Ψηφίστηκε το «Σύμφωνο» του ΟΗΕ για την ελεύθερη μετανάστευση

Του Βασίλη Στοϊλόπουλου

 Το πολυσέλιδο και πλήρες πολύπλοκων νομικών “νουθεσιών”, «Σύμφωνο για τη Μετανάστευση» του ΟΗΕ (βλ. https://refugeesmigrants.un.org/…/180713_agreed_outcome_glo…) υπογράφτηκε πανηγυρικά στο Μαρακές και από τον Έλληνα Πρωθυπουργό. Άλλωστε, με τη «λογική» των «ανοιχτών συνόρων» που διακατέχει τον κ. Τσίπρα ήταν δεδομένο ότι θα το έκανε ανεπιφύλαχτα και μετά χαράς δεκτό. Αδιάφορος για το τι θα έλεγε ο ελληνικός λαός αν του είχε δοθεί η ευκαιρία να μάθει τι του ετοιμάζουν οι ποικιλόχρωμοι παγκοσμιοποιητές με αυτό το “Σύμφωνο”.
Για τους περισσότερους διεθνολόγους, συνταγματολόγους, νομικούς επιστήμονες της Ευρώπης είναι δεδομένο ότι το «Σύμφωνο» θα έχει καταστροφικές επιπτώσεις για τις χώρες υποδοχής μεταναστών, καθώς η μετανάστευση καθίσταται με το «Σύμφωνο» ανθρώπινο δικαίωμα, οπότε δεν θα υπάρχει πλέον παράνομη μετανάστευση αλλά “νόμιμη, οργανωμένη και ασφαλής”. Δώδεκα χώρες δεν το υπέγραψαν, ενώ για το εν λόγω «Σύμφωνο» σε όλη την Ευρώπη, εκτός του ότι υπήρξε ευρύτατος διάλογος και ιδεολογική αντιπαράθεση, γράφτηκαν εκατοντάδες άρθρα και αναλύσεις, έγιναν διαδηλώσεις, προκάλεσε και κομματικούς διχασμούς (Die Linke), διάλυση κυβερνήσεων (Βέλγιο), παραίτηση υπουργού (Σλοβακία), σφοδρές αντεγκλήσεις σε κοινοβούλια (Γερμανία) κλπ. Πρόσφατα μάλιστα το «Σύμφωνο» ήταν αφορμή για δυναμική διαδήλωση των «Κίτρινων Γιλέκων» με αίτημα την απόρριψή του από τη γαλλική κυβέρνηση (βίντεο:https://www.facebook.com/208358170098327/videos/893944514271696/UzpfSTEwMDAwMDMxMDg0NzU4MjoyMTA2NjIyMzE2MDI0Nzc2/).
Μόνο η ελληνική κοινή γνώμη παραμεινε «στο σκοτάδι», καθότι η ελληνική ελίτ, ΟΛΑ τα κόμματα, ο πανεπιστημιακός και νομικός κόσμος, η εκκλησία, τα ΜΜΕ και οι αρμόδιοι φορείς το αποσιώπησαν. Άγνωστο γιατί, όταν όλοι γνωρίζουν τι συμβαίνει ήδη στην Ελλάδα με τους μεταναστευτικό και ότι σήμερα παγκοσμίως υπάρχουν περίπου 258 εκατομμύρια μετανάστες και εκτιμάται ότι σε 30 χρόνια ο παγκόσμιος πληθυσμός από 7,6 δισεκατομμύρια σήμερα θα φτάσει στα 9,8 (στοιχεία ΟΗΕ 6ος/2018).
Με το «Σύμφωνο» υπέρ της ελεύθερης μετανάστευσης στην πραγματικότητα επιδιώκεται ένα φιλομεταναστευτικό «νομικό αποτέλεσμα» με συγκεκριμένους στόχους, καθώς πρόκειται για ένα «Soft-Law-μηχανισμό» που στη διάρκεια του χρόνου θα εξελιχθεί σε εθιμικό δίκαιο. Κι αυτό παρά τους ανυπόστατους ισχυρισμούς των ισχυρών υποστηριχτών του «Συμφώνου» πως δεν είναι «νομικά δεσμευτικό», ενώ έχει τουλάχιστον 45 προτροπές, υποχρεώσεις και υποδείξεις στα κράτη-μέλη του ΟΗΕ.
