Τι σηματοδοτεί η επιλογή της Αικ. Σακελλαροπούλου

750

 

Tου Γιάννη Ξένου
από την Ρήξη φ. 157

Με την ανακοίνωση του ονόματος της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου από τον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη στις 15 Ιανουαρίου, η πρώτη αντίδραση ήταν αυτή του μικρότερου κακού. «Γλιτώσαμε» από τον Βενιζέλο, τη Διαμαντοπούλου, τη Δαμανάκη, τον Αλιβιζάτο κ.ά. ανάλογες υποψηφιότητες που προωθούσαν τα μεγάλα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ και στη θέση τους είχαμε για άγνωστη, στο ευρύ κοινό, δικαστικό. Η ανακοίνωση της επιλογής Σακελλαροπούλου για την Προεδρία της Δημοκρατίας συνέπεσε και με την επίσκεψη Χαφτάρ, τη Σύνοδο στο Βερολίνο και άλλα γεγονότα και έτσι πέρασε σε δεύτερη μοίρα.

Η μεθόδευση της εδραίωσης της υποψηφιότητάς της στην κοινή γνώμη απέδειξε ότι η πληθώρα των δημοσιογράφων – κυρίως σημιτικών και κεντροαριστερών, αλλά και δεξιών εκσυγχρονιστών– που πλαισιώνουν το Μαξίμου, τουλάχιστον σε τέτοια θέματα λειτουργεί άψογα. Από τις 15 Ιανουαρίου βομβαρδιζόμαστε καθημερινά με ειδήσεις για την προσωπικότητα της νέας Προέδρου. Δημοσιογράφοι, όπως η φίλη της, όπως δηλώνει, Ιωάννα Μάνδρου, μας ενημερώνουν με εκτενή άρθρα και καθημερινές τηλεοπτικές παρουσίες πόσο άξια είναι η κα Σακελλαροπούλου. Λαμπρή νομικός, με περιβαλλοντικές ευαισθησίες, προοδευτικό προφίλ, φιλόζωη και γυναίκα είναι τα βασικά σημεία που υπερπροβάλλουν τα ΜΜΕ.

Η νέα Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι κόρη του πρώην αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου Νίκου Σακελλαρόπουλου, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη αλλά έζησε κατ’ εξοχήν στην Αθήνα, όπου φοίτησε στο Αρσάκειο και πήρε το πτυχίο της από τη Νομική Αθηνών το 1978, ενώ το 1982 εισήλθε στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Τη διετία 1989-1990 έλαβε εκπαιδευτική άδεια και παρακολούθησε μαθήματα συνταγματικού και διοικητικού δικαίου μεταπτυχιακού επιπέδου στο Πανεπιστήμιο Paris ΙΙ, άρα δεν έχει μεταπτυχιακό, όπως ψευδώς υποστηρίζουν κάποια δημοσιογραφικά παπαγαλάκια, αλλά αρκείται στο πτυχίο της Νομικής. Δεν είναι κακό, αλλά μη μας παραπληροφορούν τα φιλοκυβερνητικά Μέσα για την επιστημονική της υπερεπάρκεια.

Τον Αύγουστο του 2000 προήχθη στον βαθμό της Συμβούλου Επικρατείας, με το μεγαλύτερο μέρος της δικαστικής της σταδιοδρομίας να το περνά στο «Περιβαλλοντικό» Ε΄ Τμήμα. Έχει ασχοληθεί επισταμένως με ζητήματα περιβάλλοντος και ανάπτυξης και το διάστημα 2005-2014 δίδαξε στην Εθνική Σχολή Δικαστών, Δίκαιο Περιβάλλοντος. Από τον Μάρτιο του 2015 μέχρι το 2019 ήταν πρόεδρος του επιστημονικού σωματείου «Ελληνική Εταιρεία Δικαίου του Περιβάλλοντος».

Ωστόσο, στο θέμα των εξορύξεων στις Σκουριές, όσες φορές αυτό συζητήθηκε στο ΣτΕ έλαβε ξεκάθαρη θέση υπέρ της εταιρείας. Τον Φεβρουαρίου του 2015, το Συμβούλιο της Επικρατείας ενέκρινε για δεύτερη φορά τη συνέχιση των έργων στις Σκουριές. Εισηγήτρια του Ε΄ Τμήματος ήταν η Αικ. Σακελλαροπούλου. Δύο χρόνια πριν, το ΣτΕ είχε λάβει πάλι θετική απόφαση για την Ελληνική Χρυσός και τις επέτρεπε να συνεχίσει κανονικά τα έργα εκμετάλλευσης χρυσού στη θέση Σκουριές της Κασσάνδρας Χαλκιδικής. Εισηγήτρια και πάλι η Σακελλαροπούλου. Το «οικολογικό της αποτύπωμα» το συναντάμε στο γεγονός ότι μπλόκαρε το έργο της εκτροπής του Αχελώου, μόνο που εκεί δεν είχε να αντιμετωπίσει ισχυρά ιδιωτικά οικονομικά συμφέροντα, αλλά ένα φαραωνικό δημόσιο έργο που εξέφραζε την αντίληψη περί ανάπτυξης του κράτους της δεκαετίας του ’50.

