινεζική κυβέρνηση, θορυβημένη από τα γεγονότα και τον άμεσο αντίκτυπο που είχαν – και έχουν – στην χώρα, ανακοίνωσε περιορισμό του πυρηνικού σχεδιασμού της, που προέβλεπε την κάλυψη του 5% της ηλεκτρικής ενέργειας από πυρηνικά εργοστάσια μέχρι το 2020, δηλώνοντας ότι τα σχέδια ανέγερσης σταθμών στην κινεζική ενδοχώρα θα επανεξεταστούν με αυστηρότερα κριτήρια ασφάλειας. Από την άλλη, η ιστορική ήττα των χριστιανοδημοκρατών της Μέρκελ στο κρατίδιο της Βάδης-Βυρτεμβέργης στη Γερμανία, στις εκλογές της προηγούμενης Κυριακής, φαίνεται να είναι μια πρώτη πολιτική έκφραση αυτού του προβληματισμού σε διεθνές επίπεδο. Το πιο πλούσιο κρατίδιο της Γερμανίας και παραδοσιακό προπύργιο των χριστιανοδημοκρατών τιμώρησε το κόμμα της Μέρκελ στερώντας του την εξουσία για πρώτη φορά μετά από 58 χρόνια προς όφελος της κεντροαριστεράς (πράσινους και σοσιαλ-δημοκράτες). Η τελευταία ασκούσε επί μακρόν κριτική για την επιμονή της κυβέρνησης Μέρκελ στην λειτουργία πυρηνικών σταθμών για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας σε γερμανικό έδαφος, τέσσερις μάλιστα από τους οποίους βρίσκονται στην Βάδη-Βυρτεμβέργη.

Ωστόσο, αν η πολιτική πίεση προς την κυβέρνηση μιας χώρας είναι εσωτερικό ζήτημα των πολιτών της, η πίεση προς την κυβέρνηση μιας γειτονικής χώρας είναι κάπως πιο περίπλοκη. Και δυστυχώς όλα δείχνουν πως η Ελλάδα θα έχει στο άμεσο μέλλον να αντιμετωπίσει πολλές τέτοιες προκλήσεις, μιας και η περιοχή μας δεν είναι ακριβώς από-πυρηνικοποιημένη ζώνη. Παρά τα γεγονότα της Φουκουσίμα, ο Ταγίπ Ερντογάν εμφανίζεται αδιάλλακτος σε ό,τι αφορά την κατασκευή σταθμού πυρηνικής ενέργειας στο Ακουγιού. Κατά την επίσκεψή του στη Μόσχα για συναντήσεις με σκοπό την σύσφιξη των οικονομικών σχέσεων των δύο χωρών ο Ερντογάν δήλωσε ότι δεν απομένουν παρά κάποιοι μήνες για την έναρξη των εργασιών κατασκευής του σταθμού από ρωσο-τουρκική κοινοπραξία που συμφωνήθηκε τον Μάιο του 2010. Τόνισε επίσης ότι η Τουρκία δεν πρόκειται να υπαναχωρήσει στον σχεδιασμό του πυρηνικού της προγράμματος, που προβλέπει την κατασκευή τριών πυρηνικών εργοστασίων στο Ακουγιού, το Τσεσμέ και τη Σινώπη στα επόμενα 5 χρόνια και άλλους εννέα μέχρι το 2023. Τέλος απαντώντας σε ερώτηση για τον προβληματισμό του σχετικά με τα γεγονότα της Φουκουσίμα δήλωσε κυνικά πως “δεν υπάρχει επένδυση χωρίς ρίσκο”. Ας δούμε τώρα το «επενδυτικό» ρίσκο που οι Τούρκοι φέρονται να επιλέγουν.