Μια μικρή ακτινοσκόπηση, και αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα και άκοπα το «πνεύμα» και το «γράμμα» του «Συμφώνου»:
• Σε όλους τους μετανάστες θα παρέχονται στις χώρες υποδοχής, που θα διαλέγουν οι ίδιοι, «οι βασικές κοινωνικές και υγειονομικές παροχές» (αρ. 15), με σοβαρές επιπτώσεις στη σταθερότητα του κοινωνικού κράτους.
• Προβλέπεται ο περιορισμός της ελεύθερης γνώμης και κριτικής κατά της μετανάστευσης, καθώς υπάρχει «προτροπή» για «εποικοδομητική αντίληψη ως προς το μεταναστευτικό.» Τα ΜΜΕ θα πρέπει να «ενσωματωθούν στο μηχανισμό ρύθμισης της μετανάστευσης» με έναν κατευθυνόμενο και μονοδιάστατο «φιλομεταναστευτικό» τρόπο, περιοριστικό ως προς την ελευθερία της γνώμης.
• Νουθετείτε η απαγόρευση του επαναπατρισμού για όλους τους μετανάστες (αρ. 21), όπως και η ελεύθερη επανένωση οικογενειών.
• Προβλέπεται οικονομική υποστήριξη χωρών προέλευσης και τράνζιτ.
• Σημαντικός ρόλος, εκτός από τα κράτη-μέλη, δίνεται και στα συνδικάτα, στις εκκλησίες, στις εθνικές ΜΚΟ ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στις μεταναστευτικές οργανώσεις.
• Αποκρύπτεται επιμελώς η πραγματικότητα της σημερινής μετανάστευσης και των μειονεκτημάτων της και λειτουργεί ως “Leitbild” για «μια κοινωνία πολυπολιτισμική, και πολύπλευρης αποδοχής» (αρ. 16), ενώ πρακτικά «τα δικαιώματα των (γηγενών) κατοίκων ενός κράτους-στόχου (χώρα υποδοχής μεταναστών) δεν παίζουν κανέναν ρόλο.»
• «Η απορροφητική επίδραση» του Συμφώνου θα μπορούσε να είναι τουλάχιστον το ίδιο μεγάλη όσο η “Willkommenskultur“, του φθινοπώρου του 2015 και αναμένεται η επέκταση της ποσόστωσης της μετανάστευσης.
• Πουθενά στο «Σύμφωνο» δεν υπάρχει αναφορά στην αντιμετώπιση των ποικίλων αιτιών της σύγχρονης μετανάστευσης και την επί τόπου αντιμετώπιση του θέματος.
• Το πολύπλοκο θέμα της κοινωνικής ενσωμάτωσης θα υπάγεται στη βούληση των μεταναστών και όχι στους νόμους και στις αποφάσεις των χωρών υποδοχής.
• Στα κράτη θα προωθούνται «φιλομεταναστευτικές» νομοθετικές ρυθμίσεις και θα μεριμνούν ώστε ο δημόσιος διάλογος για τον μεταναστευτικό να είναι «ανοιχτός, βασισμένος σε στοιχεία» και η κατανόηση του Συμφώνου «ρεαλιστικότερη, πιο ανθρώπινη και πιο εποικοδομητική» με άμεσο κίνδυνο της ποινικοποίησης όσων έχουν αντίθετη άποψη.
Ενδιαφέρον πάντως έχει και το προοίμιο του «Συμφώνου», όπου αναφέρεται το εξής καταπληκτικό: «Η Μετανάστευση ήταν πάντοτε μέρος της ανθρώπινης ιστορίας και αναγνωρίζουμε ότι στο δικό μας παγκοσμιοποιημένο κόσμο παρουσιάζεται σαν πηγή ευημερίας, καινοτομίας και βιώσιμης ανάπτυξης.»