16χρονος Μπουρλοτιέρης;

Η ενέργεια ενός 16χρονου Ελληνοκύπριου να κατεβάσει από σχολείο στα Κατεχόμενα μια τουρκική σημαία και, σύμφωνα με τους Τουρκοκύπριους, να σπάσει την φωτογραφία του Τουρκοκύπριου κατοχικού ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς απειλεί, κατά την ελληνοκυπριακή εφημερίδα Αλήθεια να δυναμιτίσει το κλίμα στα ελληνοτουρκικά.

Για την εφημερίδα, που απηχεί φιλοσυναγερμικές θέσεις, δηλαδή το κόμμα του προέδρου Νίκου Αναστασιάδη, ένας νεαρός μπορεί να σταθεί η αιτία να χαλάσει το θετικό κλίμα που διαμορφώθηκε στην Κύπρο την προηγούμενη Κυριακή. Την Κυριακή 08.09 επετράπη, μετά από 45 χρόνια, σε Ελληνοκύπριους πρόσφυγες από τη Λύση*, χωριό κοντά στην Αμμόχωστο, να τελέσουν λειτουργία στην Παναγία της Λύσης.

Για την κυπριακή κυβέρνηση η λειτουργία στο ναό της Λύσης εμφανίστηκε ως πολύ θετικό βήμα για να εκκινήσουν και πάλι οι συνομιλίες. Η ελληνική εφημερίδα πήρε την σκυτάλη από τα τουρκικά Μέσα Ενημέρωσης που έχουν το συμβάν ψηλά στην ειδησεογραφία, για ευνόητους λόγους και το διανθίζουν με διάφορα. Για παράδειγμα, ότι ο 16χρονος είναι μάλλον μέλος του ΕΛΑΜ επειδή στο βίντεο καταγράφηκε να φορά μαύρα ρούχα κ.λπ.

Αλλά αρκεί ένας «απερίσκεπτος» 16χρονος για να βάλει μπουρλότο;

Πέρα από την «εικονική πραγματικότητα» που παρουσιάζουν η συγκεκριμένη εφημερίδα και φυσικά η τουρκική προπαγάνδα, στην Κύπρο τους τελευταίους μήνες συμβαίνουν κάποια πολύ σοβαρά γεγονότα που αποτελούν βόμβα στα θεμέλια της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Εδώ και μήνες στην Κυπριακή ΑΟΖ εξελίσσεται ο Αττίλας 3, με το τουρκικό ναυτικό να έχει εισβάλλει εντός της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τουρκικά ερευνητικά σκάφη διεξάγουν έρευνες και  οι τουρκικές αρχές μέσω του ΥΠΕΞ, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ανακοίνωσαν ότι ξεκίνησαν γεωτρήσεις.

Η αντίδραση της Κυπριακής Δημοκρατίας, πέρα από την αρχική, να απειλήσει στις αρχές Μαΐου τα ξένα πληρώματα των ερευνητικών σκαφών με διεθνές ένταλμα σύλληψης, ήταν μηδαμινή. Το ελλαδικό κράτος και αυτό, παρότι σύμφωνα με την συνθήκη της Ζυρίχης είναι εγγυήτρια δύναμη, αδιαφορεί για τον σε εξέλιξη Αττίλα 3, θυμίζοντας στους Ελληνοκυπρίους την μεταπολιτευτική φράση ντροπή «Η Κύπρος είναι μακριά». Η Ευρωπαϊκή Ένωση δείχνει και αυτή πλήρη αδιαφορία, με εξαίρεση ίσως μόνο την Γαλλία.

Παράλληλα, τους τελευταίους μήνες στην Κύπρο συμβαίνουν δύο ακόμα γεγονότα που εμπεδώνουν περισσότερο την εισβολή και την Κατοχή. Από τις αρχές του καλοκαιριού οι τουρκικές αρχές έβαλαν σε λειτουργία το σχέδιο να ανοίξουν την σφραγισμένη πόλη της Αμμοχώστου. Την περασμένη Κυριακή, την ίδια μέρα που ο 16χρονος «μπουρλοτιέρης» έβαζε σε κίνδυνο τις διαπραγματεύσεις, ο ΥΠΕΞ της Τουρκίας Μ. Τσαβούσογλου επισκέφτηκε την κατεχόμενη και λεηλατημένη Αμμόχωστο και δήλωνε: «Κάνουμε προετοιμασίες για να ανοίξουμε την Αμμόχωστο. Στην ανατολική Μεσόγειο κανένας δεν μπορεί να μας κάνει υποδείξεις, ούτε μπορεί να μας εμποδίσει. Εμείς θα υποστηρίξουμε τα δικαιώματα μας, όπως και αυτά των Τουρκοκυπρίων».

