cineΡήξη: Κινηματογραφικό αφιέρωμα στην Οκτωβριανή Επανάσταση (13, 20 Οκτωβρίου & 3, 10 Νοεμβρίου)
Κινηματογραφικό αφιέρωμα στην Οκτωβριανή Επανάσταση
Η ταινιοθήκη της Ρήξης πραγματοποιεί ένα κινηματογραφικό αφιέρωμα για το πώς αποτυπώθηκε η Οκτωβριανή Επανάσταση και η εξέλιξή της στο σινεμά μέσα από τις ταινίες του Σεργκέι Αϊζενστάιν.
Την Παρασκευή 3 Νοεμβρίου 2017, 19:30 θα προβληθεί η ταινία «Αλέξανδρος Νιέφσκι» και την Παρασκευή 10 Νοεμβρίου 2017, 19:30 ο «Ιβάν ο Τρομερός».
χώρος πολιτικής & πολιτισμού «Ρήγας Βελεστινλής» Ξενοφώντος 4, Σύνταγμα
ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΝΕΦΣΚΙ:
Στη Ρωσία του 13ου αιώνα, ο πρίγκιπας Αλέξανδρος Νιέφσκι ηγείται της αντίστασης κατά της εισβολής των αιμοβόρων Τευτόνων Ιπποτών. Αφού ενισχύει το εξασθενημένο ηθικό του λαού, στήνει παγίδα στον εχθρό, παρασύροντάς τον με το βαρύ οπλισμό του στην παγωμένη λίμνη Τσουντ, η οποία γίνεται τάφος τους. Αν και γυρισμένη μέσα στα πλαίσια του σοσιαλιστικού ρεαλισμού και του μοντέλου του θετικού ήρωα, η ταινία του Αϊζενστάιν δεν είναι μια απλή αγιογραφία ενός εθνικού ήρωα της Ρωσίας, αλλά μια σινέ-όπερα. Ο σκηνοθέτης ζήτησε από το διάσημο συνθέτη Σεργκέι Προκόφιεφ να γράψει πρώτα τη μουσική και στη συνέχεια δούλεψε πάνω στα πλάνα και το ρυθμό της ταινίας ως να είχε να κάνει με μια φιλμο-μουσική παρτιτούρα. Το αποτέλεσμα είναι μια υποβλητική οπτικο-ακουστική σύνθεση, όπου η μουσική δεν υπερκαλύπτει το θέαμα, αλλά λειτουργεί αντιστικτικά απέναντί του. Ταυτόχρονα, οι ηθοποιοί, το ντεκόρ και τα άλλα στοιχεία της εικόνας, χρησιμοποιούνται μ’ έναν απόλυτα πλαστικό και στιλιζαρισμένο ύφος, ώστε να φτάσουν σε μια αφαίρεση συγγενική με τη μουσική, με αποτέλεσμα “η εικόνα να γίνεται ήχος και ο ήχος εικόνα”. Η ταινία συνάντησε τεράστια επιτυχία κι επηρέασε γενιές σκηνοθετών στην απεικόνιση των μαχών.
…Όταν ο Αϊζενστάϊν επέστρεψε στην Σοβ. Ένωση το 1932, διαπίστωσε ότι τα πράγματα είχαν αλλάξει δραματικά: Η καλλιτεχνική ελευθερία των πρώτων χρόνων της επανάστασης είχε αντικατασταθεί από το δόγμα του σοσιαλιστικού ρεαλισμού: Πρόκειται για παιδαριώδεις, προπαγανδιστικές δημιουργίες που εξυμνούσαν την φωτισμένη ηγεσία του Στάλιν και τους στόχους που αυτός κάθε φορά έθετε, είτε αυτά λέγονταν 5χρονα πλάνα, είτε επιμέρους ζητήματα. Η εφαρμογή του δόγματος του σοσιαλ. ρεαλισμού στην Αρχιτεκτονική σήμανε τη στροφή σε πομπώδη, κλασσικά οικοδομήματα ενώ στη Ζωγραφική την επιστροφή του γαλλικού ακαδημαϊσμού.
