Ήταν εθνομηδενιστές έχουν γίνει και αυριανιστές

1,9K

Ανακοίνωση του Άρδην

Με ένα αισχρό κείμενο, βγαλμένο από τις χειρότερες στιγμές της Αυριανής, χθες, το Ντοκουμέντο προσπάθησε να παρουσιάσει ότι ο Γιώργος Καραμπελιάς, στις 22 Μαΐου 2019, ανήγγειλε τον Δημήτρη Λιγνάδη ως τον νέο καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου. Σύντομα, το δημοσίευμα του Ντοκουμέντο [Ο Μητσοτάκης είχε ήδη υποσχεθεί το Εθνικό στο Λιγνάδη προ εκλογών; (Video)] αναπαράχθηκε από όλα τα συριζοσάιτ (tvxs.gr, efsyn.gr, avgi.gr, thepressproject.gr, kosmodromio.gr και στο ραδιόφωνο του Κόκκινου), ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ έφτασε να βγάλει ακόμα και ανακοίνωση [ΣΥΡΙΖΑ: «Η κυρία Μενδώνη οφείλει να παραιτηθεί, γιατί γνώριζε και συγκάλυψε»(Ναυτεμπορική)].

Πώς έχουν τα γεγονότα: Ο Γιώργος Καραμπελιάς, από το 2014, σε συνεργασία με τον ΙΑΝΟ, πραγματοποιεί κάθε μήνα συζητήσεις με προσωπικότητες από την πολιτική, τον πολιτισμό, την επιστήμη κ.λπ. Τη σειρά συζητήσεων εγκαινίασε ο αείμνηστος ακαδημαϊκός Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, σε μία από τις τελευταίες του δημόσιες παρεμβάσεις. Όλα αυτά τα χρόνια έχουν συμμετάσχει σε αυτές τις συζητήσεις δεκάδες προσωπικότητες, μεταξύ άλλων, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών επί  ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Κοτζιάς, μάλιστα μία μέρα πριν αναλάβει το ΥΠΕΞ, ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέκος Αλαβάνος και άλλοι πολλοί.

Ο Γιώργος Καραμπελιάς είχε προγραμματίσει την έκδοση ενός υπέροχου βιβλίου του πατέρα του, Τάσου Λιγνάδη, για την εξάρτηση στην Ελλάδα, το οποίο έχει ήδη εκδοθεί και έτσι ήλθε σε επαφή τηλεφωνικά με τους δύο γιους του, τον Δημήτρη και τον Γιάννη. Έτσι, τον Μάιο του 2019, χωρίς μέχρι τότε να τον γνωρίζει προσωπικά, προσκάλεσε τον σκηνοθέτη και ηθοποιό, Δημήτρη Λιγνάδη, σε συζήτηση που περιστρεφόταν γύρω από το εγχείρημα της παρουσίασης αρχαίων κείμενων, όπως την ιστορία του Πελοποννησιακού Πολέμου, από το Εθνικό θέατρο. Ως ένα παράδειγμα αυτού για το οποίο χρόνια πασχίζει ο Γιώργος Καραμπελιάς και το Άρδην, δηλαδή τον εκσυγχρονισμό της παράδοσής μας.

Προς το τέλος της συζήτησης (1:42:09) στον Ιανό, ο Δ. Λιγνάδης, σε ερώτηση από το κοινό, απάντησε ότι, αν ποτέ αναλάμβανε τη διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου, θα προχωρούσε στην ίδρυση μιας ακαδημίας με σκοπό τη διδασκαλία αρχαίων κειμένων με θεατρικό τρόπο. Όταν, μετά από δύο λεπτά, ο Γ. Καραμπελιάς (1:44:02) έλαβε τον λόγο, του απάντησε, «όταν θα αναλάβεις τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή να τα υλοποιήσεις όσα αναφέρεις». Φυσικά, το τρολ του Ντοκουμέντο, χρησιμοποιώντας κοπτοραπτική επί του βίντεο, απομόνωσε μια φράση από το σύνολο του διαλόγου.

Τώρα, για το αν είχε κάποια ιδιαίτερη γνώση ο Γ. Καραμπελιάς σχετικά με το ότι ο Δ. Λιγνάδης θα αναλάμβανε τη διεύθυνση του Εθνικού, την απάντηση τη δίνει η συντάκτρια της Εφημερίδας των Συντακτών, Έφη Μαρίνου, σε κείμενο που γράφτηκε λίγο καιρό μετά (Ο Δημήτρης Λιγνάδης καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου). Γράφει η κυρία Μαρίνου: «Όπως ψιθυριζόταν εδώ και καιρό, ο Δημήτρης Λιγνάδης αναλαμβάνει διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου». Ήταν γνωστό λοιπόν σε όποιον παρακολουθούσε στοιχειωδώς τον Τύπο ότι ο Δ. Λιγνάδης, αργά ή γρήγορα, θα αναλάμβανε αυτό το πόστο. Τους λόγους τους αναφέρει και πάλι η δημοσιογράφος στο ίδιο κείμενο: «Δίδαξε επί σειρά ετών δραματική Σχολή εθνικού Θεάτρου… Διετέλεσε διευθυντής της Νέας Σκηνής του Εθνικού Θεάτρου καθώς και αναπληρωτής διευθυντής στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου… Στο Εθνικό Θέατρο για μια δεκαετία ερμήνευσε βασικούς ρόλους στις χειμερινές και θερινές παραγωγές του…»· προφανώς και επί κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ, για να μη ξεχνιόμαστε.

