του Α. Τερζή, από το Άρδην τ. 37, Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2002
Μετά την τρομοκρατική επίθεση κατά της Αμερικής στις 11/9/01, – οποία είχε ως αποτέλεσμα τον τραγικό θάνατο 3.000 περίπου αθώων πολιτών, όταν χτυπήθηκαν τα δύο σύμβολα της αμερικανικής καταδυνάστευσης του πλανήτη (οι δύο πύργοι του Κέντρου Παγκόσμιου Εμπορίου και το Πεντάγωνο), η συμμορία1του Μπους κήρυξε “συνεχή πόλεμο κατά της τρομοκρατίας” και μας είπε ότι θα χρειαστεί “τουλάχιστον 10 χρόνια” για να τον φέρει εις πέρας, ενώ παράλληλα άρχισε να ετοιμάζει την πολεμική του μηχανή για να βομβαρδίσει το Αφγανιστάν και να τιμωρήσει τους τρομοκράτες. Στο άρμα του βομβαρδισμού του Αφγανιστάν και της “αντιτρομοκρατικής” εκστρατείας σκαρφάλωσαν σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις, άλλες διότι πιέστηκαν αφόρητα από τη συμμορία και άλλες διότι διέβλεψαν την ευκαιρία να περάσουν τους δικούς τους τρομονόμους και να περιορίσουν ακόμη περισσότερο τα ανθρώπινα δικαιώματα “αι τις προσωπικές ελευθερίες των πληθυσμών τους, κάτι που είναι στις ανειλημμένες υποχρεώσεις της κάθε κυβέρνησης απέναντι στην οικονομική ελίτ.
Μερικά καθεστώτα (για να δώσουν στις δικές τους τρομοκρατικές ενέργειες την κάλυψη του αντιτρομοκρατικού αγώνα) ανέβηκαν στο άρμα με ιδιαίτερο ενθουσιασμό, όπως η Τουρκία, για να συνεχίσει ανενόχλητη την καταπίεση και σφαγή των Κούρδων, η Ρωοία, για να συνεχίσει τη σφαγή των Τσετσένων, το Ισραήλ, για να αφανίσει τους Παλαιστίνιους, η Ινδία, για να καταπιέσει τον μουσουλμανικό πληθυσμό της, η Αγγλία διότι …ο Μπλερ είναι πλέον ο αντίλαλος της Ουάσινγκτον.
Η Κατεστημένη Διανόηση της Δύσης (ΚΔΔ) ανέβηκε και αυτή στο άρμα με τον γνωστό πλέον τρόπο της, παραπληροφορώντας το κοινό, αποκρύπτοντας δεδομένα και στενεύοντας ασφυκτικά το πλαίσιο της συζήτησης. Η αντίστοιχη διανόηση της Ελλάδας (από τη δεξιά του κ. Α. Ανδριανόπουλου έως την αριστερά του κ. Μπίστη και της κ. Δαμανάκη) εκσφενδόνισε την
ανόητη κατηγορία του “συμψηφισμού” για να φιμώσει όσους προσπάθησαν να διευρύνουν τη συζήτηση και να της δώσουν ένα ιστορικό πλαίσιο. Στην ακατάσχετη φλυαρία (προφορική και γραπτή) που ακολούθησε την 11/9 μερικά πράγματα εντυπωσιάζουν.
Απέφυγαν οι επί του άρματος (κυβερνητικοί και διανοούμενοι) να μας πουν τι είναι τρομοκρατία. Ορισμοί, βέβαια, της τρομοκρατίας υπάρχουν σε διάφορα επίσημα έγγραφα των Η-ΠΑ. Έναν τέτοιο ορισμό, ο οποίος προέρχεται από εγχειρίδιο του στρατού των ΗΠΑ (TRADOC Pamphlet No 525-37, 1984), είχα χρησιμοποιήσει σε άρθρο μου {Άρδην, Νοέμβριος 2001) το οποίο βρίσκεται στο www.styx.gr. Παραφράζοντας, τρομοκρατία είναι η απειλή ή χρήση βίας εναντίον άμαχου πληθυσμού για εκφοβισμό και εξαναγκασμό, με σκοπό να αποκομίσει πολιτικά, θρησκευτικά ή ιδεολογικά οφέλη. Αυτός ο ορισμός, όμως, δεν βολεύει τους επί του άρματος διότι δακτυλοδεικτεί τις ΗΠΑ, το Ισραήλ, υιν Τουρκία… Πολύ πιο βολικός είναι ο λειτουργικός ορισμός που χρησιμοποιούν οι ΗΠΑ: όταν η βία προέρχεται από τους εχθρούς μας (Κούρδοι, Παλαιστίνιοι, ANC του Νέλσον Μαντέλα) τότε είναι τρομοκρατία, αλλά όταν η βία προέρχεται από εμάς ή τα προτεκτοράτα μας (Τουρκία, Ισραήλ, ρατσιστική Νότιος Αφρική) τότε λέγεται αντιτρομοκρατία.