Εκτός αυτού, ο κατοχικός στρατός επεκτείνει την κυριαρχία του και στη νεκρή ζώνη, που παραχωρήθηκε στα Ηνωμένα Έθνη από την Κυπριακή Δημοκρατία. Επεκτείνει την κατοχή στον Άγιο Δομέτιο, στην οδό Λήδρας, στο Λήδρα Πάλλας. Στα Στροβίλια εγκλώβισε τρεις οικογένειες, ενώ στη Δένεια εποικίζει τα χωράφια των Ελληνοκυπρίων γεωργών εντός της ουδέτερης ζώνης.

Είναι πρόδηλο ότι η Τουρκία αναπτύσσει κάθε είδους επιθετικότητα κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας για να την πείσει ότι η μόνη διέξοδος είναι η συνεκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι τουρκικές αρχές το δηλώνουν με κάθε τρόπο, ότι δεν θα ικανοποιηθούν αν δεν βάλουν στο χέρι το φυσικό αέριο. Η Κυπριακή Δημοκρατία  με το πιστόλι στον κρόταφο οδηγείται σε νέο κύκλο διαπραγματεύσεων.

Όλα αυτά έχουν αντανάκλαση στην κυπριακή κοινωνία που ανησυχεί ολοένα και περισσότερο για το μέλλον του Ελληνισμού στο νησί. Η «απερίσκεπτη» ενέργεια λοιπόν του 16χρονου λειτουργεί σαν κραυγή αγωνίας για μια κοινωνία που αναγνωρίζει τους κινδύνους, αλλά δεν της επιτρέπεται ούτε καν να αντιδράσει, είτε λόγω βολέματος – είτε λόγω φόβου. Και δεν είναι λίγοι αυτοί σε Ελλάδα και Κύπρο που έσπευσαν να καταδικάσουν αυτή την «απερίσκεπτη» ενέργεια, υποστηρίζοντας πως το μόνο που μπορεί να προκαλέσει είναι προβλήματα στις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού και πως αυτό δίνει την ευκαιρία στο ερντογανικό καθεστώς να εργαλειοποιήσει αυτή την πράξη εις βάρος της ελληνοκυπριακής πλευράς.

Άλλοι πάλι φοβούνται ότι μπορεί να υπάρξουν αντίποινα ή παραλληλίζουν αυτή την δράση με την αντίστοιχη των Ιμίων, όπου εκεί αναρτήθηκε η ελληνική σημαία με τα γνωστά σε όλους μας αποτελέσματα.  Η πολιτική άλλωστε δεν μπορεί να επιβάλλεται από πιτσιρικάδες εκτός και εάν συντρέχουν ειδικές προϋποθέσεις.

Άρα τι πρέπει να κάνουμε με τον 16χρονο; Να τον μαλώσουμε; Να τον απαξιώσουμε; Να τον καταδώσουμε για να επέλθει ισορροπία και κατευνασμός;  Να πούμε πως απλά έκανε ένα λάθος, λόγω του νεαρού της ηλικίας του, και να παριστάνουμε πως τίποτα δεν συνέβη;

Αυτό το παιδί έδειξε ότι μια κοινωνία δεν έχει χάσει ακόμη τα αντανακλαστικά της. Παιδί προσφύγων από το χωριό Λύση,  αισθάνεται και ο ίδιος πρόσφυγας, δεν έχασε την ιστορική του μνήμη.

Δεν κατέβασε μια οποιαδήποτε σημαία, σε ένα οποιοδήποτε μέρος. Κατέβασε μια σημαία κατοχής. Όπως διαχρονικά έκαναν και άλλοι πιτσιρικάδες σαν και αυτόν σε Ελλάδα και Κύπρο. Πιο πρόσφατο παράδειγμα το 1996 ο Σολωμός Σολωμού και ο Τάσος Ισαάκ, οι οποίοι έπεσαν νεκροί από το μένος των Γκρίζων Λύκων. Παλαιότερα ο Παλληκαρίδης στον αγώνα κατά των Αγγλων αποικιοκρατών, ο οποίος 15 χρονών κατέβασε την αγγλική σημαία και στα 19 του τον κρέμασαν. Ή η Πίτσα Κωνσταντίνου- Αραπίδου,η 17χρονη αγωνίστρια της ΕΟΚΑ,  η οποία κατά την φυλάκισή της έφτιαξε κρυφά μέσα στο κελί της μια ελληνική σημαία και την ανέμισε μπροστά στους εγγλέζους κατακτητές αμέσως κατά την αποφυλάκισή της. Να θυμίσουμε στην Ελλάδα τον Γαβριήλ Χαρίτο, μετέπειτα πρώτο δήμαρχο της ελεύθερης Ρόδου, ο οποίος επί ιταλοκρατίας, γυμνασιόπαιδο, σε ηλικία 19 ετών, κατέβασε την ιταλική σημαία και ανύψωσε την ελληνική στο κτίριο του Βενετοκλείου γυμνασίου Ρόδου, ή να θυμίσουμε τον Μανώλη Γλέζο.

