του Δ.Π. Δήμα
Ελευθεροτυπία 1.10.11
Οπως αποκάλυψαν στην «Ε» ευρωπαϊκοί τραπεζικοί κύκλοι που παραβρέθηκαν το περασμένο τριήμερο στην Ουάσιγκτον επί τη ευκαιρία της ετήσιας συνόδου των δίδυμων οικονομικών οργανισμών, του ΔΝΤ και της Διεθνούς Τράπεζας, το Βερολίνο επιδιώκει τη «ρουμανοποίηση» του βιοτικού επιπέδου της Ελλάδας και αυτό βρίσκεται υπ’ όψιν και τυγχάνει της σύμφωνης γνώμης της κυβέρνησης Παπανδρέου.
Κατά τους ίδιους κύκλους, η γερμανική κυβέρνηση έχει θέσει ως απαραίτητη προϋπόθεση για την έγκριση των περαιτέρω δόσεων προς την Ελλάδα τη δραστική μείωση μισθών και συντάξεων, ούτως ώστε «συγκρινόμενα, τα μεγέθη αυτά να προσεγγίζουν τα επίπεδα της Ρουμανίας».
Παράλληλα, μέσα στο πλαίσιο αυτό, επιδιώκεται ένα «προτιμησιακό» καθεστώς παραχώρησης προς τις γερμανικές εταιρείες επενδυτικών ευκαιριών στην Ελλάδα. Οσο, δε, η Αθήνα ανθίσταται -για «άλλους ευνόητους λόγους, παραχώρησης των “φιλέτων” σε ημετέρους»- όπως λέγεται θ’ αυξάνονται οι πιέσεις προς την ανήμπορη να αντιδράσει κυβέρνηση Παπανδρέου. Το «καρότο» θα είναι η γερμανική δέσμευση παραμονής της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ.
Βίαιη υποτίμηση
Αν προχωρήσει με το σενάριο αυτό το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων, που θεωρείται «κεφαλαιώδους σημασίας» για το Βερολίνο, τότε η γερμανική κυβέρνηση θα έχει πράγματι κάθε λόγο να κρατήσει την Ελλάδα μέσα στην ευρωζώνη για να προστατεύσει τα συμφέροντά της.
Είναι προφανές κατά τους συνομιλητές της «Ε» ότι, με βάση τις εντολές των Γερμανών, όλα όσα παρατηρούνται την εποχή αυτή αποβλέπουν στο να γίνει βίαιη εσωτερική υποτίμηση, να τ’ αγοράσουν όλα σε χαμηλές τιμές και μετά να καρπωθούν την υπεραξία. Η εσωτερική υποτίμηση μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από σοβαρή ύφεση που θα επιφέρει η μείωση των εισοδημάτων και, συνακόλουθα, συμπίεση των τιμών προς τα κάτω, ώστε να υπάρξει βίαιη προσαρμογή της αγοράς.
Οι Ελληνες νόμιζαν ότι κορόιδευαν, και οι Γερμανοί τους περίμεναν στη γωνία. Τώρα, η ελληνική κυβέρνηση «δεμένη χειροπόδαρα» ακολουθεί πειθήνια τις γερμανικές εντολές και ο πρωθυπουργός της περιφέρεται τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες όπου του ανακοινώνουν οι άλλοι τις αποφάσεις τους για τη χώρα. Μετά το Βερολίνο, μεταβαίνει στο Παρίσι για να συναντηθεί με τον «Τζούνιορ πάρτνερ» των Γερμανών.
Μέσα από τη γερμανική επιδίωξη μείωσης του ελληνικού βιοτικού επιπέδου, προσδοκάται πως θα καταστούν άκρως ελκυστικές και προνομιακές οι επενδυτικές ευκαιρίες στην Ελλάδα, ιδιαίτερα στο πλαίσιο των προδιαγεγραμμένων ιδιωτικοποιήσεων του πακέτου των 50 δισ. ευρώ που έχει ήδη δρομολογηθεί προς εκποίηση.
