του Μ. Γλέζου, από το Άρδην τ. 12, Φεβρουάριος-Μάρτιος 1998
Ύψιστο εθνικό χρέος
Μισός αιώνας Και πάνω πέρασε από τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και βαδίζουµε στον 8ο Χρόνο από τότε που η Ενοποιηµένη Γερμανία έπρεπε να ξοφλήσει τις υποχρεώσεις της προς την Ελλάξα.
Οι οφειλές αυιές προς την Ελλάδα συνίστανται:
α) Σε χρέπ ύψους 80 εκατοµµυρίων γερμανικών μάρκων, από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
β) Σε χρέη από τη διαφορά του Κλήριγκ στο µεσοπόλεμο ύψους 593.873.000 δολαρίων, που ήταν σε βάρος της Γερμανίας.
Υ) Στα αναγκαστικά δάνεια τα οποία συνήψε το Γ΄ Ῥάιχ από την Ἑλλάδα, ύψους 3,5 δισεκατοµµυρίων δολαρίων, στη διάρκεια της κατοχής.
δ) Στις επανορθώσεις που οφείλει η Γερμανία στην Ἑλλάδα για τις Κατασχέσεις, αρπαγές και Καταστροφές, πού της προξένησε το Γ’ Ράικ την περιόδο της κατοχής, ύψους 7,1 δισεκατομμυρίων δολαρίὠν, όπως επεδίκασαν οι Σύμμαχοι.
8) Στις ανυπολόγιστες υποχρεώσεις της Γερμανίας για την αφαίρεση της ζωής 1.125.960 Ἑλλήνων (38.960 εκτελεσµένων, 12.000 νεκρών από αδέσποτες, 70.000 σκοτωµένων σε µάχες, 105.000 νεκρών στα στρατόπεδα της Γερμανίας, 600.000. νεκρών από πείνα και 300.000. απωλειών από υπογεννητικότητα).
στ) Στην ατίµητη πθική προσβολή που προξένησε στον ελληνικό λαό καὶ στις ανθρωπιστικές Ιδέες που εκφράζει π ελληνική ιδέα. Ἀλλά το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό, εἷναι ηθικής τάξης, ύψιστης ηθικής αξίας.
Και ένα μάρκο να όφειλε η Γερμανία στην Ἑλλάδα, έπρεπε να το πληρώσει. Γιατί δεν µπορεί η Γερμανία να παραβιάζει τους διεθνείς κανόνες δικαίου;
Ἡ Ἰταλία πλήρωσε στην Ἑλλάδα, έστω και λίγα, από όσα της επεδίκασαν οι Σύμμαχοι. Το ίδιο και η Βουλγαρία. Γιατί η Γερμανία πρέπει να αυτοεξαιρείται;, Για ποιο λόγο; Μήπως για την καλή διαγωγή που επέδειξε και τη στάση της απέναντι στην Ελλάδα; Άλλά η Γερμανία οφείλει να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της και για έναν πρόσθετο και ουσιαστικό λόγο. Ως εγγύτπσπ πως δεν θα επαναλάβει στο μέλλον όσα εγκλήματα διέπραξε σε βάρος της ανθρωπότητας, σε βάρος των ανθρώπινων αξιών και της ανθρώπινης ζωής.
Το πρόβλημα των οφειλών της Γερμανίας προς την Ἑλλάδα, όπως δεν είναι θέµα οικονομικό, δεν εἷναι παράλληλα Και θέµα που αφορά μόνον όσους υπέστησαν ατομικά ζηµίες, ή έχασαν προσφιλή τους πρόσωπα.
Ἄφορά το σύνολο των Ελλήνων. Είναι θέµα που ανήκει στο σύνολο του Έθνους. Είναι υπόθεση εθνική.
Δυστυχώς όµως, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις, τον αγώνα αυτόν τον έχουν αναλάβει οι αγωνιστές της Ἐθνικής Ἀντίστασης.
