820
Συγγραφέας: Γιάννης Εμμανουηλίδης
Άρδην τ. 56
Η Ελλάδα είναι μια εξαρτημένη καπιταλιστική χώρα. Είναι ασφυκτική η πολιτικοστρατιωτική εξάρτηση από τους Αγγλοσάξωνες (ΗΠΑ – Αγγλία) αλλά και η οικονομική εξάρτηση από το δυτικό κεφάλαιο.
Η εξάρτηση και οι συνεχείς πιέσεις από ξένες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις έχουν κάνει μεγάλη ζημιά στην χώρα μας και στον ελληνικό λαό. Η μεγαλοαστική τάξη της Ελλάδας με τον έντονο παρασιτισμό της οδηγεί τη χώρα σε μεγάλες περιπέτειες.
Είναι άκρως απαραίτητη η διαμόρφωση ενός αριστερού πατριωτικού πόλου στην Ελλάδα. Και αυτό πρέπει να γίνει τα αμέσως επόμενα χρόνια γιατί οι εξελίξεις θα είναι γοργές.α) Βαθειά οικονομική κρίση και παρασιτισμός
Μετά το 1979-80, έπεσαν απότομα οι ρυθμοί της ελληνικής βιομηχανίας: τα τελευταία 26 χρόνια, η ελληνική μεταποίηση αυξάνεται μόνον 1% ετησίως! Η συνολική βιομηχανία της Ελλάδας, τα τελευταία 25 χρόνια, αυξήθηκε λιγότερο από 40% [για σύγκριση, στην Κίνα, η βιομηχανία, τα τελευταία 25 χρόνια, αυξήθηκε πάνω από 1000%, δηλαδή υπερδεκαπλασιάστηκε].
Είναι γνωστή επίσης η στασιμότητα της ελληνικής γεωργίας που οδηγεί και σε αραίωση του ελληνικού πληθυσμού στα χωριά. Αντίθετα, έχουμε γοργή άνοδο του δημόσιου χρέους: στις 31/12/1977, το χρέος κεντρικής κυβέρνησης ήταν στο 21% του ΑΕΠ! Εικοσιεπτά χρόνια αργότερα (31/12/2004) το χρέος έφτασε το 121% του ΑΕΠ!
Μέχρι το 1995 (κυβερνήσεις Α. Παπανδρέου), τουλάχιστον δεν υπήρχε υψηλό χρέος στα νοικοκυριά (υπήρχε βέβαια και τότε υψηλότατο δημόσιο χρέος και βιομηχανική στασιμότητα).
Με την άνοδο του Σημίτη στην πρωθυπουργία και την ένταση της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, η κατάσταση στα νοικοκυριά χειροτέρευσε πολύ: Έτσι στις 31/12/1995, τα χρέη των νοικοκυριών ήταν 3,6 δισ. ευρώ. Στις 31/7/2005 τα χρέη έφτασαν τα 58,5 δισ. ευρώ. (Μέσα σε λιγότερο από δέκα χρόνια ο πληθωρισμός στην Ελλάδα αυξήθηκε 50-60% και τα χρέη των νοικοκυριών πάνω από 1.600%!)β) Χτύπημα της πατριωτικής συνείδησης του λαού
Μετά το 1996-97, άρχισε πιο φανερά το χτύπημα της πατριωτικής συνείδησης του ελληνικού λαού. Δραστήριο ρόλο έπαιξε η κυβέρνηση Σημίτη αλλά και οι «δυτικόφρονες – εκσυγχρονιστές» σε όλο το πολιτικό φάσμα.
Ιδιαίτερα χρησιμοποιήθηκαν μερικοί ψευτοαριστεροί πολιτικοί παράγοντες (πρώην στελέχη της Αριστεράς), οι οποίοι διακήρυξαν την πίστη στον αγγλοσαξωνικό ιμπεριαλισμό και την έχθρα στον… ελληνικό ιμπεριαλισμό!
Την στιγμή που πολλοί γνώριζαν ότι το ΚΚΕ, από τον Γενάρη του 1934, διακηρύσσει ότι δεν υπάρχει ελληνικός ιμπεριαλισμός, αλλά η Ελλάδα είναι θύμα των ξένων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (τότε κυρίως της Αγγλίας, αργότερα των ΗΠΑ), ξαφνικά ορισμένοι «εκσυγχρονιστές – αριστεροί» φώναζαν δυνατά ενάντια στους Έλληνες «εθνικιστές – ιμπεριαλιστές» και «κάναν πλάτες» στον πολύ επικίνδυνο τουρκικό επεκτατισμό!γ) Μετανάστες και «ανοιχτά σύνορα»
Τα τελευταία 15 χρόνια αυξήθηκαν πάνω από το 1.000.000 οι μετανάστες στην Ελλάδα. Από αυτούς τα 2/3 είναι από την Αλβανία.
