Όχι.
Η ΕΟΚΑ Β΄ υπήρξε ο πέμπτος τροχός της πραξικοπηματικής άμαξας. Ο δε Σαμψών ήταν τελείως ΑΣΧΕΤΟΣ με το πραξικόπημα. Το πραξικόπημα οργανώθηκε από την Αθήνα και υλοποίησαν χουντικοί αξιωματικοί στην Κύπρο. Αιχμή πυρός των πραξικοπημάτων υπήρξε, δυστυχώς, η ΕΛΔΥΚ – Ελληνική Δύναμη Κύπρου και επίλεκτες μονάδες της Κυπριακής Εθνοφρουράς υπό την ηγεσία χουντικών αξιωματικών. Ο Σαμψών μαζί με αριθμό σωματοφυλάκων του, βγήκε οπλισμένος στους δρόμους της Λευκωσίας το πρωΐ της 15ης Ιουλίου να μάθει τι συνέβαινε. Συνελήφθη σε οδόφραγμα και μαζί με τους σωματοφύλακές του φυλακίσθηκε στα υπόγεια του Αρχηγείου της Εθνικής Φρουράς, χωρίς να γνωρίζεται ποιος είναι.
Όσο για την ΕΟΚΑ Β’ αυτή, στις αρχές Ιουλίου ήταν διαλυμένη με ολόκληρη την τοπική της ηγεσία στη φυλακή. Τα μέλη τους, έδρασαν σαν παλικάρια της φακής δολοφονώντας αντιστασιακούς και τους πολιτικούς του εχθρούς, αφού οι χουντικοί πραξικοπηματίες κατέλαβαν την εξουσία. Πρίν το πραξικόπημα η ΕΟΚΑ Β’ λειτούργησε προβοκατόρικα, δημιουργώντας συνθήκες εμφυλίου στην Κύπρο στα πρότυπα της Νατοϊκής οργάνωσης Gladio ή αλλιώς “Κόκκινη Προβιά», στην ελληνική της έκδοση. Κατ΄εντολή της αθηναϊκής χούντας εφαρμόστηκε στην Κύπρο, η «στρατηγική της έντασης» – “strategy of tension” ώστε να δημιουργηθούν στην Κύπρο συνθήκες που θα δικαιολογούσαν πραξικόπημα. Αυτή υπήρξε η στρατηγική της χούντας στην Κύπρο από το 1967 μέχρι το 1974. Αυτή άρχισε να υλοποιείται από τον προ-πομπό της ΕΟΚΑ Β’, το Εθνικό Μέτωπο το 1969 (και αυτό δημιούργημα της χούντας) και συνεχίσθηκε από τον ιδρυτή της ΕΟΚΑ Β’, το 1971, τον Γ. Γρίβα. Ο τελευταίος αποπειράθηκε να ανατρέψει τον Μακάριο τον Φεβρουάριο του 1972 σε συνεργασία με τον Παπαδόπουλο και να τον δολοφονήσει ένα χρόνο αργότερα. Οι γριβικοί και η ΕΟΚΑ Β’ αυτοπαραμυθιάζονταν ότι λειτουργούσαν αυτόνομα από τη χούντα. Ωστόσο, η ταχύτητα με την οποία η ΕΟΚΑ Β΄ πέρασε στον έλεγχο του Ιωαννίδη, μετά τον θάνατο του Γρίβα τον Ιανουάριο του 1974, αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο.
2. Ότι στόχος του πραξικοπήματος ήταν η Ένωση
Καθόλου.
Η ατόφια, πραγματική ένωση είχε εγκαταλειφθεί από την Αθήνα το 1957 αν όχι από το 1956. Και η εγκατάλειψη έγινε αποδεκτή και νομιμοποιήθηκε με τις Συνθήκες Ζυρίχης-Λονδίνου του 1960.
Η οποιαδήποτε συζήτηση για «ένωση» μετά τα γεγονότα 1963-64 αφορούσε τη «διπλή ένωση» (double enosis), δηλαδή τη διχοτόμηση, ή πιο ορθά, τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την ενσωμάτωση περίπου 60% της Κύπρου στην Ελλάδα και το υπόλοιπο που θα περίσσευε από τις βρετανικές βάσεις στην Τουρκία.
Τα περί «ένωσης» ήταν η αποθέωση της χουντικής υποκρισίας στην Κύπρο. Στην γλώσσα του Orwell, ήταν το double speak της χούντας αλλά και το double think των Κυπρίων ιδεολόγων της Ένωσης.
Ο στόχος της χούντας του Ιωαννίδης ήταν πιο πεζός. Ήταν η επιβίωση του χουντικού καθεστώτος –που ένιωθε ότι απειλούνταν από μια ελεύθερη και δημοκρατική Κύπρο αλλά και από την Τουρκία στο Αιγαίο. Ανατρέποντας τον «τραγόπαπα» αλλά κυρίως τον «κοκκινόπαπα», ο Ιωαννίδης πίστευε ότι προσέφερε υπερπολύτιμη εξυπηρέτηση στο κύριο πάτρωνα ύπαρξής του, την Ουάσιγκτον. Πίστευε ότι ως αντάλλαγμα της ανατροπής / δολοφονίας του Μακάριου (το 1964 ο τότε Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ George Ball είχε πεί “That son-of-bitch- Makarios will have to be killed before anything can be done in Cyprus”, η Ουάσιγκτον θα στήριζε το κλυδωνιζόμενο αθηναϊκό καθεστώς αλλά, ταυτόχρονα, θα ήλεγχε τις αντιδράσεις της Άγκυρας στην Κύπρο αλλά και στο Αιγαίο, όπου οι Τούρκοι άρχισαν τις προκλήσεις από το Νοέμβρη του 1973.
Το επιχείρημά μου αυτό, ότι κύριο μέλημα της ιωαννιδικής χούντας και κίνητρο για το πραξικόπημα ήταν η επιβίωση του καθεστώτος, έχω αναπτύξει σε βάθος στο τέυχος αρ. 194 Ιστορικά της Ελευθεροτυπίας (17 Ιουλίου 2003) «Οι Τρείς Μοιραίοι Άνθρωποι: Η Πολιτική Κατάσταση πρίν από την Εισβολή».
3.Ότι στόχος του πραξικοπήματος ήταν η διχοτόμηση
Και ναι και όχι.
Είναι γεγονός ότι οι δυο αθηναϊκές χούντες είχαν συμφιλιωθεί με τη διχοτόμηση, που όταν δεν την αποκαλούσαν «διπλή ένωση» την αποκαλούσαν «ένωση με ανταλλάγματα». Η διχοτόμηση ως «ιδεώδη λύση» (“ideal solution” ) υπήρξε και ο στρατηγικός στόχος της Ουάσιγκτον. Ήταν όμως η διχοτόμηση στόχος και της Άγκυρας, ώστε να «συνεργασθεί» με τις δυο χούντες για την επίτευξή της; Εδώ βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα άλλο κυρίαρχο μύθο, ότι η Τουρκία είχε και συνεχίζει να έχει ως στόχο τη διχοτόμηση. Μέχρι τον Αύγουστο του 1964, ναι. Από τότε όχι. Τον Αύγουστο του 1964 η Τουρκία απέρριψε το διχοτομικό σχέδιο Άτσεσον (ενώ η Ελλάδα το αποδέχθηκε, και εδώ έχουμε ένα άλλο κυρίαρχο μύθο ως προς το αντίθετο), διότι δεν απέδιδε στην Τουρκία κυριαρχία στη μισή (βόρεια) Κύπρο. Υπάρχει απόδειξη για του λόγου το αληθές. Είναι η απαντητική επιστολή του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών Feridun Erkin της 28ης Αυγούστου 1964, προς τον περιβόητο Αμερικανό «διαμεσολαβητή» των ΗΠΑ, Άτσεσον. Η επιστολή μιλά από μόνη της.
Το στρατηγικό μάθημα των Τούρκων από το 1964 ήταν ότι η διχοτόμηση κάθε άλλο παρά επέλυε το στρατηγικό της δίλημμα, δηλαδή την στρατηγική παρουσία της Ελλάδας στην Κύπρο. Αντίθετα το επιδείνωνε. Έκτοτε οι Τούρκοι άλλαξαν στρατηγική. Επεδίωξαν και επιδιώκουν την ομοσπονδιοποίηση της Κύπρου με προαπαιτούμενο τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Με μια αλα- τούρκα ομοσπονδοιοποίηση, ο γεωστρατηγικός έλεγχος της Κύπρου θα περάσει στην Τουρκία.