Απέφυγαν επίσης να μιλήσουν για την “ιδιωτική” και την “κρατική” τρομοκρατία. Πέρα από την ασυμμετρία στο μέγεθος καταστροφής και απόγνωσης που προκαλούν, τα δύο αυτά είδη τρομοκρατίας έχουν τις ρίζες τους σε διαφορετικά χώματα. Η “ιδιωτική” θρέφεται κυρίως από τα αποτελέσματα της άπληστης και σαρκοβόρας πολιτικής των ισχυρών απέναντι στις ανυπεράσπιστες κοινωνίες του Τρίτου Κόσμου ή υποθάλπεται πολλές φορές από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ. Η “κρατική” θρέφεται ανέκαθεν από το μεγαλύτερο και πιο θλιβερό μάθημα που μας προσφέρει η ιστορία: ότι η βία είναι αποτελεσματική και κερδοφόρα για όποιον δια-
θέτει μεγάλη υπεροχή στρατιωτικής δύναμης. Οι ΗΠΑ είναι (με μεγάλη απόσταση) η μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη της εποχής μας. Ασκεί τη μεγαλύτερη τρομοκρατία εναντίον του πλανήτη και είναι ταυτόχρονα ένας παράδεισος για τους πελατειακούς της τρομοκράτες από όλο τον κόσμο, με την Φλόριδα (κυβερνήτης της οποίας είναι ο αδελφός του Μπους) το πιο ελκυστικό καταφύγιο τρομοκρατών. Κατά τα άλλα, οι επί του άρματος μπορούν να επαναλαμβάνουν κατά κόρον το δόγμα Μπους: “όσοι υποθάλπουν, βοηθούν και προστατεύουν τρομοκράτες είναι οι ίδιοι τρομοκράτες και θα τους αντιμετωπίσουμε ως τέτοιους”.
Στη γλώσσα του ποδοσφαίρου, τα κέντρα εκπαίδευσης τρομοκρατών της Αλ Κάιντα στο Αφγανιστάν μοιάζουν με τα τσικό μπροστά στους επαγγελματίες της τρομοκρατίας, που είναι γνωστοί ως SOA (School of the Americas) στο Fort Bening της Γεωργίας των ΗΠΑ, το οποίο έχει εκπαιδεύσει 60.000 λατινοαμερικάνους τρομοκράτες, παραστρατιωτικούς, βασανιστές, άντρες των ειδικών δυνάμεων και των μυστικών υπηρεσιών καθώς και μελλοντικούς δικτάτορες, οι οποίοι τυραννούν εδώ και δεκαετίες τους λαούς της Λατινικής Αμερικής. To SOA είχε αποκτήσει τόσο κακή φήμη στις ΗΠΑ και τη Λατινική Αμερική που πρόσφατα το Κογκρέσο, με μια ζηλευτή κίνηση δημοσίων σχέσεων, άλλαξε δια νόμου το όνομά του αφήνοντας βέβαια το περιεχόμενο αναλλοίωτο. Τώρα, αυτό το φυτώριο των τρομοκρατών και βασανιστών είναι γνωστό ως WHISC (Western Hemisphere Institute for Security Cooperation).
