Του Γιάννη Ξένου
Πριν έξι χρόνια τέτοιες μέρες η χώρα έμπαινε σε ένα καλοκαίρι – κόλαση. Από τους παρδαλούς πρώτους μήνες διακυβέρνησης Σύριζα-ΑΝΕΛ και τα σόου του Βαρουφάκη με Ντάισεμπλουμ, τις περιοδείες του «θιάσου» Σύριζα (Τσίπρας, Βαρουφάκης, Τσακαλώτος, Δραγασάκης, Παππάς κ.λπ.) στην Ευρώπη, εισήλθαμε στην τελική φάση του μαρτυρίου. Τότε που για μήνες κάθε Παρασκευή τα δημοσιογραφικά «παπαγαλάκια» διακινούσαν ότι μέχρι τη Δευτέρα θα έχει κλειστεί η συμφωνία. Τότε που ο απερίγραπτος αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Δ. Μάρδας (με τομέα ευθύνης το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους), στις πρωινές ενημερωτικές εκπομπές αναζητούσε 350-400 εκ. ευρώ για πληρωθούν οι συντάξεις και μισθοί του δημοσίου στα τέλη του μήνα.
Από εκείνο το δραματικό καλοκαίρι, που παραλίγο με το δημοψήφισμα των Σύριζα-Ανελ, να οδηγήσει τη χώρα σε εμφυλιοπολεμική κατάσταση, φαίνεται σαν να έχουν περάσει δεκαετίες. Λίγα πράγματα γνωρίζουμε για εκείνο το καλοκαίρι. Έχουν γραφτεί κάποια βιβλία ή αναλυτικά ρεπορτάζ, αλλά οι βασικοί πρωταγωνιστές της εποχής, κατεξοχήν ο Τσίπρας ως πρωθυπουργός, ο Καμμένος ως συγκυβερνήτης και ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεν κλήθηκαν ποτέ να δώσουν εξηγήσεις. Η Νέα Δημοκρατία ζητούσε, μέχρι κάποια στιγμή, εξεταστική επιτροπή για το 2015 (π.χ. ανακοίνωσή της στις 5/7/2017). Το 2019, αφού πρώτα κέρδισε τις εκλογές, ο Κ. Μητσοτάκης από τη ΔΕΘ ανακοίνωσε ότι δεν θα υλοποιήσει τη δέσμευσή του για εξεταστική, με το πρόσχημα ότι δεν θέλει να μετατρέψει τη Βουλή σε βιομηχανία εξεταστικών επιτροπών. Αυτό δεν εμπόδισε τη ΝΔ να προχωρήσει σε σύσταση εξεταστικής επιτροπής για θέματα μικρότερης σημασίας, όπως η προσπάθεια του Νίκου Παππά, μέσω του Χρήστου Καλογρίτσα, να δημιουργηθεί Σύριζα TV.
Σαν να υπάρχουν αόρατες δυνάμεις που θέλουν να ξεχαστεί πώς φτάσαμε στο τρίτο και πιο επώδυνο μνημόνιο. Να ξεχαστεί πώς φτάσαμε στο Υπερταμείο που εκχωρήθηκε όλη η δημόσια περιουσία για 99 χρόνια ή πώς ξεπουλήθηκαν οι ελληνικές τράπεζες στα ξένα φαντς έναντι εξευτελιστικού αντιτίμου. Τράπεζες που είχαν επιβαρύνει με δεκάδες δισ. ευρώ το δημόσιο χρέος για να διασωθούν με τα δύο προηγούμενα μνημόνια.