Μερικές ακόμα υποθέσεις που ασχολήθηκε στο ΣτΕ ήταν η αθώωση του Γ. Παπακωνσταντίνου στη δίκη για τη λίστα Λαγκάρντ, όπου συντάχθηκε με την πλειοψηφία. Το αποτέλεσμα ήταν οριακό και με τραβηγμένη ερμηνεία του νόμου· πάντως, αν καταδικαζόταν ο Παπακωνσταντίνου, ίσως να αμαυρωνόταν και το προφίλ του φίλου της προέδρου Ευάγγελου Βενιζέλου. Το 2019, ως πρόεδρος του ΣτΕ συνηγορεί για το οριστικό κόψιμο του 13ου και 14ου μισθού στο δημόσιο, ενώ πρόσφατα κατηγορήθηκε για κακοδικία στην περίπτωση του Αλεξάντερ Βίνικ. Στο θέμα της αναγραφής του θρησκεύματος στις ταυτότητες τάχθηκε με το μέρος των δικαστών που έκριναν συνταγματικό τον νόμο, ενώ, αντιστρόφως, στο ζήτημα των προϋποθέσεων απόδοσης ελληνικής ιθαγένειας σε αλλοδαπούς, μειοψήφησε και πίστευε στην αντισυνταγματικότητα των διατάξεων.

Από οικογενειακό περιβάλλον ανώτατων δικαστικών, με σχέσεις με το ΚΚΕ Εσ. στα φοιτητικά της χρόνια, μεταπήδησε εν συνεχεία στο σημιτικό Πασόκ, φίλη του Ευάγγελου Βενιζέλου, του Νίκου Αλιβιζάτου, του Σταύρου Τσακυράκη και άλλων εκσυγχρονιστών. Εξάλλου από νεαρή ηλικία αναμείχθηκε στον συνδικαλισμό και βρισκόταν πάντα στο πλευρό των «εκσυγχρονιστικών δυνάμεων»: Η Σακελλαροπούλου διετέλεσε γενική γραμματέας της Ένωσης Δικαστικών Λειτουργών του Συμβουλίου της Επικρατείας (1985-1986), πρόεδρος (1993-1995 και 2000-2001) και αντιπρόεδρος (2006- 2008)

Γιατί την επέλεξε ο Μητσοτάκης;

Το ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί την επέλεξε ο Μητσοτάκης. Γιατί, μετά την επιλογή Μαργαρίτη Σχοινά στη θέση του επίτροπου στην ΕΕ, προέβη σε μια ανάλογη επιλογή και για την Προεδρία της Δημοκρατίας; Όταν μάλιστα ολόκληρο το περιβάλλον Μαξίμου στελεχώνεται προνομιακά με στελέχη από το εκσυγχρονιστικό περιβάλλον του Σημίτη, γιατί και στο ανώτατο τιμητικό αξίωμα επέλεξε ένα μικρής εμβέλειας στέλεχος του σημιτισμού; Μια πρώτη απάντηση θα ήταν ότι κινείται με γνώμονα το εσωτερικό της χώρας: Το Πασόκ και ο Σύριζα, μιας και προέρχεται από τον χώρο που λειτουργούσε ως σύνδεσμος μεταξύ των δύο κομμάτων, θα αναγκάζονταν να την ψηφίσουν. Όπως και έγινε. Σε συνέχεια αυτού του σκεπτικού, ίσως ο πρωθυπουργός να σχεδιάζει πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο, όντας κυρίαρχος στο πολιτικό σκηνικό και με την εσωκομματική αντιπολίτευση ανίσχυρη. Με διπλές εκλογές το φθινόπωρο θα ξεμπέρδευε με την απλή αναλογική, αφού επίκειται η αλλαγή του εκλογικού νόμου, και μετά θα είχε μια τετραετία με λυμένα χέρια. Και αν δεν κατόρθωνε την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή, μια συγκυβέρνηση με το Πασόκ θα τον διευκόλυνε έναντι των σαμαρικών και των καραμανλικών αντιπολιτευόμενων για να εφαρμόσει την προσωπική του ατζέντα.

Τέτοιου είδους σενάρια, που ανθούν στο Μαξίμου, λαμβάνουν υπόψη μόνο τον εσωτερικό παράγοντα και αγνοούν τον εξωτερικό. Η ερντογανική εξουσία μέρα με τη μέρα προετοιμάζει την κοινή γνώμη της Τουρκίας για επίθεση κατά της Ελλάδας, έφτασε ο Ερντογάν να θίγει προσωπικά τον Έλληνα πρωθυπουργό. Με ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο τους επόμενους κρίσιμους μήνες τα σχέδια περί πρόωρων εκλογών και απόλυτης κυριαρχίας του Μητσοτάκη στο εσωτερικό της χώρας, που θα κυβερνούσε με εκτελεστικό βραχίονα τα παιδιά του Σημίτη, πάνε στράφι. Θα αναγκαστεί να βγάλει τη χώρα από αδιέξοδο μόνος του, έχοντας να καιροφυλακτούν στο κόμμα του οι σαμαρικοί και οι καραμανλικοί. Ο συμβολισμός της κίνησης Αντώνη Σαμαρά να μην ψηφίσει την Σακελλαροπούλου, προφασιζόμενος ταξίδι στην Αμερική, είναι τόσο ισχυρός όσο η κίνηση Μητσοτάκη πριν πέντε χρόνια να μην ψηφίσει τον Προκόπη Παυλόπουλο. Οι καραμανλικοί από την άλλη νιώθουν ότι ο γιος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη συνεχίζει την προσπάθεια του πατέρα του να εξαλείψει τον καραμανλισμό από το κόμμα. Η μη επανεκλογή Πρ. Παυλόπουλου αποτελεί κυρίως προσβολή στον Κώστα Καραμανλή!

Με αυτά τα δεδομένα, αν δεν γίνουν εκλογές το φθινόπωρο και με την τουρκική επιθετικότητα εντεινόμενη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα αναγκαστεί να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά έχοντας ισχυρές πλευρές του κόμματός του απέναντί του. Αλλά μόνος του επέλεξε αυτό τον δρόμο. Μάλλον οι Μητσοτάκηδες δεν μαθαίνουν από τα λάθη τους.