Της Σύνταξης της Ρήξης (Ρήξη φ. 139)
Ο Ερντογάν, πριν καν έρθει στην Αθήνα, ανατίναξε, με την περιβόητη συνέντευξή του στον Παπαχελά, όλη τη μυθολογία των ναινέκων του ελληνικού μιντιακού και πολιτικού συστήματος για τις «θετικές επιπτώσεις» της πρόσκλησης Ερντογάν στην Αθήνα. Όπως διαπιστώσαμε ιδίοις όμμασι, η απόβαση του Ερντογάν με τις στρατιές των κουμπουροφόρων του στην Αθήνα και τη Θράκη είχε τη στήριξη και τη συναίνεση όλων των –συστημικών και μη– ελίτ της χώρας.
Πράγματι, καθώς δοκιμάζαμε να οργανώσουμε μια στοιχειώδη αντίδραση σε αυτήν, διαπιστώσαμε πως όλες οι πολιτικές και ιδεολογικές πτέρυγες ήθελαν να φιμώσουν κάθε διαμαρτυρία. Ήταν προφανής, αυτή τη φορά, η άρνηση τόσο των «αμερικανόφιλων», των «ευρωπαιόφιλων», ακόμα και των «ρωσόφιλων», να συμμετάσχουν σε οποιαδήποτε κινητοποίηση ενάντια στην έλευση του Ερντογάν.
Οι μεν πρώτοι, λαλίστατοι εναντίον του Ερντογάν τα τελευταία χρόνια, καθώς η Τουρκία βρισκόταν σε αντίθεση με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, έπαθαν «διπλωματική ασθένεια» και εξαφανίστηκαν. Οι δεύτεροι, λαλίστατοι την προηγούμενη περίοδο για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία, προέβησαν, ελάχιστοι, σε μερικές υποτονικές διαμαρτυρίες. Η στάση όλων αυτών μας έπεισε, εξάλλου, ότι η πρόσκληση Ερντογάν από τους Έλληνες εντολοδόχους της «Δύσης», όπως μας δήλωνε πριν ένα μήνα ανερυθρίαστα ο Τσίπρας, αποτελούσε επιταγή των Αμερικανών και της Μέρκελ, για να «εξομαλυνθούν» οι σχέσεις της «Δύσης» με την Τουρκία, και αυτό άσχετα από τις καταστροφικές συνέπειες που θα είχε για την Ελλάδα, όπως και κατεδείχθη.
Οι δεύτεροι, το ρωσόφιλο λόμπι, που όλη την προηγούμενη περίοδο πρωτοστατούσαν σε κραυγές «πατριωτισμού», από τότε που η Ρωσία τα βρήκε –έστω πρόσκαιρα– με τον Ερντογάν, ποιούν όλο και περισσότερο τη νήσσα και, τουλάχιστον αυτή τη φορά, όχι μόνο δεν συντάχθηκαν με καμία σχετική κινητοποίηση, αλλά και εξαφανίστηκαν από προσώπου γης.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, σιώπησαν αναιδημόνως –απαράδεκτα και ντροπιαστικά– και όλοι οι γνωστοί τουρκοφάγοι των επίσημων σωματείων και των εκπροσώπων των ποντιακών και μικρασιατικών σωματείων, εκτός από ελάχιστες και «μετρημένες», για τα μάτια, ανακοινώσεις. Χαρακτηριστικά, ούτε και οι χρυσαυγίτες και άλλοι φασίστες κινήθηκαν, αποδεικνύοντας, για άλλη μια φορά ξεκάθαρα, ότι είναι ενεργούμενα των ξένων δυνάμεων και των μυστικών υπηρεσιών.
Δηλαδή, τον Ερντογάν τον έφερε, για να αμφισβητήσει την εθνική μας κυριαρχία μέσα στην ίδια την Ελλάδα, η παρέα των Τσίπρα-Κοτζιά, αλλά συνένοχη υπήρξε ολόκληρη η ελίτ της χώρας και συνυπεύθυνος ο ίδιος ο αποκαμωμένος και ατομικοποιημένος ελληνικός λαός.
Έτσι, ελάχιστοι Έλληνες στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και τη Θράκη κινητοποιήθηκαν ενάντια στον Ερντογάν, παράλληλα με τους Κούρδους, κατ’ εξοχήν το Κίνημα Άρδην και οι φίλοι του, διασώζοντας ό,τι ήταν δυνατό να διασωθεί από την εθνική μας αξιοπρέπεια.
Το ότι, μετά το φιάσκο, βγήκαν όλοι, αρχίζοντας από τον ίδιο τον Τσίπρα, να «διαμαρτυρηθούν», δεν αναιρεί την αδήριτη πραγματικότητα. Αιδώς, γραικύλοι!