Αρκεί μια ματιά στη Μέση Ανατολή για να αποτυπώσει κανείς άλλη μία διαφορά μεταξύ της “ιδιωτικής” και “κρατικής” τρομοκρατίας. Οι Παλαιστίνιοι τρομοκράτες, οι βομβιστές αυτοκτονίας, “σημαδεύουν τον στόχο τους με το μόνο πράγμα που τους έμεινε” όπως μας λέει ο μεγάλος τους ποιητής Νταρουίς. Οι Ισραηλινοί τρομοκράτες σημαδεύουν τον άμαχο πληθυσμό από την ασφάλεια των
τανκς και των ελικοπτέρων Απάτσι. και επιστρέφουν στη βάση τους όπου τους περιμένει ο ζεστός καφές, όπως πρόσφατα έπραξε ο εγκληματίας πιλότος που έριξε (μετά από διαταγή φυσικά) βόμβα ενός τόνου σε πυκνοκατοικημένη γειτονιά της Γάζας για να δολοφονήσει τον ακτιβιστή της Χαμάς Σαλάχ Σεχαντέχ. Τον σκότωσε μαζί με άλλους πέντε αθώους και έντεκα παιδιά. Δεκάδες τραυματίστηκαν. Παρόμοια είναι και η εικόνα των τρομοκρατών της 11/9 που σημάδεψαν το στόχο τους με τη ζωή τους, σε σχέση με τους τρομοκράτες που αφανίζουν το Αφγανιστάν.
Τίποτα από αυτά δεν ενοχλεί τις συνειδήσεις της ΚΔΔ. Ούτε καν το γεγονός ότι της “αντιτρομοκρατικής” εκστρατείας και του βομβαρδισμού των αθώων και πολυταλαιπωρημένων από ξένες επεμβάσεις Αφγανών ηγείται το μόνο κράτος του πλανήτη που καταδικάστηκε για διεθνή τρομοκρατία από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης (ΔΔΧ) και παραμένει υπόδειγμα αχαλίνωτης διεθνούς παρανομίας. Η καταδικαστική απόφαση του ΔΔΧ (27/8/86) διέταξε τις ΗΠΑ να σταματήσουν “την παράνομη χρήση βίας” εναντίον της Νικαράγουα (βομβαρδισμούς παραλιακών εγκαταστάσεων, ναρκοθέτηση των λιμανιών και χρηματοδότηση των τρομοκρατών Κόντρας) και να πληρώσουν σημαντικές αποζημιώσεις. Οι ΗΠΑ όχι μόνο αγνόησαν την απόφαση του ΔΔΧ αλλά έθεσαν και βέτο σε απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, η οποία απλά καλούσε όλα τα μέλη κράτη του ΟΗΕ “να τηρούν τους νόμους του Διεθνούς Δικαίου” και ψηφίστηκε (11 προς 1,3 αποχές) μετά από προσφυγή της Νικαράγουα. Η Νικαράγουα προσέφυγε στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ η οποία ψήφισε (94 προς 3) απόφαση που καλούσε τα κράτη μέλη να συμμορφώνονται με τις αποφάσεις του ΔΔΧ. Μαζί με τις ΗΠΑ αρνητική ψήφο έριξαν και δύο ακόμη τρομοκρατικά καθεστώτα της εποχής, το Ισραήλ και το Σαλβαδόρ. Ούτε ενοχλήθηκε η ΚΔΔ από την αντίφαση ότι ανέβαινε στο άρμα του αρχιτρομοκράτη για να πολεμήσουν από κοινού την τρομοκρατία, όπως δεν ενοχλήθηκε από το γεγονός ότι οι τρομοκράτες της 11/9 ήταν Σαουδάραβες και Αιγύπτιοι αλλά καμία βόμβα δεν έπεσε σε αυτά τα προτεκτοράτα των ΗΠΑ.
