Κοινή Επιστολή
Δημοκρατικού Κόμματος
Κινήματος Σοσιαλδημοκρατών ΕΔΕΚ
Κινήματος Αλληλεγγύης
Κινήματος Οικολόγων Συνεργασίας Πολιτών
Crans Montana, 6 Ιουλίου 2017
Α.Ε. Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας
Κύριο Νίκο Αναστασιάδη
Κύριε Πρόεδρε,
Σε συνέχεια της χθεσινής συνεδρίασης του Εθνικού Συμβουλίου και των τοποθετήσεων που έγιναν στη διάρκειά της και με δεδομένη τη μη τήρηση πρακτικών, είμαστε υποχρεωμένοι να καταθέσουμε και γραπτώς την έντονη διαφωνία μας με τους χειρισμούς σας και με την πρόθεσή σας να αποδεχτείτε τις τουρκικές απαιτήσεις στα εκκρεμούντα ζητήματα των εσωτερικών πτυχών του Κυπριακού και μάλιστα χωρίς κανένα απολύτως συγκεκριμένο αντάλλαγμα.
Η θέση ότι μια τέτοια κίνηση θα υποχρεώσει την τουρκική πλευρά σε υποχωρήσεις στα θέματα της ασφάλειας και των εγγυήσεων είναι ιδιαιτέρως ριψοκίνδυνη, συνιστά κάκιστη διαπραγματευτική τακτική και απομακρύνει από μια σωστή και λειτουργική λύση, αφού, οι υποχωρήσεις που προτίθεστε να κάνετε – αλλά και πολλές υποχωρήσεις που ήδη κάνατε – καθιστούν την ενδεχόμενη λύση άκρως δυσλειτουργική και επικίνδυνη για τα συμφέροντα της Κυπριακής Δημοκρατίας και την επιβίωση του κυπριακού λαού.
Επιπρόσθετα, ακόμα και εάν αυτή η κίνηση εκθέσει πρόσκαιρα την τουρκική αδιαλλαξία, κάτι που είναι αμφίβολο, δυσχεραίνει παράλληλα τη θέση της πλευράς μας καθώς δημιουργεί προηγούμενο αποδοχής απαράδεκτων τουρκικών αξιώσεων.
Σας καλούμε, έστω και την ύστατη, να αναθεωρήσετε την τακτική σας.
Με εκτίμηση
Νικόλας Παπαδόπουλος
Πρόεδρος Δημοκρατικού Κόμματος
Μαρίνος Σιζόπουλος
Πρόεδρος Κινήματος Σοσιαλδημοκρατών ΕΔΕΚ
Ελένη Θεοχάρους
Πρόεδρος Κινήματος Αλληλεγγύης
Γιώργος Περδίκης
Πρόεδρος Κινήματος Οικολόγων-Συνεργασία Πολιτών
1 ΣΧΟΛΙΟ
Αυτό που με προβληματίζει είναι μια επανάληψη του έργου που τόσες φορές παίχτηκε: Μετά από την αποτυχία κάθε απόπειρας “λύσης” λόγω αδιαλλαξίας των Τούρκων, η διαπραγματευτική διαδικασία επανεκκινούσε θεωρώντας τις υποχωρήσεις της ελληνικής πλευράς δεδομένες και πιέζοντας την να συμφωνήσει “κάπου στην μέση”, μια μέση που συνεχώς μετατοπιζόταν προς τις τουρκικές αξιώσεις. Οι δηλώσεις “να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα της λύσης” δεν με καθησυχάζουν ότι αυτή την φορά είναι διαφορετικά. Οι πολιτικές ηγεσίες σε Ελλάδα και Κύπρο δεν φαίνονται διατεθειμένες να κόψουν τον ομφάλιο λώρο με την τακτική που, σχεδόν μισό αιώνα μετά την εισβολή, παγιώνει την τούρκικη διεκδίκηση και επί του ελέυθερου τμήματος του νησιού και φέρνει πιο κοντά την τελεσίδικη τουρκοποίηση της Κύπρου.