Αναδημοσιεύουμε το άρθρο γνώμης του Τόμας Λ. Φρίντμαν των Τάιμς της Νέας Υόρκης επειδή εξηγεί αρκετά χαρακτηριστικά πώς η δασμολογική πολιτική του Τραμπ είναι καταστροφική, και εν τέλει λειτουργεί προς το συμφέρον της Κίνας. Επιβεβαιώνει το άρθρο ένα στοιχείο το οποίο η πόζα του Τραμπ, με όλο τον στόμφο και την συγκεκριμένη ρητορική υποκρύπτει. Ο Αμερικάνος πρόεδρος έχει τεράστιο έλλειμμα ρεαλισμού, και επίγνωσης της πραγματικής συνθήκης, ότι δηλαδή οι ΗΠΑ έχουν ήδη παρακμάσει αισθητά, και δεν βρίσκονται στο πλαίσιο της παγκόσμιας οικονομίας στην θέση που ο ίδιος και ο αντιπρόεδρός του νομίζουν ότι βρίσκονται.
ardin-rixi.gr
Του Τόμας Λ. Φρίντμαν, Τάιμς της Νέας Υόρκης
Μετά από δύο ταξίδια μου στην Κίνα στους τελευταίους τέσσερις μήνες, αυτό που προσπαθώ να πω σε κάθε ευκαιρία είναι το εξής: Παιδιά, απλά δεν καταλαβαίνετε τι έχει συμβεί.
Ο κορωνοϊός είχε τεράστιες επιπτώσεις στην υγεία και την θνησιμότητα των γενικών πληθυσμών, ωστόσο, είχε και μια παράπλευρη απώλεια στην δυνατότητά μας να κατανοήσουμε την Κίνα. Με το ξέσπασμα της πανδημίας, τα διευθυντικά στελέχη από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, εγκατέλειψαν μαζικά την Κίνα. Ελάχιστοι επέστρεψαν έπειτα. Μεταβίβασαν τα καθήκοντά τους σε τοπικά στελέχη. Ενώ έλειπαν, το Πεκίνο πραγματοποίησε ένα τεράστιο βήμα προς την εξελιγμένη βιομηχανία, που στον υπόλοιπο πλανήτη διέφυγε. Δημιούργησε μια μεταποιητική μηχανή όμοια της οποίας μπορεί και να μην έχει υπάρξει ποτέ στην ιστορία.
Η Κίνα ήδη ελέγχει το 1/3 της παγκόσμιας παραγωγής (από το 6% το 2000), και είτε μιλάει κανείς για αυτοκίνητα, ρομπότ και τηλέφωνα, τα προϊόντα της Κίνας δεν παράγονται μόνον φθηνότερα και ταχύτερα. Είναι ταυτόχρονα πιο φθηνά, παράγονται πιο γρήγορα, αλλά είναι καλύτερα και πιο έξυπνα –μια τάση που θα ενισχυθεί δραματικά τώρα που η Κίνα σπεύδει να ενσωματώσει την Τεχνητή Νοημοσύνη σε οτιδήποτε παράγει.
Αυτή η μηχανή είναι αποτέλεσμα μαζικών κυβερνητικών επενδύσεων στην εκπαίδευση, τις υποδομές και την έρευνα, που υλοποιούνταν επί δεκαετίες πίσω από προστατευτικά τείχη –σε μια κοινωνία μάλιστα όπου οι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να εργάζονται από τις 9 το πρωί έως τις 9 το βράδυ, 6 ημέρες την εβδομάδα. Ενώ η Κίνα έχτιζε αυτήν την βάση, η μεγαλύτερη επινόηση των ΗΠΑ για την ίδια περίοδο ήταν η πολιτική πόλωση και ο εθισμός των παιδιών στο TikTok και το Instagram.