Το 1932, η καταχώρηση για τον Αϊζενστάϊν στη Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια έγραφε: ”Στα έργα του ΟΚΤΩΒΡΗΣ και ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ, παρά την μεγάλη του ικανότητα, δεν κάνει κάποια βαθειά ανάλυση των σταδίων της Σοσιαλιστικής Επανάστασης και εμφανίζει μια τάση φορμαλιστικού πειραματισμού. Ο Αϊζενστάϊν εκφράζει το επαναστατικό τμήμα της μικροαστικής διανόησης”.
Ο Μαγιακόφσκι είχε ήδη αυτοκτονήσει το 1930, μετά από μια περίοδο νευρικής κατάρευσης. Στο ιδιόχειρο σημείωμά του μεταξύ άλλων έγραφε: «Συγχωρέστε με, ξέρω ότι αυτό που κάνω δεν είναι η λύση, αλλά δεν μου μένει τίποτ’ άλλο». Ο Ερμίλοφ, ένας κριτικός της Ένωσης Προλετάριων Συγγραφέων είχε γράψει προηγουμένως στην ΠΡΑΒΔΑ ότι ο Μαγιακόφσκι έπαιζε το παιχνίδι της Τροτσκιστικής αντιπολίτευσης – η ίδια κατηγορία που είχε αντιμετωπίσει και ο Αϊζενστάϊν.
Αυτό ήταν το κλίμα (που υπογραμμιζόταν με διαρκείς επιθέσεις για «φορμαλισμό», «αριστερισμό») που αντιμετώπισε και ο Αϊζενστάϊν με μια ολόκληρη φημολογία για την υποτιθέμενη αποστασία του, για τις σεξουαλικές του προτιμήσεις, για τον διαννοουμενισμό του. Ωστόσο, 6 μήνες αργότερα, εξαιτίας της παγκόσμιας πλέον φήμης του διορίζεται Διευθυντής στο Κέντρο Κινηματογραφίας.
Το 1934 παντρεύεται εσπευσμένα την Πέρα Αττάσεβα, με την οποία διατηρούσε μια πλατωνική, φιλική σχέση. Ήταν η περίοδος (το 1933) που άλλαξε η νομοθεσία για την ομοφυλοφιλία, που τιμωρούνταν πλέον με 5 χρόνια φυλακή. Μπορεί κανείς να φανταστεί τι σήμανε στην κοινωνία αυτή η αλλαγή της νομοθεσίας αν ο ίδιος ο Αϊζενστάϊν αναγκάστηκε να καταφύγει στη λύση του λευκού γάμου.