Η ΚΔΔ δεν ανέβηκε στο ελάχιστο ηθικό επίπεδο που απαιτείται για να θεωρείται σοβαρή. Δεν δέχτηκε ότι όταν μία αρχή ισχύει για μας τότε ισχύει και για τους άλλους. Όταν στήριζε τον βομβαρδισμό του Αφγανιστάν, δέχθηκε την αρχή ότι οι μαζικοί βομβαρδισμοί είναι η σωστή απάντηση σε τρομοκρατικά εγκλήματα. Πόσοι όμως από αυτούς τους διανοούμενους θα δέχονταν την ίδια αρχή αν αντιστρέφαμε την εικόνα; Ποιοι θα δέχονταν ότι η Νικαράγουα, θύμα του τρομοκρατικού μένους των ΗΠΑ (με τη βούλα του ΔΔΧ), είχε δικαίωμα να βομβαρδίσει την Ουάσινγκτον; Ποιοι θα δέχονταν ότι η Αγγλία, θύμα της τρομοκρατίας του ΙΡΑ, είχε δικαίωμα να βομβαρδίσει τη Βοστόνη από όπου επί χρόνια προέρχονταν η χρηματοδότηση του ΙΡΑ; Μάλλον κανείς τους. Και για, αυτό, παρόλη την ακατάσχετη φλυαρία τους, οι λαοί δεν τους πήραν στα σοβαρά. Διεθνής σφυγμομέτρηση του Γκάλοπ έδειξε ότι μόνο μικρές μειοψηφίες στήριζαν τη βομβιστική επίθεση αντί της διπλωματίας. Στην Ευρώπη τα ποσοστά κυμαίνονταν από 8% στην Ελλάδα έως 29% στη Γαλλία. Στη Λατινική Αμερική, τα ποσοστά ήταν ακόμη χαμηλότερα, από 2% στο Μεξικό έως 16% στον Παναμά. Ακόμη και σε κράτη που οι κυβερνήσεις τους ανέβηκαν στο άρμα με ενθουσιασμό (Ισραήλ, Ινδία), μεγάλες πλειοψηφίες ήταν αντίθετες στη βομβιστική επίθεση.
Το ηθικό έλλειμμα της ΚΔΔ γίνεται πιο αντιληπτό αν εξετάσουμε τις κρυφές προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες σχεδιάστηκε, αποφασίστηκε και ξεκίνησε ο βομβαρδισμός του Αφγανιστάν. Δηλαδή, τι γνώση υπήρχε για την ενοχή του Αφγανιστάν και για τις προβλέψιμες επιπτώσεις του βομβαρδισμού ώστε η ΚΔΔ να στηρίξει αυτή την επίθεση. Τον Ιούνιο του 2002, ο αρχηγός της FBI, Mueller, σε κατάθεσή του στη Γερουσία ομολόγησε ότι οι ΗΠΑ “τώρα πιστεύουν” πως η “ιδέα” για το χτύπημα της 11/ 9 προήλθε από το Αφγανιστάν αλλά ο σχεδιασμός και η χρηματοδότηση από αλλού. Άρα τον Σεπτέμβριο του 2001 δεν γνώριζαν τίποτα περισσότερο και ο βομβαρδισμός με τους χιλιάδες νεκρούς έγινε διότι το Αφγα-
νιστάν (στην καλύτερη περίπτωση] ήταν ύποπτο απλά για την “ιδέα”. Όσο για τις προβλέψιμες επιπτώσεις του βομβαρδισμού, τα γεγονότα έχουν ως εξής. Μετά τις 11/9, και αφού ο καου-μπόης βγήκε από την κρυψώνα του, έδωσε την πρώτη διαταγή. Σύμφωνα με τους NYTimes (16/9/01), ο Μπους “απαίτησε από το Πακιστάν να σταματήσει την προμήθεια καυσίμων …και όλες τις φάλαγγες των φορτηγών που προμήθευαν τους Αφγανούς πολίτες με τρόφιμα και άλλα είδη πρώτης ανάγκης”. Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις και ο ΟΗΕ αμέσως ανακοίνωσαν ότι με αυτές τις φάλαγγες φορτηγών διατηρούσαν στη ζωή 5 εκ. Αφγανούς που λιμοκτονούσαν. Τα σύνορα όμως έκλεισαν και οι φάλαγγες σταμάτησαν. Με αυτές τις δύο προϋποθέσεις η ΚΔΔ στήριξε τους βομβαρδισμούς που οδήγησαν στον σίγουρο και προβλέψιμο θάνατο πολλών χιλιάδων αθώων, επειδή το Αφγανιστάν ήταν ύποπτο για την “ιδέα” της 11/9.
