από το Άρδην τ. 23, Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2000
Η’ Πένγουελ, μια μικρή εταιρεία που εδρεύει στην Κορνουάλη και τυπώνει το Ecologist για 26 χρόνια, αποφάσισε να καταστρέψει και τα 14.000 αντίτυπα του τεύχους του Σεπτεμβρίου/Οκτωβρίου 1998, αφιερωμένου αποκλειστικά στην εταιρεία Μονσάντο. Στην Αγγλία οι αυστηροί νόμοι για την δυσφήμηση εφαρμόζονται όχι μόνο για τους εκδότες αλλά και για τους τυπογράφους. Μετά από την πολτοποίηση του τεύχους για την Μονσάντο, οι εκδότες του Ecologist ανέθεσαν την έκδοσή του σε 16.000 αντίτυπα, σε άλλο τυπογραφείο. Αλλά τώρα τα δύο μεγαλύτερα πρακτορεία διανομής αρνήθηκαν να μοιράσουν το περιοδικό στα περίπτερα. Το αφιέρωμα στην Μονσάντο περιέχει σκληρές επιθέσεις κατά του γίγαντα της βιοτεχνολογίας, που εδρεύει στο Σαιν Λιούις, περιλαμβάνοντας αναφορές για τους δεσμούς του με τις μεγαλύτερες καταστροφές όπως το Έιτζεντ Όραντζ, το πολυχλωρινικό μπιφενίλ, ορμόνη γενετικά μεταλλαγμένη για την ανάπτυξη των βοοειδών, το ζιζανιοκτόνο Round up και ο μη αναπαραγωγικός σπόρος. (Σημειώστε ότι όταν φυτεύεις αυτόν τον σπόρο το φυτό που αναπτύσσεται έχει στείρους σπόρους. Έτσι οι αγρότες δεν μπορούν να κρατήσουν σπόρους για την επόμενη περίοδο και είναι υποχρεωμένοι να αποταθούν στην Μονσάντο και να αγοράσουν νέο σπόρο).
Στο τεύχος περιλαμβάνεται ένα άρθρο του πρίγκιπα της Ουαλίας που κατακεραυνώνει την γενετική μηχανική. Η Μονσάντο διατείνεται ότι δεν είχε καμία ανά -μίξη στην καταστροφή του περιοδικού ούτε στην άρνηση των μεγάλων πρακτορείων να το διανείμουν. Υποστηρίζει ότι δεν είχε καμία επαφή με τον τυπογράφο πριν την πολτοποίηση του τεύχους, όπως επίσης και με τους διανομείς. Είναι βέβαια ξεκάθαρο ότι η Μονσάντο δεν θα μπορούσε να είναι ευχαριστημένη με το τεύχος αυτό. Στα τέλη του περασμένου μήνα, αφού το περιοδικό στάλθηκε για εκτύπωση, ο Τζακ Γκόλντσμιθ, ο ένας από τους εκδότες του, δέχτηκε ένα τηλεφώνημα από την Πένγουελ. «Είχαν αμφιβολίες για το αν έπρεπε να το τυπώσουν» είπε ο Γκόλντσμιθ σε μια συνέντευξή του από το γραφείο του στο Λονδίνο. «Τους υπενθύμισα ότι όχι μόνο συνεργαζόμαστε μαζί τους για 26 χρόνια αλλά δεν είχαμε το παραμικρό πρόβλημα πριν από αυτό το τεύχος και στην συνέχεια ρώτησα αν τους είχε προσεγγίσει η Μονσάντο και αυτοί το αρνήθηκαν.»
Ο εμπορικός υπεύθυνος της Πένγουελ είπε, φτάνοντας στο γραφείο του στην Κορνουάλη, ότι υπήρχε ένα άρθρο στο τεύχος που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί λίβελος. Όταν ρωτήθηκε πως το ανακάλυψε απάντησε ότι με κανένα τρόπο δεν θα τον έκαναν να πει κάτι για αυτό. «Είχαμε μια μικρή ανησυχία και το στείλαμε
για έλεγχο σε δικηγόρους στο Λονδίνο. Αυτοί αφού το μελέτησαν μας συμβούλευσαν να μην το διανείμουμε». Επίσης ανέφερε ότι δεν γνώριζε αν οι σύμβουλοι της εταιρείας του είχαν επαφές με την Μονσάντο. Ο Γκόλντσμιθ πιστεύει ότι η Μονσάντο ήρθε σε επαφή με τον τυπογράφο πριν από την απόφασή του να πολτοποιήσει τα τεύχη. «Είμαι απόλυτα σίγουρος γι’ αυτό αλλά πρέπει να δεχτώ την άποψη του τυπογράφου. Δεν έχω στοιχεία για να υποστηρίξω αυτό που πιστεύω. Αν δεν ήρθαν σε επαφή με την Μονσάντο τότε αυτό είναι ακόμη πιο τρομακτικό. Αυτή η εταιρεία, με την φημη της και μονο, εχει καταφέρει να επιβάλει, τουλάχιστον σε ό,τι μας αφορά, λογοκρισία».
Ο ΝτανΒερώας από την Μονσάντο αρνείται ότι συνομίλησε με τον τυπογράφο για το τεύχος, αν και το γνώριζε από συνομιλία του με τον Γκόλντσμιθ, δύο εβδομάδες πριν αυτό σταλεί στο τυπογραφείο. Ο Βεράκις είπε ακόμη ότι ήταν πρόθυμος να προσφέρει κάθε πληροφορία και να απαντήσει σε όλες τις ερωτήσεις για την βιοτεχνολογία, ανκάλυπταντο θέμα. Παραδέχτηκε ότι φαίνεται πολύ παράξενο να καταστρέφει ένας τυπογράφος τα αντίτυπα ενός περιοδικού και δεν μπορούσε να δώσει μια εξήγηση. Ακόμη επέστησε την προσοχή στο γεγονός ότι η εταιρεία κατηγορείται για άσκηση πίεσης στον τυπογράφο παρόλο που αυτό θα ήταν χωρίς νόημα. Το περιοδικό είχε το τεύχος σε δισκέτα και θα μπορούσε να το τυπώσει οπουδήποτε στον κόσμο. «Μπορώ να σας επιβεβαιώσω ότι δεν ασκήσαμε οποιαδήποτε πίεση στον τυπογράφο. Και εξάλλου “ποιος τυπογράφος θα άκουγε την Μονσάντο όταν το περιοδικό είναι πελάτης του για 27 χρόνια;” αναρωτήθηκε ο εκπρόσωπος της Μονσάντο. Όταν όμως του υπενθύμισαν ότι οι μεγάλες εταιρείες και οι δικηγόροι τους συχνά στέλνουν απειλητικές επιστολές ακόμη και στα πιο μικρά έντυπα στις ΗΠΑ γεγονός που είναι ακόμη πιο σκληρό για τα πιο μικρά έντυπα στην Μ. Βρετανία εξαιτίας των αυστηρότερων νόμων για δυσφήμηση, δήλωσε άγνοια. Ρωτήθηκε επίσης αν έχει διαβάσει το περιοδικό και απάντησε ότι απλώς το ξεφύλλισε, ενώ σε ανάλογη ερώτηση δήλωσε ότι δεν σκοπεύουν να κάνουν μήνυση κατά του Ecologist… τουλάχιστον για την ώρα.
Ράσελ Μοκίμπερ Ρόμπερ Βάισμαν