Το 1936 γυρίζει το «ΛΙΒΑΔΙ ΤΟΥ ΜΠΕΖΙΝ»: Ένα νεαρό αγροτόπαιδο δολοφονείται από τους συγγενείς του γιατί είχε καταγγείλει τον πατέρα του για κερδοσκοπία στο τοπικό Σοβιέτ. Η ταινία δεν ολοκληρώθηκε ποτέ γιατί συνάντησε το βέτο του υπεύθυνου λογοκρισίας Μπόρις Σουμιάτσκι, που τον κατηγόρησε άλλη μια φορά για «φορμαλισμό» (υπερβολική ενασχόληση με τη μορφή εις βάρος του περιεχομένου). Κάτω απ’ την απειλή σύλληψης γράφει στην ΠΡΑΒΔΑ ένα κείμενο αυτοκριτικής με τίτλο «Τα λάθη στο Λιβάδι του Μπεζίν», που όσοι τον γνώριζαν αντιλήφθηκαν ότι ήταν τόσο υπερβολικό που καταντούσε ειρωνικό. Το 1937 του ζητήθηκε από την ΠΡΑΒΔΑ να γράψει ένα άρθρο εκφράζοντας τη γνώμη του για τις (στημένες) δίκες των «Τροτσκιστών». Η τυχόν σιωπή του θα καταδίκαζε και τον ίδιο. Επέλεξε να στείλει 6 λέξεις: «Ντροπή στους προδότες και τους δολοφόνους», χωρίς να διευκρινίζει σε ποιούς αναφερόταν… Μετά την διακοπή των γυρισμάτων της ταινίας «Λιβάδι του Μπεζίν», απολύθηκε από τη θέση του στο Κέντρο Κινηματογραφίας και έφτασε να αντιμετωπίζει οικονομικό πρόβλημα επιβίωσης. Αποφασίζει να γράψει ένα γράμμα οξείας διαμαρτυρίας στον Στάλιν, αλλά χάρις στις παραινέσεις του φίλου του συγγραφέα Isaak Babel, ρίχνει τους τόνους και ζητάει από τον Στάλιν απλώς να του επιτρέψει να συνεχίσει να γυρίζει ταινίες. Έπειτα ο Babel τον συμβουλεύει να εξαφανιστεί γιατί υπήρχε κίνδυνος να συλληφθεί από τη μυστική αστυνομία. Αναχωρεί για τον βόρειο Καύκασο. Αμέσως μετά ο Babel συλλαμβάνεται, τα έγγραφά του κατάσχονται και ο ίδιος πεθαίνει σ’ ένα Γκούλαγκ το 1941. Ο σεναριογράφος στο «Λιβάδι του Μπεζίν» συλλαμβάνεται κι αυτός και πεθαίνει σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ο βοηθός οπερατέρ στον Οκτώβρη και τη Γενική Γραμμή στέλνεται κι’ αυτός σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ωστόσο ο Αϊζενστάϊν επιβιώνει. Οι αιτίες: Η παγκόσμια φήμη του και οι επιστολές αυτοκριτικής του τόσο στον ίδιο το Στάλιν όσο και στην ΠΡΑΒΔΑ.
Το 1938 θα γυρίσει τον ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΝΙΕΦΣΚΙ. Η ταινία γυρίζεται υπό τον στενό έλεγχο της Μυστικής Αστυνομίας, πανταχού παρούσας μέσα στο στούντιο. Περιγράφει τη νίκη του Πρίγκηπα Αλέξανδρου Νιέφσκι ενάντια στο Γερμανικό στρατό. Είναι το λιγότερο πειραματικό και εντελώς γραμμικό φιλμ του Αϊζενστάϊν, που είχε σύμφωνα με την περιγραφή του ίδιου ”συμφωνική δομή”, χάρη στη στενή συνεργασία του με τον Προκόφιεφ. Στη διάρκεια του μοντάζ ο Στάλιν ζήτησε να δει το φιλμ, αλλά όταν επιστράφηκε πίσω έλειπε μία μπομπίνα. Το τελικό φιλμ έλαβε την έγκριση. Ακολουθεί η δημοσίευση επιστολών του Αϊζενστάϊν στον τύπο που σε πατριωτικό τόνο εξυμνεί τη μεγάλη σοβιετική πατρίδα και τον ηγέτη της Στάλιν, σε τόνους εντελώς διαφορετικούς από τις σημειώσεις και τις μαρτυρίες των ανθρώπων του περιβάλλοντός του.
Το 1939 λαμβάνει το βραβείο Λένιν. Ωστόσο τον Αύγουστο του ’39 υπογράφεται το σύμφωνο Ρίπεντροφ – Μολότωφ, σύμφωνο μη επίθεσης και εμπορικών σχέσεων μεταξύ Σοβ, Ένωσης – χιτλερικής Γερμανίας. Τώρα ο εχθρός είναι πλέον η Δύση (μέχρι τα μέσα ’41) και η ταινία αποσύρεται σιωπηρά απ’ την κυκλοφορία.