Η Ελλάδα με το ζόρι μετατρέπεται σε πολυεθνική χώρα, κάτω από τα χειροκροτήματα των ΗΠΑ και των ντόπιων φίλων τους (νεοφιλελεύθεροι, εκσυγχρονιστές κ.ά.)
Σε ορισμένες περιοχές (Κέρκυρα, Ιωάννινα, Φλώρινα κ.λπ.), ήδη το αλβανικό στοιχείο ξεπερνά το 15%. Ας θυμηθούμε ότι το 1955-60, οι Τουρκοκύπριοι ήταν το 18% του πληθυσμού στην Κύπρο και ο πρωθυπουργός Μεντερές οργάνωσε διαδηλώσεις Τούρκων εθνικιστών με συνθήματα: «Η Κύπρος είναι τουρκική!»
Αρκετοί νεοφιλελεύθεροι καπιταλιστές θεωρούν ότι τα σύνορα είναι περιττά! Ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου (σημερινός αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης) είχε πει παλαιότερα ότι: «Τα σύνορα δεν έχουν και τόση σημασία!»
Πρέπει να πούμε ότι μπορεί να υπάρξουν αδελφικές σχέσεις μεταξύ των λαών, μπορεί όμως αυτό να αργήσει. Θα εξαρτηθεί από διάφορους παράγοντες (ταξικούς, ιστορικούς, πολιτιστικούς κ.λπ.). Πάντως αυτό δεν γίνεται με το ζόρι! Δεν μπορούν να σου επιβάλουν (π.χ. οι ΗΠΑ) με ποιον θα είσαι «αδελφικός φίλος» και με ποιον «εχθρός».
Δυστυχώς, σε αρκετούς ιθύνοντες της Ελλάδας ισχύει το ολέθριο δόγμα: «Να ακολουθούμε με κλειστά μάτια τις ΗΠΑ!»
δ) Η γοργή αλλαγή της διεθνούς κατάστασης
δ) Η γοργή αλλαγή της διεθνούς κατάστασης
Τα τελευταία χρόνια, οι Αγγλοσάξωνες ιμπεριαλιστές (ΗΠΑ, Αγγλία, Αυστραλία κ.λπ.) υφίστανται ορισμένα σοβαρά πλήγματα:
Μέσα σε 10 χρόνια (1995-2005) τριπλασιάστηκε η βιομηχανική ισχύς της Κίνας.
Το 2005, η Κίνα παράγει 330 εκατομμύρια τόνους χάλυβα, περίπου διπλάσιο από τις ΗΠΑ1. Είναι η πρώτη παραγωγός τσιμέντου στον κόσμο και η δεύτερη στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας ενώ τα συναλλαγματικά αποθέματά της αυξάνονται γοργά2.
Η Ρωσία του Πούτιν ανασυντάσσεται παραμερίζοντας τους ακραίους νεοφιλελεύθερους. Ορισμένοι απατεώνες μεγαλοκαπιταλιστές κλείστηκαν στην φυλακή (Χοντορκόφσκυ κ.ά).
Την τελευταία πενταετία, το ΑΕΠ του ΟΟΣΑ (30 χώρες της Δύσης) αυξήθηκε κατά 11%, ενώ της Κίνας 50% και της Ρωσίας 33%. Τα κοινά στρατιωτικά γυμνάσια Ρωσίας – Κίνας (Αύγουστος 2005) προξένησαν εντύπωση σε αρκετούς κύκλους της Δύσης.
Η υποστήριξη που δίνουν Κίνα και Ρωσία σε Βόρεια Κορέα και Ιράν εκνευρίζει την ομάδα Μπους και δυσκολεύει τα επιθετικά σχέδια του αμερικανικού πενταγώνου.
Τέλος, να σημειώσουμε τις φιλικές σχέσεις της Νέας Βενεζουέλας με την Κίνα αλλά και την Ρωσία (επισκέψεις Τσάβες σε Μόσχα και Πεκίνο στα τέλη του 2004).
Η Ρωσία βέβαια ενδιαφέρεται να τραβήξει την Ινδία σε μια «Μεγάλη Ανατολική Συμμαχία». Ο Πούτιν επισκέφτηκε το Νέο Δελχί (Δεκέμβριος 2004) όπου υπογράφηκαν μεγάλες οικονομικές συμφωνίες. Στην επίσημη ομιλία του ο Ρώσος Πρόεδρος «κατήγγειλε την δικτατορία των ΗΠΑ και ζήτησε την ένταξη της Ινδίας στο Σ.Α. με δικαίωμα βέτο»3.
