του Αλέξανδρου Ασωνίτη*
Το άρθρο γράφτηκε πριν ανακοινωθεί ότι η Τουρκία θα δεχόταν την κυπριακή αποστολή βοήθειας. Όμως, τώρα μόλις ανακοίνωσε, μέσω των κατεχομένων μάλιστα, για να τους δώσει υπόσταση και να θυμίσει ότι είναι εισβολέας – κατακτητής ότι δεν χρειάζεται βοήθεια απ’ την Κύπρο και τους Κύπριους -κι όχι Ελληνοκύπριους- διασώστες. Όσοι πίστευαν και διατράνωναν ότι η Τουρκία θα αλλάξει πολιτική, ότι οι λαοί μας κλπ, μπορούν φυσικά να συνεχίσουν να το πιστεύουν, δικαιωμένοι άλλη μια φορά. Πόσω μάλλον αν είναι τελικά ακριβές ότι προχθές βομβάρδισαν κουρδικές περιοχές στην Βόρειο Συρία, χτυπημένες απ’ τον σεισμό!
Αυτή είναι, λοιπόν, η επίσημη θέση της Τουρκίας, ένας πύραυλός τους Τυφώνας- Ταϊφούν εκτοξευμένος προς την παγωμένη, λόγω των σεισμών, ανθρωπότητα που της συμπαρίσταται με κάθε τρόπο, η Ελλάδα απ’ τους πρώτους. Ενώ λοιπόν όλοι πίστευαν ότι θα πάψει να προκαλεί τουλάχιστον μέχρι περάσει το κακό, η επίσημη Τουρκία σύμπασα, κυβέρνηση και κόμματα που, απ’ όσο ξέρω, δεν διαμαρτυρήθηκαν, έδειξαν στον κόσμο τις αξίες τους που τους καθορίζουν και συνοψίζονται στην φράση του τίτλου.
Νομιμοποιείται και ηθικώς, λοιπόν, κανείς να παρακάμψει την τραγωδία, αν δεν ενοχλεί το βαθύ τουρκικό κράτος η ελληνική λέξη, όπως τους ενοχλεί το Αιγαίο, δηλαδή, η Ιστορία, και να καταγγείλει στην διεθνή κοινότητα την Τουρκία που προτιμάει να δει νεκρούς τους πολίτες της παρά να δεχθεί βοήθεια από μια χώρα της οποίας κατέχει παράνομα το 37% του εδάφους της επί μισόν αιώνα περίπου.
Κι αυτό έπρεπε να κάνουν αμέσως μετά την τουρκική άρνηση η Ελλάδα, η Κύπρος και η ΕΕ. Να υπενθυμίσουν ευγενικά ότι αυτό είναι πέραν της ανθρώπινης φύσης και καταστρατηγεί τις πανανθρώπινες αξίες. Η Κύπρος δεν αντέδρασε καθόλου, ενώ όφειλε να διαπομπεύσει την άρνηση αυτή στην παγκόσμια κοινή γνώμη. Το ίδιο όφειλε να κάνει στο μήνυμα του κι ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης, εκτός αν δεν το ήξερε μέχρι τότε. Μπορεί να το κάνει σε επόμενο μήνυμά του, όταν επιστρέψει η ομάδα της ΕΜΑΚ. Το ίδιο έπρεπε να κάνει κι η ΕΕ που θα στείλει και στέλνει βοήθεια κάθε είδους στην Τουρκία, ελπίζω να κάνει το ίδιο και με την Συρία.
Κι η ελλαδική/κυπριακή διπλωματία και η ομογένεια πρέπει όχι απλώς να αναδείξουν την απάνθρωπη αυτή στάση της Τουρκίας, αλλά πατώντας πάνω της να θέσουν εύλογα ερωτήματα προς την διεθνή κοινότητα: Πόσο σεβασμό στο Διεθνές Δίκαιο μπορεί να δείξει ένα κράτος που επιλέγει να αφήνει τους πολίτες της να πεθαίνουν, παρά να τους βοηθήσουν άνθρωποι από μια χώρα στην οποία πρέπει να απολογηθούν και να εφαρμόσουν τα ψηφίσματα του ΟΗΕ; Χώρα που οι ίδιοι κατέχουν παράνομα και έχουν προκαλέσει χιλιάδες δολοφονίες εις βάρος αμάχων σε μια εισβολή-σεισμό διαρκείας; Γιατί κι αυτοί με τους βομβαρδισμούς και τις εισβολές τους σε τρίτες χώρες ερείπια και καταστροφή και νεκρούς αφήνουν πίσω τους. Αν φέρονται έτσι σε μια τόσο δύσκολη στιγμή τους, πώς φέρονται όταν τα πράγματα είναι ευνοϊκά γι’ αυτούς; Πώς φέρθηκαν το ’22 στους Μικρασιάτες, τους Αρμένιους και τους Ασσύριους, πώς φέρονται στους Κούρδους, στους αντιφρονούντες στην Τουρκία, πώς φέρονται στους μετανάστες που στέλνουν και θαλασσοπνίγονται, όπως πρόσφατα στην Λέσβο και την Λήμνο;
Ο Αλέξανδρος Ασωνίτης είναι συγγραφέας. Τελευταίο του βιβλίο, το μυθιστόρημα Καθαρμοί, απ’ τις εκδόσεις Πατάκη. Διευθύνει την σχολή σεμιναρίων Ανοιχτή Τέχνη, στο Σύνταγμα.