Το Ακουγιού βρίσκεται στην νοτιο-ανατολική Τουρκία, στα παράλια με τη μεσόγειο, σε περιοχή που θεωρείται ιδιαίτερα σεισμογενής. Βρίσκεται 25 χιλιόμετρα από το ρήγμα Ecemis και 150 χιλιόμετρα από το ρήγμα της Ανατολίας, περιοχή συνάντησης της ευρασιατικής με την αφρικανική τεκτονική πλάκα. Είναι χαρακτηριστικό ότι παρά τις διαβεβαιώσεις Τούρκων αξιωματούχων για την ασφάλεια της περιοχής, δεδομένου ότι η άδεια για την ανέγερση πυρηνικού εργοστασίου είχε εκδοθεί το 1976, όταν το ρήγμα της περιοχής θεωρούνταν ανενεργό, καταξιωμένοι επιστήμονες δηλώνουν ότι το ρίσκο είναι τεράστιο, αφού πληθώρα νέων δεδομένων και ερευνών δείχνουν ότι το ρήγμα παραμένει ενεργό και η περιοχή είναι επικίνδυνη. Πιο συγκεκριμένα οι επιστήμονες μιλούν για «διπλό κίνδυνο», αφού «εκτός από το ρήγμα που βρίσκεται σε απόσταση 25 χιλιομέτρων από το Άκουγιου και αναμένεται να προκαλέσει σεισμό μεγέθους 5,5 έως 6 βαθμών Ρίχτερ, υπάρχει και το μεγάλο ρήγμα μεταξύ Κύπρου και Αλεξανδρέττας που αναμένεται να προκαλέσει σεισμό 7,5 έως 8 βαθμών Ρίχτερ, αλλά και παλιρροϊκό κύμα που υπολογίζεται ότι θα πλήξει και το Άκουγιου». Σε αυτή τη συζήτηση των επιστημόνων γίνεται ιδιαίτερη αναφορά σε δύο μεγάλους σεισμούς το 365μΧ και το 1303μΧ. από τους οποίους προέκυψαν δύο καταστροφικά τσουνάμι που έπληξαν την κατά τα άλλα «ασφαλή» περιοχή. Τέλος αξίζει να αναφέρουμε πως σύμφωνα με μετρήσεις του Μπεθ Σόου του Πανεπιστημίου Κέμπριτζ, προκύπτει πως μία φορά στα 800 χρόνια χτυπάει το τσουνάμι.

Στο “πυρηνικό τόξο”, από τη Μαύρη Θάλασσα μέχρι τα νοτιοανατολικά παράλια, που σχεδιάζει η Τουρκία αντιτίθεται μεγάλο μέρος της τουρκικής κοινής γνώμης. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι κάτοικοι της Μερσίνας, επαρχίας όπου ανήκει το Ακουγιού ζητούν δημοψήφισμα, κάτι το οποίο ο Ερντογάν απέρριψε κατηγορηματικά. Παράλληλα πληθαίνουν οι φωνές στις γειτονικές χώρες, που ζητούν από την Τουρκία να αναστείλει τα σχέδιά της, μιας και ένα πιθανό ατύχημα στο Ακουγιού θα έχει καταστροφικές συνέπειες για την ευρύτερη περιοχή, από την Κύπρο μέχρι το Ισραήλ και το Λίβανο, και φυσικά το Αιγαίο.

Η Τουρκία όμως επιμένει. Γιατί γνωρίζει ότι το ζήτημα δεν είναι μόνο οικονομικό, είναι κυρίως ζήτημα ηγεμονίας πάνω στην ευρύτερη περιοχή –να ηγηθεί των Αράβων ως ισλαμικό πυρηνικό κράτος-αντίβαρο του Ιράν, αλλά και να αποκτήσει έναν βαθμό ενεργειακής αυτονομίας. Και είναι αυτοί οι μεγαλομανείς σχεδιασμοί της Τουρκίας ως νεο-οθωμανικής υπερδύναμης στην περιοχή, που υπαγορεύουν την επιμονή σε μια «τεχνολογία θανάτου», όπως είναι αυτή της πυρηνικής ενέργειας. Το μέτωπο των χωρών που απειλούνται και πρέπει να αντισταθούν στις τουρκικές αυτοκρατορικές βλέψεις, είναι εκείνο που πρέπει να αναλάβει το κύριο βάρος –από κοινού με την τουρκική κοινή γνώμη που αντιτίθεται– αποτροπής του μετασχηματισμού της Τουρκίας σε πυρηνικό κράτος…