Κάποιοι πιτσιρικάδες αντιστέκονται σε πείσμα των καιρών. Η πράξη του, εκτός από μεγάλης σημειολογικής σημασίας, είναι εξόχως αντιστασιακή. Κατέβασε μια κατοχική σημαία που κυματίζει σε ευρωπαϊκό έδαφος. Μια σημαία που κυματίζει σε ένα ψευδοκράτος που δεν το αναγνωρίζει καμία χώρα στον κόσμο, εκτός από την Τουρκία. Αυτή την πράξη θα όφειλε να τη στηρίξει και να τη χειροκροτήσει η διεθνής κοινότητα και η Ε.Ε. ως ύψιστη δημοκρατική και αντιστασιακή πράξη. Το κάνει άλλωστε για άλλα παιδιά της ηλικίας του, που μάχονται για την άλλη μεγάλη υπόθεση, το κλίμα.

Ωστόσο, πολλοί θα προσπαθήσουν ένθεν και εκείθεν να χρησιμοποιήσουν το παιδί και την ενέργειά του. Πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας ότι, εάν οι πολιτικές ηγεσίες είχαν ασκήσει αξιοπρεπή εθνική πολιτική, τότε, η επί 45 χρόνια οργή που έχει συσσωρευθεί στο θυμικό πολλών ελληνοκυπρίων δεν θα έκανε τον 16χρονο να προβεί σε αυτή την «παρορμητική» πράξη. Όμως η πράξη του είναι ένα καμπανάκι για ένα μέλλον, που ακόμη μπορεί να διαμορφωθεί ειρηνικό.

Πρόκειται για μια ενέργεια ενάντια στον Τούρκο εισβολέα που εφάρμοσε την πολιτική του εποικισμού και της ισλαμοποίησης του νησιού, και που καταπιέζει και όσους τουρκοκύπριους θέλουν να ζήσουν ειρηνικά και να συνυπάρξουν με τους κάποτε γείτονές τους.

Πριν λοιπόν καταδικάσουμε τον 16χρονο, πριν τον απαξιώσουμε, πριν τον «κάψουμε», ας δούμε λίγο καλύτερα τι τον ώθησε να τρέξει και να κατεβάσει την τουρκική σημαία κατοχής.

Ίσως βοηθήσουν τα λόγια της τουρκοκύπριας Mehtap Cardak η οποία μένει στη Λύση και μετά την λειτουργία της εκκλησίας της Παναγιάς της Λύσης, στην οποία παρευρέθηκαν εκατοντάδες Λυσιώτες, έγραψε στα τούρκικα το πιο κάτω κείμενο, το οποίο μετέφρασε στα ελληνικά η δημοσιογράφος του ΚΥΠΕ Ραλλή Παπαγεωργίου και το ανήρτησε στο διαδίκτυο με την άδειά της:

MEHTAP CARDAK
“Αγαπητοί μου φίλοι, το χωριό στο οποίο
ζούμε, είναι ε/κ χωριό. Το όνομά του είναι Λύση. Μετά έγινε Άκντογαν. Μέσα σε μια νύχτα αναγκάστηκαν να φύγουν και ν′ αφήσουν τα σπίτια τους, τα κρεβάτια τους, τους κήπους τους, τις εικόνες στους τοίχους, τους τόπους που εργάζονταν, τα θρησκευτικά τους μνημεία, τα όνειρά τους. Δηλαδή, τα πήραν από τους πραγματικούς ιδιοκτήτες τους, τα έκλεψαν, και χωρίς να τους ρωτήσουν μας τα έδωσαν.

Χωρίς να υπολογίζουν τα όσα έζησαν, χωρίς να υπολογίζουν τον πόνο των ανθρώπων! Σε καθεστώς πλιάτσικου, λαφύρων, δεν μπορεί να διαρκέσει κανενός η ευτυχία που βασίζεται στην δυστυχία. Δεν μπορείτε δε να φτάσετε πουθενά με εθνικιστικές δηλώσεις καπηλευόμενοι την θρησκεία και την σημαία.

Στην εκκλησία στη ΛΥΣΗ (που πιο παλιά χρησιμοποιήθηκε ως τζαμί) άναψαν κερί παίρνοντας άδεια γι’ αυτό. Καλωσορίσατε. Σας ζητώ συγνώμη που ζω στο χωριό σας, στο σπίτι σας, χωρίς την άδειά σας».

*Λύση – Χωριό από όπου κατάγεται και ο ήρωας του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα των Ελλήνων της Κύπρου  Γρηγόρης Αυξεντίου.

Διαβάστε ακόμα: 

«Ένας 16χρονος χάλασε το θετικό κλίμα»