του Δημήτρη Γιαννάτου
«Γενικά, ως απάντηση σε όλα τα γιατί στην αρχή, στη μέση ή στο τέλος των επεξηγήσεων, που μπορούν να δοθούν, πάντα υπάρχει κι αυτή: γιατί έτσι γουστάρουμε».
Η παραπάνω φράση του παραληρηματικού λόγου των συντελεστών της ταινίας «Ξε-παρθενών» είναι χαρακτηριστική για το δείγμα γραφής του ντόπιου κινήματος «ακυρωτικής κουλτούρας». Ακόμα και αν δεν ορίζεται ακόμα έτσι, οι συμβολισμοί είναι προφανείς: ομοφυλοφιλική σεξουαλική πράξη στον ιερό βράχο της Ακρόπολης. Μια «δικαιωματική» κουκίδα αμετανόητης αμορφωσιάς θέλει να γκρεμίσει αρχαία κλασικά σύμβολα πολιτισμού. Σας γ@μω τον πολιτισμό, δηλαδή. Επειδή, βέβαια, είναι ελληνικός, «παράσημο εθνικισμού, αρχαιολατρείας, πατριαρχίας, εμπορευματοποίησης, μαζικής κουλτούρας και καθωσπρεπισμού, μεταξύ άλλων».
Το εγχώριο κίνημα «αφύπνισης» και κουλτούρας της ακύρωσης είναι εισαγόμενο, παρασιτικό και γι’ αυτό πιο επιθετικό και απαίδευτο. Δεν μπορεί να εκτιμήσει την απόλυτη φυσική και νοητή γεωμετρία του αιώνιου σύμβολου του Παρθενώνα, που σεβάστηκαν ένα σωρό βάναυσοι κατακτητές.
Οι μικροί Φύρερ του δικαιωματισμού, είναι δίπλα μας, έτοιμοι να ταυτίσουν μια γεωμετρία πολιτισμού και Δημοκρατίας με την ανατομία τους, με τον σαδισμό και τον κωλοπαιδισμό του «έτσι γουστάρω».
«Πολιτικοποιώντας» τη σεξουαλική ιδιωτεία και πράξη, ρέπουν στον μεταμοντέρνο φασισμό, όχι και τόσο φρέσκο φρούτο, αν θυμηθούμε την ταινία του Παζολίνι. «Σαλό:120 μέρες στα Σόδομα»…
Ακολουθήστε το Άρδην στο Facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του Άρδην στο Youtube