Η επίσκεψη του πρωθυπουργού Παπανδρέου στο Βερολίνο λέγεται πως «κλείδωσε» τις σχετικές μεθοδεύσεις και αυτό φάνηκε ανάγλυφα στην ενθουσιώδη υποδοχή που του επεφύλαξαν οι Γερμανοί βιομήχανοι.
Οπως είναι φυσικό, στην Ουάσιγκτον δεν βλέπουν με πολύ καλό μάτι τις κινήσεις αυτές του «τέκνου» τους και αρχίζουν να «σπέρνουν ζιζάνια» -κατά απολύτως έγκυρες πληροφορίες της «Ε»- με ισχυρισμούς, αίφνης, για το κατά πόσο θα είναι σε θέση η Γερμανία να «απορροφήσει» τις σοκαριστικές επιπτώσεις από την «υπόθαλψη του ελληνικού χρέους» λόγω των δυσβάσταχτων χρεών και άλλων μελών της ευρωζώνης που μέλλει να ακολουθήσουν και να χρειαστούν τη βοήθεια του Μηχανισμού Στήριξης. Με τον τρόπο αυτό επιχειρούν να «ερεθίσουν» ευρωπαϊκές χώρες που, από τη μια πλευρά, παραμένουν καχύποπτες των γερμανικών προθέσεων και από την άλλη, δεν διάκεινται φιλικά στην ελληνική αναδιάρθρωση και ευχαρίστως θα έβλεπαν την Ελλάδα εκτός ευρωζώνης.
Ο Γερμανός σύμβουλος
Η προφανής απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να προσλάβει, αντί των Αμερικανών «Alvarez and Marsal», Βαβαρό «εκκαθαριστή» της κρατικής περιουσίας που μάλιστα φέρεται να πρόσκειται στον Γερμανό υπ. Οικονομικών Σόιμπλε, ήταν το «κερασάκι» των συσσωρευμένων αμερικανικών αντιδράσεων.
Οι ίδιοι κύκλοι φτάνουν μάλιστα να υποδεικνύουν πως για το… «καλό της Γερμανίας» θα είναι προτιμότερο να αφήσει την Ελλάδα στη μοίρα της, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, έστω και αν την οδηγήσουν εκτός ευρωζώνης – κάτι απαγορευτικό για τους Γερμανούς γιατί, λαμβανομένων όλων των δεδομένων υπ’ όψιν, αυτό θα τορπίλιζε τους σχεδιασμούς τους.
Είναι ενδιαφέρον ότι οι ίδιοι παράγοντες της Ουάσιγκτον στο παρελθόν ήταν θιασώτες της μεγαλύτερης γερμανικής ανάμιξης στο ελληνικό πρόβλημα (σ.σ. έλεγαν ότι δεν κάνουν αρκετά οι Γερμανοί), με το βαθύτερο σκεπτικό πως κάτι τέτοιο θα ενέπλεκε το Βερολίνο περισσότερο στα προβλήματα της ευρωζώνης και θα καθιστούσε τη Γερμανία μέρος του προβλήματος. Τώρα, μάλλον από αδυναμία ανάμιξης και επιρροής των ευρωπαϊκών εξελίξεων έχουν αλλάξει «ρότα».
Η δήλωση Σόιμπλε
Η προχθεσινή δήλωση Σόιμπλε -παρουσία Παπανδρέου στο Βερολίνο- που τα ‘βαλε με τους Αμερικανούς και τους είπε να «κοιτάξουν τα του οίκου τους» δεν ήταν τυχαία και, όπως εκτιμάται από συνομιλητές της «Ε», ήταν απάντηση στα «ζιζάνια» που αίφνης σπέρνονται από την Ουάσιγκτον.
Οπως φαίνεται, η κρίση χρέους έχει καταστήσει επιτακτική την ανάγκη ισχυροποίησης και συντονισμού της δημοσιονομικής πολιτικής της ευρωζώνης σ’ ένα επίπεδο εκτός εθνικών κρατών, εξ ου και οι -εκ Γερμανίες εκπορευόμενες- φωνές για τη θέσπιση, κατ’ αρχήν, υπουργού Οικονομικών της ευρωζώνης.
