Ουκρανία: Μια χώρα στα δύο

870

 

Το μπλόκο Πούτιν για τις νταλίκες στα σύνορα, το φόβητρο… Σόιμπλε για τους βιομηχάνους και η Ε.Ε. που αγνοεί τους παραδοσιακούς δεσμούς της χώρας με τη Ρωσία

Με το ερώτημα: «Θα ανήκουμε στη Ρωσία ή στη Δύση;» άνοιξε στην Ουκρανία ένας μεγάλος κύκλος πολιτικής αντιπαράθεσης και -αν δεν εισακουστούν οι ψυχραιμότερες φωνές- όταν, όποτε και με όποιον τρόπο κλείσει, η αντιπαράθεση αυτή, δεν αποκλείεται να καταλήξει μέχρι και στη διαίρεση της χώρας, σε «Ανατολική» και «Δυτική».

 

Η σπίθα που οδήγησε στις πολυπληθείς συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας ήταν η απόφαση του Ουκρανού προέδρου, Βίκτορ Γιανουκόβιτς, στο παρά ένα της υπογραφής συμφωνίας για την εμπορική σύνδεση με την Ε.Ε., να τραβήξει την πένα, δηλώνοντας πως ο οικονομικός προσανατολισμός της χώρας του δείχνει τη Μόσχα. Στο σύνολό τους, Ευρωπαίοι και Ουκρανοί πολιτικοί κατηγόρησαν προσωπικά τον Βλαντίμιρ Πούτιν, υποστηρίζοντας πως -εξαιτίας των δικών του πιέσεων- το Κίεβο δεν προχώρησε στη διμερή συμφωνία.

Πριν δούμε τις ευθύνες του Ρώσου προέδρου, καλό είναι να εξετάσουμε αν υπήρχε κάποιο απτό όφελος της Ουκρανίας από τη συμφωνία. Οπως διατείνεται η ουκρανική ηγεσία, η πρόταση των Βρυξελλών σε απλά ελληνικά μεταφράζεται σε: «Υπογράψτε όπως όπως τη συμφωνία και στη συνέχεια βλέπουμε πώς και αν μπορούμε να στηρίξουμε την οικονομία σας»…

Οι Ουκρανοί διπλωμάτες από τις Βρυξέλλες υποστήριζαν πως σε όλες τις συζητήσεις, πριν απ’ το ναυάγιο, οι Ευρωπαίοι έλεγαν πως οι όροι για τη μεσολάβησή τους, προκειμένου το ΔΝΤ να στηρίξει την ουκρανική οικονομία, θα ήταν χειρότεροι από αυτούς που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα. Επομένως, γίνεται κατανοητό πως αν ο Γιανουκόβιτς είχε να κερδίσει κάτι θεαματικό για το μέλλον της χώρας του από τη συγκεκριμένη συμφωνία, όχι ο Πούτιν, αλλά ούτε ο Θεός δεν θα μπορούσε να την ανατρέψει.

Ερχόμαστε τώρα στο ρόλο που διαδραμάτισε ο Ρώσος πρόεδρος στην ουκρανική κρίση. Δύο εβδομάδες πριν την αλλαγή στάσης του Γιανουκόβιτς, ο τελευταίος έγινε δεκτός από τον Πούτιν.

Ο Ρώσος πρόεδρος του ξεκαθάρισε τελεσιγραφικά πως, από τη στιγμή που η συμφωνία με την Ε.Ε. θα είναι με όρους ελεύθερης αγοράς, τότε και η Ρωσία για όλα τα οικονομικά και εμπορικά ζητήματα που αφορούν τη διμερή της συνεργασία με την Ουκρανία, θα «παίζει» επίσης με όρους αγοράς.

Και το πρώτο δείγμα γραφής για το τι θα ακολουθούσε ήταν η απόφαση της Μόσχας να σταματήσει στα σύνορα εκατοντάδες νταλίκες από την Ουκρανία, επειδή τα προϊόντα τα οποία μετέφεραν, δεν έφεραν τις πολύ περισσότερες πιστοποιήσεις και έγγραφα, όπως χρειάζονται τα ευρωπαϊκά προϊόντα που εισάγονται στη Ρωσική Ομοσπονδία. Αποτέλεσμα ήταν πολλές μικρομεσαίες ουκρανικές βιομηχανίες, κυρίως γαλακτοκομικών προϊόντων, να κατεβάσουν ρολά.

