Του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο
Καλά, τι είπε ο Νίκος Αναστασιάδης και αναστατώθηκε το κυπριακό σύμπαν και συζητά δυο μέρες; Να μην λέμε ούτε τα αυτονόητα πλέον; Μίλησε για την επιτήδεια ουδετερότητα του Γκουτέρες, ο οποίος όφειλε «να υποδείξει την αλήθεια» μετά από τη συνάντηση της Νέας Υόρκης. Ποια είναι η αλήθεια; Ότι η τουρκική και η τουρκοκυπριακή πλευρά υπαναχώρησαν, κινούνται έξω από το πλαίσιο του και εμποδίζουν την όποια προσπάθεια επανέναρξης των συνομιλιών. Ο Γενικός Γραμματέας επέλεξε να μην εκδώσει ανακοίνωση μετά από τη συνάντηση, όχι γιατί δεν είχε κάτι να πει αλλά γιατί η Τουρκία παρενέβη και απέτρεψε τον διορισμό απεσταλμένου, ο οποίος εκ μέρους του θα διερευνούσε το ενδεχόμενο «κοινού εδάφους»
Ενοχλήθηκαν πολλοί, και κόμματα και άλλοι, διότι ο Πρόεδρος μίλησε για πρώτη φορά με αυτό τον τρόπο για τον Γενικό Γραμματέα. Ξέχασαν ότι ο Νίκος Αναστασιάδης όλα τα προηγούμενα χρόνια όταν άλλοι μιλούσαν για την υποκριτική ουδετερότητα του Γενικού Γραμματέα, έκανε ακριβώς αυτό που κάνουν άλλοι σήμερα. Επέκρινε και δασκάλευε ότι δεν μπορούμε να ερχόμαστε σε σύγκρουση με τον Γενικό Γραμματέα και τους εκπροσώπους του. Το ερώτημα είναι, τι κατάλαβε από τον πρότερο βίο του; Ποιο το αποτέλεσμα;
Να θυμίσω την αποκάλυψη που έκανε τον Ιανουάριο του 2015; Ότι έλαβε υποσχέσεις από τον ΓΓ των Ηνωμένων Εθνών Μπαν Κι Μουν, από τον Έσπεν Μπαρθ Άϊντα, από τον Τζον Κέρι, από τον Τζο Μπάιντεν, από τον Σεργκέι Λαβρόφ, ακόμα κι από τον ίδιο τον Ερντογάν, ότι υπάρχει η προθυμία της Τουρκίας να προχωρήσουμε στον διάλογο. Ότι «πρέσβης μεγάλης δύναμης» του ανέφερε ότι βρισκόμαστε προ εξελίξεων πριν την έναρξη του διαλόγου. «Είναι η πρώτη φορά που το λέγω», είπε, «αλλά και η υπομονή έχει τα όριά της, ότι η Τουρκία επρόκειτο να άρει το εμπάργκο ελλιμενισμού σκαφών που έφεραν την κυπριακή σημαία. Και αντί τούτου, μετά από πέντε μέρες εξεδόθη η NAVTEX»…
Ε, ναι, έχει και η υπομονή τα όριά της. Ωστόσο, δεν εξαντλήθηκαν τότε που δήλωνε ότι τον εξαπάτησαν διότι «κάποιοι με θεωρούσαν δεδομένο επειδή είχα στηρίξει το σχέδιο Ανάν, ότι θα αποδεχόμουν και την οποιαδήποτε λύση». Συνέχισε, όμως, στην ίδια κατεύθυνση για πολλά χρόνια. Σε βαθμό που βγήκε και το ανέκδοτο με τις κωλοτούμπες. Μπορεί τώρα να εξαντλήθηκε η υπομονή του, είναι και μεγάλος άνθρωπος, ανάβει πιο εύκολα. Όφειλε, έστω και τώρα να στείλει το μήνυμα στον Γενικό Γραμματέα. Διότι προφανώς τον θεωρεί και αυτός δεδομένο. Όταν η άλλη πλευρά βρίσκεται εντελώς σε αντίθετη πορεία από το πλαίσιο του ΓΓ και του Συμβουλίου Ασφαλείας, όταν κάνει όσα κάνει στην Αμμόχωστο, όταν γίνεται όλο και προκλητικότερη στην ΑΟΖ, αλλά ο Γενικός Γραμματέας συνεχίζει να νίπτει τας χείρας και να μιλά για Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και Τεχνικές Επιτροπές που θα διοικούν την Κύπρο, ενώ όλες οι τελευταίες εκθέσεις του ανοίγουν πόρτες για να ικανοποιηθούν οι τουρκικοί όροι (στην τελευταία έκθεση ήθελε να μιλήσει για «αυτοδιοικούμενες περιοχές», ευτυχώς τον αντίκοψε η αντίδραση του Αναστασιάδη), αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να τηρούμε τα προσχήματα για να μην μας κακιωθεί; Τι άλλο θα μας κάνει;
Τον περασμένο Ιούλιο, λίγες μέρες πριν από την απειλητική άφιξη του Ερντογάν κι ενώ ήδη βρίσκονταν σε εξέλιξη παράνομα έργα στην Αμμόχωστο, ο Γκουτέρες έγραφε στην έκθεση του ότι Τούρκοι και Τουρκοκύπριοι αξιωματούχοι δήλωναν ότι θα αναπτύξουν τα Βαρώσια για να ενδυναμώσουν «την οικονομία στο βορρά, συμπεριλαμβανομένης της προσέλκυσης του τουρισμού», και ότι «αυτές οι δηλώσεις και εξελίξεις προκάλεσαν αντιρρήσεις από Ελληνοκύπριους, οι οποίοι τόνισαν ότι οι συνεχιζόμενες δραστηριότητες στα Βαρώσια παραβιάζουν τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας…»
Έβλεπε μόνο αντιρρήσεις από «κάποιους Ελληνοκύπριους». Ούτε τις αντιρρήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης είδε, ούτε της Αμερικής, ούτε κανενός άλλου. Κι ο Νίκος Αναστασιάδης δήλωνε με ευγένεια: «Θα ήθελα τον Γενικό Γραμματέα να ήταν σαφέστερος όσον αφορά τα θέματα της Αμμοχώστου και γενικότερα». Ε, φτάνει. Ας μιλήσει κι ένας καθαρά σε αυτό τον τόπο, αρκετό κόστος είχαμε με τη σιωπή και την ανοχή. Είναι την πατρίδα μας που χάνουμε, δεν είναι τη φιλία του Γκουτέρες.
