«Oμορφιά του κόσμου στα χαλάσματα,
στους κάμπους και στα μεταλλεία»
ΠΟΛ ΕΛΙΑΡ, Η νίκη της Γκουέρνικα
του Αλέκου Μιχαηλίδη
Η Μαριούπολη έπεσε, δεν απελευθερώθηκε, μετά από φοβερή, ηρωική και περήφανη αντίσταση 83 ημερών. Η μέρα είναι αποφράδα τόσο για τους Ουκρανούς όσο και τους Έλληνες της ιστορικής αυτής πόλης, που ισοπεδώθηκε σχεδόν ολοκληρωτικά. Η πόλη της Παναγίας δεν υπάρχει πια, οι… ομόδοξοι Ρώσοι μερίμνησαν για αυτό, ως σύγχρονοι πιλότοι της ναζιστικής «Λουτβάφε» πάνω από τη βασκική Γκερνίκα. Στη Μαριούπολη υπάρχει μόνο θάνατος και μερικές ρωσικές σημαίες που επιβεβαιώνουν την (προσωρινή) επικράτηση του ιμπεριαλισμού.
Η σύγχρονη Γκερνίκα, όμως, θα θυμίζει πάντα όσους μας καλούσαν να δούμε τη «μεγάλη εικόνα» τις ώρες που Ουκρανοί και Έλληνες άμαχοι έτρεχαν για να σωθούν. Τα άψυχα συντρίμμια της μεγάλης Μαριούπολης θα θυμίζουν αβάστακτα όσους επαναλάμβαναν σαν μαριονέτες του μεγάλου δικτάτορα το σαθρό και απάνθρωπο αφήγημα περί «αποναζιστικοποίησης». «Απελευθερώθηκε» η Χερσώνα, μας έγραφαν και αρχίζουν με τη Μαριούπολη. Κι αγνοούσαν επιδεικτικά τις επιστολές των Ελλήνων, τις εκκλήσεις του Γενικού Πρόξενου, τις εικόνες των αμάχων στα καταφύγια –κάτι θα βρουν να πουν και γι’ αυτό, απορροφημένοι από τις νουθεσίες του νέου τσάρου της Μόσχας.
Παραδόθηκαν, λοιπόν, οι Ουκρανοί μαχητές μετά από αντίσταση που θύμισε αντάρτικα δικά μας. Αλλά η περήφανη Μαριούπολη δεν ξεχνιέται. Το ρωσικό έγκλημα δεν ξεχνιέται. Τίποτα δεν ξεχνιέται. Ελευθερία στην Ουκρανία.