Μπορεί λοιπόν ο Ιωαννίδης να είχε στόχο τη διχοτόμηση. Όχι όμως και η Άγκυρα. Η εξέλιξη της τουρκικής εισβολής και η σημερινή θέση της Τουρκίας το αποδεικνύουν αυτό περίτρανα.
Περισσότερο από ανοησία.
Θυμηθείτε ότι ο Ιωαννίδης απαίτησε από τον Σαμψών το κεφάλι του Μούσκου. Όταν οι χουντικοί διαπίστωσαν ότι ο Μακάριος κατέφυγε στην Πάφο, έστειλαν άρματα μάχης στην πόλη εναντίον του (τα άρματα ήταν ακόμα εκεί όταν οι Τούρκοι χτυπούσαν την Κερύνεια). Επί χούντας, είχαν γίνει επανειλημμένες προσπάθειες δολοφονίας του, κάποιες εντυπωσιακές. Το παραμύθι ότι η χούντα δεν ήθελε να δολοφονήσει τον Μακάριο και γι’ αυτό δεν περικύκλωσε το Προεδρικό Μέγαρο αλλά άφησε ελεύθερο το πίσω μέρος για να διαφύγει, εφευρέθηκε για να καλύψει την ανικανότητα των χουντικών αξιωματικών. Οι φωτογραφίες του καταβομβαρδισμένου και κατεστραμμένου από το πυροβολικό της ΕΛΔΥΚ Προεδρικού Μεγάρου και οι δολοφονίες των υπερασπιστών του, συγκρούονται με την καταγέλαστη αυτή χουντική εκδοχή.
5. Ότι οι Αμερικανοί «εξαπάτησαν» τον Ιωαννίδη
Πράγματι.
Τον ξεγέλασαν αλλά γιατί και πώς; Όχι διότι του υποσχέθηκαν κάτι και δεν το τήρησαν, αλλά διότι ο Ιωαννίδης υπήρξε ψώνιο και κορόιδο. Ήταν ένας δικτατορίσκος της πλάκας που πίστευε ότι οι Αμερικανοί ήταν «αμερικανάκια» και ότι με λίγο θέατρο, κλωτσώντας ένα τραπέζι μπροστά στον Αμερικανό εκπρόσωπο Σίσκο, κλείνοντας το μάτι στους υποτελείς του, φωνάζοντας «με εξαπατήσατε», και απειλώντας με πόλεμο κατά της Τουρκίας, ότι ο εκπρόσωπος του αμερικανικού imperium θα «ψάρωνε», όπως τα ανθρωπάρια που τον περιστοίχιζαν με στολές Ελλήνων αξιωματικών.
Δικτατορίσκους όπως τον Ιωαννίδη, οι Αμερικανοί τους έτρωγαν με το κουτάλι μεταπολεμικά. Γνώριζαν την ψυχολογία τους και τα «χούγια» τους. Τους περιστοίχιζαν με στρατιωτικούς από το γραφείο του Στρατιωτικού Ακόλουθου και από το Σταθμαρχείο της CIA. Για τους Αμερικανούς ο Ιωαννίδης (όπως και ο Παπαδόπουλος) ήταν ένας δικτατορίσκος της κατηγορίας των “tin-pot dictators”, δηλαδή των «δικτατόρων της κατσαρόλας». Γνώριζαν και καλλιεργούσαν τις ανασφάλειές του και του καθεστώτος, τις προκαταλήψεις και το μίσος του κατά του Μακάριου. Πράκτορες της CIA , όπως ο Ελληνο-Αμερικανός Γκάς Αβρακώτος, περηφανεύονταν ότι «διοικούσαν» την Ελλάδα. Γνώριζαν τους πραξικοπηματικούς σχεδιασμούς του Ιωαννίδη και έστελναν πολύ ενημερωμένες εκθέσεις στην Ουάσινγκτον. Η πιο πιθανή ερμηνεία του θεατρικού ξεσπάσματος του Ιωαννίδη «μας εξαπατήσατε», κατά του Σίσκο στις 21 Ιουλίου, ήταν ότι κάποιος πράκτορας πιθανότατα ο Αβρακώτος να του είπε «προχώρα και είμαστε μαζί σου». Αν τον εξαπάτησαν, τον εξαπάτησαν κατά το ήμισυ. Διότι από τις 15 Ιουλίου μέχρι τις 20 που εισέβαλλαν οι Τούρκοι, η Ουάσιγκτον στήριζε τη χούντα του Ιωαννίδη και τη χούντα του Σαμψών στην Κύπρο. Στις 17 Ιουλίου μάλιστα, η Ουάσιγκτον βρισκόταν στα πρόθυρα αναγνώρισης του Σαμψών, ενώ αρνείτο να κατηγορήσει την αθηναϊκή χούντα ως οργανωτή του πραξικοπήματος, αντίθετα με το υπόλοιπο κόσμο, συμπεριλαμβανομένης και της Βρετανίας.
Η Ουάσιγκτον άλλαξε βιολί όταν μπήκαν οι Τούρκοι στο χορό με την εισβολή. Τότε ο Ιωαννίδης εγκαταλείφθηκε, αφού τους ήταν πλέον άχρηστος. Ήταν και επικίνδυνος εάν πυροδοτούσε πόλεμο με την Τουρκία. «Πουλήθηκε» έναντι της Τουρκίας. Τι πιο φυσιολογικό και αναμενόμενο; Αρχίζοντας από τα Σεπτεμβριανά στην Κωνσταντινούπολη το 1955, η Ουάσιγκτον πάντοτε υποστήριζε την Άγκυρα σε κάθε διαμάχη με της Αθήνα. Έτσι και το 1974. Η Ουάσιγκτον συνέχιζε, προκλητικά μάλιστα, να υποστηρίζει τον μιλιταρισμό της Άγκυρας ακόμα και μετά τις 23 Ιουλίου 1974, όταν σε Αθήνα και Λευκωσία αποκαταστάθηκε συνταγματική τάξη. Όταν μετά και την δεύτερη εισβολή τον Αύγουστο, εκπρόσωπος του Κίσινγκερ (Anderson) ρωτήθηκε δημόσια γιατί η Ουάσινγκτον τηρούσε τόσο φιλοτουρκική στάση, η κυνική αλλά αποκαλυπτική απάντησή του ήταν, «Βάλτε την Ελλάδα στη θέση του Βελγίου και την Τουρκία στη θέση της Δ. Γερμανίας. Εσείς ποια χώρα θα υποστηρίζατε;». Δεν τον εξαπάτησαν απλά τον Ιωαννίδη οι Αμερικάνοι. Τον ταπείνωσαν και τον εξευτέλισαν και μαζί του ταπείνωσαν και εξευτέλισαν τον ελληνισμό σε Ελλάδα και Κύπρο. Αυτά συμβαίνουν όταν για επτά χρόνια μετατρέπεις τη χώρα σου σε σατραπεία και εσύ και η κλίκα σου λειτουργείς ως ανδράποδο. Αποφασίζουν άλλοι για σένα με βάση τα συμφέροντά τους. Όπως και τότε, έτσι και σήμερα, δυστυχώς.
28 ΣΧΟΛΙΑ
Όταν δημοσιεύετε ψέμματα ανακατεμένα με αλήθειες, άκριτα και χωρίς σχόλια δικά σας, ποιός έχει την ευθύνη για να διευκρινήσει και να διαχωρίσει το άσπρο από το μαύρο;
Κατ’ αρχάς δεν δημοσιεύουμε, αναδημοσιεύουμε το κείμενο του Μάριου Ευρυβιάδη, που καταθέτει τις δικές του απόψεις πάνω στο ζήτημα. Το ιστολόγιο είναι μεταξύ άλλων και ενημερωτικό, και πιστεύουμε ότι πρέπει επιτέλους να γίνει ένας ανοιχτός διάλογος πάνω σε αυτό το ζήτημα –καθώς οι «σκιές» του υπονομεύουν ακόμα και σήμερα τις προοπτικές συγκρότησης ενός αντιστασιακού κινήματος στην Κύπρο.
Αυτό επί της ουσίας. Όσο για το ύφος του Πέτρου Ευδόκα τώρα, είναι επιθετικό –«δικάζει» και κρίνει τι είναι ψέμα και τι αλήθεια χωρίς καν να μπει στον κόπο να γράψει την άποψή του. Τόσο πολύ σέβεται τους αναγνώστες αυτής της ιστοσελίδας.
Κατά τα άλλα, παχυά λόγια περί δημοκρατικού ύφους και ήθους, τα οποία προφανώς εξαντλούνται έναντι όσων τυχαίνει να μην έχουν την ίδια άποψη μαζί του.