Επανερχόμενοι τώρα στα γερμανικά σχέδια «ρουμανοποίησης» της Ελλάδας, εμπνευστής των οποίων φέρεται να είναι ο υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε, σημειώνεται πως για τους Γερμανούς πρώτος στόχος ήταν ο δημόσιος τομέας που, κατά γενική παραδοχή, αποτελεί τη «γάγγραινα» της εύρυθμης λειτουργίας του ελληνικής Πολιτείας και, όπως έχει γράψει η «Ε» (9 Μαΐου), εξελήφθη ως κρας τεστ των ελληνικών κυβερνητικών προθέσεων -για τον πρόσθετο, μάλιστα, λόγο ότι το ελληνικό Δημόσιο «είναι ένα τερατούργημα πρωτίστως του κυβερνώντος κόμματος».
Είναι ενδιαφέρον ότι η σκληρότερη γερμανική στάση άρχισε να σχηματοποιείται λίγο πριν από την έγκριση της πέμπτης δόσης του Ιουλίου. Αίφνης είχαν πέσει τότε συντονισμένα οι γερμανικοί τόνοι εν αναμονή της έκθεσης της τρόικας του Ιουνίου και -εν γνώσει προφανώς των αρνητικών ευρημάτων της- η γερμανική πολιτική ηγεσία προετοίμαζε την κοινή της γνώμη (σ.σ. ερήμην της Αθήνας) για επιπλέον μέτρα στην Ελλάδα προκειμένου να συνεχιστεί η βοήθεια προς αυτήν.
Η σκόπιμη εκείνη σιωπή, λένε τώρα οι ενημερωμένες πηγές, απέβλεπε στο να «αποκοιμήσει» τους Ελληνες κυβερνώντες που, «σαγηνευμένοι» από την ικανότητα των… «ταχυδακτυλουργιών» τους, νόμιζαν ότι θα περάσουν εύκολα για άλλη μία φορά τις παραδοσιακές αλχημείες τους. Αυτό επέτρεψε στον Σόιμπλε να «στριμώξει» τον (πρώην υπουργό Οικονομικών) Παπακωνσταντίνου στην εσπευσμένη συνάντηση του Λουξεμβούργου (6 Μαΐου), λέγοντάς του χαρακτηριστικά, κατά τις τότε πληροφορίες της «Ε», «όλο ψέματα μας λες», και του έθεσε το ερώτημα «γιατί δεν προχωρούν οι περικοπές επιδομάτων και το κλείσιμο δημόσιων υπηρεσιών;».
Στα μαλακά ή στα σκληρά;
Χωρίς τις «πλάτες» του έκπτωτου τότε Στρος-Καν, οι Ελληνες κυβερνώντες απέτυχαν να διαγνώσουν τη σχηματοποίηση της γερμανικής στάσης και να ερμηνεύσουν σωστά τις δηλώσεις Μέρκελ που -όπως είχε επισημανθεί από τις στήλες αυτές- σκληραίνοντας η Γερμανίδα καγκελάριος τη δημόσια τοποθέτησή της συνάρτησε απολύτως τις περαιτέρω δανειοδοτήσεις προς την Ελλάδα με τις εκθέσεις προόδου της τρόικας – πρωτίστως, δε, με τα εργασιακά και μισθολογικά για τη μείωση του ελληνικού βιοτικού επιπέδου, στο πνεύμα τής κατά Σόιμπλε «ρουμανοποίησης».
Εκείνο που απομένει τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή της «συντεταγμένης χρεοκοπίας» της Ελλάδας, για την οποία οι Γερμανοί -σε φερόμενες μυστικές συνομιλίες με τους Γάλλους- επιχειρούν να της δώσουν ένα πιο συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα. Το μόνο που απομένει είναι να προσδιοριστεί το κατά πόσον αυτή θα πέσει στα μαλακά ή στα σκληρά…
