Με αφορμή την επίθεση στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο
Του Κώστα Δαμαβολίτη
Για ορισμένους, κάπως έτσι πρέπει να αποτυπώνεται η ελευθερία της έκφρασης, η κατάργηση των διακρίσεων και η αρχή της ισότητας. Με τέτοιες ενέργειες, που πραγματικά τιμούν τους αρχιτέκτονες τους. «Όποιος διαφωνεί με την άποψή μας πρέπει να ισοπεδώνεται».
Σε κάτι τέτοιες στιγμές πραγματικά αναρωτιέμαι αν έχει φτάσει η εποχή, που οι λέξεις, οι προσδιορισμοί και οι ιδεολογίες χάνουν πια το νόημά τους. Και όταν οι λέξεις χάνουν το νόημά τους ανοίγει ο δρόμος για την εποχή των τεράτων. Μια ομάδα αυτοαποκαλούμενων «αναρχικών» (θεός φυλάξει) έσπασαν την βιτρίνα του «Εναλλακτικού Βιβλιοπωλείου» του Άρδην –μεγάλη παλικαριά– προσπαθώντας να τρομοκρατήσουν τη συλλογικότητα, να στείλουν ένα μήνυμα στο Γιώργο Καραμπελιά και εν γένει να φιμώσουν τα στόματα, που εκφέρουν απόψεις περί πατρίδας, έθνους, κοινωνίας κ.α. Αν από τη μικρή μας ιστορία βγάλουμε τις ταμπέλες από τα πρόσωπα και δώσουμε τον ορισμό αναλύοντας τις ενέργειες τους, τότε ο κάθε νοήμων άνθρωπος, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, καταλαβαίνει το ποιοι είναι οι πραγματικοί φασίστες στο μυαλό, στην καρδιά και στις πράξεις.
Στο αναρχικό κίνημα υπάρχουν διάφορες τάσεις και απ’ ότι φαίνεται αντιπαλεύουν μεταξύ τους για το ποια θα κυριαρχήσει στο χώρο.
Έχουν καμία σχέση αυτές οι άνανδρες ενέργειες τέτοιων «αναρχικών» με τον τρόπο που αγωνίζονται πχ οι αναρχικοί που πολεμούν στο πλευρό των Κούρδων στη Συρία απέναντι τους Τζιχαντιστές;
Σχετίζονται οι εκατοντάδες βουτυράτοι αναρχικοί, που άφησαν τις καταλήψεις και απασχολούνται πλέον στις ΜΚΟ, που έχουν αναλάβει τη διαχείριση των μεταναστών –μπίζνα του αιώνα– έναντι παχυλών μισθών, που πολλές από αυτές χρηματοδοτούνται από το «μεγάλο κεφάλαιο», που μετά μανίας πολεμούν, με τους αναρχικούς που παράγουν πολιτική σκέψη;
Και αφού κόπτονται τόσο πολύ για τις ιδέες του αναρχικού κινήματος και τιμωρούν όπως μας είπαν όποιον αποκλίνει από αυτές, τι κάνουν για όσους σήμερα έχουν φύγει από τις τάξεις τους ευρισκόμενοι σε διοικητικές θέσεις –με το «πρώτη φορά αριστερά»– απολαμβάνοντας προνόμια και μισθούς, ενώ μέχρι χθες ήταν κομπολόι, σταυροπόδι και τσιγαριά παχιά στα Εξάρχεια.
Το Άρδην πάντα ενοχλούσε, αλλά τώρα τελευταία μήπως ενοχλεί περισσότερο και πρέπει να περιοριστεί; Και καλά να προσπαθούν να το περιορίσουν οι ακροδεξιές οργανώσεις, αλλά το να κατηγορούνται από συγκεκριμένες τάσεις του αναρχικού χώρου τα μέλη του Άρδην ως εγκληματίες επειδή συμμετείχαν στο συλλαλητήριο και κρατούσαν ελληνικές σημαίες νομίζω ότι καταδεικνύει το μέγεθος.
Εδώ νομίζω ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Το «σημειωματάκι», που άφησαν μετά την παλικαριά τους αν το διαβάσει κανείς προσεκτικά θα φέρει στην επιφάνεια θέματα που έχουν τεθεί και παλαιότερα. Σε κάποιο σημείο γράφουν «Όποιος μιλάει για μουσουλμανικό τόξο, έχει χιλιάδες πτώματα στο στόμα του… Ούτε στα Εξάρχεια, ούτε πουθενά, τσακίστε τις Ελλάδες σε κάθε γειτονιά».