Οπως και σε όλα τα ζητήματα, την ευθύνη “να διαχωρίσει και να διευκρινίσει το άσπρο από το μαύρο” την έχει αυτός που θεωρεί κάτι τέτοιο ως αναγκαίο.
Για να είμαστε όσο μπορούμε εντάξει με την ιστορική αλήθεια, θα πρέπει να αναφέρουμε και τις ευθύνες του Μακάριου, που μετά το πραξικόπημα από το βήμα του ΟΗΕ καλούσε τις εγγυήτριες δυνάμεις (Βρετανία, Τουρκία, η τρίτη ήταν η Ελλάδα) να αποκαταστήσουν την τάξη στην Κύπρο. Και οι Τούρκοι και αυτοί την ευκαιρία που τους έδωσε η ελληνική πλευρά την εκμεταλλεύτηκαν.
1. Σύμφωνα με το πόρισμα της κυπριακής Βουλής υπάρχουν σαφείς ενδείξεις αλλά και αποδείξεις για την ενεργό συμμετοχή του Ν. Σαμψών. Έχει ήδη γίνει γνωστή η συμμετοχή του στη συζήτηση στη βίλα του Λαμπράκη στον Πόρο με τους Σωσσίδη και Ποταμιάνο. Η ΕΟΚΑ β δεν ήταν έτσι αφοριστικά όλοι “παλικάρια της φακής”. Άνθρωποι αφελείς που πίστεψαν στο Γρίβα που προωθούσε ανοιχτά το σχέδιο Άτσεσον (σε εφημερίδες τουλάχιστον) ήταν που δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι γίνονται υποχείρια της ελληνικής χούντας. Χαρακτηριστική η περίπτωση του Καρούσου που τον απήγαγαν σχεδόν (με καπετάνιο τον Μούγιο από την ταινία που δεν παίχτηκε ποτέ του Π. Σέλερς και παρακολουθούσε το 5 μίλι) λόγω της απόψή του να μετατρέψει την ΕΟΚΑ β σε πολιτική οργάνωση (κάτι σαν την ΕΣΕΑ που ήταν ήδη το πολιτικό σκέλος της. Η χούντα άμεσα την “ανέλαβε” λόγω του αρχηγικού χαρακτήρα που είχε ως κίνηση και η μετατόπιση του αρχηγού σήμαινε μετατόπιση των από κάτω. Δυστυχώς η δημοκρατική κουλτούρα δεν πρόλαβε στο νησί, λόγω ιστορικών συνθηκών και η πολιτική ήταν και είναι προσωποπαγής
2. Σωστά γενικά αν και (μικρή λεπτομέρεια) ο Ιωαννίδης σκόπευε να παραδώσει στους πολιτικούς την εξουσία με το 80% της Κύπρου στην Ελλάδα. Έτσι θα δικαιωνόταν και ο κύριος Μπόλ και ο κύριος Άτσεσον και ο κύριος Κίσιτζερ. Κι αυτός όπως και η αριστερά “υποβάθμιζε” το ρόλο της Τουρκίας.
3. Τι ήθελε δηλαδή, όλο το νησί η Τουρκία; Ναι το ήθελε. Αδύνατον όμως για τη συγκυρία ακόμα και σήμερα. Το όλο σχεδίο διχοτόμησης ικανοποιούσε τους Αμερικανούς και δευτερευόντος την Τουρκία. Η Τουρκία πάλι ηγεμονικό ρόλο θα είχε στη ΝΑ μεσόγειο με τη διχοτόμηση. Και έχει ακόμα και με το παράνομο καθεστώς που επέβαλε.
4. ναι
5. ναι
-Τσους ας τελειώνει αυτό το παραμύθι με το Μακάριο ότι έστειλε την Τουρκία με τις δηλώσεις του το απόγευμα στις 19 Ιουλίου. Η διαδικασία της εισβολής είχε ήδη ξεκινήσει από τις προηγούμενες ημέρες (μην πω από τους πορηγούμενους μήνες). Όσον αφορά στο πραξικόπημα αυτόν είχε στόχο και δεν άνοιξε ρουθούνι ΤΚ. Και γιατί άλλωστε αφού είχαν ήδη αποφασίσει τα καθάρματα της χούντας για τη μοιρασιά. Οι χρήσιμοι οπαδοί της ΕΟΚΑ β δεν είχαν πάρει χαμπάρι τίποτε. Όταν έδιωξαν και τον Καρούσο ήταν ήδη αργά
-Οι άνθρωποι που αγωνίστηκαν μετά στα χαρακώματα του 74 και ξέχασαν τα μίση τους (γριβικοί και μακαριακοί) είναι η καλύτερη απάντηση και αυτοκριτική στη βλακεία που μας πιάνει να ακούμε και σερνόμαστε πίσω απο τον κάθε τυχοδιώκτη (Γρίβα π.χ.). Αυτό ας ακούγεται. Από την άλλη και κάποιοι (όπως ο Π.Ε.) γριβικοί έχουν κάθε δικαίωμα και αυτοί μέσα στην αφέλειά τους και στο όραμά τους (για την Ένωση που πραγματικά πίστεψαν με αλλότριους ΄ομως όρους) να επισύρουν δίκαιες ενστάσεις για το Μακάριο και για το απολυταρχικό του καθεστώς. Έτσι ήταν. Αλλά και να παραδεχτούν ότι έγιναν ενεργούμενα της χούντας και ότι “ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με τις καλύτερες των προθέσεων”
Συνεχίζω από εκεί που έμεινε ο Πέτρος Ευδόκας.
Λέει ο Ευρυβιάδης: “Η ατόφια, πραγματική ένωση είχε εγκαταλειφθεί από την Αθήνα το 1957 αν όχι από το 1956”. Εγώ λέω πως την Ένωση εγκατέλειψε ο Μακάριος (ο μονάρχης του 96% βάσει των “εκλογών” του 1968), ο οποίος αποτελεί και το ίνδαλμα του Ευρυβιάδη και γι’ αυτό αποφεύγει και τον διάλογο, λέω λοιπόν ότι ο Μακάριος εγκατέλειψε την Ένωση τον Ιούνιο του 1955. Μόλις τρεις μήνες μετά την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ. Αν ο Ευρυβιάδης ζητήσει εδώ τα στοιχεία – για να φανεί κιόλας ότι δεν φοβάται το διάλογο – θα επανέλθω για να του τα δώσω. Δεν ξέρω ποιος είναι ο Ρακκάς, αλλά θα τον ήθελα να σκέφτεται δυο φορές πριν να υποστηρίζει μακαριακά στοιχεία.
Το πιο σημαντικό θέμα εδώ είναι ότι το Άρδην αναδημοσιεύει άκριτα και χωρίς δικά του σχόλια ένα κράμα από αλήθειες και ψέμματα. Όλοι γνωρίζουμε ότι το προτόκολο στον κόσμο της δημοσίευσης είναι ότι αν αναδημοσιεύω κάτι χωρίς σχόλιο ή διευκρίνηση, σημαίνει το προωθώ χωρίς ανησυχία, το αγκαλιάζω.
1. Πέστε μας, για ποιές βολές “πυροβολικού” ομιλεί ο κος Ευρυβιάδης. Η ΕΛΔΥΚ δεν είχε ποτέ πυροβολικό. Τα πιο βαρετά όπλα που χρησιμοποιήθηκαν στην επίθεση ενάντια στο Προεδρικό ήταν όλμοι, και βολές από τα άρματα μάχης.
2. Ό,τι και να λεχθεί για τις συγκεκριμένες στρατιωτικές κινήσεις εκείνης της θλιβερής μέρας, είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι η τέταρτη πλευρά του Προεδρικού, που συνορεύει μάλιστα και με στρατιωτική μονάδα και με κύριο δρόμο, αφέθηκε τελείως ελεύθερη από τις δυνάμεις που επιτέθηκαν στο Προεδρικό. ΔΕΝ το περικύκλωσαν. Το γνωρίζω από αυτόπτεις μάρτυρες, κάτοικους σε υψηλή πολυκατοικία ακριβώς πάνω σ’ εκείνο τον δρόμο πίσω από το Προεδρικό. Άλλωστε το επιβεβαίωσε και ο ίδιος ο Μακάριος, διότι από εκεί διέφυγε, είπε. Γράφω “είπε”, γιατί υπάρχουν εύλογες υπόνοιες ότι δεν ήταν καν εκεί την ώρα της επίθεσης.
3. Τα παληκάρια της φακής της ΕΟΚΑ Β, κατά τον Ευρυβιάδη, έδρασαν “δολοφονώντας αντιστασιακούς και τους πολιτικούς του εχθρούς, αφού οι χουντικοί πραξικοπηματίες κατέλαβαν την εξουσία.”
