Η τελευταία πράξη του δράματος

518

Ανακοίνωση της δημοτικής κίνησης Μένουμε Θεσσαλονίκη 

«Παίρνεις την αλήθεια μου και μου την κάνεις πτώμα/
Απ’ τα πόδια με τραβάς βαθιά μέσα στο χώμα»

Δ. Σαββόπουλος

«Εγώ κρέας για εμφύλιο δεν πουλώ»

Στρατηγός Μακρυγιάννης

Χθες όπως ήταν αναμενόμενο, το επερχόμενο Δημοψήφισμα μονοπώλησε τις συζητήσεις του Δημοτικού Συμβουλίου. Άνευ περιττών σχολίων, και επειδή υπέπεσαν στην αντίληψη μας διάφορα κρούσματα μονταζιέρας (φαίνεται εν τέλει ότικάθε εξουσία έχει μια ροπή προς την… μονταζιέρα), μπαίνουμε κατευθείαν στην ουσία της τοποθέτησής μας:

Αυτές τις ημέρες, γίνεται μια απόπειρα να δολοφονηθεί η Λογική… στον τόπο μάλιστα που γεννήθηκε. Η κυβέρνηση, αφού απέτυχε παταγωδώς να τηρήσει τις προεκλογικές τις δεσμεύσεις, αφού ανάλωσε πέντε μήνες σε μια ανούσια φιγούρα ψευδο-αμφισβήτησης του ευρωπαϊκού κατεστημένου, άρχισε να διαπραγματεύεται επί της ουσίας το τελευταίο δεκαπενθήμερο, διολίσθησε κατά 90% από τις Κόκκινες Γραμμές της, και εν τέλει οδηγήθηκε σ’ ένα δραματικό αδιέξοδο όπου αναγκάστηκε να προτείνει η ίδια ένα νέο Μνημόνιο, για να εισπράξει από τους δανειστές ως ανταπάντηση ένα πολύ χειρότερο. Και τότε, αφού ο Τιτανικός της έπλεε κατευθείαν πάνω στο παγόβουνο, ο πρωθυπουργός αποφασίζει να… παραδώσει το τιμόνι του στους επιβάτες μέσω δημοψηφίσματος, δίχως καν να ενημερώσει την διαπραγματευτική του ομάδα που συνέχιζε τις συνομιλίες της στις Βρυξέλλες.

Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα Καθολικό Αδιέξοδο. Οι συνέπειες από την ίδια την… ανακήρυξη του δημοψηφίσματος και με το συγκεκριμένο ερώτημα έχουν ναρκοθετήσει εν πολλοίς το αποτέλεσμά του. Η οικονομία της χώρας και η ψυχολογία της ελληνικής κοινωνίας έχουν αγγίξει το τέλμα, και αυτό το γεγονός, πέραν του διλήμματος που θέτει το δημοψήφισμα προδιαγράφει εν πολλοίς τις εξελίξεις. Πλέον, καμία πρόταση δεν είναι βιώσιμη, ούτε εκείνη των δανειστών, ούτε αυτή της κυβέρνησης, καθώς το αδιέξοδο έχει ενεργοποιήσει μια σιδερένια, αυτόματη αλληλουχία γεγονότων που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στην καταβύθιση της χώρας στην τραγική ολοκλήρωση της χρεοκοπίας που ξεκίνησε το 2010.

Έτσι, με ευθύνες και των δύο μετώπων που σήμερα τάχα συγκρούονται για το μέλλον της χώρας, και ανεξαρτήτως αποτελέσματος, αυτό που μας περιμένει την επόμενη μέρα είναι καταστροφικό για τον ελληνικό λαό. Στην περίπτωση του ΝΑΙ θα έχουμε παραδοθεί άνευ όρων στους δανειστές. Στην περίπτωση του ΟΧΙ, και ως προς αυτό οι ‘εταίροι’ μας στην Ε.Ε. έχουν διαμορφώσει ένα τσιμενταρισμένο μέτωπο, θα επισυμβεί η ρήξη με την ευρωζώνη -ενώ κανείς σε αυτήν την χώρα δεν είναι προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο. Στην πρώτη περίπτωση, το κυβερνητικό Βατερλό θα επικυρωθεί διά της λαϊκής βούλησης. Στην δεύτερη περίπτωση θα ακολουθήσει κούρεμα καταθέσεων, ενώ θα καταντήσουμε να λαμβάνουμε ‘ανθρωπιστική βοήθεια’ (sic!) από εκείνους που καταγγείλαμε ως δεσμοφύλακες της χώρας, η οποία, βέβαια θα συνοδευτεί από διαδικασίες χειρότερης αποικιοποίησης. Γιατί όταν η Δύση μιλάει για ανθρωπισμό, ανθρώπινο κρέας μυρίζει…