ε) Βαλκάνια και η Ελλάδα
ε) Βαλκάνια και η Ελλάδα
Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια ωριμάζει σιγά-σιγά «η Μεγάλη Σύγκρουση» Ανατολής – Δύσης. Γιατί πρέπει να πούμε ότι «ο Ψυχρός Πόλεμος ποτέ δεν τελείωσε», απλώς άλλαξε μορφή μετά το 1989-1990.
Στα Βαλκάνια, οι Η.Π.Α. – Αγγλία απαιτούν πλήρη υποταγή: με την βοήθεια (σε αρκετές περιπτώσεις) της Γερμανίας και της Ιταλίας, τα Βαλκάνια χωρίζονται σε «πιστούς» (Τουρκία, Αλβανία, Κροατία, Μουσουλμανική Βοσνία), «ενδιάμεσους» (Ρουμανία, ΠΓΔΜ, Βουλγαρία) και «ύποπτους» (Σερβία, Ελλάδα, ελληνική Κύπρος).
Επίσης οι ΗΠΑ δεν θέλουν ανάμειξη της Γαλλίας στην περιοχή. Πάντα φοβούνται μια (όχι απίθανη) συμμαχία στο μέλλον Γαλλίας – Ρωσίας – Κίνας. Σε περίπτωση «Μεγάλης Σύγκρουσης», η Σερβία και η Ελλάδα λογικά δεν έχουν κανένα συμφέρον να παλέψουν υπέρ των Αγγλοαμερικάνων και… των Τούρκων συμμάχων τους. γι’ αυτό η αγγλοσαξωνική προπαγάνδα προσπαθεί να ταπεινώσει τον ελληνικό και σερβικό πατριωτισμό και να πείσει το 80% των νόμιμων κατοίκων της Κύπρου ότι δεν είναι Έλληνες αλλά «Κύπριοι κοσμοπολίτες»!
Δηλαδή ο εθνικός μηδενισμός και ο φανατικός «αντιρατσισμός» που καλλιεργείται τα τελευταία 7-8 χρόνια στην Ελλάδα εξυπηρετεί τους κοσμοκρατορικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ. Οι Έλληνες πρέπει να «ντρέπονται για την ιστορία τους» ενώ οι Αλβανοί και οι Τούρκοι «πρέπει να είναι υπερήφανοι» (φυσικά υπάρχουν και διαμάχες των ΗΠΑ με ακραίους Τούρκους εθνικιστές, ίσως και με ακραίους Αλβανούς, αλλά δεν επηρεάζεται η στρατηγική συμμαχία ΗΠΑ-Τουρκίας-Αλβανίας).
Ο αριστερός πατριωτικός πόλος πρέπει να συνυπολογίζει και τα εθνικά και τα κοινωνικά-ταξικά ζητήματα. Μόνον ο «χορτασμένος» άνθρωπος της δουλειάς θα μπορέσει να υπερασπισθεί αποτελεσματικά την πατρίδα. Ενώ οι διάφοροι απατεώνες δεν θα διστάσουν να συνεργασθούν και με τους εχθρούς της πατρίδας όπως έδειξε και η ιστορία της Ελλάδας.
Ας παραθέσουμε τώρα ένα παλιό κείμενο που προκαλεί αγανάκτηση σε τέτοιους «αριστερούς» όπως οι κ. και κ. Ανδρουλάκης, Δαμανάκη, Κουναλάκης, Μπίστης, Τσίκας κ.λπ.:
«Βασικό συστατικό στοιχείο στην εθνική αντιαμερικανική συγκέντρωση μπορεί και πρέπει να είναι ο παράγοντας της εθνικής τιμής και αξιοπρέπειας, του ελληνικού φιλότιμου και γενικά του πραγματικού εθνικού συμφέροντος. Η αμερικανοκρατία και όλος ο κόσμος της εθνοπροδοσίας και των προσκυνημένων καταξεφτέλισαν και καταρράκωσαν την εθνική μας τιμή και αξιοπρέπεια…
…Δίπλα σ’ αυτά οι αμερικάνοι ολοκληρώνουν τον οικονομικό εξανδραποδισμό της χώρας και σε συνεργασία με τις κορυφές της ντόπιας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας αφανίζουν και καταληστεύουν τον τόπο. Η αμερικανοκρατία στριμώχνει ασφυκτικά και στραγγαλίζει το ντόπιο εμπόριο και την βιομηχανία, τα μεσοαστικά στρώματα, τους επαγγελματοβιοτέχνες…
…Ακόμα και μέσα στον κλήρο, όχι μόνον τον κατώτερο, μα και τον ανώτερο και τον ανώτατο, υπάρχουν παράγοντες που μέσα τους ζουν οι εθνικές παραδόσεις των αγωνιστών κληρικών ενάντια στην τουρκοκρατία, για την εθνική υπόσταση και την ανεξαρτησία της Ελλάδας. Το κίνημα της εθνικής ενότητας πρέπει να κινητοποιήσει και να αξιοποιήσει όλα αυτά τα εθνικά πατριωτικά στοιχεία για το πραγματικό εθνικό συμφέρον» Ν. Ζαχαριάδη: «Τα προβλήματα καθοδήγησης στο ΚΚΕ» 1951-52, σελ. 164-165.
