του Κ. Μοράρου, από το Άρδην τ. 10 Οκτώβριος-Νοέμβριος 1997
Το Υπουργείο Εξωτερικών (γιατί ακόµα αυτό;) ανάθεσε στο Πανεπιστήµιο Αθηνών την υλοποίηση του προγράµµατος 1.Ί.ζ.(β) “Εκπαίδευση Μουσουλμανοπαίδων”.
Σκοπός; α) Η καταγραφή των στοιχείων που αφορούν τους µαθητές και τα εκπαιδευτικά δεδοµένα.
β) Δημιουργία νέων βιβλίων διδᾳσκαλίας της ελληνικής γλώσσας καθώς και διδακτικού υλικού για τη διδασκαλία των λοιπών µαθηµάτων του ελληνόφωνου προγράµµατος.
Υ) Επιμόρφωση των εκπαιδευτικών (χριστιανών και μουσουλμάνων) σε θέµατα διαπολιτισµικής εκπαίδευσης.
Η χρηµατοδότησή του θα γίνει εξ ολοκλήρου από το β’ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης.
Η ιστορία της διαπολιτισµικής εκπαίδευσης στη θράκη είναι παλιά. Η Κυρία Μαργαρίτα Δεφύγγου, πρώην πρόεδρος του Εθνικού Ιδρύματος Νεότητας (Ε.Ι.Ν.) Και νυν σύμβουλος του Αναπληρωτή Υπουργού Εξωτερικών, σε θέµατα διαπολιτισµικής εκπαίδευσης, από πέρσι τέτοιο Καιρό, έχει εξαγγείλει την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και τη λειτουργία σχολείου διαπολιτισµικής εκπαίδευσης στις Σάππες του Νομού Ροδόπης. Στα πλαίσια μάλιστα αυτά, αναβάθμισε το Φροντιστήριο Ενισχυτικής Διδασκαλίας (Φ.Ε.Λ.), που απευθύνεται σε µαθητές της μειονότητας, Πομάκους κατά το πλείστον, Και το ανέλαβε το Ε.Ι.Ν. µε την πρόσληψη µε ανοιχτές διαδικασίες καθηγητών, διευθυντή, συντονιστών Και βοηθών. Δημιούργησε τριµελή επιτροπή Και λειτούργησε κατά τη σχολική χρονιά 96-97 σχεδόν απρόσκοπτα.
Από πέρσι τέθηκε σε ισχύ το µέτρο εισόδου στα ΑΕΙ και ΤΕΙ ποσοστο 0,5% ως υπεράριθµου, μαθητών της μειονότητας, αποφοίτων ελληνικών Λυκείων. Είναι γεγονός ότι το µέτρο αυτό αγκαλιάστηκε από τη µειονότητα και κοντραρίστηκε από κέντρα ξένα προς τα ελληνικά συμφέροντα. Υπήρξαν υποστηρικτές και επικριτές. Οι επικριτές είναι της γνώμης ότι δεν εξασφαλίζεται η ισότητα. Οι υποστηρικτές λέγανε ότι είναι απαραίτητο, διότι υπάρχει ήδη ανισότητα λόγω των πολλών γλωσσών που καλούνται να διδαχθούν οι μουσουλμάνοι µαθητές και δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των εξετάσεων ισοδύναμα µε τους χριστιανούς συµµαθητές τους.
Ως γνωστόν, οἱ µαθητές των γλωσσικών και θρησκευτικών µειονοτήτων στην θράκη είναι πολλοί και µε πολλές εκφάνσεις:
Ποµάκοι (μουσουλμάνοι-μητρική γλώσσα Πομακική)
Αθίγγανοι (μουσουλμάνοι, χριστιανοί -µητρική γλώσσα Τσιγγάνικη)
Τουρκογενείς (μουσουλμάνοι – µητρική γλώσσα Τουρκική)
Πόντιοι (χριστιανοί – µητρική γλώσσα Ρωσικά, Γεωργιανά, Ουκρανικά…)
Ως γλώσσα της θρησκευτικής μειονότητας, από το Ελληνικό κράτος αναγνωρίζεται µόνον η τουρκική. Με τον τρόπο αυτό και τις τοπικές ιδιαιτερότητες, οι Πομάκοι, που κατ’ εξοχήν “προχωρούν” στο Σχολείο Και τα Πανεπιστήμια, έχουν να αντιµετωπίσουν τα εξής στο δημοτικό Σχολείο:
Ως Πομάκοι, έχουν μητρική γλώσσα την Πομακική, ως μουσουλµάνοι μαθαίνουν αραβικά για να διαβάζουν το Κοράνι”, ως θρησκευτική μειονότητα διδάσκονται την Τουρκική, ως Έλληνες πολίτες διδάσκονται την επίσηµη και ομιλούμενη γλώσσα του κράτους, την Ἑλληνική, Και µετά την τετάρτη τάξη του δημοτικού, διδάσκονται Αγγλικά. Σημειωτέον ότι είναι ορεινοί πληθυσµοί χωρίς βάσεις ιδιαίτερες, χωρίς υλικοτεχνική υποδομή Και είναι µειονότητα… της μειονότητας.