Μήπως τέτοια ωραία ποιητικά σχήματα με νόημα τα έχουν βγάλει «πρακτοράκια» της τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών (Μ.Ι.Τ.), οι οποίοι εκτός του να παρακολουθούν και να απαγάγουν Κούρδους – από τους πολλούς που βρίσκονται στην περιοχή – παίζουν ανοικτά και με την προπαγάνδα του βεζίρη Ερντογάν;
Νομίζω φίλοι μου ότι όταν η ροή των πραγμάτων φτάσει σε σημείο καμπής πρέπει ο κάθε ένας από εμάς να παίρνει θέση και συνάμα την ευθύνη για την άποψη του για να έχει λόγο όταν αύριο τα πράγματα θα αλλάξουν. Κοντά ή μακριά στον αναρχικό χώρο, συμφωνούντες ή διαφωνούντες, πρέπει όλοι να πάρουμε θέση μπροστά σε τέτοιου είδους φασιστικές ενέργειες. Για τα υπόλοιπα έχουμε καιρό να διαφωνούμε και να ερχόμαστε σε αντιπαράθεση. Γιατί με τέτοιες συμπεριφορές από την μεριά των αντεξουσιαστών εκτρέφεται το τέρας του φασισμού, ενώ οι χρυσαυγίτες τρίβουν τα χέρια τους από την άλλη βλέποντας το κόμμα τους να γιγαντώνεται, αφού η σιωπηρή αλλά πραγματική αντίδραση του κόσμου είναι να τιμωρεί την κοινωνία και την πολιτική τάξη στηρίζοντας και ψηφίζοντας το νεοναζιστικό αυτό μόρφωμα.
Υ.Γ.
Μια παλιά Κρητική παροιμία λέει :
Το σταμνί πολλές φορές πάει στη
βρύση αλλά μία φορά θα
σπάσει.
Το νου σας παιδιά….
2 ΣΧΟΛΙΑ
Καλημέρα σε όλους .
Σχετικά , πολύ ενδιαφέροντα και κατατοπιστικά τα ακόλουθα άρθρα :
Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθήνας- Ένα Δίκτυο εξυπηρέτησης των Αμερικάνικων συμφερόντων από τα κάτω
http://tillthehalt.blogspot.com/2018/02/blog-post.html
Οι «Σπόνσορες» Και Οι Σκηνοθέτες Της Τρομοκρατίας
http://www.resaltomag.gr/168.mag
Αντιφασιστική Δράση: o εισαγόμενος «αντιφασισμός»
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2306&start=0&postdays=0&postorder=asc&highlight=
Οι πολλαπλές Κουκούλες του στρατού των Σόρος
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=3424&start=0&postdays=0&postorder=asc&highlight=
Οργάνωση Terminal 119
http://www.resaltomag.gr/216.mag
Πρώτα απ’όλα, μην χαίρεστε. Λάθος πρωτάρη. Ο ρόλος του θύματος ελευθερώνει, αλλά στην ουσία δεν σημαίνει τίποτε. Θα ήθελα να ξεκινήσω έτσι, για να προσγειώσω την λογική του “μπήκαμε έτσι στην μάχη, κάτι κάνουμε”… Τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά.
Θα ξεκαθαρίσω ότι μιλώ από την σκοπιά ενός παρατηρητή, χρόνια μόνο ψηφοφόρου ΛΑΟΣ. Το λέω έτσι, για να δείξω ότι αφενός δεν έχω καμιά ενεργή πολιτική εμπειρία, αφετέρου αυτό το χρησιμοποιώ ως πλεονέκτημα, για το ότι η ιδιότητά μου ως παρατηρητού, με κάνει να έχω μια πιο αποστασιοποιημένη οπτική.
Όπως καταλαβαίνετε, η οπτική μου προέρχεται από την πατριωτική μερίδα που αποκαλείται “δεξιά”. Έτσι δεν μπορώ να μπω στα χωράφια κατανόησης ουσίας και ατμόσφαιρας, όπως οι αναφορές και ο διάλογος που υπάρχει σχετικά με λογικές αριστερής επαναστατικότητας κλπ.