Βήματα προς την ανομία
0α άξιζε να δούμε εν συντομία μερικά σοβαρά γεγονότα που υπό το σκότος της “αντιτρομοκρατικής” εκστρατείας δεν φωτίστηκαν αρκετά διότι ούτε αυτά ενόχλησαν τις συνειδήσεις της ΚΔΔ. Πρώτα η άλγεβρα του θανάτου. Οι νεκροί της 11/9 είναι περίπου 3.000. Οι Αφγανοί πολίτες που σκοτώθηκαν από τα πυρά των Αμερικανών και των Εγγλέζων είναι περίπου 6.000. Οι στρατιώτες των Ταλιμπάν που παραδόθηκαν στη Βόρεια Συμμαχία (οι γνωστοί πολέμαρχοι που κατέστρεψαν το Αφγανιστάν την περίοδο 1992-96 και που σήμερα έχουν μοιράσει μεταξύ τους το κράτος) και σφαγιάστηκαν εν ψυχρώ πρέπει να ανέρχονται σε πολλές χιλιάδες. Μόνο στην Κουντούζ, από τους 8.000 Ταλιμπάν που παραδόθηκαν τον Νοέμβριο του 2001, οι 5.000 παραμένουν “εξαφανισμένοι”. Οι αθώοι νεκροί από πείνα και κακουχίες μπορεί να ανέρχονται σε δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες. Ποτέ δεν θα μάθουμε, διότι
αυτοί θα περάσουν στην ιστορία ως “φυσικοί” θάνατοι και αυτό διότι ποτέ δεν θα ερευνηθούν. Εδώ ισχύει το άλλο δόγμα των ΗΠΑ: τα εγκλήματα των εχθρών μας (Χίτλερ, Χίτλερ Νο2= Σαντάμ, Χίτλερ Νο3= Μιλόσεβιτς2) τα ερευνούμε εξονυχιστικά. Τα δικά μας εγκλήματα και αυτά των προτεκτοράτων μας (Τουρκία, Ισραήλ, Ινδονησία…) δεν τα ερευνούμε ποτέ, αντίθετα τα καλύπτουμε.
Στις διεθνείς σχέσεις οδηγούμαστε σε καθεστώς ανομίας που ουσιαστικά σημαίνει καθεστώς μαφίας. Το δόγμα που είχε ανακοινώσει η τρισχα-ριτωμένη Μαντλίν Ολμπράιτ, “θα ενεργούμε πολυμερώς όταν μπορούμε και μονομερώς όταν χρειάζεται” αποτελεί πλέον εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ:
– απέσυρε την υπογραφή του Κλίντον από τη συμφωνία για το Διεθνές Δικαστήριο Εγκληματιών (ΔΔΕ)- υπονομεύει το δικαστήριο υπογράφοντας διμερείς συμφωνίες3 ασυλίας για τους Αμερικανούς εγκληματίες κατά της ανθρωπότητας.
– αντιτάχθηκε στο πρωτόκολλο προς την Συνθήκη για τα Βιολογικά Όπλα, το οποίο θα επέβαλλε επιθεωρητές.
– εξευτέλισε πετυχημένους και αγαπητούς διπλωμάτες πετώντας τους από τις θέσεις τους σε διεθνείς οργανισμούς (την Mary Robinson από την θέση του Επιτρόπου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ και τον Jose Bustani από την θέση του Προέδρου του Οργανισμού για τον Περιορισμό των Χημικών Όπλων) επειδή αρνήθηκαν να υπακούσουν στις διαταγές της.
– καταστρατήγησε (ουσιαστικά ακύρωσε) τη Συμφωνία του Κιότο για την προστασία του πλανήτη από το φαινόμενο του θερμοκηπίου και πιθανή περιβαλλοντική καταστροφή.
– συνέχισε την υπονόμευση του ΟΗΕ με τρεις πράξεις που οδηγούν στον ενδεχόμενο αφανισμό των Παλαιστινίων:
Α. μποϋκοτάρισε (συνεπώς υπονόμευσε) τη Διεθνή Συνάντηση στη Γενεύη (4/12/2001) η οποία επαναβεβαίωσε ότι η Τέταρτη Συνθήκη της Γενεύης ισχύει για τα κατεχόμενα από το Ισραήλ παλαιστινιακά εδάφη και την οποία το Ισραήλ, με την κάλυψη των Η ΠΑ, παραβιάζει ασύστολα: κατασκευή εποικισμών, μεταφορά ισραηλινών στα κατεχόμενα, οικονομικός στραγγαλισμός, κατεδάφιση κατοικιών, βομβαρδισμός αμάχων… β – έθεσε βέτο σε απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ (14/12/ 2001) για την αποστολή διεθνών παρατηρητών στα κατεχόμενα τούς οποίους είχε ζητήσει ο Αραφάτ. Γ – τον Ιούλιο του 2002 στήριξε το Ισραήλ στην άρνησή του να δεχθεί απεσταλμένους του ΟΗΕ για να ερευνήσουν τη σφαγή της Τζενίν.
