789
Ο Γ. Καραμπελιάς μιλά για την “εισβολή” μέσω του μεταναστευτικού που επιχειρεί αυτές τις μέρες ο Ερντογάν.
Από το Livemedia.gr
Γ. Καραμπελιάς: «Η εθνική μας αφύπνιση ξεκίνησε από τον Έβρο» (βίντεο)
ΣΧΕΤΙΚΑ
Γιώργος Καραμπελιάς
Γεννήθηκε το 1946 στην Κ. Αχαΐα. Από το 1964 έως το 1967, φοιτητής της Ιατρικής ενώ το 1967-1973 σπούδασε Οικονομία στο Παρίσι. Το 1964 μέλος της Νεολαίας Λαμπράκη και μετά το 1966 δραστηριοποιείται εκτός κοινοβουλευτικών κομμάτων. Συνελήφθη από τη δικτατορία, συμμετείχε στο «Αντιφασιστικό Κίνημα Ελλάδας» και δραστηριοποιείται στον «Μάη του ’68» στη Γαλλία. Στην Ελλάδα, μετά το 1974 δραστηριοποιείται στα εργοστασιακά σωματεία και σε κινητοποιήσεις υπέρ της Κύπρου. Μέλος της Οργάνωσης «Ρήξη (1980-1989), των «Οικολόγων–Εναλλακτικών» (1989-1993), της «Σπίθας» και του «Κινήματος Άρδην». Από το 1968 έως το 1974 εξέδιδε τον «Αντιφασίστα»· από το 1975 έως το 1979 το «Πολιτικό Δελτίο Πληροφόρησης»· από το 1979 έως το 1993 το περιοδικό Ρήξη. Από το 1995 εκδίδεται το Άρδην, το 2006 η εφημερίδα Ρήξη, το 2011 ο νέος Λόγιος Ερμής. Το 1980, δημιουργείται το «Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο» και οι «Εναλλακτικές Εκδόσεις». Έχει γράψει πάνω από 40 βιβλία, και μετά το 1989 επικεντρώνεται στη μελέτη της ιστορίας, ως του επικέντρου των ιδεολογικών αντιπαραθέσεων στην Ελλάδα. Μπροστά σε μία παρακμή που απειλεί τους Έλληνες με ιστορική έκλειψη, απορρίπτει το σχήμα Αριστερά-Δεξιά, προτάσσοντας τη σημασία του έθνους και έναν «ελληνικό δρόμο» σύνθεσης ατομικού και συλλογικού μπροστά στα αδιέξοδα κολεκτιβισμού και ατομικισμού. Κείμενα, αποσπάσματα από βιβλία του και βίντεο από τηλεοπτικές εκπομπές μπορείτε να βρείτε στην ιστοσελίδα www.ardin-rixi.gr
1 ΣΧΟΛΙΟ
Αγαπητέ Κύριε Καραμπελιά
Χαίρομαι να σας ακούω διότι εκτιμώ την ευθυκρισία και την τεκμηριωμένη σας ιστορική και πολιτική γνώση. Επιτρέψτε μου όμως να σας επισημάνω ότι κατα τη διάρκεια της εκπομπής του Κυρίου Παναγιωτόπουλου ανεβάσατε τον τόνο της φωνή σας προσπαθώντας ματαίως να πείσετε μια χιονονυφάδα του δικαιωματισμού της “αριστεράς”.
Η ταξινόμηση της δικαιωματιστικής αριστεράς διακρίνεται στη χαβιαροαριστερά όπου ανήκουν ορισμένα εκ των ηγετικών στελεχών της, στου χρησίμους ηλιθίους και η νεολαία της ανήκει κυρίως στη γενεά των χιονονυφάδων (άτομα που χαρακτηρίζονται από υπερτροφική αντίληψη και αίσθηση της μοναδικότητος, ισχυρογνωμοσύνη περί της ορθότητος των απόψεων τους και όταν ο συνομιλητής τους παρουσιάζει τεκμηριωμένες αντίθετες απόψεις τις απορρίπτουν εκφράζοντας εξεζητημένη ευαισθησία πολιτικής ορθότητος).
Μια παροιμία της Θράκης αναφέρει κάποιος συναντά ένα φίλο του και διαπιστώνει ότι είναι τόσο κατάκοπος σαν να είχε εργασθεί σε καταναγκαστικά έργα, και το ρωτά ρε Φίλε σε τι καταναγκαστικά έργα δούλευες; όχι ρε φίλε δεν δούλευα σε καταναγκαστικά συζητούσα με έναν Κοντόγνωμο. Γι’αυτό Κύριε μου Καραμπελιά την άλλη φορά που θα συζητάτε με κοντόγνωμους, δογματικούς και ιδεοληπτικούς σκεφθείτε αν αξίζει να συγχύζεστε!!!
Σας επισυνάπτω και την αποψή του George Orwell για τις ελιτ, μήπως η δική μας ελιτ είναι ετεροχρονισμένη κατα 80 χρόνια; ποία η άποψις σας επ’αυτού;
“In intention, at any rate, the English intelligentsia are Europeanized. They take their cookery from Paris and their opinions from Moscow. In the general patriotism of the country they form a sort of island of dissident thought. England is perhaps the only great country whose intellectuals are ashamed of their own nationality. In left-wing circles it is always felt that there is something slightly disgraceful in being an Englishman and that it is a duty to snigger at every English institution, from horse racing to suet puddings. It is a strange fact, but it is unquestionably true that almost any English intellectual would feel more ashamed of standing to attention during ‘God save the King’ than of stealing from a poor box. All through the critical years many left-wingers were chipping away at English morale, trying to spread an outlook that was sometimes squashily pacifist, sometimes violently pro-Russian, but always anti-British.”