Σχετικά με τις «μαντικές» ικανότητες του Γ. Καραμπελιά, ότι δηλαδή η Μυρσίνη Ζορμπά θα αποχωρήσει σύντομα από το υπ. Πολιτισμού, θυμίζουμε ότι βρισκόμαστε μερικές μέρες πριν τις ευρωεκλογές, που τελικά η μεγάλη ήττα του ΣΥΡΙΖΑ τον οδήγησε σε πρόωρες εκλογές. Άρα, ήταν αναμενόμενο ότι το επόμενο διάστημα θα υπήρχε και αλλαγή στην ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού. Και βέβαια, οι συκοφαντικοί κάλαμοι του ΣΥΡΙΖΑ αποκρύπτουν ένα άλλο μαντικό κατόρθωμα του Γ. Καραμπελιά, όταν είχε προαναγγείλει στον Νίκο Κοτζιά την ανάληψη του Υπουργείου Εξωτερικών, και πάλι  στις Συναντήσεις Κορυφής του Ιανού.  Προφανώς, τότε έπαιρνε τις πληροφορίες του από τον Τσίπρα, όπως τώρα τις παίρνει από τον Μητσοτάκη!

Η θέση του Άρδην σχετικά με το κύμα καταγγελιών για σωματική, ψυχολογική ή σεξουαλική βία στον χώρο του θεάτρου, του αθλητισμού, του πανεπιστημίου κ.λπ. είναι ξεκάθαρη. Μετά τις καταγγελίες της Σοφίας Μπεκατώρου, της Ζέτας Δούκα και των υπολοίπων είναι ευκαιρία να σπάσει αυτό το απόστημα. Να ανοίξουν τα στόματα και να καταγγελθούν τέτοιες απαράδεκτες συμπεριφορές και στη συνέχεια να αναλάβει η δικαιοσύνη τη διερεύνησή τους. Για μας δεν υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά. Όπως, για παράδειγμα, συμβαίνει με την Αυγή, η οποία, μετά τη συγκλονιστική μαρτυρία της Ζ. Δούκα εναντίον του Γιώργου Κιμούλη, την επόμενη μέρα, το μόνο που βρήκε να γράψει ήταν ότι ο Κιμούλης θα καταθέσει μήνυση κατά της Ζ. Δούκα για συκοφαντική δυσφήμηση. Ή, η σιωπή του ΣΥΡΙΖΑ για τις καταγγελίες κατά του Παύλου Χαϊκάλη, επειδή διετέλεσε για ένα διάστημα υφυπουργός του Κοινωνικών Ασφαλίσεων του ΣΥΡΙΖΑ και παλαιότερα πρωταγωνίστησε με τον Λάκη Λαζόπουλο σε μια περίπτωση δήθεν δωροδοκίας του ως βουλευτή, κομπίνα που διευκόλυνε τα μάλα την άνοδο του Σύριζα στην εξουσία το 2015.

Όσο για το κλίμα της γενικευμένης διαφθοράς, του ηθικού σχετικισμού και ηθικής σήψης, σε αυτό έχουν συμβάλει κατ’ εξοχήν η «επιτρεπτική» και δικαιωματιστική Αριστερά και Δεξιά επί δεκαετίες στη χώρα μας, όπως γνωρίζουν καλά οι Συριζαίοι κήνσορες μιας ηθικής που αφορά τον Λιγνάδη αποκλειστικά! Αυτή η ιδεολογία της ψευδοεπιτρεπτικότητας στηλιτεύεται εδώ και δεκαετίες από το Άρδην και τον Γιώργο Καραμπελιά, τόσο ώστε συχνά να μας χαρακτηρίζουν οι κάλαμοι της επιτρεπτικής Αριστεράς συντηρητικούς και αναχρονιστικούς. Να διερευνηθούν λοιπόν και οι καταγγελίες κατά του Δ. Λιγνάδη, και όποιου άλλου, και οι υποθέσεις τους να πάρουν τον δρόμο της δικαιοσύνης.

Η δική μας θέση είναι να βρουν το θάρρος τα θύματα να καταγγείλουν ό,τι έχουν υποστεί και στη συνέχεια η δικαιοσύνη να διερευνήσει και να τιμωρήσει όπου και όπως κρίνει τους θύτες, αλλά μόνο η δικαιοσύνη, αλλιώς περνάμε σε συνθήκες αρένας. Και με τη στάση τους, κίτρινες φυλλάδες όπως το Ντοκουμέντο, και αυτοί που τους ακολουθούν, μας οδηγούν σε καταστάσεις αρένας, στις οποίες παρεμβαίνει και ο αντιεξουσιαστικός βραχίονας του χώρου με τον Ρουβίκωνα.

Και προπαντός αυτά τα γεγονότα να αποτελέσουν αφετηρία για να ανατραπεί όλο το κλίμα της παρακμής που γέννησε η ύστερη μεταπολίτευση και επέτρεπε στον οποιονδήποτε και την οποιανδήποτε, στα κανάλια, στα θέατρα, στα πανεπιστήμια και στους πολιτικούς προθαλάμους να κάνει, σχεδόν ατιμωρητί, ό,τι γουστάρει, αρκεί να διαθέτει τη σχετική εξουσία. Για άλλους λοιπόν χτυπάνε οι καμπάνες και προφανώς όχι για το Άρδην. Αιδώς αχρείοι!