ΑΕΙ, παραμάγαζα της κυβέρνησης

Το τελευταίο κρούσμα της ιδιωτικοποίησης των ΑΕΙ από την κυβερνητική και κομματική πολιτική ήρθε από το Πάντειο. Το οποίο ακύρωσε προγραμματισμένη από καιρό εκδήλωση της Αρμενικής Εθνικής Επιτροπής Ελλάδας με θέμα τα 28 χρόνια ανεξαρτησίας του Ναγκόρνο Καραμπάχ, με εντολή του υπουργείου Εξωτερικών και του υπουργείου Παιδείας!

Το θέμα είχε σαν επίκεντρο τις διάφορες απόψεις για το status quo στη περιοχή του Καυκάσου, με τη συμμετοχή καθηγητών διεθνούς δικαίου και από το συγκεκριμένο Πανεπιστήμιο!

Το υπουργείο Εξωτερικών διαψεύδει κάθε ανάμιξη, αλλά, όλως συμπτωματικώς, υφυπουργός Εξωτερικών είναι η καθηγήτρια στο Πάντειο Σία Αναγνωστοπούλου, με έντονη δράση στα της σχολής, ακόμα και κατά τη διάρκεια της θητείας της στην κυβέρνηση εδώ και 4 χρόνια.

Η Αρμενική Εθνική Επιτροπή (και μόνο η λέξη Εθνική στον τίτλο της θα αρκούσε για να την απαγορεύσει η κα Αναγνωστοπούλου) κατήγγειλε ότι η απαγόρευση έγινε μετά από παρέμβαση της φιλοτουρκικής κυβέρνησης του Αζερμπαϊτζάν (που έχει χάσει το Καραμπάχ) στην ελληνική κυβέρνηση. Η οποία, φυσικά, έχει κάνει τη δουλικότητα απέναντι στην Τουρκία, επιστήμη.

Η απαγόρευση αυτή έρχεται αμέσως μετά τη μετατροπή του Πανεπιστήμιου Πειραιά σε παραμάγαζο του υπουργείου Εξωτερικών, με την εκεί εκδήλωση φιέστα προς τιμήν του σκοπιανού υπουργού Εξωτερικών Ντιμιτρόφ και του φιλοσκοπιανού τέως υπουργού εξωτερικών Κοτζιά πριν από μια βδομάδα. Με αλληλογλειψίματα και άφθονη προπαγάνδα για να αποκτήσει ο σκοπιανός αξιωματούχος ένα έρεισμα «υψηλής» αναγνώρισης για όσους Έλληνες είναι αφελείς. Και δυστυχώς είναι πολλοί.

Φυσικά, εδώ και χρόνια, στα περισσότερα ελληνικά πανεπιστήμια, μεταξύ των οποίων το Καποδιστριακό και το Αριστοτέλειο, που είναι τα μεγαλύτερα, δεν τολμάει κανείς καθηγητής ή φοιτητής να ξεστομίσει σε επίπεδο εκδήλωσης ό,τιδήποτε δεν συμφωνεί με τους τραμπούκους της σταλινικής και της δήθεν αναρχικής τρομοκρατίας. Δήθεν, γιατί η Αναρχία των θεωρητικών θεμελιωτών είναι ξεκάθαρα εχθρός του μπάχαλου και της επιβολής της αμορφωσιάς. Για τη σταλινική περιττεύει κάθε σχόλιο. Η δικτατορία είναι το ιδανικό της.

Είναι κοινό μυστικό ότι μπαχαλάκηδες ζουν και έχουν για οπλαποθήκη το Μετσόβειο στην Πατησίων και αίθουσες της Πανεπιστημιούπολης στου Ζωγράφου, για να μην αναφέρουμε το γκέτο του Αριστοτέλειου.

Φυσικά, όλα γίνονται επειδή οι ίδιοι οι καθηγητές των Ιδρυμάτων τα υποθάλπουν με τη στήριξή τους ή με την ανοχή τους. Είναι οι ίδιοι, που αν ξεσηκώνονταν δυναμικά θα είχε ξακαθαρίσει η κατάσταση. Αλλά, είναι πολλοί εκείνοι που φαντασιώνονται ότι ζουν και συμμετέχουν σε μια επαναστατική κατάσταση, ενώ συμμετέχουν απλώς σε μια ανιδεολογική αλητεία.

Από την άλλη, σ’ αυτά τα Ιδρύματα, όπου υποτίθεται ότι υπάρχει άσυλο ιδεών, που το υπερασπίζονται σθεναρά φοιτητές και καθηγητές (αρκεί να είναι των «δικών μας» ιδεών) δεν επιτρέπεται εδώ και βδομάδες κάθε εκδήλωση συλλόγων ή συλλογικοτήτων ή επιτροπών για το Μακεδονικό! Την ώρα που η κυβέρνηση έχει αμολήσει ανθρωποκυνηγητό λάσπης εναντίον όποιου διαφωνεί με τη συμφωνία των Πρεσπών.

Ζούμε μέρες κορύφωσης της ιδεολογικής τρομοκρατίας. Που έχει ξεκινήσει σταδιακά από το 1975, ως φυσική αντίδραση στην αντίθετη ιδεολογική τρομοκρατία της δεξιάς. Και το τραγελαφικό είναι ότι τα θύματα εκείνης της χουντικής και μετεμφυλιακής τρομοκρατίας αποδεικνύονται όμοιοι με τους τότε διώκτες τους. Χωρίς, όμως, οι τότε διώκτες τους να είναι εν ισχύ. Διώκουν τους ιδεολογικούς αντιπάλους τους σε περιβάλλον Δημοκρατίας! Και για να διαιωνίζουν την τρομοκρατία τους κατηγορούν τον κάθε που τους αντιστέκεται ως ακροδεξιό, ώστε με τόσους ακροδεξιούς να νομιμοποιούν τους κοινοβουλευτικούς και εξωκοινοβουλευτικούς τραμπουκισμούς τους.

Η Μακεδονία, η Παλαιστίνη, ο Πόντος, το Κουρδιστάν, η Μικρά Ασία, η Β. Ήπειρος, η Κύπρος και τώρα η πάντα αδερφή Αρμενία, η ίδια η Ελλάδα, δοκιμάζουν η μία μετά την άλλη την εγκατάλειψη και την έχθρα αυτών που δεν πιστεύουν σε τίποτε, παρά μόνο σε φαντάσματα του παρελθόντος, που δεν έχουν καν τα κότσια να τα υπερασπιστούν στην πράξη τέτοιοι δειλοί που είναι, και στις καρέκλες της κυβέρνησης και των πανεπιστημίων. Κατουρώντας εκεί που έγλειφαν και γλείφοντας εκεί που κατουρούσαν. Με ξένες πλάτες. Η ελίτ της χώρας! Το κατακάθι της ηθικής.