Του Βασίλη Στοϊλόπουλου
Με την ευκαιρία της αναβολής, λόγω «της νέας αύξησης των κρουσμάτων του κορωνοϊού», των 4ήμερων εκδηλώσεων του Κινήματος Άρδην την ερχόμενη εβδομάδα στο Αίγιο για τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση, ας μου επιτραπούν δυο-τρεις σκέψεις, ως μη ειδικού, για την κορωνοπανδημία, η οποία όπως φαίνεται αποτελεί πλέον, ούτως ή άλλως, σταθμό στην σύγχρονη παγκόσμια ιστορία.
Τι είναι τελικά αυτό που το τελευταίο εξάμηνο αμφισβητείται περισσότερο από ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού; Η ύπαρξη της κορωνοπανδημίας αυτής καθ΄ αυτής ή τα «αυστηρά» και «ακατανόητα» μέτρα, όπως λέγεται, «περιορισμού της ελευθερίας», «εκφοβισμού», «αυταρχισμού» κλπ που λαμβάνονται από τις κυβερνήσεις, ασφαλώς μετά από υποδείξεις ειδικών λοιμωξιολόγων, για την αντιμετώπιση της διασποράς του κορωνοϊού;
Ι. Όσοι αμφισβητούν την ύπαρξη της πανδημίας πρέπει όμως πριν από οτιδήποτε άλλο ν΄ αποδείξουν που αλλού οφείλεται ο οδυνηρός θάνατος εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων παγκοσμίως, που συχνά χαρακτηρίζεται ως «σφαγή» και όλος σχεδόν ο ιατρικός κόσμος τον αποδίδει στην πανδημία. Αν δεν το αποδείξουν, τότε η όποια αμφισβήτηση συνοδευόμενη με την ανάλογη ανεύθυνη συμπεριφορά στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον είναι για πολλούς λόγους καταδικαστέα κι εγκληματική.
ΙΙ. Όσο για την αμφισβήτηση των μέτρων περιορισμού της κορωνοδιασποράς. Είναι γεγονός ότι από το τρίπτυχο των εξουσιών στις δημοκρατίες, η εκτελεστική εξουσία μπορεί πλέον να κινείται πολύ πιο «ευέλικτα» και ταχύτερα. Και ως εκ τούτου να ενισχύεται σημαντικά σε βάρος των δύο άλλων (δικαστική, νομοθετική), με αποτέλεσμα να αποφασίζονται και να γίνονται πράγματα, σε διάφορους τομείς (π.χ εθνικά, μεταναστευτικό, εργασιακά), που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν πολύ πιο δύσκολο να πραγματοποιηθούν ή δεν θα γίνονταν ποτέ. Όμως, αυτά καθ΄ αυτά τα μέτρα κατά της πανδημίας δεν είναι πολιτικά με την συνηθισμένη έννοια, αλλά μέτρα που συστήνει πρώτα ο εξειδικευμένος επιστημονικός κόσμος (π.χ. μάσκα στα σχολεία). Η πολιτεία με την απόλυτη εξουσία που την περιβάλλει προσπαθεί απλά να τα επιβάλλει. Ασφαλώς, όχι πάντοτε με επιτυχία («αντιφατικά», «υπερβολικά» κλπ), ενώ συχνά λαμβάνει υπόψη της και άλλες παραμέτρους, κυρίως οικονομικές και κοινωνικές, δίνοντας έτσι «λαβές» για περεταίρω αμφισβήτηση. Τα όποια μέτρα αντιμετώπισης όμως της πανδημίας σε κάθε περίπτωση τα προτείνουν ειδικοί, και όσοι τ΄ απορρίπτουν ή αρνούνται να τα εφαρμόσουν πρέπει, εφόσον αποδέχονται την ύπαρξη της πανδημίας, να προτείνουν τα δικά τους μέτρα. Κάτι που μέχρι τώρα δεν συμβαίνει.
ΙΙΙ. Ενισχυμένο είναι όπως όλα δείχνουν και το υπερεθνικό κεφάλαιο (Μπέζος, Γκέιτς κλπ), που εκμεταλλευόμενο την πρωτόγνωρη κατάσταση «αυγατίζει» τα δισεκατομμύριά του την ώρα που η παγκόσμια οικονομική ύφεση «χτυπά κόκκινο». Αυτό όμως που κερδίζει επίσης με καταπληκτική ταχύτητα έδαφος, ανταγωνιζόμενο τον κορωναϊό και τα κέρδη των δισεκατομμυριούχων, είναι η βλακεία, όπως αυτών που γράφουν στους τοίχους συνθήματα του τύπου: «μόνη επιδημία ο φόβος και η βλακεία» (antifa).
