Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Στην αρχή κάθε χρόνου οι ευχές σε προσωπικό και εθνικό επίπεδο πολλές, και οι προσδοκίες για ένα καλύτερο αύριο αφθονούν. Συνήθως στο τέλος του οι ευχές παραμένουν ανενεργές και οι ελπίδες φρούδες. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι θα καταργήσουμε ευχές και προσδοκίες. Αντίθετα θα πρέπει συνεχώς να επιδιώκουμε να τις υλοποιήσουμε, τουλάχιστον όσο περνάει από εμάς.
Σε εθνικό επίπεδο η προσδοκία μας είναι να αποκτήσουμε μια ισχυρή και σύγχρονη Δημοκρατία. Δεν είναι εύκολο. Παγιωμένες νοοτροπίες υπονομεύουν τους δημοκρατικούς θεσμούς και έχουν καθηλώσει την Ελλάδα μας σε μια καχεκτική Δημοκρατία. Οι νοοτροπίες αυτές αφορούν τον ίδιο το λαό και βεβαίως την ηγεσία του και συνιστούν τη ρίζα όλων των κακοδαιμονιών που βιώνουμε.
Η κατά τον Καστοριάδη πρότυπη δημοκρατία της αρχαίας Αθήνας στηρίχθηκε στους υπεύθυνους πολίτες και στους άξιους ηγέτες τους. Για την ποιότητα της Δημοκρατίας ο Δημοσθένης στον Β΄ Ολυνθιακό τόνισε ότι ο Δήμος είναι ανάγκη να αποτελείται από ώριμους και συνειδητούς πολίτες ικανούς «να δίνουν το λόγο σε όσους ανεβαίνουν στο βήμα, αλλά εξ όσων από αυτούς ακούνε να επιλέγουν τα πιο ωφέλιμα», φυσικά για την Πατρίδα και όχι για το προσωπικό τους όφελος…
Ο Θουκυδίδης περιγράφει και συγκρίνει την Αθηναϊκή Δημοκρατία επί Περικλή με αυτήν επί των μεταγενέστερών του. Όλοι τους ήσαν μετριότητες, γι’ αυτό και «ετράπησαν προς ενέργειες θωπευτικές των ορέξεων του λαού… Η συνέπεια ήταν να συμβούν πολλά πολιτικά σφάλματα, ομόλογα προς το μέγεθος της πόλεως και την ηγεμονία της επί των άλλων ελληνικών πόλεων. Η πανωλεθρία κατά την εκστρατεία στη Σικελία, προκάλεσε σύγκρουση μεταξύ τους για την εξουσία και την καταστροφή της Δημοκρατίας».
Τα γράφω αυτά γιατί νιώθω άσχημα που σε όλο τον κόσμο εξακολουθούν να εκδίδονται έργα των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων και να εκφράζεται ο θαυμασμός των επαϊόντων για αυτούς, ως να είναι κάτι ξένο προς εμάς. Πρόσφατα στη Γαλλία εκδόθηκαν για μιαν ακόμη φορά τα Άπαντα του Ομήρου, στις εκδόσεις Albin Michel. Προ τριών ετών η 32έτις ελληνίστρια Andrea Marcolongo εξέδωσε το βιβλίο « Τα ελληνικά, η μεγαλοφυής γλώσσα», που ήδη έχει κάνει έντεκα επανεκδόσεις και έχουν πωληθεί 80.000 αντίτυπα. Για εμάς τους σημερινούς Έλληνες ελάχιστοι γράφουν στο εξωτερικό… Και τι να γράψουν; Μόνο οίκτο προκαλούμε στους καλόπιστους ξένους, στους άλλους περιφρόνηση… Φτάσαμε στο σημείο ο Καναδός ελληνιστής Ζακ Μπουσάρ στην Πόλυ Κρημνιώτη να εκφράζει τον πόνο του όταν βλέπει «μερικούς Έλληνες να υποτιμούν την πατρίδα τους και τη γλώσσα τους» (Αμαρυσία – 4 Ιανουαρίου 2019, σελ. 10).
Η κατηφόρα πρέπει να σταματήσει. Η Δημοκρατία μας πρέπει να φτάσει σε τέτοιο επίπεδο, ώστε ο ιδιοφυής αρχιμουσικός μας Λεωνίδας Καβάκος να επιστρέψει στην Πατρίδα από την Ελβετία που αποφάσισε να μείνει. Μαζί του να επιστρέψουν και οι χιλιάδες των Ελλήνων επιστημόνων, που απηυδισμένοι από την παρακμιακή Ελλάδα πήραν των ομματιών τους.-
