Ο Γιώργος Καραμπελιάς συνομιλεί με τον Αλέκο Αλαβάνο (22 Μαρτίου 2016)

Ψευδεπίγραφη αριστερά. Μάλιστα. Υπάρχει δηλαδή και γνήσια αριστερά. Πού είναι; Ζει μήπως στον κόσμο των πλατωνικών ιδεών; Στα όνειρά μας μήπως, στη φαντασία μας δηλαδή που τη περνάμε για πραγματικότητα, πράγμα τελείως άσχετο με τον διαλεκτικό και ιστορικό υλισμό, και με την κοινή λογική εδώ που τα λέμε.
Πώς έδρασε η “γνήσια” αριστερά κατά την εποχή των μνημονίων; Ας δεχθούμε ότι αποπειράθηκε να κάνει κάτι δημιουργώντας τη Σπίθα. Απέτυχε παταγωδώς. Η αποτυχία της οφείλεται στον ίδιο το Θεοδωράκη κυρίως, αλλά και οι λοιποί που κινήθηκαν γύρω του απεδείχθησαν πολύ κατώτεροι των περιστάσεων.
Ας δεχθούμε ότι δικό της έργο είναι και το κίνημα των αγανακτησμένων σε σημαντικό βαθμό. Περάσαμε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στις πλατείες χωρίς να πετύχουμε μια έστω στοιχειώδη συγκρότηση. Το κενό τελικά το κάλυψε ο Τσίπρας, που καβάλησε το κύμα που τον έφερε στην εξουσία, με τα γνωστά αποτελέσματα. Μήπως δεν ψηφίστηκε από πάμπολους “γνήσιους” αριστερούς που έπαιξαν την τύχη της χώρας στα ζάρια; Μήπως δεν εκφράζει την ιδεολογία της αριστεράς περί διεθνισμού και ανοικτών συνόρωνΜήπως δεν τραγουδούσε ο λαός αντάρτικα τη νύχτα των εκλογών για να γιορτάσει τη νίκη του, μήπως δε κρατούσε κόκκινες σημαίες;
Πρέπει κάποτε να δούμε την αλήθεια της ζωής μας, όσοι είμαστε εξήντα χρόνων και πάνω διότι φτάνουμε σιγά σιγά στο τέλος. Οι κατακτήσεις του κινήματος τόσα χρόνια έγιναν με δανεικά, ήταν μια φούσκα, και τώρα τα επιστρέφουμε όλα με τόκο. Η αριστερή ιδεολογία μας έγινε το όχημα της παγκοσμιοποίησης. Σνομπάραμε την ορθοδοξία και τώρα μας περικυκώνει το ισλάμ που ετοιμάζεται να ξεκινήσει τζιχάντ και στα Βαλκάνια. Και το χειρότερο όλων ούτε που το δίνουμε σημασία. Είναι η μέλλουσα να συνέλθει ”αγία και μεγάλη σύνοδος της ορθοδόξου εκκλησίας” τον Ιούνιο στην Κρήτη, η οποία θα αποπειραθεί να κατοχυρώσει θεσμικά τον οικουμενισμό, να καταργήσει δηλαδή την ορθοδοξία.
Μας πήραν τα πάντα και τώρα ζητάνε να τους παραδώσουμε και την ψυχή μας, κι αυτό το τελευταίο που είναι και το μείζον θεωρείται σχεδόν απ΄ όλους δευτερεύον και ασήμαντο. Αυτός ο άκρατος υλισμός είναι μια υπαρξιακή ζημιά στην οποία η αριστερά έχει συμβάλλει τα μέγιστα. Άδικα ψάχνουμε ανιδιοτελείς αγωνιστές, έτοιμους να θυσιαστούν αν χρειαστεί για την πατρίδα, διότι καταστρέψαμε τον πολιτισμό της ψυχής που τους γεννούσε.
Πάντως η εκδήλωση αυτή είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα, αρκεί να ειπωθούν αλήθειες και να ξυθούν παλιές πληγές. Πραγματικά αξίζει τον κόπο η αυτοκριτική διότι οδηγεί και σε μετάνοια, ίσως…