Λοξώς Αριστερά

Είναι αλήθεια ότι η κίνηση του Giorgos να προτείνει ως υποψήφια υπερνομάρχη την κ. Καρά Χασάν προκάλεσε κάποιου είδους ταραχή στο πολιτικό σύστημα. Αποκαλύφτηκαν με μιας όλες οι αδυναμίες των επαγγελματιών πολιτικών και πολιτικολογούντων της χώρας: ανυπαρξία στρατηγικής, στρουθοκαμηλισμός, πολιτικός λόγος νηπιαγωγείου, ψηφοθηρία, δηλώσεις φούσκες, ναι μεν αλλά κ.λπ. Και, κυρίως, για άλλη μια φορά, η αντιπαράθεση εγκλωβίστηκε στο τόσο βολικό για τη Νέα Τάξη δίπολο, εκσυγχρονιστική πολυπολιτισμική μπουρδολογία εναντίον εθνικιστικού σαχλαμαρολαϊκισμού. Ελάχιστες οι υποστηρικτικές ή επικριτικές φωνές που έθεσαν το όλο ζήτημα στα πλαίσια της γυμνής πραγματικότητας που δεν είναι άλλη από την αμεσότατη ανάγκη να υπάρξει μια τολμηρή και ταυτόχρονα αγωνιστική στρατηγική για τη Θράκη, υπό τα σύγχρονα γεωπολιτικά δεδομένα και τα συνακόλουθα φανερά σχέδια ΗΠΑ – Τουρκίας να μετατρέψουν την περιοχή σε ζώνη περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας και μοχλό πολιτικής πίεσης και εκβιασμών σε βάρος της χώρας, με όχημα τη μειονότητα. Έτσι, η συγκεκριμένη υποψηφιότητα πληροί κάποια κριτήρια ουσίας. Πομάκικη καταγωγή, καμία σχέση με το τουρκικό Προξενείο, γυναίκα κ.λπ. Όμως, κατά την αντιπαράθεση που ακολούθησε, οι εμπνευστές της υποψηφιότητας επικεντρώθηκαν σχεδόν αποκλειστικά στο ζήτημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του φύλου, πράγμα που αποδεικνύει την ανυπαρξία στρατηγικής ή και την απροθυμία για συγκρότησή της. Η υποψηφιότητα έμεινε μετέωρη και μετατράπηκε σε ακόμη ένα επικοινωνιακό εφέ που αδυνάτισε το όποιο συμβολικό συγκριτικό της πλεονέκτημα. Φυσιολογικά, μετατράπηκε σε πεδίο άσκησης ανέξοδου «προοδευτισμού»ή γιαλαντζί «πατριωτισμού».

Παρόλα αυτά υπήρξε και κάτι θετικό: η φοβική αντίδραση των υποστηρικτών του «τουρκισμού» στη μειονότητα. Το γεγονός ότι η υποψηφιότητα Καρά Χασάν συνέπεσε με την (τραγικά καθυστερημένη) προσπάθεια ανάδειξης της πομακικής ταυτότητας της μειονότητας, μέσα από την έκδοση εξωσχολικών παιδικών βιβλίων στα πομάκικα και οργάνωσης εκδηλώσεων για την πολιτιστική ταυτότητα των Πομάκων, προκάλεσε ρίγη ανησυχίας στις επιρροές του Προξενείου. Έτσι, είδαμε και κείμενο υπογραφών από 606 κοτζαμπάσηδες της μειονότητας που καταγγέλλουν την προσπάθεια διάσπασης του τουρκικού χαρακτήρα της μειονότητας με όχημα την ανάδειξη των Πομάκων ως διακριτού στοιχείου της! Απείλησαν μάλιστα με κινητοποιήσεις αν συνεχιστεί αυτό! Με «έκπληξη» διακρίναμε στα ονόματα που υπογράφουν και το όνομα του κ. Μουσταφά Μουσταφά, πρώην βουλευτή του ΣΥΝ. Αν θυμάστε ήταν ο βουλευτής που περιφερόταν από εφημερίδα σε εφημερίδα και από πάνελ σε πάνελ για να αποδειχτεί η «άνεση» και «πολυπολιτισμική» ευρυχωρία της ηγεσίας του ΣΥΝ. Εκείνο που αποδείχτηκε, όμως, στην πραγματικότητα ήταν ότι, ως συνεπής κεμαλιστής, ο κ. Μουσταφά διεκδικεί τα «πολυπολιτισμικά» δικαιώματα μόνο για όποιον δηλώνει Τούρκος! Αλλά και αν δεν είναι, ας γίνει με το ζόρι! Να τον χαίρονται και η τότε (μάλλον και η νυν) ηγεσία του ΣΥΝ και οι στήλες που έμπλεες ενθουσιασμού τον παρουσίαζαν ως την «αριστερή» άποψη της μειονότητας.