Πείτε μας παρακαλώ, ποιούς από τους πολιτικούς εχθρούς της ΕΟΚΑ Β σκότωσαν; Αρχηγούς των Μακαριακών κομμάτων; Υψηλά στελέχη της Αστυνομίας ή της Προεδρικής Φρουράς; Του Εφεδρικού; Τους βασανιστές των που τους είχαν στα κρατητήρια και τους βίαζαν με μπουκάλια της Κόκα κόλα και με τις κάννες των όπλων; Μήπως σκότωσαν άλλους πολιτικούς εχθρούς όπως συντεχνιακούς που στήριξαν τον Μακάριο; Ποιούς σκότωσαν; Ονομάστε τους παρακαλώ.
4. Ο Σαμψών, μέχρι και την ημέρα του πραξικοπήματος ήταν αρχηγός ΜΑΚΑΡΙΑΚΟΥ κόμματος. Υποστήριζε την μία δικτατορία ενάντια στην άλλη. Αυτός, όπως και πολλοί άλλοι του καθεστώτος, αμέσως άλλαξαν παράταξη μόλις έγινε το πραξικόπημα.
5. Η αντικατάσταση ισχυρισμών και συνθημάτων στην θέση γεγονότων, τεκμηρίων και αποδείξεων δεν τιμά τους ψεύτες που τα εκτοξεύουν. Που είναι οποιαδηποτε απόδειξη ότι η ΕΟΚΑ Β δρούσε τάχα ως η κυπριακή εκδοχή των φασιστικών ομάδων τύπου Gladio που ήταν το παρακρατικό πρόσωπο του ΝΑΤΟ; Διαβάσατε τι δήλωσε ο Γιώργος Καρούσος – ο δεύτερος τη τάξη που ανέλαβε την αρχηγία της οργάνωσης όταν πέθανε ο Γρίβας – για το θέμα; Μελετήστε εδώ:
http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=105887
6. Μελετήστε την ομιλία του Μακαρίου στον ΟΗΕ όπου ισχυρίζεται ότι η Κύπρος υπέστει εισβολή από την Ελλάδα και όπου ζητεί να επέμβουν η Τουρκία και η Αγγλία να τον βάλουν πάλι πίσω στον θρόνο του:
http://www.arts.yorku.ca/hist/tgallant/courses/documents/makariosUNspeech.pdf
Μήπως πίεσε η ΕΟΚΑ Β τον Μακάριο να ζητήσει την επέμβαση; Πάντως η Τουρκία ανταποκρίθηκε πολύ θετικά στην πρόσκληση και ήλθε αμέσως το επόμενο πρωί, 20 Ιουλίου 1974.
Οι ανοησίες που γράφει ο Ευρυβιάδης, καθώς και άλλα ψέμματα που έχει περιπλέξει εκεί, δυστυχώς εκτοπίζουν και εξουδετερώνουν τις αλήθειες που εμπεριέχει το κείμενο του.
Ενώ τα θέματα είναι πιο απλά. Μελετήστε και λίγο εδώ:
Τα Ονόματα ~ Πραξικόπημα
http://cyprus.indymedia.org/node/59
Πέτρος Ευδόκας, petros@cyprus-org.net
Δηλαδή αν κατάλαβα καλά μακαριακοί και γριβικοί, βάζοντας φυσικά το χέρι τους η Χούντα και ο Καραμανλής μετά, το κάψατε το θέμα και χάθηκε η μισή Κύπρος. Και τώρα συνεχίζεται στα ίδια για να χαθεί και η υπόλοιπη, για να έχετε μετά νέες κατηγόριες για τους “εχθρούς” σας. Όλοι οι Έλληνες έχουμε ένα θέμα με τους εμφύλιους πολέμους, αλλά οι Κύπριοι είστε πιο μπροστά από όλους. Δικαιωματικά είστε οι πιο “γνήσιοι” Έλληνες.
Περιμένω από χθες. Ο κ. Ρακκάς αναδημοσίευσε λέει αυτόν τον Ευρυβιάδη για να γίνει… διάλογος. Ο Ευρυβιάδης, όμως, κάνει διάλογο μόνο με μωρά, εκεί που κερδίζει. Όταν προκληθεί από καλύτερούς του, κρύβεται. Η ιδιότητα του ως παλιού “Μακαριακού” τον αποκλείει από το να επιζητεί τον διάλογο. Είναι οπαδός του μονόλογου, όπου του τον προσφέρουν. Ο κ. Ρακκάς τού έδωσε την ευκαιρία να επιδοθεί ξανά στον μονόλογο.
Αν επανέλθει ο κ. Ρακκάς θα του πω ποιοι άλλοι, ονομαστικά, είναι αποφασισμένοι και συνασπισμένοι και ορκισμένοι να μην κάνουν ποτέ διάλογο αλλά να κρύβονται πίσω από τις πανεπιστημιακές και άλλες ιδιότητες τους και να μη συζητούν, με στόχο να διατηρήσουν (όσο πάει) ένα μύθο που εξυπηρετεί τα προσωπικά τους συμφέροντα ώσπου να πεθάνουν. Μετά δεν τους νοιάζει τι θα γίνει. Αυτός είναι ο πατριωτισμός τους. Εξάλλου, είναι όλοι και οπαδοί του πρώην βουλευτή του ΑΚΕΛ, Γιώργου Λιλλήκα. Προτιμούν, για να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους, να έχουν πρόεδρο της Κ.Δ. έναν φιλοκοακελικό, χωριανό και λάτρη του Μακαρίου.
Πριν μερικά χρόνια που παραλάβαμε τον Ευρυβιάδη στον κυπριακό “Φιλελεύθερο” εξαφανίστηκε κακήν κακώς. Συνεχίζει, όμως, να γράφει χωρίς να απαντά σε ερωτήσεις. Έμαθε το μάθημά του. Συμβουλεύει, επίσης, και τους Τούρκους, άμα λάχει. Πριν μερικές εβδομάδες έγραψε πως το 74 έπερεπε να εισβάλουν από τον νότο στην Κύπρο και όχι από τον βορρά. Ας το αναδημοσιεύσει κι εκείνο το άρθρο ο κ. Ρακκάς.
Επαναλαμβάνω ότι υπάρχει ήδη δημοσιευμένο, αγγλικό έγγραφο που παρουσιάζει τον Μακάριο έτοιμο ήδη από τον Ιούνιο του 1955 (μόλις τρεις μήνες μετά την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ – κανένας δεν είχε απαγχονιστεί ακόμα, καμιά μάχη δεν είχε γίνει ακόμα) να συζητήσει άλλα εκτός της Ενώσεως. Η “πολιτική” του Μακαρίου δεν είναι μόνο την Κύπρο που κατέστρεψε αλλά και την Ελλάδα. Μια μέρα θα φανεί ότι ήταν ο πρώτος “ηγέτης” της νεότερης ελληνικής παρακμής. Υπάρχει κόσμος, σκεπτόμενος, που ήδη το ξέρει αυτό.
Συμπληρωματικά αναφέρω ότι σε φιλολογικό μνημόσυνο του Μακαρίου, πριν χρόνια, ένας σημαντικός βοηθός του, υποστηρικτής της μακαριακής μονοκρατορίας “αποκάλυψε”, τουτέστι παραδέχθηκε, ότι ο Μακάριος “πεθυμούσε για την Κύπρο περισσότερα από όσα της άξιζαν”!! Μην πω καμιά βαριά κουβέντα γι’ αυτά τα περισσότερα!. Τι περισσότερο από το να ενωθούν με την πατρίδα τους ζητούσαν οι απαγχονισμένοι; Να γίνουν πλούσιοι και καλοβολεμένοι, όπως όλοι αυτοί οι σημερινοί “μακαριακοί”, που συνεχίζουν τον ανθελληνικό, ανθενωτικό, “μακαριακό” αγώνα;
Καλά κρύφτηκαν πίσω από τη δικατορία μετά που πρόδωσαν την Ένωση και τον ηρωικό πρωθυπουργό της Ελλάδας Γεώργιο Παπανδρέου, με αποτέλεσμα να μας επιβάλουν οι Αμεςρικανοί τη δικατορία.
Καλά κρύφτηκαν μετά πίσω από τη λεγόμενη “μεταπολίτευση”, που αποδεικνύεται σήμερα τι καταστροφική σήμαινε για την Ελλάδα.
