Όταν η Τουρκία δείχνει ποια είναι η Ελλάδα

949

Γ. Παπαδόπουλου-Τετράδη από την ιστοσελίδα liberal.gr 

Η ισχύς της οικονομίας μιας χώρας δεν φαίνεται μόνο από την ευτυχία των αριθμών που τη συνοδεύουν, συχνά με αμφισβητούμενα περιεχόμενα, προκειμένου να εξυπηρετήσουν είτε τα πολιτικά συμφέροντα των κυβερνήσεων, είτε τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα άλλων κυβερνήσεων και υπερεθνικών οντοτήτων (ΕΕ, Κομισιόν, ΕΚΤ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ κλπ).

Η ισχύς της οικονομίας φαίνεται πιο καθαρά στον τρόπο, με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι άλλοι τη χώρα σε επίπεδο, κυρίως, ισχύος. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, η πραγματική και όχι εκείνη των αριθμών, φαίνεται πιο καθαρά στον τρόπο, που οι γείτονές της αντιμετωπίζουν τη χώρα το τελευταίο διάστημα. Από την Αλβανία και τη Βουλγαρία μέχρι τα Σκόπια και την Τουρκία.

Αυτή η τελευταία δεν είναι και η πιο δημοκρατική χώρα στον κόσμο και δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί, ότι νοιώθει ασφαλής συνορεύοντας μαζί της. Είτε αυτός είναι η Συρία, είτε η Ρωσία, είτε το Ιράν, είτε η Αρμενία ή η Γεωργία.

Η γειτονική χώρα έχει μια πάγια εξωτερική πολιτική επιθετικότητας, χωρίς να απειλείται από κανέναν εκτός από τους Κούρδους του ΡΚΚ και από τις οθωμανικές ιδεοληψίες της. Στα πλαίσια αυτά, και με σταθερή πολιτική αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων των γειτόνων της, η Τουρκία ακολουθεί μονίμως το ίδιο σχέδιο: Επιτίθεται για να αποκτήσει αυτά που διεκδικεί κάθε φορά όταν βλέπει ότι το υποψήφιο θύμα της βρίσκεται σε αδυναμία.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η Άγκυρα έχει κλιμακώσει σε πολύ επικίνδυνο σημείο την επιθετικότητά της στο Αιγαίο, με επίκεντρο τις Οινούσσες, με διαρκείς παραβιάσεις όχι μόνο του εναέριου χώρου των 10 μιλίων, που αμφισβητεί (όπως και το ΝΑΤΟ), αλλά και των 6 μιλίων, των χερσαίων συνόρων με υπερπτήσεις επί κατοικημένων νησιών, και των θαλάσσιων συνόρων, που αγνοούσε μέχρι πρότινος ο πρωθυπουργός, εισβάλλοντας με σκάφη της πολεμικής ακτοφυλακής της μέσα στα ελληνικά χωρικά ύδατα σχεδόν καθημερινά.

Οι αναχαιτίσεις γίνονται από ελληνικά μαχητικά στα όρια ενός θερμού επεισοδίου και ατυχήματος, δεδομένου ότι τα τουρκικά είναι οπλισμένα και η απόσταση μεταξύ προσομοίωσης και πραγματικότητας είναι μηδαμινή.

Παράλληλα, η τουρκική επίδειξη ισχύος επί της ελληνικής κυριαρχίας επεκτείνεται και στην ευθεία προσβολή της ελληνικής εξουσίας, καθώς τουρκικά μαχητικά προσβάλλουν τα ελληνικά όρια, παρουσία είτε του Έλληνα υπουργού Άμυνας, είτε του αρχηγού της αεροπορίας, είτε του ίδιου του πρωθυπουργού κατά τις επισκέψεις τους σε ελληνικές στρατιωτικές και πολιτικές μονάδες.

Όλα αυτά γίνονται αυτές τις μέρες, κουρελιάζοντας επί της ουσίας τη συμφωνία Παπούλια-Γιλμάζ, που έβαζε κανόνες στη στρατιωτική συμπεριφορά των δύο χωρών σε συγκεκριμένες περιόδους, μεταξύ των οποίων και το Πάσχα!

Ως κερασάκι στην τούρτα έρχεται η δέσμευση σχεδόν όλου του κεντρικού Αιγαίου από την Τουρκία για ασκήσεις μεταξύ Ικαρίας και Σκύρου, Μυκόνου και Ικαρίας, Χίου και Σκύρου, με τέτοιο τρόπο, που να γίνεται όσο το δυνατόν πιο κραυγαλέα η απαίτηση της Άγκυρας εδώ και τουλάχιστον 40 χρόνια για διχοτόμηση του Αιγαίου και συνδιαχείρηση, ταυτόχρονα με την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας επί νησιών και βραχονησίδων.

Εκτός των άλλων, στόχος είναι η διχοτόμηση στον εικοστό πέμπτο (25ο) μεσημβρινό, έτσι ώστε ο έλεγχος της εναέριας κυκλοφορίας στο Αιγαίο να μην ασκείται, όπως τώρα από την Αθήνα, αλλά να ασκείται από τον μεσημβρινό αυτόν και ανατολικά από την Τουρκία! Είναι δε ο 25ος μεσημβρινός εκείνος, που στην κυριολεξία χωρίζει τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου από την υπόλοιπη χώρα.