Μετά, στο Γυμνάσιο καιτο Λύκειο, σταματά (ευτυχώς) η Τουρκική, που δεν τους είναι πουθενά χρήσιμη, και Καλούνται να ανταγωνιστούν τους χριστιανούς συμμαθητές τους, που όλα τα χρόνια διδάσκονται ελληνικά (και µόνον λίγο αγγλικά) καιτην έχουν και ως μητρική γλώσσα.
Το μέτρο αυτό, της εισαγωγής ως υπεράριθµων, ὅεν είναι η λύση, αλλά είναι προσπάθεια ισότητας ευκαιριών.
Το ερώτηµα που τίθεται βέβαια είναι, γιατί δόθηκε το πρόγραµµα στο Πανεπιστήµιο Αθηνών και όχι στο Δηµοκρίτειο Πανεπιστήµιο θράκης (Δ.Π.Θ.), το οποίο διαθέτει δυο τµήµατα Παιδαγωγικών (Νηπιαγωγών Και Δημοτικής εκπαίδευσης), τµήµα Ελληνικής Γλώσσας Και Φιλολογίας, Νοµικό τµήµα, ἱστορίας, Εθνολογίας (µε όλες τις επιφυλάξεις για το συγκεκριµένο)…, είναι εγκατεστημένο στον χώρο αυτόν, που τον γνωρίζει καλά, είναι ευαισθητοποιηµένο, εξοικειωµέγο, διαθέτει κύρος, πείρα και ο βασικότερος λόγος, που θα έπρεπε να είχε το πρόγραµµα το Δ.Π.Θ., είναι ο ίδιος ο λόγος ύπαρξής του στην περιοχή.
Τα αποτελέσµατα της ανάθεσης στο πανεπιστήμιο Αθηνών είναι: την επιστημονική ευθύνη αναλαμβάνει η καθηγήτρια κοινωνιολογίας της εκπαίὄευσης Κα Άννα Φραγκουδάκη, η οποία χαρακτηρίζει τις μουσουλµανικές μειονότητες (όπως είναι ο όρος σύμφωνα µε τους διεθνείς Οργανισμούς) ως Κοινότητες ίσες και σε ᾱντιδιαστολή µε την “Ελληνική Κοινότητα” Καιθεωρεί ότιτο Πανεπιστήµιο Αθηνών εξασφαλίζειτην επιστηµονική εγκυρότητα…
Το ένα όµως αναιρείτο άλλο, διότι δεν είναι Κοινότητες (είναι µειονότητες)!!!
Το ζητούμενο για τη θράκη δεν είναι η ενασχόληση των Αθηνών και των Αθηναίων µαζί της, ὡς µουσειακό, είδος και είδος προς εξαφάνιση.
Η Θράκη είναι ικανοποιημένη αν η Αθήνα λαβαίνειτα μηνύματα που στέλνει η Θράκη και οι αντιπρόσωποί της, θεσµοθετεί, και δεν ασχολείται µαζί της σαν µε ζωολογικό Κήπο.
Υπάρχει ήδη η πρόταση να πάψει να ασχολείται το “αμαρτωλό Υπουργείο” µε την εκπαίδευση και την θρησκευτική ζωή των μειονοτήτων και να ενταχθεί στον φυσικό του χώρο, το Υπουργείο Παιδείας και θρησκευμάτων.
Γιατί το Κοράνι να µην διδάσκεται στα ελληνικά ώστε να καταλαβαίνουν και οι άνθρωποι τί λένε καιπώς προσεύχονται;