– μετά την “εντυπωσιακή νίκη” και την κατάρρευση των Ταλιμπάν, μετέφερε εκατοντάδες αιχμαλώτους σε στρατόπεδο συγκέντρωσης στην αμερικανική βάση Γκουαντάναμο στην Κούβα, τους οποίους βασανίζει και κακομεταχειρίζεται παραβιάζοντας όλες τις διεθνείς συμφωνίες και νόμους. Ποιο είναι το έγκλημα αυτών των αιχμαλώτων δεν μας είπε.
– Στον τομέα των πυρηνικών όπλων αποσύρθηκε μονομερώς και χωρίς την έγκριση του Κογκρέσου (2 μέλη αυτού κατήγγειλαν αυτή την πράξη σε ομοσπονδιακό δικαστήριο των ΗΠΑ) από τη Συμφωνία ΑΒΜ η οποία πλέον (από 13/6/02) δεν ισχύει, και επέβαλε στον Πούτιν (Μάιος 2002) συμφωνία για τη μείωση των πυρηνικών όπλων η οποία δεν αξίζει ούτε το χαρτί στο οποίο είναι γραμμένη. Είναι απλά ένα πυροτέχνημα δημοσίων σχέσεων, μια επικίνδυνη συμφωνία που δημιουρ- ‘ γεί εφησυχασμό και ψευδαισθήσεις όπως φανερώνει και η αντίδραση του διανοούμενου του Σκάι κ. Καρ-καγιάννη την ημέρα που ανακοινώθηκε η υπογραφή της συμφωνίας. Έβγαζε κυριολεκτικά αλαλαγμούς χαράς. Επί δεκαετίες, μας είπε, περίμενε ο κόσμος (και ο ίδιος) μία τέτοια συμφωνία.
Ι. Η συμφωνία επιβάλλει τη μείωση σε 2.300 των Επιχειρησιακά Αναπτυγμένων Πυρηνικών Κεφαλών (ΕΑΠΚ) (οι υπόλοιπες μπορούν να αποθηκευθούν, διότι η συμφωνία δεν επιβάλλει την καταστροφή ούτε μίας κεφαλής, ούτε ενός πυραύλου) έως την31/12/2012, ημέρα που λήγει η ισχύς της συμφωνίας.
2. Δεν υπάρχει ενδιάμεσο χρονοδιάγραμμα μείωσης των ΕΑΠΚ.
3. Δίνει το δικαίωμα στους συμβαλλόμενους να αποχωρήσουν από τη συμφωνία 3 μήνες μετά από έγγραφη γνωστοποίηση. Έτσι την 1/10/2012 (μέχρι τότε ο κ. Καρκαγιάννης μπορεί να κοιμάται ήσυχος) καταθέτουν οι συμβαλλόμενοι έγγραφη γνωστοποίηση αποχώρησης, σε τρεις μήνες λήγει η συμφωνία, δεν χρειάστηκε να γίνει καμία μείωση των ΕΑΠΚ και ούτε γάτα ούτε ζημιά.
4. Ίσως το σημαντικότερο είναι ότι η συμφωνία δεν λέει λέξη για τα μη στρατηγικά (τα τακτικά) πυρηνικά όπλα, που είναι και αυτά που θα χρησιμοποιηθούν κάτω από το νέο δόγμα που υιοθέτησαν οι ΗΠΑ και επιτρέπουν στους εαυτούς τους “προληπτική χρήση πυρηνικών όπλων”.
Το αστυνομικό κράτος
Κάτω από το άρμα της “αντιτρομοκρατικής” εκστρατείας έχουν τεθεί γερά τα θεμέλια για την ανέγερση του οικοδομήματος του Αστυνομικού Κράτους.
– Στις ΗΠΑ, 1.000 περίπου “μουσουλμάνοι” έχουν εξαφανιστεί στα μπουντρούμια της FBI. Ένα χρόνο μετά δεν τους έχουν απαγγελθεί κατηγορίες και οι άνθρωποι παραμένουν εξαφανισμένοι.
– Ψηφίστηκε ο “πατριωτικός νόμος” (ποιος μπορεί να αρνηθεί το ταλέντο των Αμερικάνων για ευφημισμούς) που μεταξύ άλλων δίνει το δικαίωμα στις διωκτικές αρχές να απαιτούν από τις βιβλιοθήκες και τα βιβλιοπωλεία πληροφορίες για το τι βιβλία δανείζεται ή αγοράζει ο καθένας.