Απλά από την εμπειρία μου, θα ήθελα να βοηθήσω λίγο, αν μπορώ, για συγκεκριμένους λόγους. Στην δεκαετία του ’90, υπήρξε ένα ρεύμα “επανελλήνισης”, αναφοράς στα δεδομένα και με διάθεση αλλαγής, που έστω και με παραμυθιακές απαρχές, δημιουργήθηκε ένας χώρος που εκφράστηκε από τον ΛΑΟΣ ως πολιτική κατάληξη. Κυρίως λόγω Καρατζαφέρη, όχι ως έκφραση υπάρχουσας κοινωνικής λογικής. Τα χρόνια περίεργα, μεγάλη κουβέντα, εποχή μετα’90 κανονικοποίησης της Ελληνικής κοινωνίας για τον νέο κόσμο, κυρίως μετά τα συλλαλητήρια-σοκ για την Μακεδονία. Μεγάλη κουβέντα. Αυτή την εποχή, η “υπόσχεση καλοπέρασης” διαπέρασε τοξικά όλη την Ελληνική κοινωνία, ώστε να την απονευρώσει. Οι λόγοι του στυλ “πού πάμε”, ήταν άκαιροι και γραφικοί. Εκεί επισημάνθηκε η περιθωριακή και περίεργη προσπάθεια των γραφικών πατριωτών που αντιδρούσαν. Και αποδομήθηκε από την αρχή της. Όχι γιατί ήταν κάτι σοβαρό, αλλά ΚΥΡΙΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΣΟΒΑΡΟ…. Δεν μπορώ να περιγράψω τον πόλεμο, από εφημερίδες, διαδίκτυο, και κανάλια, για να μην χτιστεί κάτι. Πόση προσπάθεια έγινε για να περιθωριοποιηθεί μια προσπάθεια και να παραμείνει σε ακροδεξιά δεδομένα… Μόνο που θυμάμαι πχ τα πάρτυ που γίνονταν όταν υπήρχαν αναφορές σε Χαραλαμπίδη ακόμα και για 50ετούς σχεδίου αλλαγής της πρωτεύουσας… Τέλος πάντων, το όλο πανηγύρι, ήταν απλό: να μην μαζευτούν οι “περίεργοι Έλληνες”…. Γιατί αν πχ μαζεύονταν αυτοί οι περίεργοι, η όλη προσπάθεια δεν θα ήταν πια “δεξιά”, “ακροδεξιά”, “του Καρατζαφέρη” κλπ… Θα τα ξεπερνούσε όλα αυτά η δυναμική, η ιστορία… Πόση προσπάθεια πχ να έρθει ο Σαρρής, Χαραλαμπίδης, ο Καργάκος, ο Καραμπελιάς (καλά αυτό ήταν δικό μου κόλλημα από παλιά, με έβριζαν όλοι, κυρίως αυτοί που έγιναν ΧΑ μετά…)… Όχι για δημιουργία κόμματος, αλλά μετώπου. Να φτιάξουμε τον χώρο που θα διαχειριζόταν την κατάρρευση που ερχόταν. Μετά θα τα βρίσκαμε, ακόμα και ώς “αντίπαλης θέασης”… Το πρόβλημα ήταν ότι δεν υπήρχε λογική. Μόνο μάζα. Και αποδόμηση.
Και εκεί θέλω να εστιάσω. Το Άρδην, είναι η μόνη συγκροτημένη επιχειρηματολογία που μπορεί να διαλύσει την 20χρονη κατάρρευση. Η “δεξιά” αντίδραση, αποδομήθηκε και απέτυχε να υπάρξει ως κοινωνικό μέγεθος. Το Άρδην έχει το πλεονέκτημα ότι ξέρει να αντικρούει τα επιχειρήματα του σημερινού καθεστώτος…. Και κυρίως να σπάει τις βλακώδεις ιδεολογίστικες συνθηματικές ευκολίες που ταΐζουν την εύκολη μάζα καταναλωτών…
Και επίσης, έχει έναν “πατέρα”, τον Καραμπελιά, που έχει την κοινωνικοπολιτική εμπειρία και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ την ιστορική θέαση να αναλύει και να δείχνει. Δυστυχώς ο Καραμπελιάς είναι πολύ καλός άνθρωπος για ηγέτης.
Απλά τώρα σας εντόπισαν. Άρα φοβούνται μήπως γίνετε κάτι. Αυτό σημαίνει ότι περνάμε σε μια νέα περίοδο. Δεν μπορούν να σας κατηγορήσουν για ναζί, φασίστες. Για εθνίκια σίγουρα, μέχρι και τον Μίκη είπαν. Αυτό που τους νοιάζει, είναι να μην γίνετε πόλος. Να μην μαζέψετε μυαλά, αλλά και μάζα. Τα μυαλά θα δώσουν το βράσιμο μιας νέας προσπάθειας, που θα τραβήξει μάζα, θα δώσει νέα (δηλαδή θα θυμίσει) υπαρξιακή θέαση.
Υποθέτω θα σας απειλήσουν. Θα σας κάψουν. Αυτά είναι πρόσκαιρα μετάλλια…. Μην υποχωρήσετε σε ευκολίες ιδεολογικών χαρακωμάτων, όπως έκανε το Ρεσάλτο και δεν υπάρχει πια.
Υπάρχει μια κοινωνία που διψάει για κάτι άλλο. Το ξέρω ότι δεν μπορεί να εφαρμοστεί πια το εγχειρίδιο κοινωνικού επηρεασμού που είχε περιγράψει πριν κάποια χρόνια ο Καραμπελιάς στο Άρδην (και γαμώτο δεν κράτησα), αλλά εντάξει, όλοι έχουμε καταλάβει ότι τα αστεία τελείωσαν. Ή απαντάμε στα ιστορικά τελεσίγραφα, ή τελειώνουμε.
Άρα το κάψιμο, οι επιθέσεις δεν είναι τίποτα. Απλά θέλουν να καυτηριάσουν πιθανές αιμορραγίες. Αν αρχίσουν να σας αναφέρουν γενικά, τότε είστε μέγεθος. Θα αρχίσει τότε η αποδόμηση.
Απλά χωνέψτε ότι τα πράγματα είναι σοβαρά. Δεν μιλάμε για βιβλία, θεωρίες ή ιδεολογίες. Μιλάμε για σκατά. Και δεν έχουμε πολύ χρόνο.