Τελειώνοντας, να τονίσουμε ότι η επίθεση εναντίον του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου δεν εκφράζει απλώς την αντιπάθεια αρκετών διανοουμένων για την Εκκλησία [άλλωστε είναι υπαρκτά τα σκάνδαλα στην εκκλησία όπως και σε άλλους «επιφανείς» χώρους].
Ο αρχιεπίσκοπος (και το περιβάλλον του) έχουν μια συγκεκριμένη αντίληψη για τις εξελίξεις στην περιοχή που δεν αρέσει καθόλου στην Ουάσιγκτον και το Λονδίνο.
Ο Χριστόδουλος τάσσεται ενάντια στην ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. και φυσικά ενάντια στο σχέδιο Ανάν. Η Ουάσιγκτον βλέπει τον Χριστόδουλο σαν πιθανό εχθρό στα σχέδιά της και τον μισεί όπως ο Κίσσιγκερ μισούσε τον Μακάριο!
Και πρέπει να πούμε ότι και η Ουάσιγκτον και οι ντόπιοι εκσυγχρονιστές θα ήταν ευτυχείς αν αύριο… εκλείψει ο αρχιεπίσκοπος. Με όποιον τρόπο και μέθοδο!
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Εφημ. Κέρδος, 29/7/2005, σελ. 30.
2. Εφημ. Ημερησία, 15/7/2005, σελ. 4.
3. Εφημ. Ριζοσπάστης, 7/12/2005, σελ. 22.
1 ΣΧΟΛΙΟ
Κϋριε Γιάννη. Καλά όλα αυτά μέχρι και την αναφορά στον Χρυσόδουλο. Κάθε ομοιότητα με το Μακάριο είναι απλά σπαρταριστή μέχρι δακρύων. Ο ένας ανατράπηκε από τη χούντα των Αθηνών, ο άλλος ανατράφηκε από τη χούντα των Αθηνών. Διάβαζε ως γνωστόν. Αυτές οι συμμαχίες ρε παιδάκι μου είναι που μπερδεύουν πάρα πολύ. Η επικαιροποίηση ενός παλιού κειμένου με την τελευταία αναφορά στο Μακαριστό ξύνει στη μνήμη για εκείνα τα υπέροχα λιπαρά και πανάκριβα γεύματα στο Παρίσι βασική αιτία (δεν τον έφαγαν οι αμερικάνοι) που τον οδήγησε στο πεπρωμένο όλων μας. Οι δε τελευταίες του στιγμές (κι ας μη θεωρηθεί ύβρις) ήταν σε ένα νοσοκομείο, με πιασμένη ολόκληρη πτέρυγα για τον Μακαριώτατο και τον μαλάκα τον κοσμάκη να περιμένει στις ουρές. Τέτοια σεμνότητα ο Μακαριστός. Και για να μην ξεχάσουμε και το λαμπρό του παρελθόν και για τις θέσεις του που προβάλονταν από τη χουντοφυλλάδα “Στόχος” ή για κείνες τις περιβόητες δηλώσεις κατόπιν σφαγής αλβανών φαντάρων της Επισκοπής από τη ΜΑΒΗ. Μα τέτοιους συμμάχους θέλουμε; Δεν μας έφτασε ο Λαζαρίδης και ο Κρανιδιώτης;
Το 2005 έζεχνε το σύμπαν με τους ρασοφόρους χλιδάτους τιμητές της λογικής και του δικαίου με τον Καλλίνικο να καταγγέλει τον “Διδερό” και τον διαφωτισμό. Τους χουνταίους θα μας φέρετε για προμετωπίδα; Δεν υπάρχει ο παπα-Ανυπόμονος;
(θα μπει άραγε αυτό το σχόλιο;)