του Γιάννη Σιδέρη από το liberal.gr
Στις 9 Δεκεμβρίου του σωτηρίου έτους 2015 της ενδόξου ημών πρώτης φοράς Αριστεράς, επεβλήθη άκρα του τάφου σιωπή στα ΜΜΕ, για την κατάσταση των μεταναστών στην Ειδομένη. Όταν οι μετανάστες απέκλεισαν την σιδηροδρομική γραμμή οι δημοσιογράφοι και οι φωτορεπόρτερ απομακρύνθηκαν σε ζώνη 3 χιλιομέτρων, για να μην καταγράφουν τα πρωτοφανή τεκταινόμενα, και αποτυπώσουν την έμπρακτη αποτυχία της «αριστερής» κυβέρνησης στη διαχείριση.
Το Δ.Σ της ΕΣΗΕΜ-Θ, κατήγγειλε τότε ότι «κατά την επιχείρηση φίμωσης του Τύπου, αστυνομικοί προσήγαγαν στο ΑΤ Ευζώνων δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ που βρίσκονταν στην περιοχή υπό το πρόσχημα της εξακρίβωσης στοιχείων. Η επίκληση της δημοσιογραφικής ιδιότητας και η επίδειξη του δελτίου αναγνώρισης από τα μέλη της ΕΣΗΕΜ-Θ δεν κρίθηκαν από τους αστυνομικούς επαρκής λόγος για να σταματήσει η προσαγωγή τους!
Το απογοητευτικό ήταν ότι στην Αθήνα δεν κουνήθηκε φύλλο. Γιατί άσχετα με τις καταγγελίες ΣΥΡΙΖΑ, οι περισσότεροι των δημοσιογράφων, είτε εμφορούμενοι από ιδεολογήματα διεθνιστικής αριστεροφροσύνης, είτε από κοσμοπολίτικο no border φιλελευθερισμό, δεν κατήγγειλαν την απαγόρευση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ .
Στις 24 του ιδίου μηνός η κυβέρνηση αποφάσισε ότι η επί τόπου δημοσιογραφική κάλυψη για την απομάκρυνση των προσφύγων από την Ειδομένη, να απαγορευθεί στους υπόλοιπους δημοσιογράφους (οι οποίοι και απομακρύνθησαν), και να επιτραπεί μόνο στην ΕΡΤ και το ΑΠΕ (τα απολύτως ελεγχόμενα δηλαδή από την τότε κυβέρνηση). Πάλι άκρα του τάφου σιωπή από τους εν Αθήναις ευαίσθητους, τα συνδικαλιστικά μας όργανα, και τους “columnist”, που τώρα ξεσπαθώνουν για την ανεξαρτησία του Τύπου.
Παρόμοια συνέβησαν και στα νησιά. Πλήρης αποδοχή εκ μέρους του δημοσιογραφικού επαγγέλματος της απαγόρευσης ΣΥΡΙΖΑ να εισέρχονται δημοσιογράφοι στις δομές για να αποτυπώσουν τη φρίκη που βίωναν οι μετανάστες (οι οποίοι κακώς μεν αφέθηκαν να εισέλθουν, αλλά αφού εισήλθαν το κράτος είχε υποχρέωση να τους παράσχει στοιχειωδώς ανθρώπινες συνθήκες). Και ευτυχώς κάποιοι ξένοι δημοσιογράφοι, πραγματικοί επαγγελματίες όπως του BBC, μηχανεύτηκαν τρόπους, παραπλάνησαν τους επιτηρητές, και εισήλθαν προκειμένου να καταγράψουν την φρικώδη ζωή των μεταναστών (που για τους τότε κυβερνώντες δεν ήταν και τίποτα σημαντικό. Στο κάτω κάτω… μόνο ένα παιδί στο εξάμηνο βιαζόταν – εξ ιδίων χείλη).
Διαβάστε επίσης: Η βιομηχανία της Αλληλεγγύης, του Γιώργου Ρακκά
Τώρα νέο θέμα προέκυψε. Το υπουργείο μετανάστευσης καταγγέλλει ότι δημοσιογράφος του Spiegel για να μπορέσει να εισέλθει στο ΚΥΤ Φυλακίου και να συνομιλήσει με μετανάστες, υποδύθηκε τον μεταφραστή, ιδιότητα με την οποία τον εφοδίασε εγγεγραμμένη στο μητρώο του υπουργείου ΜΚΟ. Κατά το υπουργείο «παραβιάστηκαν κατ’ ελάχιστο οι κανόνες δημοσιογραφικής δεοντολογίας και εμπιστευτικότητας όπως υπαγορεύονται στο Γενικό Κανονισμό Λειτουργίας των δομών φιλοξενίας, καθώς και ότι ο εν λόγω δημοσιογράφος επέλεξε συνειδητά τον εμπαιγμό των ελληνικών αρχών».
Να μας συγχωρεί το υπουργείο αλλά ο δημοσιογράφος πολύ καλά έκανε. Προκειμένου να εισέλθει στη δομή και να κάνει το ρεπορτάζ, θα είχε δικαίωμα να ντυθεί και να υποδυθεί ακόμη και τη… Μητέρα Τερέζα. Ο δημοσιογράφος δεν παραβίασε κανένα κανόνα δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Η δημοσιογραφική δεοντολογία δεν είναι comme il faut. Είναι η προσπάθεια εισόδου με κάθε τρόπο, σε κάθε απαγορευμένη περιοχή. Θα παραβιάσει τη δημοσιογραφική δεοντολογία μόνο αν δημοσιεύσει ψευδή στοιχεία για όσα είδε και του είπαν. Ακόμη και αν ως – μάλλον – αλληλέγγυος τα πασπαλίσει με δακρύβρεκτες περιγραφές, έχει το δικαίωμα να το κάνει, αφού εισήλθε.
Εκείνος που παραβίασε τη δεοντολογία είναι η ΜΚΟ. Με αυτή έχει συμφωνία το ελληνικό κράτος και όχι με τους διεθνείς δημοσιογράφους. Το ελληνικό κράτος έχει σταθεί αδιανόητα ανεκτικό απέναντί τους. Αρχής γενομένης από την εποχή Μουζάλα (έλεγε η ΕΕ θα δώσει χρήματα για τους μετανάστες στις ΜΚΟ, όχι στο κράτος γιατί δεν μας εμπιστεύονται), τους έχει επιτρέψει απόλυτη αυτονομία. Λειτουργούν ως κράτος εν κράτει, και ως δούρειοι ίπποι της έλευσης μεταναστών. Παράλληλα τροφοδοτούν υπονομευτικά για τη χώρα δημοσιεύματα στον διεθνή τύπο.
Επειδή δε, χρηματοδοτούνται από τη ΕΕ, διέπονται από μια ρατσιστική στάση έναντι ημών, του κράτους των καθυστερημένων Βαλκανίων. Δεν νιώθουν καμιά υποχρέωση να απολογηθούν για τη δράση τους. Αντιθέτως μας κουνάν το δάχτυλο.
Είναι άμεση ανάγκη το υπουργείο να τις ξεδοντιάσει. Είμαστε κυρίαρχο κράτος και όχι παράρτημα της διεθνούς των ΜΚΟ. Αυτές είναι το πρόβλημα και όχι οι δημοσιογράφοι. Αυτοί τη δουλειά τους κάνουν.