Καλά κρύβονται και σήμερα “πολεμώντας” το σχέδιο Ανάν, το τελικό αποτέλεσμα της ανθελληνικής, φιλοτουρκικής, φιλοακελικής, ανθενωτικής “πολιτικής” Μακαρίου.
Διερωτώμαι, κύριε Ρακκά, αν έμαθες κάτι νέο σήμερα ή αν τουλάχιστο υποψιάζεσαι ότι πολύ πιθανόν να έμαθες κάτρι νέο σήμερα. Αν επανέλθεις θα διαβάσεις κι άλλα και μπορείς να μάθεις ή να μη μάθεις, ανάλογα με το ποιος είσαι, ανάλογα με το πόσο ειλικρινής είσαι με τον εαυτό σου.
α)Η ΕΛΔΥΚ δεν είχε πυροβολικό-είχε η εθνοφρουρά. Άλλωστε αυτή ήταν μπροστά, η ΕΛΔΥΚ ήταν παραπίσω. Εκεί θα κολλήσουμε τώρα;
β)Τόσο προχειροδουλειά και τόση σιγουρια δε λέγεται. Να τον σκοτώσουν ήθελαν το Μακάριο και πίστεψαν ότι το έκαναν. Όταν το κατάλαβαν τον κυνήγησαν.
γ)Ονόματα θυμάτων; Έχει γενεί έρευνα και για τις δυο μεριές;
δ)Μακαριακός ο Σαμψών; Ποιος άφησε την εφημερίδα του στο νεκρό σώμα του αρχιΧίιτη; Ποιος δημοσίευε χουντοάρθρα στην εφημερίδα του; Ο Φούφουτος;
ε)Το διάβασα το άρθρο. Λέει ότι η αφέλεια δεν χρειάζεται γκλάντιο το κάνει από μόνη της
στ)Τον διάβασα το λόγο του Μακαρίου. Ο Μακάριος καλεί το Συμβούλιο Ασφαλείας να επέμβει σε μια ύστατη προσπάθεια όταν όλοι (πλην ΕΚ) γνώριζαν ότι θα πραγματοποιηθεί εισβολή. Οι μηχανές εισβολής του Αττίλα όμως ήδη είχαν ξεκινήσει στη Μερσίνα. Και στην εθνοφρουρά παρασημοφορούσαν του ήρωες. Τι έκαναν τότε τα καλά παιδιά της ΕΟΚΑ β. Δεν οπλοφορούσαν για να τιμωρήσουν τους μακαριακούς; Το ότι ήταν αφελείς δεν σημαίνει λιγότερο για το έγκλημα που έκαναν
Άτε. Μια ζιβανία τώρα να πάνε κάτω τα φαρμάκια.
α) Συμφωνώ απόλυτα με τον Pano. Η εμφυλιακή λύσσα που αναδεικνύεται ακόμα και μέσα από αυτόν τον διάλογο είναι κωμικοτραγική.
β) ΠΙστεύω ότι η διαίρεση μακαριακών-αντιμακαριακών έχει πλέον εξαντληθεί (αφού πρώτα παρήγαγε καταστροφικές συνέπειες για τον κυπριακό ελληνισμό). Προσωπικά δεν είμαι ούτε με τον Μακάριο, ούτε με τον Γρίβα –θεωρώ δε μεγάλη τραγωδία το γεγονός ότι κατά την διάρκεια της περιόδου 1950-1974 οι τύχες των Ελλήνων της Κύπρου αφέθηκαν στα χέρια τους.
Κύριε Ρακκά,
Αυτά που έγραψες είναι πολύ λίγα για να απαλλαγείς από τη στήριξη πού έδωσες στον Ευρυβιάδη. Ούτε αποτελούν απάντηση σε όσα λέχθηκαν εδώ, ούτε είναι αυτά θέματα για “αστεία”, ζιβανίες και κεβεζελίκια (κατά την κυπριακή).
Η τελευταία σου φράση, βέβαια, δείχενει ότι διαφωνείς με τον Ευρυβιάδη και την παρέα του ότι η Κύπρος πρέπει να είναι η ουρά που κουνά τον σκύλο. Αυτή την “πολιτική” δοκίμασε να πολεμήσει ο Γεώργιος Παπανδρέου και ηττήθηκε, με αποτέλεσμα να καταστραφούν στο τέλος και η Κύπρος και Ελλάδα μαζί, και βγαίνει σήμερα, ανιστόρητη και ανίδεη η Θεοχάρους να την επαναλάβει.
Πού κρύβεται, λοιπόν, ο συγγραφέας του άρθρου που “απλώς” αναδημοσιεύσατε;
Οπότε παραμένει το ερώτημα: ποιά και πόσα από αυτά που έγραψε ο Μάριος Ευρυβιάδης που αναδημοσίευσε εδώ το Άρδην χωρίς διευκρίνηση, πράγματι υποστηρίζει και αγκαλιάζει το Άρδην; Θα τοποθετηθείτε;
Και για όσους ελαφρά τη καρδία μας κατηγορούν εδώ για το θέμα της διχόνοιας, σας προσκαλούμε να ‘ρθετε στην Κύπρο να μας βοηθήσετε να κτίσουμε την ενότητα. Θα βοηθούσε αν σταματούσατε να ρίχνετε λάδι στη φωτιά δημοσιεύοντας ΑΚΡΙΤΑ τις ανοησίες και τα ψέμματα του Ευρυβιάδη.
Πάρτε για παράδειγμα τον κο Ροδίτη που γράφει πιο πάνω, και εμένα. Διαφωνούμε κάθετα στα πιο καίρια θέματα που αφορούν την παρούσα πολιτική πραγματικότητα, αλλά έχουμε και την υπομονή, και την ψυχική ευλυγισία, και τον πατριωτισμό να σεβόμαστε ο ένας τον άλλο, και να αρθρώνουμε με ευγένεια – και με χιούμορ, μερικές φορές! – τόσον τις διαφωνίες μας, όσον και τις συμφωνίες μας. Διότι αναγνωρίζουμε ο ένας στον άλλο ότι αυτά που λέμε ή σκεπτόμαστε, είναι προϊόν των καλύτερων προθέσεων έκαστου για την πατρίδα μας, και πηγάζουν ουσιαστικά από την αγάπη μας για το τι σημαίνει Ελλάς και Ελευθερία. Ασχέτως του ότι μπορεί να τα ερμηνεύουμε διαφορετικά κατά καιρούς ή σε κάποιους τομείς. Συμβάλλουμε όσον μπορούμε στο να κλείσουν οι πληγές του εμφυλίου που ακόμα μας καιν στην Κύπρο. Μακάρι να έκαμναν το ίδιο και άλλοι που συμμετέχουν στον δημόσιο πολιτικό διάλογο.
Επίσης θα βοηθούσε αν δείτε, πραγματικά, το ότι αυτοί που νίκησαν στην τραγική σύγκρουση του εμφυλίου πριν 40 χρόνια συνεχίζουν (και με τη βοήθεια σας) να δαιμονοποιούν και να φιμώνουν τους πολιτικούς των αντιπάλους και να αποσιωπούν την πραγματικότητα, αντικαθιστώντας την με φτηνά συνθήματα.
Όταν ένας λαός αντικαθιστά την ιστορική ανάλυση με συνθηματολογία – επί δεκαετίες! – πως θα οδηγηθεί στην απελευθέρωση; Εδώ είναι αμφισβητίσημο καν το αν θα επιβιώσουμε ως ελληνισμός στην Κύπρο για ακόμα δύο γενεές, αλλά οι κρατούντες – το διαχρονικό καθεστώς στην Κύπρο για εξήντα χρόνια – αγωνίζονται μόνο για να επικρατούν τα δόγματα τους μέσω της έξυπνης χειραγώγησης και της διχόνοιας. Οι απολογητές αυτού του καθεστώτος – τύπου Ευρυβιάδη, κ.α. – τι έχουν να προσφέρουν που θα μας βοηθήσει ουσιαστικά στο έργο μας για επιβίωση και απελευθέρωση; Θα επιβιώσουμε και απελευθερωθούμε με την διαστρέβλωση της ιστορίας και της πραγματικότητας;
Πέτρος Ευδόκας, petros@cyprus-org.net
Ο κύριος Πάνος ξεκίνησε μιαν ατυχέστατη παρεξήγηση. Και η παρεξήγηση είναι πως πια το ζήτημα του πραξικοπήματος έχει κλείσει. Η συντριπτική πλειοψηφεία του Κυπριακού Ελληνισμού θεωρεί πως το πραξικόπημα ήταν η αφορμή της τουρκικής εισβολής. Και επίσης, το πραξικόπημα και η εισβολή ήταν μέρος του ιδίου σχεδίου.