Τα κόμματα, η Κυβέρνηση, στο σύνολό της π πολιπική ηγεσία του τόπου δεν πράττουν όσα οφείλουν να πράξουν προς την κατεύθυνση να υποχρεώσουν τη Γερμανία να καταβάλει όσα της έχουν χρεωθεί από τη διασυµµαχική Επιτροπή
Ισχυρίζονται οι Κυβερνήσεις, από το 1990 ως σήµερα πως «δεν παραιτούµεθα των δικαιωμάτων µας». Ἀλλά το λεκτικό αυτό πρόσχημα αποτελεί φενάκη, στάχτη στα μάτια του λαού. Το θέµα είναι: τι έκαναν και τι κάνουν για να υποχρεώσουν τη Γερμανία να εκπληρώσει τις ὑποχρεώσεις της. Ποιες συγκεκριμένες ενέργειες, τι είδους διαβήµατα. Ὁλα τ΄ άλλα είναι φληναφήματα, λεκτικοί πομφόλυγες που πάνε να συγκαλύψουν την εγκληματική αδιαφορία και την πθεληµένη αδράνεια απέναντι σ’ ένα χρέος τιμής προς την Ἱστορία µας Και προς τοὺς χιλιάδες νεκρούς της Εθνικής Ἀντίστασης.
Ἰσχυρίζονται τα Κόμματα της ᾱντιπολίτευύσης πως µε αναφορές, ερωτήμµατα και επερωτήσεις θέτουν το θέµα στην Κυβέρνηση. Ἔτσι θεωρούν ότι πράττουν το χρέος τους ᾱπέναντι στο τεράστιο αυτό θέµα. Ἀλλά αυτά όλα δεν αρκούν, εφ’ όσον η Κυβέρνηση αρνείται να πράξει το καθήκον της. Τα κόμματα της αντιπολίευσης µπροστά στην κυβερνητική αδιαφορία οφείλουν να ενηµερώσουν και να διαφωτίσουν το λαό και στη συνέχεια να τον κινητοποιήσουν να απαιτήσει από την κυβέρνηση να εππελέσει το χρέος της. ΟΙ οφειλές της Γερμανίας απέναντι στην Ἑλλάδα δεν αφορούν καμιά συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα. Ἀποτελεί θέµα ολόκληρου του Ἑλληνικού Λαού. Είναι θέµα εθνικό. Ξεφεύγει από τα όποια συύντεχνιακά όρια. Συνεπώς, συνιστά πρόβλημα ύψιστης κοινωνικής συνείδησης. Οι αγωνιστές της Ἐθνικής ᾱντίστασης, ως στερνή προσφορά τους προς το Έθνος, αποδεικνύουν για άλλη µια φορά την εθνική τους ευαισθησία. Δεν λησµόνησαν και δεν ξεχνούν ποτέ το χρέος τούς απέναντι στο Έθνος κι απέναντι στους νεκρούς συμπολεμιστές τους, που πρόσφεραν τη ζωή τους θυσία για την ανεξαρτησία της πατρίδας. Ανέλαβαν την πρωτοβουλία και αγωγίζονται από το 1991 –από τότε, δηλαδή, που η Γερμανία έπρεπε να αρχίσει την εξόφληση των υποχρεώσεών της, ως ενιαίο κράτος– και πιέζουν προς αυτή την κατεύθυνση την ελληνική καὶ τη γερμανική Κυβέρνηση.
Δημιούργησαν το Εθνικό Συµβούλιο διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας και πιέζουν κόμματα και Κυβέρνηση να πράξουν το καθήκον τους.
Οι αγωνιστές όµως της Ἐθνικής Αντίστασης χρόνο µε το χρόνο λιγοστεύοῦν, για βιολογικούς λόγους, και κάποτε δε θα υπάρχει κανένας εν ζωή. Τι θα γίνει τότε; Ποιοί θα κρατάνε αναμµένες τις δάδες της αγρύπνιας μπροστά στα βηµόθυρα του χρέους;
σα
