Του Παναγιώτη Α. Καυγά*
Ο αγροτικός κόσμος της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε αντιπαράθεση με τις πολιτικές ηγεσίες και κυρίως τη γραφειοκρατία των Βρυξελλών. Στην Ελλάδα τίποτα δεν φαινόταν ικανό να διακόψει την ραστώνη διαρκείας των αγροτών μας μέχρι που «έδρασαν» οι δυνάμεις της φύσης προκαλώντας πλημμύρες στον Θεσσαλικό κάμπο και επιφέραν ολέθρια αποτελέσματα όπως απώλειες ανθρώπινων ζωών, αγροκτηνοτροφικού κεφαλαίου μέχρι καταστροφή ή ζημιές σε κτίρια και υποδομές.
Ας δούμε συνοπτικά τι αιτούνται οι ευρωπαίοι αγρότες και πως διαφοροποιούνται οι Έλληνες. Γιατί ξεσηκώνονται και αντιδρούν στην Ε.Ε. Γερμανοί, Γάλλοι, Ολλανδοί, Πολωνοί, Βέλγοι αλλά και από άλλες χώρες;
Τα κύρια αιτήματά των σχεδόν εννέα εκατομμυρίων ευρωπαίων αγροτών εστιάζουν στα εξής θέματα:
1. Πράσινες πολιτικές: η εμμονική στάση των Βρυξελλών για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης με αμφιλεγόμενες και ανόητες πολλές φορές αποφάσεις, οδηγεί στην έξοδο από το επάγγελμα εκατομμυρίων αγροτών και τον διωγμό τους από την ύπαιθρο. Η επιμονή των γραφειοκρατών και πολύ συχνά διαπλεκόμενων πολιτικών να μας πείσουν ότι ο «εξαερισμός» των βοοειδών συνδράμει τα μέγιστα στην αύξηση της θερμοκρασίας καταδεικνύει ότι είναι ύποπτοι παράνομων δοσοληψιών ή βλάκες ή και τα δύο παράλληλα.
2. Κατάργηση φοροελαφρύνσεων και περικοπές επιδοτήσεων στο ντίζελ: μόνο μία αξιοπρόσεκτη παρατήρηση εδώ, τα πλοία, τα σκάφη αναψυχής και κρουαζιέρας, προμηθεύονται καύσιμα και λιπαντικά μειωμένου κόστους. Δηλαδή η Ε.Ε. επιδοτεί τον παρασιτισμό και περιστέλλει την πρωτογενή παραγωγή αγαθών πρώτης ανάγκης. Παράνοια ή εσκεμμένη πράξη;
3. Αθέμιτος ανταγωνισμός: σχετίζεται κυρίως με τις εισαγωγές ουκρανικών προϊόντων χωρίς δασμούς αλλά και προϊόντων όπως όσπρια από την Κίνα με δασμούς μεν, αλλά και πάλι πολύ φθηνότερα χωρίς να διασφαλίζεται ο ποιοτικός τους έλεγχος.
4. Νερό: περιορισμοί στην χρήση του (ιδιαίτερα στην Γαλλία).
5. Καρτέλ: σε όλη την Ε.Ε., τα σούπερ μάρκετ και οι χονδρέμποροι, συμπιέζουν τις τιμές αγοράς άρα και τα κέρδη των παραγωγών, έτσι ώστε τα δικά τους περιθώρια κέρδους να μείνουν αμετάβλητα ανεξάρτητα της αύξησης του κόστους παραγωγής.
Υπάρχει μια πληθώρα ακόμα αιτημάτων που σχετίζονται με την γραφειοκρατία, την προώθηση για κατανάλωση του συνθετικού κρέατος, την έλλειψη ενδιαφέροντος για την υποστήριξη της ζωής στην ύπαιθρο από την κεντρική εξουσία, την απουσία εγχώριας παραγωγής λιπασμάτων και βοηθητικών υλών που σχετίζονται με την παραγωγή. Βλέπετε η ευρωπαϊκή βιομηχανία έχει προ πολλού «μεταναστεύσει» σε τρίτες χώρες.
Ανακεφαλαιώνοντας διαπιστώνουμε ότι ο ξεσηκωμός των αγροτών έχει πρωτίστως πολιτικά εφαλτήρια και ακολούθως οικονομικά, κοινωνικά και διαδικαστικά.
Στην Ελλάδα τώρα μας κάνει εντύπωση η απουσία οιασδήποτε πολιτικής διάστασης από τα αιτήματα των αγροτών, δηλαδή την παρουσία πρότασης και οράματος για τον αγρότη του μέλλοντος και την ανασυγκρότηση της αγροκτηνοτροφικής παραγωγής στην χώρα μας. Εδώ οι διεκδικήσεις σχετίζονται κυρίως, αν δεν εξαντλούνται μόνο σε αυτές, με τις επιδοτήσεις. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει ικανοποιηθούν αιτήματα όπως:
– Αναθεώρηση της ΚΑΠ
– Αναπλήρωση εισοδήματος λόγω καταστροφών και ασθενειών
– Σχεδιασμός και υλοποίηση έργων υποδομής
– Ανασύσταση και ορθολογικότερη λειτουργία του ΕΛΓΑ
– Μείωση κόστους παραγωγής και αγροτικό πετρέλαιο στην αντλία
– Διευκόλυνση ανταλλαγής αγροτεμαχίων μεταξύ παραγωγών
….μερικά ακόμα ήσσονος σημασίας και οπωσδήποτε όχι σε χρονοδιαγράμματα Ελλάδος!
Οι προσεχείς ευρωεκλογές, είναι μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να δηλώσουν με την συμμετοχή τους την δυσαρέσκειά τους, όλοι, όχι μόνο οι αγρότες, να συμμετάσχουν με εκπροσώπους – υποψηφίους αλλά και την ψήφο τους, να απαιτήσουν μαζικά την αλλαγή της πολιτικής που ασκείται στην αγροτική οικονομία και ζωή. Να σταματήσει η μόνιμη επωδός της πράσινης μετάβασης που συνοδεύεται από «πράσσειν άλογα» και παράλογα.
*Λογιστής – Φοροτέχνης