Πολύ χέρι για τον Καρατζαφέρη…

Τους τελευταίους μήνες, είναι εντυπωσιακή η προβολή του κ. Καρατζαφέρη (του ΛΑΟΣ) από τα τηλεοπτικά μέσα της διαπλοκής. Εκεί που ήταν εξαφανισμένος, τώρα καλείται να πει την άποψή του «δια πάσαν νόσον…»! Κι επειδή, ως γνωστόν, διαπλοκή, «εκσυγχρονισμός», σκύψιμο στον πλανητάρχη και πρακτοριλίκια δεν γνωρίζει κανείς που σταματά το ένα και που ξεκινάει το άλλο, κάποιο λάκκο έχει η φάβα. Η πιο βολική και εμφανής εξήγηση είναι ότι η μεγάλη προβολή του ΛΑΟΣ και του αρχηγού του εντείνει την αιμορραγία της Ν.Δ. προς τα δεξιά της και άρα φέρνει το γνωστό κόμμα του ορθόδοξου εκσυγχρονισμού, της υπαρκτής διαπλοκής και του ανατέλλοντος αμερικανισμού ξανά στην εξουσία. Μόνο άφρονες, όμως, θα αγνοούσαν την ευρωπαϊκή εμπειρία των τελευταίων ετών όπου η έμμεση «πριμοδότηση» σχημάτων της λαϊκιστικής (άκρας) δεξιάς από τη σοσιαλδημοκρατία οδήγησε τελικά στην απόσπαση εργατικών και μικροαστικών στρωμάτων από την ίδια τη σοσιαλδημοκρατία και την αριστερά προς όφελος της άκρας δεξιάς! Και ο Καρατζαφέρης μπορεί να αναπτύξει μια τέτοια δυναμική, σε συνθήκες ανυπαρξίας αριστερής στρατηγικής που θα μπορούσε προνομιακά να ενισχύσει και να ενισχυθεί από τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Κατά την άποψη της στήλης, η υπερπροβολή του Καρατζαφέρη και η προσπάθεια μηχανισμών εξουσίας να τον αναδείξουν σε παράγοντα του πολιτικού μας συστήματος έχει πιο βαθιά στόχευση από την απλή συσσώρευση βραχυπρόθεσμων μικροκομματικών οφελών. Επιδιώκεται ο εγκλωβισμός των πληττόμενων λαϊκών στρωμάτων και της πολιτικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στη Σκύλλα του νεοταξικού και νεοφιλελεύθερου «εκσυγχρονισμού» και τη Χάρυβδη του ακροδεξιού λαϊκισμού. Για όλα τα φλέγοντα ζητήματα (σχέσεις με Τουρκία και Βαλκάνια, σχέσεις με ΗΠΑ και Ε.Ε., λιτότητα και κοινωνική περιθωριοποίηση, μετανάστευση κ.λπ.), δύο λόγοι θα υπάρχουν: ο κυρίαρχος των ελίτ και των πατρόνων τους και ο αντιπολιτευτικός της καρατζαφέρειας εφεδρείας τους! Και οι δύο, εκφερόμενοι μέσα από τους ίδιους διαύλους της τηλεοπτικής μας δημοκρατίας. Συνάμα, η Αριστερά, με την επίκληση του μπαμπούλα μιας υπαρκτής ακροδεξιάς, θα αναγκάζεται να σωπαίνει (ήδη το ΚΚΕ ταυτίζεται από «κεντροαριστερούς» αναλυτές με το ΛΑΟΣ) ή, ακόμη χειρότερα, θα προσχωρεί στο στρατόπεδο της κυρίαρχης ιδεολογίας με τη λογική του «μη χείρον βέλτιστον». Η ανάδυση ενός εναλλακτικού, λαϊκού, ριζοσπαστικού πολιτικού λόγου, σε αντίθεση με την καθοδηγούμενη και χειραγωγούμενη πόλωση που περιγράψαμε, είναι καθήκον πρώτης γραμμής αν δεν θέλουμε να θερίσουμε στο μέλλον τις θύελλες που οι αφέντες σπέρνουν σήμερα.

Απορία

Όταν βγήκε το βιβλίο του Μπράουν, «Κώδικας Ντα Βίντσι», πολλοί διανοούμενοι απαξίωσαν (ορθότατα!) βιβλίο και συγγραφέα για την αισθητική, ιστορική, φιλολογική ανεπάρκειά του αλλά και τις ιδεολογικές συνδηλώσεις του έργου, καθώς τροφοδοτεί μια λογική συνομωσιολογίας, μυστικισμού και κρυφής ιστορίας που γειτνιάζει με αντίστοιχες ακροδεξιές. Σήμερα, που το Χόλυγουντ μας έστειλε την ταινία, το πρόβλημα έπαψε να είναι το έργο, η αισθητική και ιδεολογία του, αλλά ο …Χριστόδουλος!! Οι αναλύσεις για το έργο υποχώρησαν ή εξαφανίστηκαν ενώ οι αναλύσεις για τη σκοταδιστική φύση της Εκκλησίας δίνουν και παίρνουν! Δεκάδες «διανοούμενοι» ακονίζουν τις πένες τους σχεδόν εκλιπαρώντας τον Χριστόδουλο να κάνει ένα τόσο δα μικρό συλλαλητήριο για να μπορέσουν να τον κατακεραυνώσουν! Άλλοι καταγγέλλουν την Εκκλησία για κρυφές επιθυμίες λογοκρισίας (μιας και φανερές δεν έδειξε).Καταξιωμένος σκηνοθέτης ανέκραξε το τέλος των Χριστιανικών Εκκλησιών εξαιτίας της συγκεκριμένης ταινίας (αλήθεια γιατί το τέλος θα έρθει με την ταινία και όχι με το βιβλίο πέρυσι;) και άλλα φαιδρά. Μάλλον στη σημερινή Ελλάδα υπάρχει και μια σταθερή αξία ότι, «αληθές είναι παν το αντιχριστοδουλικόν».