του Άριστου Μιχαηλίδη | Από τον Φιλελεύθερο της Κυριακής (03/10/2021)
Είναι έξω από κάθε λογική να παρακολουθείς Ελληνοκύπριους πολιτικούς και άλλους να εφευρίσκουν επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν τη συμπεριφορά της Τουρκίας, του Τατάρ, αλλά και του Γκουτέρες. Όλα εναντίον μας. Λες και προσπαθούν να πείσουν τον κόσμο ότι είναι οι Ελληνοκύπριοι που διατηρούν στρατό κατοχής σε έδαφος άλλης χώρας. Ακόμα και αυτές τις μέρες, της απροκάλυπτης τουρκικής βαναυσότητας, αλλά και του απόλυτου εξευτελισμού του ΟΗΕ, στην Κύπρο πολιτικοί, δημοσιογράφοι και άλλοι πανέξυπνοι συνεχίζουν να αναδεικνύουν ευθύνες (τις όποιες ευθύνες) της ελληνοκυπριακής πλευράς μέσα από κομματικές διόπτρες και προσωπικές ατζέντες. Χωρίς ίχνος εθνικής πολιτικής (ή στρατηγικής ή τακτικής ή όπως άλλως μπορεί να λεχθεί η προσπάθεια σωτηρίας μας), που να αναδεικνύει την ουσία του προβλήματος μας ως χώρας, ως απειλούμενης κατεχόμενης πατρίδας, ως κοινότητας υπό εξαφάνιση.
Αλήθεια, ακόμα κι αν ισχύουν κατά γράμμα όσα κατηγορούν τον Νίκο Αναστασιάδη -παλινδρομήσεις, ιδεοθύελλες, διφορούμενες κι επικίνδυνες προτάσεις, απορριπτισμό- υπάρχει έστω κι ένα από όλα αυτά, έστω και ένα, που υπερτερεί στο ελάχιστο από το κορυφαίο, που αντιμετωπίζουμε: Την απροκάλυπτη πλέον τουρκική πολιτική προτεκτοροποίησης της Κύπρου; Η πρόταση, ας πούμε, της αποκεντρωμένης ομοσπονδίας, που για να εξηγούμαστε είναι μια επικίνδυνη πρόταση (για πολλούς λόγους, που καταγράψαμε ήδη αρκετές φορές), εμποδίζει την επανέναρξη των συνομιλιών ή και τη λύση, περισσότερο από ό,τι την εμποδίζει η Τουρκία, που επιμένει ότι αν γίνουν συνομιλίες θα γίνουν μεταξύ δύο κρατών και στη βάση της κυριαρχικής ισότητας;
Μπροστά στα σχέδια και στις ενέργειες της Τουρκίας και της τουρκοκυπριακής ηγεσίας (Αμμόχωστος, ΑΟΖ, ισλαμοποίηση, ενσωμάτωση), η ιδεοθύελλα Αναστασιάδη, μοιάζει με αθώο παιδικό παραμύθι. Η Αλίκη και οι εφτά νάνοι. Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων. Η Χιονάτη στο ναυτικό. Τέτοια. Κι όμως, μια χορωδία νεοκυπριακής ασυνειδησίας, δεν σταματά να ταυτίζει ως ισάξιες τις προτάσεις της πλευράς μας με τις ενέργειες της Τουρκίας. Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, λένε, δεν πείσθηκε ότι θέλουμε λύση και γι΄ αυτό δεν επιρρίπτει ευθύνες στην τουρκική πλευρά και παραμένει ουδέτερος.
Ανάθεμα κι αν πείσθηκε κι αν δεν πείσθηκε, θα έλεγα αν ήμουν στο καφενείο του χωριού μου, που έχει υψηλότερο και ποιοτικότερο επίπεδο από το καφενείο της πολιτικής. Αλλά, επειδή δεν είμαι εκεί, να το πω αλλιώς: Ο Γενικός Γραμματέας δεν θα χρειαζόταν να πεισθεί για τίποτα αν εμείς οι ίδιοι φροντίζαμε να μην σκεπάζουμε με πολιτικές ασυναρτησίες το πραγματικό πρόβλημα και το δίκαιο μας. Θα έπρεπε να γνωρίζει ότι στη χώρα μας έχουμε στρατό κατοχής, ότι αυτοί που βάζουν προτάσεις έξω από το δικό του πλαίσιο και τις γραμμές του Συμβουλίου Ασφαλείας είναι οι Τούρκοι. Κι αν δεν το γνωρίζει, θα έπρεπε όλοι οι πολιτικοί μας συνεχώς να του το θυμίζουν.
Πήγαμε στην άτυπη πενταμερή της Γενεύης, εν γνώσει μας ότι το μόνο αποτέλεσμα που θα υπήρχε εκεί θα ήταν να τοποθετηθούν στο τραπέζι οι τουρκικές προϋποθέσεις περί κυριαρχικής ισότητας και δύο κρατών. Εμείς δεν είχαμε προϋποθέσεις, οι Τούρκοι είχαν. Και επιτρέψαμε να τις βάλουν στο τραπέζι. Και ο Γενικός Γραμματέας το αποδέχτηκε, όχι τυπικά αλλά ουσιαστικά. Τώρα, ποια είναι η εξέλιξη; Για να προχωρήσει στο επόμενο βήμα ανέχεται να απορρίπτουν οι Τούρκοι οτιδήποτε δεν ανταποκρίνεται στις προϋποθέσεις τους.
Διορίζει αντικαταστάτρια της Σπέχαρ, την απορρίπτουν, διότι θέλουν να στείλουν το μήνυμα πως για οτιδήποτε αφορά την Ουνφικυπ οφείλει να διαβουλεύεται με την «τδβκ». Αποφασίζει να στείλει ειδικό απεσταλμένο το απορρίπτουν, διότι ο ειδικός απεσταλμένος θα λογοδοτεί στο Συμβούλιο Ασφαλείας και άρα θα εργάζεται στο πλαίσιο των ψηφισμάτων και την αποφάσεων του. Αλλά, ο στόχος της Άγκυρας είναι το Συμβούλιο Ασφαλείας να αλλάξει τις αποφάσεις του, να αλλάξει τη βάση των συνομιλιών και να τη φέρει πιο κοντά στην αναγνώριση «κυριαρχικής ισότητας» και «ίσου διεθνούς καθεστώτος».
Εδώ είμαστε τώρα. Και οι «δικοί μας» συνεχίζουν τις ασυναρτησίες περί των δικών μας ευθυνών που δεν πείσαμε τον Γενικό Γραμματέα. Μα, αυτές είναι οι ευθύνες μας, οι ευθύνες σας. Ότι τον πείσατε πως είστε έτοιμοι να δεχτείτε τους τουρκικούς όρους αρκεί να γίνουν πιο εύπεπτοι, ότι δεν έχουμε κατοχή στην Κύπρο, ότι δεν είμαστε ένας λαός υπό εξαφάνιση, ότι το μόνο πρόβλημα που έχουμε είναι η συνεννόηση με τους Τουρκοκύπριους και θα το λύσουμε με τα ΜΟΕ και τις Τεχνικές Επιτροπές. Θα σας γράψει η ιστορία. Εφιάλτες.
1 ΣΧΟΛΙΟ
Εμείς τα λέμε, εμείς τ’ ακούμε…