Για το καλοκαίρι του 2015 λίγοι θέλουν να μιλούν. Σίγουρα όχι οι τότε κυβερνώντες και όσοι τότε στήριζαν την κυβέρνηση και μετά πήραν τις αποστάσεις τους. Οι πρώτοι γιατί στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλούν για σκοινί, οι δεύτεροι γιατί το τραύμα της «πρώτης φοράς αριστεράς» και των δικών τους ευθυνών θέλουν να το ξεχάσουν και τους χαλάει την αυτοεικόνα τους. Η αντιπολίτευση όμως γιατί δέχεται με τόση «μεγαλοθυμία» να ξεχαστεί το 2015;
Μια εξήγηση για τη διακομματική σιωπή για το 2015 δίνει ένας από τους πρωταγωνιστές της εποχής, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης. Σε άρθρο του στον ιστότοπο iskra.gr απάντησε γιατί δεν κατάφερε να ρίξει την κυβέρνηση Τσίπρα τον Αύγουστο του 2015. Στις 14 Αυγούστου 2015, στην ψήφιση του τρίτου μνημονίου, οι βουλευτές των Σύριζα-ΑΝΕΛ που το υπερψήφισαν ήταν λιγότεροι από 120 (119) και συγκέντρωσε την απαιτούμενη πλειοψηφία με τις ψήφους της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ και του Ποταμιού. Ο Π. Λαφαζάνης αποκαλύπτει τώρα ότι, πριν την ψήφιση, είχε υπάρξει συμφωνία του Τσίπρα με τα κόμματα της αντιπολίτευσης να στηρίξουν το μνημόνιο και στη συνέχεια να προκύψει συγκυβέρνηση με πρωθυπουργό πρόσωπο πέρα από τον Τσίπρα, ίσως τον Γ. Δραγασάκη, που θα υλοποιούσε το μνημόνιο.
Ουσιαστικά με μια τέτοια συμφωνία ο Τσίπρας θα ήταν από τότε πολιτικά τελειωμένος, αφού με μόλις 119 βουλευτές αυτός και ο Καμμένος θα εφάρμοζαν το μνημόνιό τους και η αντιπολίτευση θα ήλεγχε το κάθε τους βήμα. Αυτό τουλάχιστον πίστευαν οι φωστήρες της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ και του Ποταμιού, ή αυτό τους διαβεβαίωναν οι πρεσβείες ότι θα συμβεί. Γιατί, όπως συνεχίζει ο Λαφαζάνης, ο Τσίπρας τους πούλησε και αυτούς και αιφνιδιαστικά προκήρυξε εκλογές για τις 20 Σεπτεμβρίου. Θα έπρεπε να περιμένουν μια τέτοια κίνηση από τον Τσίπρα, γιατί το παρελθόν του ήταν αδιάψευστος μάρτυρας: είχε πουλήσει τον Αλ. Αλαβάνο, τον άνθρωπο που τον έμπασε στα υψηλά κλιμάκια της πολιτικής και πριν μερικές μέρες δεν είχε διστάσει να πουλήσει το μισό του κόμμα.
Το πώς κινήθηκε ο Τσίπρας και κατάφερε να υφαρπάξει για δεύτερη φορά τις ψήφους των παραζαλισμένων Ελλήνων τον Σεπτέμβριο του 2015 είναι γνωστό. Αυτό που δεν έχει εξεταστεί και ακόμα και μετά τις αποκαλύψεις του Λαφαζάνη δεν εξετάζεται είναι το πάθημα της αντιπολίτευσης. Ο Μεϊμαράκης, η καραμανλική πτέρυγα που τότε είχε και πάλι τα ηνία στο κόμμα και γενικότερα η ΝΔ θα πρέπει κάποια στιγμή να δώσει πειστικές εξηγήσεις πώς την πάτησαν από τον Τσίπρα. Το ίδιο το ΚΙΝΑΛ και η Φ. Γεννηματά.
Θυμίζουμε ότι για το πώς οδηγηθήκαμε στο πρώτο μνημόνιο το 2010 δεν εξετάστηκε ποτέ από τη Βουλή, γιατί τότε θα έρχονταν στην επιφάνεια οι ευθύνες του ΓΑΠ και των «κηπουρών» του για τους χειρισμούς τους. Όπως επίσης και των κυβερνήσεων του Κ. Καραμανλή που έφεραν τη χώρα μερικά βήματα πριν τη χρεοκοπία. Αλλά και το βρώμικο «’15», με ευθύνη όλου του κοινοβουλευτικού φάσματος (γιατί και το ΚΚΕ δεν έχει σηκώσει το θέμα με αίτημα για σύσταση εξεταστικής επιτροπής), επιδιώκεται να οδηγηθεί στη λησμοσύνη.
Ακολουθήστε το Άρδην στο Facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του Άρδην στο Youtube