Και στις δύο περιπτώσεις, μας περιμένουν καθεστώτα έκτακτης ανάγκης που θα αξιώσουν να καταπνίξουν κάθε έκφραση των αντιστασιακών αντανακλαστικών της ελληνικής κοινωνίας. Και ο Σόιμπλε, μαζί με τους υπολοίπους δήμιους του ελληνικού λαού, τρίβουν τα χέρια τους…

Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση, αρνούμαστε να πάρουμε τη θέση του ΝΑΙ ή του ΟΧΙ, σ΄ ένα δημοψήφισμα που ψηφίστηκε στην Βουλή και με την ψήφο της Χρυσής Αυγής –ας μην το ξεχνάμε. Αρνούμαστε να μετέχουμε σε μια αντιπαράθεση που όχι μόνον είναι καταστροφική για την χώρα και τον ελληνικό λαό, αλλά που επιπλέον κινδυνεύει να διολισθήσει σε διχασμό, προοπτική που αν εν τέλει επιβεβαιωθεί θα σκοτώσει στην κυριολεξία έναν λαό που βρίσκεται στο δημογραφικό, πολιτιστικό, οικονομικό και κοινωνικό ναδίρ του. Η επόμενη ημέρα, ανεξαρτήτως αποτελέσματος θα μας επιφυλάσσει την ολοκλήρωση της τραγωδίας που ξεκίνησε από το διάγγελμα του Γιώργου Ανδρέα Παπανδρέου στο Καστελόριζο το 2010. Αποφασίζουμε να Απέχουμε από το Δημοψήφισμα, να ψηφίσουμε Λευκό ή Άκυρο, και παράλληλα να επικεντρώσουμε όλες μας τις δυνάμεις στην 6^η Ιουλίου, σ’ έναν αγώνα ώστε να μειώσουμε το τεράστιο κόστος για τον ελληνικό λαό.

Δυστυχώς, στην αρχή και στο τέλος του δράματος, ρόλο επιταχυντή έπαιξαν τα προεκλογικά ψεύδη του τύπου ‘λεφτά υπάρχουν’ τα οποία εν τέλει επιβεβαιώνονται ως… τέτοια παράγοντας το αντίθετό τους. Έτσι, ζούμε την τελευταία πράξη του δράματος: Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ θα μείνει στην ιστορία ως εκείνη που έβαλε την τελική πινελιά στην κατρακύλα που ξεκίνησε ο ΓΑΠ, και συνέχισαν οι Παπαδήμος, Βενιζέλος-Σαμαράς και Κουβέλης. Μέσα σε αυτό το σκοτάδι, όμως, αισθανόμαστε την ανάγκη να πούμε ότι τίποτα δεν έχει τελειώσει. Μόλις υποσταλούν οι τρύπιες σημαίες της εμφυλιοπολεμικής κομματοκρατίας, που εγκλωβίζει τον λαό μεταξύ της λεηλασίας του φόβου και της λεηλασίας των αντιστασιακών αντανακλαστικών της κοινωνίας, ‘θα ανθίσουν οι προϋποθέσεις για μια καινούρια άνοιξη’.

Υστερόγραφο: Οι διχαστικές ρητορικές που επιχειρούν να πολώσουν μια συζήτηση με επιχειρήματα ‘όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εναντίον μου’, απαλείφοντας κάθε δυνατότητα σοβαρού διαλόγου, είναι κι αυτές ένα χαρακτηριστικό της μεταπολιτευτικής παθογένειας. Οι θίασοι ποικιλιών που μας κυβερνούν εδώ και δεκαετίες, δεν παύουν να καλύπτουν την πολιτική τους ένδεια με πολώσεις, διαστρεβλώνοντας και ψευδόμενοι αν χρειαστεί.

 

 

*Το Άρδην την Πέμπτη 2 Ιουλίου στις 20.00 οργανώνει εκδήλωση – συζήτηση με θέμα: “Το δημοψήφισμα και οι συνέπειές του“. Θα μιλήσουν:

Κώστας Δαμαβολίτης, βουλευτής ΑΝΕΛ

Γιώργος Καραμπελιάς, Άρδην

Γιώργος Παπαδόπουλος – Τετράδης, πρ. διευθυντής σύνταξης Ελευθεροτυπίας

Στην αίθουσα Ρήγας Βελεστινλής, Ξενοφώντος 4 στο Σύνταγμα.

Μένουμε Θεσσαλονίκη