Πριν από περίπου 20 χρόνια είχε τεθεί το θέμα των τουρκικών διεκδικήσεων σε μια συζήτηση με πολύ υψηλά ιστάμενο αξιωματούχο στην Αθήνα και τον ρώτησα να μου απαντήσει πώς φανταζόταν ότι ελληνικά μαχητικά ή πολεμικά πλοία θα υπερασπίζονταν τα νησιά του Αιγαίου αν δεν μπορούσαν να πετούν και να ενεργούν σαν το Αιγαίο να είναι ένας ενιαίος χώρος. Η απάντησή του ήταν “you have a point”. Που διπλωματικά μεταφράζεται σε “είναι πραγματικά ένα θέμα”.

Αυτά, όμως συνέβαιναν όταν η χώρα δεν είχε φτάσει στα σημερινά χάλια, να δέχεται όχι μόνο την καθημερινή τουρκική προσβολή, αλλά και να γίνεται χώρος αποθήκευσης ψυχών, που η τουρκική κεντρική πολιτική προωθεί για να παίξει τα ανατολίτικα παζάρια της με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ.

Επειδή, για όποιον δεν έχει καταλάβει, η ροή των προσφύγων προς την Ελλάδα τους τελευταίους μήνες δεν έχει γίνει τυχαία από κάποιους σωματέμπορους, που δρουν ανεξέλεγκτα σε μια χώρα, όπου τίποτε δεν γίνεται χωρίς να το ελέγχει το κράτος και το βαθύ κράτος. Και όπου αυτή η επιχείρηση δισεκατομμυρίων ευρώ και δολαρίων, όπως οι ίδιοι οι σωματέμποροι ομολογούν, είναι πιο επικερδής και από το εμπόριο ναρκωτικών.

Όπως δεν είναι τυχαίο, που οι ροές αυτές έχουν μειωθεί στο ελάχιστο με το που άρχισε ταυτόχρονα η παρουσία της ΝΑΤΟικής μοίρας στο Αιγαίο, που λειτουργεί υπέρ των στόχων της Άγκυρας, το μπαράζ των τουρκικών παραβάσεων και παραβιάσεων στο αρχιπέλαγος και το παζάρι με το Βερολίνο για τη χορήγηση βίζας στους Τούρκους πολίτες προς την ΕΕ, μετά το φιάσκο της συμφωνίας για επαναπροώθηση προσφύγων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

Οι νεόκοποι κυβερνήτες της χώρας δεν ξέρουν, ότι η Άγκυρα δεν έχει τηρήσει σχεδόν ποτέ συμφωνία αν δεν την υπερασπίζεται ο απέναντι δια της ισχύος. Γιατί η ισχύς είναι η μόνη συμφωνία που καταλαβαίνει.

Την ώρα, λοιπόν, που η Ελλάδα αναλίσκεται σε θεατρινισμούς και σε οικονομική ακινησία, για να μην πούμε τέλμα, και δείχνει εντελώς ανίκανη να διαχειριστεί την οικονομική της τύχη και το μέλλον της, η Τουρκία συμμετέχει στα μεγάλα διεθνή παιχνίδια, εκβιάζοντας και τοποθετώντας τον εαυτό της στη σκακιέρα των παικτών, προσεγγίζοντας πάλι τη Ρωσία, συνεχίζοντας το πάρε-δώσε με τις ΗΠΑ σε επίπεδο σχεδόν ισοτίμων, βγάζοντας τη γλώσσα στη Μέρκελ, που υποχρεώνεται να δεχτεί τις τουρκικές απαιτήσεις στη διακίνηση ανθρώπων και την ΕΕ, που υποκλίνεται στον πιο αντιδημοκράτη ηγέτη μετά τον Εβρέν.

Όλα αυτά γίνονται με την εκμετάλλευση εκ μέρους της Άγκυρας του δώρου από την Αθήνα να εγκατασταθεί η ΝΑΤΟική μοίρα στο Αν. Αιγαίο, ενώ είναι από χρόνια γνωστό ότι οι Αμερικανοί είναι αναφανδόν υπέρ της συνδιαχείρισης του αρχιπελάγους και της δικής τους παρουσίας εδώ ως επιδιαιτητών! Η πρόσφατη κίνηση των Αμερικανών πρεσβευτών προς Αθήνα και Άγκυρα για τη λειτουργία της ΝΑΤΟικής άσκησης της μοίρας του Αιγαίου, που προωθεί ευθέως τις τουρκικές θέσεις, είναι κάτι παραπάνω από απόδειξη της ελληνικής ελαφρότητας στη λήψη αποφάσεων και της αδυναμίας της να αντιμετωπίσει τα αποτελέσματα.

Θυμίζω, ότι η Τουρκία έχει δημιουργήσει άλλες δύο φορές συνθήκες ασφυκτικές για την Ελλάδα, όταν αντιστοίχως βρήκε τη χώρα “ανοχύρωτη”. Τη μία το ’74 και την άλλη το χειμώνα του ’96 με τα Ίμια. Επειδή χτυπά πάντα όταν βρει το επιλεγμένο θύμα της σε αδυναμία.

Μ’ αυτά τα δεδομένα, μπορεί να πανηγυρίζει η κυβέρνηση για τα οικονομικά νούμερα, που της έδωσε εχτές η Κομισιόν ως ανάσα, μπας και κάνει τίποτε απ’ αυτά, που έχει υπογράψει. Δεν μπορεί να πανηγυρίζει, όμως για άλλα νούμερα, που ασκούν πολιτική σ’ αυτόν τον τόπο. Και τα οποία μπορεί να αποδειχτούν πολύ επικίνδυνα.

Γ. Παπαδόπουλος-Τετράδης