Η πρόσφατη συνάντηση του Βαρδή Βαρδινογιάννη με τον Αλέξη Τσίπρα δεν είναι η πρώτη, ούτε η τελευταία. Είναι γνωστή η εκτίμηση του μεγαλοεπιχειρηματία (ένας από τους μόλις τέσσερις Έλληνες που συμπεριλήφθηκαν φέτος στη λίστα Φορμπς με τους δισεκατομμυριούχους) για τον Τσίπρα.
Το γεγονός ότι ο Βαρδινογιάννης δέχτηκε να τον συναντήσει την παρούσα στιγμή είναι μήνυμα με πολλούς αποδέκτες. Ένα κομμάτι της μεγαλοαστικής τάξης, ίσως το ισχυρότερο, με προσβάσεις σε κυβερνήσεις στην άλλη όχθη του Ατλαντικού και στην Ευρώπη, θεωρεί ότι το νο2 του πολιτικού σκηνικού πρέπει να παραμείνει ο Τσίπρας. Μπορεί ο Μητσοτάκης δημοσκοπικά να εμφανίζει διπλάσια ποσοστά από τον Αλέξη, αλλά ο Αλέξης τα προηγούμενα δέκα χρόνια πρόσφερε πολλά ώστε να «ξεχαστεί». Χειραγώγησε το αντιμνημονιακό κίνημα, έδεσε χειροπόδαρα τη χώρα με το τρίτο μνημόνιο, παραχώρησε για 99 χρόνια τη δημόσια περιουσία, υπέγραψε τη Συμφωνία των Πρεσπών, ενώ, αν είχε λίγο χρόνο ακόμα θα έφερνε ανάλογη συμφωνία και με την Τουρκία. Άρα, ο Αλέξης έχει «προσφέρει» και μπορεί και στο μέλλον να «προσφέρει».
Το μήνυμα κατευθύνεται και προς τον Μητσοτάκη για να χειρίζεται τον Αλέξη με το γάντι, αλλά και προς την εσωκομματική αντιπολίτευση, που αρχίζει να δυναμώνει, ότι ο Σύριζα θα συνεχίσει να υπάρχει ως αξιωματική αντιπολίτευση, και άρα θα έχει διευρυμένα προνόμια, όσο αρχηγός είναι ο Αλέξης.
Το ηχηρότερο μήνυμα όμως είναι προς τη Φώφη. Το ΚΙΝΑΛ δεν αντέχει την πλαγιοκόπηση από τη ΝΔ και από τον Σύριζα ταυτόχρονα. Φυλλορροεί, οι σημιτικοί και οι σύμμαχοί τους της ανανεωτικής αριστεράς, που είχαν εισχωρήσει στο κόμμα, πήγαν ή πάνε στη ΝΔ. Οι παλαιοπασόκοι, αλλά και οι φίλοι του ΓΑΠ (σχεδόν όλοι) έχουν πάει στον Σύριζα. Το κόμμα δεν έχει αέρα να αναπνεύσει, η Φώφη, μετά από μια πενταετία που είναι επικεφαλής του Πασόκ, αποδεδειγμένα πια δεν μπορεί να σώσει το κόμμα. Νεότερο πρόσωπο που θα μπορούσε να το διασώσει, έστω και πρόσκαιρα, π.χ. Ανδρουλάκης ή Καϊλή, βρίσκονται στην χρυσή εξορία της Ευρωβουλής.
Έτσι, ο Βαρδής, που διατηρεί στενές σχέσεις με την οικογένεια Γεννηματά, ίσως ανέλαβε ρόλο γεφυροποιού μεταξύ Αλέξη και Φώφης. Το άλλοτε κραταιό Πασόκ κατάντησε το προικιό της Φώφης!
Γ.Ξ.
1 ΣΧΟΛΙΟ
Η περίπτωση του Βαρδινογιάννη αρκεί για να διακρίνουμε ανάμεσα στο κυβερνάν της δημόσιας εξουσίας και στη «διακυβέρνηση» της ιδιωτικής.
Το «σύστημα» ΠΑΣΟΚ στη λεγόμενη μεταπολίτευση υπήρξε η μετάβαση της χώρας μας σε χώρο.
Με τη «μαγική φλογέρα», ο Ανδρέας προσέλκυσε όλα τα «ποντίκια» τη σοσιαλδημοκρατίας και της αριστεράς σε μια ροή στο πουθενά της νέας «προοδευτικότητας»: την «επανάσταση του αυτονόητου» κατά τον ΓΑΠ. Ως προς τον κρατικό μηχανισμό, το πολιτικό σύστημα και την κοινωνία, δεν άφησε τίποτα όρθιο με τη μέθοδο της διαφθοράς. Την καταστροφή στην Παραγωγή τη συνέχισε ο Σημίτης των Αγορών και την εξάτμιση της εξωτερικής πολιτικής την ολοκλήρωσε ο ΓΑΠ των ΜΚΟ.
Ο καλύτερος τίτλος για την Μεταπολίτευση θα ήταν «Εδώ οι καλές Υπηρεσίες».
Η τιποτένια Φώφη έγινε αυτό που έγινε μόνο και μόνο επειδή την ήθελε ο Βαρδινογιάννης. Και ο μηδενικός Τσίπρας κατέλυσε τη δημοκρατία με την τυραννία μιας τριανδρίας (όχι κόμματος) επειδή αποδείχτηκε ο προθυμότερος όλων.