Ο Κυπριακός λαός τα συνεπέρανε αυτά, με εκείνο το πολιτικό ένστικτο που διαθέτουν οι λαοί, ήδη από τις πρώτες μέρες μετά την εισβολή.
Σας θυμίζω τις μαζικές διαδηλώσεις αμέσως μετά την εισβολή: “ΝΑΤΟ, ΣΙΑ, προδοσία”.
Δηλαδή: οι σημερινές αντιλήψεις του Κυπριακού λαού δεν είναι αποτέλεσμα καμμιάς προπαγάνδας.
Ολα αυτά επιβεβαιώθηκαν στα επόμενα χρόνια…, λάθος, *όλα αυτά επιβεβαιώθηκαν στις επόμενες δεκαετίες από έρευνες και στοιχεία που ήρθαν στο φως.*
Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν ακόμα απολογητές του πραξικοπήματος. Πολύ κρίμα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει πως υπάρχει και συζήτηση για το θέμα, πολύ περισσότερο δεν σημαίνουν πως υπάρχει σύγκρουση για το θέμα. Η συζήτηση *έγινε, ετέλειωσε* και ως Κυπριακός Ελληνισμός, και Ελλαδικός, *εφτάσαμε και σε συμπέρασμα*.
Ο ισχυρισμός πως οι σημερινές γνώμες οφείλονται σε ψέματα και προπαγάνδες του ενός και του άλλου, η απόδοση της προέλευσης αυτής της κατ’ ισχυρισμόν προπαγάνδας ως “από το καθεστώς” κλπ, το ότι κάποιοι έχουν χιούμορ (ή, επίλεγουν να διεκδικούν χιούμορ παρά κάτι άλλο), κλπ, τίποτε από όλα αυτά δεν αλλάζει το ΚΡΙΣΙΜΟ ζήτημα: το πραξικόπημα έδωσε στη τουρκία την αφορμή που της έλειπε για να εισβάλει.
Ξανά: *το πραξικόπημα έδωσε στη τουρκία την αφορμή που της έλειπε για να εισβάλει.*
Πέρα από αυτό το πολιτικό συμπέρασμα, σήμερα διαθέτουμε στοιχεία και έγγραφα, που δείχνουν ότι το πραξικόπημα ήταν όντως η κατάληξη ενός σχεδίου δυτικών χωρών, και της χούντας. Ο καθηγητής Ευρυβιάδης το διατυπώνει αυτό με την αναφορά στη γκλάδιο.
Μέχρι και λεφτά από τη τουρκία εφτάναν στην ΕΟΚΑ Β.
Για τούτο το σχέδιο κάποιοι στην ηγεσία της ΕΟΚΑ Β ήταν ενήμεροι. Κάποιοι δεν ήταν. Αλλά το σχέδιο υπήρχε.
Εκτός από τα πιο πάνω, δηλαδή το ξενοκίνητο σχέδιο για πραξικόπημα και εισβολή, μεγάλο μέρος του Κυπριακού Ελληνισμού αναγνωρίζει επίσης καλές προθέσεις στα απλά μέλη της ΕΟΚΑ Β.
(λέω “μεγάλο μέρος”, διότι …υπάρχει και η στάση του Ακελ)
Οσοι καταλάβουν το λάθος τους, να απολογηθούν.
Οσοι δεν το καταλάβουν, αναπόφευκτα δίνουν λόγο να θεωρούμε πως εθελοτυφλούν, διότι υπάρχουν τα στοιχεία, τα έγγραφα, κλπ. Και επίσης, δίνουν λόγο για να συμπεράνουμε πως η κρίση τους πάσχει σοβαρότατα.
Και μια προτροπή προς το Άρδην. Αφού αναδημοσιεύσατε ένα ανθελληνικό και άκρως διχαστικό άρθρο όπως του κ. Ευρυβιάδη, θα σας παρακαλούσα να αναδημοσιεύσετε κι ένα άρθρο που να τιμά πραγματικά τους ήρωες του Ελληνισμού που πολέμησαν και θυσιάστηκαν για την Ελευθερία της Κύπρου το καλοκαίρι του 1974 και να κατακεραυνώσετε επιτέλους τους πραγματικούς ενόχους της Κυπριακής τραγωδίας που μέχρι και “εθνάρχες” τους βάφτισαν προκλητικά κάποιοι…
Αυτή η ιστοσελίδα λογοκρίνεται. Έδωσα απαντήσεις στον Καλλένο (δεν τίθεται θέμα “κυρίου” πλέον) και λογοκρίθηκαν.
Άλλα σχόλια δεν θα εγκριθούν, όλες οι απόψεις εκφράστηκαν και ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του, Κύπριοι αδελφοί μπορείτε να συνεχίσετε την φαγωμάρα σας σε άλλες σελίδες κοινωνικής δικτύωσης.
Άλλα σχόλια ποιού δεν θα εγκριθούν; Μόνο του Ροδίτη; Από εδώ και κάτω δημοσιεύονται όλα τα σχόλια εκτός από τα δικά μου, που τα βλέπω μόνο εγώ με την ένδειξη “Your comment is awaiting moderation”!!
Τα στοιχεία που ανέδειξε η συζήτηση (γεγονοτοκρατία, εμμονή ως προς την απόδοση ατομικών ευθυνών) πόρρω απέχουν από το να σταθούν στο ύψος ενός σοβαρού ιστορικού απολογισμού που είναι απαραίτητος, 40 χρόνια μετά.
Εν τέλει, σημασία δεν έχει μόνο όποιος ‘άναψε με το χέρι του την πυρκαγιά’. Φταίει κι εκείνος που άναψε την εστία, και ο άλλος που κουβάλησε τα ξύλα, ο τρίτος που αμέλησε να την σβήσει κ.ο.κ.
Στην περίπτωση της περιόδου 1955-1974, ένας ολικός απολογισμός θα έλεγε ότι η διαίρεση μεταξύ μακαριακών και αντιμακαριακών υπήρξε άκρως καταστροφική για τα ίδια τα δίκαια του ελληνισμού.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 το ΑΚΕΛ αρνείται να αναλάβει την ηγεσία του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα –για τους λόγους που όλοι γνωρίζουμε. Εγκαταλείπεται έτσι στα χέρια της εκκλησιαστικής ηγεσίας, και προσωπικοτήτων της άκρας δεξιάς (Γρίβας) με αξιοσημείωτες στρατιωτικές ικανότητες αλλά ανύπαρκτη πολιτική συγκρότηση. Καθοδηγείται από έναν πρωτόγονο αντικομμουνισμό και βαρύνεται με εγκληματικές πράξεις κατά την διάρκεια της κατοχής και του εμφυλίου.
Το αποτέλεσμα αυτού του γεγονότος, ήταν πως η εκκλησιαστική ηγεσία (Μακάριος) εγκατέλειψε πολύ γρήγορα την γραμμή της Ένωσης, και αναδιπλώθηκε στην στρατηγική της ανεξαρτησίας, εκφράζοντας την άρχουσα τάξη του κυπριακού ελληνισμού, και την άρχουσα τάξη του ελλαδικού κράτους (κύρια τους εφοπλιστές) που είχαν συμφέρον από ένα ‘πειρατικό κράτος’. Για αυτήν την μεταστροφή, αξεπέραστες παραμένουν οι αναλύσεις του Νίκου Ψυρούκη.
Από την άλλη, η ηγεσία της ΕΟΚΑ ήταν αυτή που ήταν, με αποτέλεσμα οι Άγγλοι να τυλίξουν εύκολα την απίστευτη λαϊκή στρατιωτική ενέργεια του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος (πρότυπο και για τα υπόλοιπα κινήματα τα οποία αγωνίζονταν εναντίον των Βρετανών) σε μια κόλλα χαρτί –την συμφωνία της Ζυρίχης.
Προφανώς, σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, μια ‘νούσιμη’ ηγεσία θα είχε καταφέρει να σαμποτάρει τις διαβουλεύσεις που οδήγησαν στην υπογραφή της συμφωνίας Ζυρίχης-Λονδίνου. Αλλά οι πρωταγωνιστές των γεγονότων ήταν αυτοί που ήταν.
Ας πάμε στα μετέπειτα, που είναι αντικείμενο της συζήτησης. Είναι αλήθεια ότι ο Μακάριος κυβέρνησε με τρόπο αυταρχικό, χρησιμοποιώντας επί της ουσίας τους μηχανισμούς διακυβέρνησης για να χτίσει μια κοινωνική συμμαχία πελατών. Το αυτό συνέβη και σε άλλα μέρη του πλανήτη (Αφρική, Μ. Ανατολή) σε κάθε περίπτωση ημί-αποικιοποίησης, όπου οι λαϊκές, εργαζόμενες τάξεις περιορίστηκαν σε ρόλο πολιτικού κομπάρσου και κουβαλητή.