Πρόσφατα στοιχεία από την Κεντρική Τράπεζα της Κίνας, δείχνουν ότι τα τελευταία τέσσερα χρόνια οι κρατικά ελεγχόμενες τράπεζες δάνεισαν στις βιομηχανίες επιπλέον 1,9 τρισ.$. Νέα εργοστάσια χτίζονται στις παρυφές των κινεζικών πόλεων μέρα και νύχτα, ενώ τα υφιστάμενα αναβαθμίζονται περαιτέρω με την ρομποτοποίηση και τους αυτοματισμούς. Οι επενδύσεις και το άλμα της Κίνας στην μεταποίηση, δίνει ώθηση σε ένα κύμα εξαγωγών που απειλεί να κλείσει εργοστάσια όχι μόνο στις ΗΠΑ αλλά και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. «Το τσουνάμι έρχεται για όλους», δήλωσε η Κάθριν Τάι, εμπορική αντιπρόσωπος των ΗΠΑ για λογαριασμό του πρώην προέδρου Τζόζεφ Ρ. Μπάιντεν Τζούνιορ.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο η στρατηγική του προέδρου Τραμπ είναι τόσο ανόητη. Αντί να επιβάλουμε δασμούς σε όλο τον κόσμο, θα έπρεπε να επιδιώξουμε την συμπαράταξη όλων των βιομηχανικών συμμάχων μας σε ένα ενιαίο μέτωπο που θα πει επιτέλους στην Κίνα «δεν μπορείτε να παράγετε τα πάντα και για όλους». Ενώ η Κίνα συνεισφέρει το 1/3 της παγκόσμιας μεταποιητικής παραγωγής, αντιπροσωπεύει μόνο το 13% της παγκόσμιας κατανάλωσης. Αυτό δεν είναι βιώσιμο –και δεν είναι μόνον οι ΗΠΑ που φρικάρουν, είναι και η Ευρώπη, αλλά και η Βραζιλία, η Ινδονησία, η Ινδία και άλλοι· ακόμα και η Ρωσία περιόρισε ξαφνικά τις εισαγωγές αυτοκινήτων από την Κίνα.
Ο Τραμπ θα έπρεπε την αμερικανική στρατηγική, αντί να βάζει την Αμερική απέναντι από όλον τον κόσμο για τους δασμούς που επιβάλει, να δημιουργεί υπό την ηγεσία των ΗΠΑ ένα μέτωπο όλων των βιομηχανικών δημοκρατιών εναντίον της Κίνας.
Ο σκοπός θα ήταν να διαπραγματευτούμε αποτελεσματικά μια πορεία προς τα εμπρός που θα ανάγκαζε την Κίνα να ανακατευθύνει τις ενέργειές της προς τα μέσα -να επενδύσει στο πενιχρό κοινωνικό της δίκτυο και το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης και να τονώσει την εγχώρια ζήτησή της – ενώ παράλληλα θα την προσκαλούσε να κατασκευάσει νέα εργοστάσια, όχι στο Ανόι αλλά στο Χαμτρακ του Μισισιπή, και να μεταφέρει τις τεχνολογίες και τις αλυσίδες εφοδιασμού της σε εμάς σε κοινοπραξίες 50-50.
Δυστυχώς, ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρός μας ήταν τόσο απασχολημένοι με το να κάνουν τους νταήδες στην Γροιλανδία, και την απόλυση των κορυφαίων στρατηγών μας γιατί δεν στεκόταν με δουλοπρέπεια ενώπιον του Αγαπημένου Ηγέτη, και την προσβολή των ευρωπαίων συμμάχων μας γιατί ήταν πολύ woke, ώστε σπατάλησαν την μόχλευση που θα μπορούσαν να αξιοποιήσουν για την αποτελεσματική αντιμετώπιση αυτής της τρομερής κινεζικής μηχανής.
Αλλά αυτό η επιχειρηματική ηγεσία των ΗΠΑ δεν το έχει καταλάβει επαρκώς: ο Τραμπ και ο Βανς έχουν φρικάρει την Κίνα και την ΕΕ με την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά τους. Όταν βλέπουν έναν Αμερικανό πρόεδρο να αγνοεί μια συμφωνία με το Μεξικό και τον Καναδά –την U.S.M.C.A.– που ο ίδιος διαπραγματεύτηκε, αναρωτιούνται: Πώς μπορούμε να τον εμπιστευτούμε για οποιαδήποτε συμφωνία κι αν συνάψουμε μαζί του; Αυτό θα μπορούσε να φέρει πιο κοντά την Κίνα και την Ε.Ε. μεταξύ τους.
Ακούω τους Αμερικανούς συμπολίτες μου να λένε: Πρέπει απλώς να φτάσουμε στις ενδιάμεσες εκλογές και να ανακτήσουν οι Δημοκρατικοί τη Βουλή των Αντιπροσώπων και θα είμαστε εντάξει. Λυπάμαι, φίλοι μου, δεν μπορούμε να περιμένουμε τόσο πολύ. Άλλοι 20 μήνες περίπου με αυτή την αλλοπρόσαλλη ηγεσία, και η χώρα μας θα έχει διαλυθεί ανεπανόρθωτα. Χρειαζόμαστε μια χούφτα Ρεπουμπλικάνων στη Βουλή και τη Γερουσία –τώρα αμέσως– για να κάνουν την υπέρβαση και να βάλουν ένα τέλος σε αυτή την σαρωτική ανθρωπογενή οικονομική καταστροφή.
7 Απριλίου 2025
