Τι γυρεύεις μες στο Κίεβο, Βλαδίμηρε;

1,9K

του Αλέκου Μιχαηλίδη

«Στα μάγια και στα όνειρα, καμπάνα και καντήλα,

Πόλη, Βάρνα, Οδησσός, Κωστάντζα και Μπραΐλα

και σε χρόνο μυστικό σαν ηφαίστειο του Αίμου,

λεγεώνες του πολέμου» – Δ. ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ

Ό,τι συμβαίνει από νωρίς το πρωί στην Ουκρανία, δεν μπορεί να ονομαστεί κάτι άλλο, εκτός από «ρωσική εισβολή». Όσοι επιχειρούν να κάνουν μια… «δεύτερη ανάγνωση», οραματιζόμενοι είτε τη Σοβιετική Ένωση είτε κάποια «ομόδοξη» φράξια, δείχνουν -ντε φάκτο- πρόθυμοι να «αθωώσουν» κάθε εισβολή, κάθε παραβίαση διεθνούς δικαίου, κάθε προσπάθεια παραβίασης εδαφικής κυριαρχίας ανεξάρτητης χώρας. Κι όμως, η σύγχρονη ιστορία δεν ανέχεται μεσοβέζικες τοποθετήσεις και μασημένα λόγια, αλλά μια ξεκάθαρη ανάγνωση της πραγματικότητας: Η Ουκρανία δέχεται ρωσική εισβολή. Ο Ρώσος πρόεδρος δεν έχει καμιά δουλειά στο Κίεβο, όπως δεν είχε ούτε στο Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ. Οι δυτικοί τα έκαναν, ως συνήθως, θάλασσα και αυτός που την πληρώνει είναι ο ουκρανικός λαός.

Η 24η Φεβρουαρίου, λοιπόν, γράφτηκε ήδη με μαύρο μελάνι στα βιβλία της ιστορίας, της οποίας δεν ήρθε το τέλος. Το χάος που προκάλεσε η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης επηρεάζει ακόμα τα έθνη που την αποτελούσαν και οι αντιπαραθέσεις μεταξύ τους είναι ολοζώντανες. Η Ρωσία του Πούτιν, που ξεδιπλώνει την υπεροψία της στα πτώματα των Ουκρανών, επιλέγει τον δρόμο της αποκατάστασης της αυτοκρατορίας και οι θεότυφλες ΗΠΑ συντηρούν έναν άφαντο «Ψυχρό Πόλεμο», ο οποίος θερμαίνεται στο σώμα της Ουκρανίας, στο σώμα της Ευρώπης. Εκείνοι που αναζητούν άλλοθι για τον Ρώσο δικτατορίσκο, θυμίζουν όσους επικροτούσαν τους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας το 1999, τις ζώνες ασφαλείας στη βόρεια Συρία το 2019 και τη σφαγή των κουρδικών πληθυσμών, όσους μασούν τα λόγια τους για την συνεχιζόμενη τουρκική κατοχή της Κύπρου για μια «εισβολή» που ονομάστηκε χυδαία «επιχείρηση ειρήνης».

Ο νους και η ψυχή είναι με τον ουκρανικό λαό που έχει κάθε δικαίωμα να υπερασπιστεί την ανεξαρτησία, την αξιοπρέπεια, την ελευθερία, τη δημοκρατία του. Επίσης, η αποδοχή αμφισβήτησης συνόρων εντός της Ευρώπης -από όσους αντιμετωπίσουν τη ρωσική εισβολή ως… επιχείρηση ειρήνης και σωτηρίας των ρωσόφωνων πληθυσμών- δίνει την εντύπωση αποδοχής νέων αμφισβητήσεων, ειδικά από την αναθεωρητική Τουρκία. Κι αν οι ΗΠΑ (και η έκπτωτη Βρετανία) δεν δίνουν δεκάρα για τα αποτελέσματα αυτής της κρίσης, ούσες πολύ μακριά από την ανατολική Ευρώπη, η ιστορία δείχνει ήδη τα δόντια της και καλεί όλους της γης τους κολασμένους να καταγγείλουν τη ρωσική εισβολή. Τώρα, όχι αύριο.