ΤΟ ζήτημα, ωστόσο, είναι το ποιοί είχαν την ηγεμονία στο αντι-μακαριακό στρατόπεδο και το πως την διαχειρίστηκαν. Δυστυχώς, ως συνέχεια του ρόλου που έπαιξε στην ΕΟΚΑ, η άκρα δεξιά ανέλαβε την πρωτοβουλία, με δοσμένη την ύπαρξη και την συνεπικουρία της ελλαδικής δικτατορίας και δημιούργησε τις εμφυλιακές συνθήκες-πλαίσιο για την διεξαγωγή του πραξικοπήματος, το οποίο με τη σειρά του έδωσε την πολυπόθητη αφορμή στην Τουρκία για να εισβάλει και να κατακτήσει ένα μεγάλο κομμάτι της Μεγαλονήσου.
Υπ’ αυτήν την έννοια, το ποιός ήξερε και το ποιός δεν ήξερε, το ποιός εν τέλει πήρε την πρωτοβουλία είνα μεν σημαντικό αλλά εξίσου σημαντικό είναι το ποιός πολιτικός χώρος δημιούργησε το πλαίσιο γι’ αυτήν την εξέλιξη, κι επίσης το γιατί κανείς δεν μπόρεσε να την αποτρέψει. Δοσμένης της εθνικής τραγωδίας του 1974, μικρή σημασία έχει αν η βάση της ΕΟΚΑ β΄ (επαναλαμβάνω, η βάση) ήταν πλανημένοι λαϊκοί αγωνιστές. Δυστυχώς, η Ιστορία δεν υπολογίζει τις προθέσεις –πόσο μάλλον όταν πρόκειται για την βάση και όχι για την ηγεσία.
Η σταδιακή επικράτηση του νεο-κυπριωτισμού από το 1974-1977 και μετά οφείλεται ακριβώς στο γεγονός ότι καμία από τις υπαρκτές πολιτικές δυνάμεις δεν έδωσε οριστική λύση στο αίτημα του κυπριακού ελληνισμού, ούτε την περίοδο ’55-’59, ούτε κατάφερε να τον βγάλει αλόβητο από την παγίδα της Ζυρίχης κατά την περίοδο 1960-’61-1974.
Ασφαλώς, τεράστιες ευθύνες έχει η ελλαδική πολιτική ηγεσία και άρχουσες τάξεις, οι οποίες προτίμησαν τόσο να παραμείνουν στενά προσανατολισμένες προς τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, όσο και τα ίδια ταξικά τους συμφέροντα, παρά να συμβάλουν στην αυτοδιάθεση του κυπριακού ελληνισμού. Τούτο αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του χαρακτήρα και του ρόλου που έπαιξαν διαχρονικά οι άρχουσες τάξεις στην Ελλάδα ως προς τα ‘εθνικά μας ζητήματα’. Ας το έχουν καλά στο μυαλό τους όσοι υποστηρίζουν αλογόκριτα το ‘εθνικό κέντρο’ δίχως να κάνουν διάκριση μεταξύ ελληνικού λαού και… Βενιζέλου.
Τέλος καθοριστικό ρόλο έπαιξε -προφανώς- ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, η κατοχή και κυρίως ο ελλαδικός εμφύλιος. Αν δεν γινόταν ο εμφύλιος, ο αγώνας των Ελλήνων της Κύπρου θα είχε σίγουρα άλλη κατάληξη. Αλλά η ιστορία δεν γράφεται με ‘αν’, όπως όλοι γνωρίζουμε.
Υ.Γ. Σε ό,τι αφορά στη συζήτηση, δυστυχώς δεν γίνεται να συνεχιστεί με αυτούς τους όρους. Ο ένας δικάζει μια ολόκληρη ιστοσελίδα για την αναδημοσίευση ενός άρθρου με εξαιρετικά ανοίκειο τρόπο. Ο έτερος αμφισβητεί την ύπαρξη των μισών συνομιλητών του, στην πραγματικότητα υπαρκτών ανθρώπων, με ύφος αστυνομικού διευθυντή σε ελληνική ταινία της δεκαετίας του 1960, καθώς λέει ‘δεν τους ξέρει’. Βρίζει μάλιστα τον έναν, διότι ο διαχειριστής δεν δημοσίευσε κάποιο σχόλιό του.
Το κωμικοτραγικό είναι ότι ο Λ. Καλλένος ουδεμία σχέση έχει με τον διαχειριστή. Κι έπειτα φωνάζουν για λογοκρισίες και τα τοιαύτα. Εισβάλλουν ως ταύροι σε υαλοπωλείο και διαμαρτύρονται διότι κάποιοι προσπαθούν να σώσουν τα βάζα.
Χρήσιμη πάντα η συζήτηση για την Ιστορία, ακόμα και αν διεξάγεται με εμπάθεια (δυστυχώς αναπόφευκτη όταν τα γεγονότα είναι ακόμα νωπά..). Παρόλα αυτά, προκαλώ τους Κύπριους αδελφούς που με τόση ένταση και πάθος τοποθετήθηκαν παραπάνω επί του παρελθόντος, να μας πουν τη γνώμη τους για τις τρέχουσες εξελίξεις στο Κυπριακό. Ειλικρινά, θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να την ακούσουμε.
Υπερεκτιμάται θετικά ή αρνητικά ο ρόλος της ΕΟΚΑ β όπως και αντίστοιχα οι κινήσεις του Μακαρίου να επιβάλουν την γραμμή του εφικτού. Κλιμακωτά και προς τα πάνω από άποψη σπουδαιότητας έχουν σημασία οι εν εξελίξει στρατηγικές της Τουρκίας και το χρήσιμο από άποψη καρπαζιάς ελλαδικό κράτος από το δόγμα Τρούμαν και μετά και σαφώς οι εξελίξεις στο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, ΕΣΣΔ, και ΕΟΚ-ΕΕ. Η συνέχεια του εμφυλίου, ίδιον της ιδιοπροσωπείας μας, θα συνεχίζεται και μοναδική δυνατότητα αποτελεί η παράθεση των στοιχείων (όχι με βάση την αποδομητική σχολή της μικροκλίμακας αφήγηση) αλλά με βάση τα στοιχεία που ολοένα και πληθαίνουν στην έρευνα. Το πάθος μας είναι καλό και αφήνει να λέγονται αλήθειες από τη μια και την άλλη πλευρά. Ας αφήσουμε την κορέκτ κύριε διαχειριστά. Συμφωνούμε στην ανάλυση αλλά υπάρχουν και πλευρές που θίγονται από τους σχολιαστές που πρέπει να κουστούν είτε για να ληφθούν υπόψην είτε να απομυθοποιηθούν. Π.χ. Ποιες είναι οι φάσεις που πέρασε την τριετία η ΕΟΚΑ β; Τι συνέβαινε στα κρατητήρια και στις φυλακές εκ μέρους των μακαριακών; Τι συνέβαινε με την ενδοΝΑΤΟϊκής έμπνευσης προώθηση λύσης; Πώς θα βρούμε τη σύνθεση;
Βρίθει ανακριβειών, αισχρότατο κείμενο και αναρίθμητες οι συνειδητές στρεβλώσεις. Η ΕΛΔΥΚ δεν έφερε καμμιά ευθύνη και η μόνη συμμετοχή ήταν αυτή του 2 λόχου, του 2ου τάγματος. Και επίσης δεν υπάρχει πιο γελοία θέση, από την προαναφερθείσα σχετικά με την δολοφονική απόπειρα του Μακαρίου..ο Μακάριος είχε φύγει πολύ πριν βομβαρδίσουν το Προεδρικό, και καταφθάσουν στρατιώτες με σορτσάκια και μπερέδες..Αισχρό κείμενο που αναβλύζει ενδοτικότητα και γενιτσαρισμό..Με τέτοια κείμενα και δημοσιεύσεις αλέστε και άλλο το νερό στο μύλο της χα..Να το δημοσιεύσετε με σχολιασμό δικό σας, ώστε κακοπροαίρετα σχόλια σαν και το δικό μου αν φαντάζουν ανεδαφικά και υποβολιμιαία..Κρίμα..
ΠΡΟΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΝ ΤΩΝ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ
Μετά που ανακοινώθηκε πιο πάνω η μονομερής απόφαση του (ανώνυμου) Διαχειριστή της σελίδας εδώ να ΜΗΝ επιτρέψει άλλα σχόλια, κάποιοι από τους αναγνώστες και συνεργάτες του Άρδην παραπονέθηκαν στην Σύνταξη. “Κάτι” θα έγινε, γιατί όπως φαίνεται επετράπηκαν πάλι τα σχόλια – αυτό είναι πολύ ευχάριστο, αλλά θα έπρεπε να γίνουν με διαφάνεια αυτές οι αποφάσεις και πράξεις.
Τώρα που άνοιξε ξανά ο διάλογος θα ξαναπροσπαθήσω να αναρτήσω πιο κάτω ένα από τα σχόλια μου που κόπηκε πριν μερικές μέρες από την λογοκρισία.
Γράφετε κε Ευδόκα “η μονομερής απόφαση του (ανώνυμου) Διαχειριστή της σελίδας εδώ να ΜΗΝ επιτρέψει άλλα σχόλια” δηλαδή πως έπρεπε να γίνει όλοι οι αναγνώστες, οι σχολιαστές, οι συντάκτες και οι “διαχειριστές” να κάναμε συνέλευση και να αποφασίζαμε αν η σελίδα θα δεχόταν άλλα σχόλια ή όχι; Μπορεί να γίνει έτσι διαχείριση σελίδας;
Κάποιοι άνθρωποι έχουν μια ευθύνη για αυτή τη σελίδα και κυρίως εγώ (Γιάννης Ξένος) και ο Γιώργος Ρακκάς, χωρίς να είναι η δουλειά μας, τρώμε πολλές ώρες ασχολούμενοι με τα ανεβαίνουν κάθε μέρα 3-4 κείμενα, είτε από τα έντυπά μας είτε αναδημοσιεύσεις από άλλους χώρους που έχουν ενημερωτικό και διαφωτιστικό χαρακτήρα. Ιδιαίτερα για την Κύπρο και το Κυπριακό κοιτάμε να έχουμε όσο πιο συχνά μπορούμε κείμενο (δεν ξέρω πολλές άλλες ιστοσελίδες στην Ελλάδα να το κάνουν αυτό), ενώ στη Ρήξη μεριμνούμε πα να υπάρχουν τουλάχιστον 2 σελίδες για την Κύπρο, πράγμα που δεν συμβαίνει με καμιά άλλη εφημερίδα στην Ελλάδα.
Το συγκεκριμένο κείμενο τώρα, το είδαμε στον ινφογνώμονα και παρότι είχε ένα φιλομακαριακό προσανατολισμό θεωρήσαμε ότι κάνει για τη σελίδα, χωρίς να σημαίνει ότι ταυτιζόμαστε με τις απόψεις του κου Ευρυβιάδη. Η δική σας όμως αντίδραση, που ήταν το πρώτο σχόλιο, μας ξάφνιασε για το πόσες κατηγορίες συμπυκνώσατε μέσα σε 2 γραμμές. Στη συνέχεια, δεν θα μπω στην ουσία του διαλόγου, δημοσιεύτηκαν 2 δικά σας σχόλια και 4 σχόλια του κου Ροδίτη, που αν και σε αρκετά σημεία ήταν προσβλητικά προς τους υπόλοιπους συνομιλητές, εγκρίθηκαν. Τόση πολύ λογοκρισία ασκ’ησαμε! Μετά από κάποια στιγμή αν συνεχιζόταν ο διάλογος θα έπεφτε σε επίπεδο μπινελικιών, και για να μην φτάσουμε σε αυτό το σημείο, έγραψα ότι δεν θα εγκριθούν άλλα σχόλια. Και πιστεύω ορθώς έπραξα γιατί η σελίδα δεν έχει σκοπό να γίνει πεδίο ξεκατινιάσματος, και ένας λόγος είναι ότι την διαβάζουν και πολλοί που δεν τρέφουν και μεγάλη αγάπη για την Κύπρο, αν με καταλαβαίνετε!
Αυτά, καλή σας συνέχεια
Γιάννης Ξένος
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΚΟΠΕΙ
Λάμπρο, γράφεις ότι “Η συζήτηση *έγινε, ετέλειωσε* και ως Κυπριακός Ελληνισμός, και Ελλαδικός, *εφτάσαμε και σε συμπέρασμα*.” Μπορεί αυτό να είναι αλήθεια. Αλλά επίσης γράφεις ωσάν να διαφωνείς με τον Ευρυβιάδη.
Για παράδειγμα ο Ευρυβιάδης – ορθά – λέει ότι “ο Σαμψών και η ΕΟΚΑ Β΄” ΔΕΝ οργάνωσαν το πραξικόπημα. Εσύ όμως γράφεις υπονοώντας την “λαϊκή σοφία” (δηλαδή το αποτέλεσμα 40 χρόνων ψέμματα) ότι ο Σαμψών και η ΕΟΚΑ Β΄ οργάνωσαν το πραξικόπημα. Αυτό είναι ένα παράδειγμα του γιατί αυτά που επισημαίνω για τον Ευρυβιάδη έχουν σημασία: όταν αυτός λέει την αλήθεια, οι ανοησίες που έγραψε εξουδετερώνουν το μήνυμα του και η αλήθεια του δεν καταγράφεται.
Επίσης, ενώ η πραγματικότητα είναι πως εκείνα τα μαύρα χρόνια ο ελληνισμός έζησε κάτω από δύο δικτατορίες που πολεμούσαν η μιά την άλλη, εσύ και ο Ευρυβιάδης γράφετε ωσάν η μία δικτατορία ήταν η “καλή”, ενώ ή άλλη η “κακή”. Αυτά, που είναι επίσης το προϊόν 40 χρόνων προπαγάνδας, δεν βοηθούν τον λαό μας στον αγώνα του για επιβίωση: και με τέτοια ψέμματα, δεν θα βρεθεί ποτέ στον δρόμο της Ελευθερίας.
Πέτρος Ευδόκας, petros@cyprus-org.net
Γιάννη, σε παρακαλώ μην καταφεύγεις σε “πληθυντικό ευγενείας” για να λάβεις επιθετική στάση μαζί μου. Σε παρακαλώ να επανέλθεις στον φιλικό και προσωπικό τόνο που είχε η κατευθείαν επαφή μας όταν γνωριστήκαμε πρόσωπο με πρόσωπα και χαρήκαμε την θέρμη της επαφής μεταξύ συναγωνιστών.
Γράφεις για το σχόλιο μου ότι “μας ξάφνιασε για το πόσες κατηγορίες συμπυκνώσατε μέσα σε 2 γραμμές.” Μα, εκτός από τον Ευρυβιάδη, ποιόν άλλον κατηγόρησα για το ότι αναμειγνύει ψέμματα και αλήθειες δημιουργώντας ένα κράμα που στην ουσία αποκρύπτει την αλήθεια;
Ζήτησα – έστω, με τον τόνο μου – απαίτησα από το Άρδην, να πάρει ΘΕΣΗ για αυτά που δημοσιεύει εδώ. Όλοι μας στον κόσμο των εκδόσεων, γνωρίζουμε ότι το προτόκολο σε κάθε δημοσίευμα είναι ότι αν αναδημοσιεύω κάτι χωρίς σχόλιο ή διευκρίνηση, σημαίνει το προωθώ χωρίς ανησυχία, το αγκαλιάζω. ΕΚΠΛΑΓΗΚΑ που το Άρδην αναδημοσίευσε αυτό το άρθρο χωρίς σχόλιο, χωρίς κριτική, χωρίς ανάλυση!
Και παραμένω σε καταπληξία. Συγχωρώ το ότι σας ξενησε η αντίδραση, αλλά η λογοκρισία ήταν ασυγχώρητη (και χαίρομαι που ανοίξατε πάλιν τον διάλογο εδώ). Επίσης, οι χαρακτηρισμοί για τα γραφόμενα μου, και κάποιες γενικευμένες (αηδίες) που γράφτηκαν εδώ χλευάζοντας τους Κύπριους είναι απαράδεκτες.
Παρακαλώ να αλλάξετε τόνο.
Ευχαριστώ,
Πέτρος Ευδόκας
Μία ωραία ιστοριούλα γιά παιδάκι του δημοτικού.
3 αλήθειες 10 ψεύδη και 20 υποθετικά συμπεράσματα, σερβιρισμένα ως γεγονότα.
Καμμία αναφορά σε ντοκουμέντο, καμμία αναφορά σε μαρτυρία
Αυτό είναι το άρθρο.
Τελικώς μία οργανωμένη παραπληροφόρησις, ανάλογη με αυτή των ελληνόφωνων πολιτικάντηδων.