Ο Μπάιντεν τόλμησε: Αναγνώρισε ως Πρόεδρος των ΗΠΑ τη Γενοκτονία των Αρμενίων από την Οθωμανική Τουρκία, που άρχισε τον Απρίλιο του 1915 και έστειλε στον θάνατο 1.500.000 Χριστιανούς Αρμενίους. Ο Αμερικανός Πρόεδρος χρησιμοποίησε τον όρο: Κωνσταντινούπολη και όχι Ισταμπούλ. Προσέθεσε και λίγη διπλωματία: Δεν τα λέμε αυτά για να κατηγορήσουμε κάποιους, αλλά για να μην επαναληφθούν!
Το πλήγμα προς την Τουρκία του Ερντογάν είναι βαρύ. Για την Ελλάδα τα μηνύματα είναι σαφή:
Ας σταματήσει πλέον η φοβική αντιμετώπιση της Τουρκίας από μία μερίδα Ελλήνων πολιτικών και αναλυτών. Μας έλεγαν μέχρι τώρα ότι η Τουρκια έχει την υποστήριξη των ΗΠΑ άρα είμαστε υποχρεωμένοι να υποχωρούμε στα αιτήματά της. Είναι πλέον προφανές ότι η Αμερική αρχίζει να κρατά αποστάσεις από τη σημερινή Τουρκία. Δεν θα φτάσει στο αλλο άκρο, δηλαδή να απομακρύνει τελείως την Τουρκία, αλλά οι σχέσεις είναι ψυχρές. Ας μην χρησιμοποιούν οι εν Ελλάδι ενδοτικοί το επιχείρημα: Τι να κάνουμε; Θα υποχωρήσουμε, διότι η Τουρκια έχει γερές πλάτες!
Η αμερικανική αναγνώριση της Γενοκτονίας μειώνει το διεθνές κύρος της Τουρκίας και δίνει μηνύματα προς την Ευρ. Ένωση και προς άλλες κατευθύνσεις. Ας αξιοποιήσουμε το κλίμα για να αποκρούσουμε τον τουρκικό επεκτατισμό στην Κύπρο. Κάθε ιδέα για δύο κράτη υπό τη μορφή Συνομοσπονδίας είναι απορριπτέα. Η Ελλάς και η Κύπρος να ζητήσουν λύση βιώσιμη και δημοκρατική και αυτό μόνο αν δεσμευθεί η Τουρκία ότι θα αποσύρει τα στρατεύματα κατοχής.
Ο αγώνας των Αρμενίων δικαιώνεται διεθνώς. Ενωμένοι, παρά τις εσωτερικές διαφορές τους, οι εκπρόσωποι του Χριστιανικού και φιλικού λαού προς την Ελλάδα έθνους των Αρμενίων αγωνίσθηκαν με όπλο την Διασπορά τους σε όλη την Υφήλιο και κατόρθωσαν να επιτύχουν την αναγνώριση της μαρτυρικής θυσίας των προγόνων τους. Εμείς πρέπει να ακολουθήσουμε αυτό το παράδειγμα και να προωθήσουμε όπου μπορούμε το αίτημα για την διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Ανατολής (Ποντίων, Μικρασιατών, Ανατολικοθρακιωτών). Η πολιτική ηγεσία μας να φανεί ενωμένη στο αίτημα αυτό και να μην παρασυρθεί από τους αποδομητές και αμφισβητίες. Οι απόπειρες ορισμένων Ελλήνων να εξωραΐσουν τα εγκλήματα των Οθωμανών και των Νεοτούρκων – στο όνομα μιας νεφελώδους ελληνοτουρκικής φιλίας- είναι απαράδεκτες. Δεν μπορούμε να διαγράψουμε τόσες θυσίες για εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων.
Το ερώτημα που θέτουν ορισμένοι, αν η πληγωμένη Τουρκία θα κάνει εξαγωγή του θυμού της προς την Ελλάδα, έχει μία μόνο απάντηση: Η τουρκική επιθετικότητα είναι μόνιμη και εγγενής. Δεν επηρεάζεται από την επικαιρότητα ή από τις κινήσεις των ΗΠΑ. Η θεωρία της εξαγωγής κρίσεων και προβλημάτων από τη γείτονα είναι λανθασμένη: Η Τουρκία διεκδικεί και απειλεί, επειδή μόνο αυτό γνωρίζει να κάνει.
Μία τελευταία παρατήρηση: Απέτυχε πλήρως η θεωρία των Ερντογάν και Νταβούτογλου, θεωρητικών του Νέου Οθωμανισμού – περί μηδενικών προβλημάτων στις διεθνείς σχέσεις της Τουρκίας. Η γειτονική χώρα έχει σήμερα προβλήματα με τις ΗΠΑ, με τη Ρωσία (λόγω της Διώρυγας της Κωνσταντινουπόλεως), με το Ισραήλ, με πολλές αραβικές χώρες, αλλά και με την Ευρωπαϊκή Ένωση, όπου ουδείς πλέον επιθυμεί την τουρκική ένταξη.