Αυτό για δείγμα. Γιατί, αν προχωρήσει η συμφωνία Ε.Ε.-Ουκρανίας, οι εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανοί που ζουν και εργάζονται επί δεκαετίες στη Ρωσία, αυτόματα θα μπουν στο αντίστοιχο καθεστώς παραμονής και εργασίας που έχουν οι πολίτες των χωρών της ΚΑΚ και της Ε.Ε., οι οποίοι -για να βγάλουν άδεια παραμονής και πολύ περισσότερο εργασίας- φτύνουν αίμα… Κάτι τέτοιο θα βούλιαζε περισσότερο την οικονομία της Ουκρανίας, καθώς θα περιορίζονταν και τα εμβάσματα των Ουκρανών από τη Ρωσία προς την πατρίδα τους. Και πάνε περίπατο και οι μειώσεις τιμών φυσικού αερίου που ζητεί το Κίεβο.

Ολα αυτά μπορούν να θεωρηθούν ρωσικός εκβιασμός. Ωστόσο, αυτό που επαναλαμβάνουν από το Κρεμλίνο είναι το ερώτημα: «Γιατί η Ρωσία συνεχώς πρέπει να έχει το ρόλο της Μητέρας Τερέζας, από τη στιγμή μάλιστα που ο αντίπαλος (Ε.Ε.) στο συγκεκριμένο παιγνίδι όλα τα χτυπήματά του τα έχει ρίξει κάτω από τη ζώνη;»…

Σε όλο αυτό το ζοφερό πλαίσιο δεν πρέπει να λησμονούμε και το ρόλο της ανατολικής -ρωσόφωνης- Ουκρανίας, οι ολιγάρχες της οποίας κρατούν τη βιομηχανία της χώρας στα χέρια τους.

Αυτοί ξεκαθάρισαν πως δεν έχουν καμία διάθεση να βάλουν χωροφύλακα στις δουλειές τους και στις εξαγωγές τους τον κάθε Σόιμπλε, ο οποίος θα τους διατάζει πόσες ποσότητες μεταλλευμάτων ή σιτηρών θα μπορούν να παράγουν το χρόνο και σε τι τιμές θα τους επιτρέπουν να τα πωλούν. Αν όλα αυτά λοιπόν γίνουν πραγματικότητα, τότε είναι πολύ πιθανόν οι διαδηλώσεις διαμαρτυρίας που θα πρέπει να αντιμετωπίσει ο Γιανουκόβιτς σε βάθος χρόνου, να ωχριούν μπροστά σε αυτές που βλέπουμε τις τελευταίες ημέρες στο Κίεβο.

Εκτός από τους ρωσικούς «εκβιασμούς», το δείπνο Πούτιν προς τον Γιανουκόβιτς περιελάμβανε και δώρα, τα οποία -όταν και αν ηρεμήσει η κατάσταση στο Κίεβο- θα αποκαλυφθούν.

Οι Ευρωπαίοι ξεχνούν τους ιστορικούς δεσμούς Ρωσίας-Ουκρανίας. Το Κίεβο υπήρξε η πρώτη πρωτεύουσα του ρωσικού κράτους. Επί χρόνια Ρώσοι και Ουκρανοί ζούσαν κάτω από την ίδια σημαία, μιλούν την ίδια γλώσσα, έχουν την ίδια θρησκεία και την ίδια κουλτούρα και πολλές κοινές οικογένειες.

Επειδή -ως γνωστόν- η φτώχεια φέρνει απόγνωση και η απόγνωση οργή, αν μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα δεν βρεθεί μια συμβιβαστική λύση για την Ουκρανία, τότε είναι σχεδόν βέβαιο πως οι εξελίξεις σε αυτή την πανέμορφη χώρα αργά ή γρήγορα θα είναι ραγδαίες και δραματικές…