– Έστησαν τη νέα Υπηρεσία για την Ασφάλεια της Πατρίδας.
– Ανακοίνωσαν την επιχείρηση TIPS (Terrorism Information and Prevention System) που δεν είναι άλλο από ένα εκτενές γκεσταπίτικο δίκτυο πληροφοριοδοτών ή, όπως είναι η αθώα περιγραφή της, “έξτρα μάτια και αυτιά” για το FBI και τις Μυστικές Υπηρεσίες.
Όλα αυτά, και άλλα πολλά συνιστούν αυξημένες δικαιοδοσίες για τις διωκτικές αρχές και συρρίκνωση των προσωπικών ελευθεριών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τους πολίτες.
Είναι προφανές ότι την προσχηματική αξία του εγκλήματος της 11/9 (που είναι και ο κύριος λόγος της “αντιτρομοκρατικής” εκστρατείας) οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ αλλά και άλλων κρατών την εκμεταλλεύθηκαν στο έπακρο για τον καλύτερο έλεγχο και παρακολούθηση των πολιτών τους και ούτε αυτό φαίνεται να ενόχλησε την ΚΔΔ.
Αναρωτιέται κανείς αν οι κατεστημένοι διανοούμενοι της Δύσης εθελοτυφλούν ή αν η ηθική διαφθορά και εξαθλίωση έχουν κουρνιάσει στην ψυχή τους. Ίσως κανένα από τα δύο. Μάλλον προτιμούν να βλέπουν την πραγματικότητα (την οποία υπηρετούν) μέσα από το πρίσμα βολικών εκλογικεύσεων, διότι αν την κοιτάξουν κατάματα τότε… πώς θα κοιτάζονται στον καθρέφτη;
Σημειώσεις
1» Το λεξικό ορίζει, συμμορία=ομάδα ανθρώπων οι οποίοι ενεργούν από κοινού και έχουν ανυπόληπτους και εγκληματικούς σκοπούς. Η λέξη συμμορία ίσως να μην είναι η κατάλληλη, διότι οι συμμορίες συνήθως έχουν αρχηγούς κάποιας ευφυίας. Στις 12/ 10/01, σε συνέντευξη τύπου, ο ηγέτης 280 εκ. Αμερικανών δήλωσε: “με ρωτάτε πως αντιδρώ όταν βλέπω ότι σε μερικά ισλαμικά κράτη υπάρχει βιτριολικό μίσος κατά της Αμερικής. Θα σας πω πως αντιδρώ: εκπλήσσομαι, απλά δεν μπορώ να το πιστέψω διότι γνωρίζω πόσο καλοί άνθρωποι είμαστε”. 3 . Όπως χαρακτηριστικά και παραπλανητικά τους αποκαλούσε η δυτική προπαγάνδα καθώς η πολεμική μηχανή της Δύσης ισοπέδωνε το Ιράκ και τη Γιουγκοσλαβία.
3 » Με το Ισραήλ έχει ήδη υπογραφεί
τέτοια συμφωνία διότι και αυτό ανησυχεί για τη μοίρα των δικών του εγκληματιών κατά της ανθρωπότητας. Ο Υπουργός Δικαιοσύνης Ε. Rubinstein εξέφρασε τους φόβους του στη Βουλή του Ισραήλ. Προειδοποίησε ότι: το ΔΔΕ θα μπορούσε να μηνύσει Ισραηλινούς στρατιώτες για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στα κατεχόμενα κατά την διάρκεια της επιχείρησης «Αμυντική Ασπίδα». 0α μπορούσε επίσης να παραπέμψει τους Ισραηλινούς εποίκους στα κατεχόμενα με το σκεπτικό ότι οι εποικισμοί είναι παράνομοι.
Ο Rubinstein πρόσθεσε ότι στους στρατιώτες που είναι ύποπτοι για πλιάτσικο, λεηλασίες και άλλα παραπτώματα έχουν απαγγελθεί κατηγορίες από τα στρατιωτικά δικαστήρια του Ισραήλ και έτσι εξαιρούνται από τις διαδικασίες του ΔΔΕ, αλλά ανησυχεί για μηνύσεις του ΔΔΕ κατά των εποίκων.
*0 Αριστείδης Τερζής είναι ερευνητής στον “Δημόκριτο”
