του Γιάννη Σιδέρη από το liberal.gr
Οι διανοούμενοι έχουν την «θεία πολυτέλεια» να καταβυθίζονται στον ψυχισμό των ανθρώπων, και να παρουσιάζουν γυμνή την ψυχή του «ανθρώπινου κτήνους».
Γράφει μεταξύ άλλων ο Ουρουγουανός Εντουάρντο Γκαλεάνο: «Ο φανατικός παρακολουθεί τον αγώνα σε κατάσταση επιληψίας, αλλά δεν τον βλέπει. Ο δικός του αγώνας είναι στην κερκίδα. Εκεί είναι το πεδίο της μάχης του. Και μόνο η παρουσία του οπαδού της άλλης ομάδας συνιστά απαράδεκτη πρόκληση. Ο Καλός δεν είναι βίαιος αλλά τον υποχρεώνει να γίνει ο Κακός. Ο εχθρός φταίει πάντα, του αξίζει να του στρίψουν το λαρύγγι».
Ο πρώτος θάνατος σε ελληνικό γήπεδο υπήρξε το 1986 στο στάδιο Λάρισας σε αναμέτρηση με τον ΠΑΟΚ. Ανάμεσα στους θεατές και ο αδικοχαμένος Χαράλαμπος Μπλιώνας. Εκτοξεύτηκαν από την εξέδρα των οπαδών του ΠΑΟΚ, τρεις ναυτικές φωτοβολίδες. Η τρίτη, καρφώθηκε στην καρωτίδα του. Από ό,τι θυμάμαι ο δράστης δεν είχε κριθεί προφυλακιστέος γιατί τη Δευτέρα έπρεπε να πάει στη δουλειά του!
Εννοούμε ότι οι ποινές χρειάζονται, αλλά δεν φρονηματίζουν όταν επιβάλλονται σε σπάνια διαστήματα, ενώ τον υπόλοιπο καιρό τα ΜΑΤ απλώς παίζουν ξύλο χωρίς να προβαίνουν σε συλλήψεις. Γιατί να μη νιώθει ότι έχουν το ακαταδίωκτο ο νεαρός χούλιγκαν αφού ποτέ, ασχέτως αν τα σπάει και ξεκινάει τσαμπουκάδες, δεν έχει υποστεί τιμωρία;
Ναι, πρόσφατη είναι η τιμωρία των δολοφόνων του Άλκη Καμπανού, με τις εφτά ισόβιες και έξι καθείρξεις. Άρα το πρόβλημα δεν είναι η αυστηρότητα των νόμων. Το πρόβλημα είναι ότι επιβάλλονται σπάνια, και γι’ αυτό δημιουργείται αίσθημα ατιμωρησίας.
Κάντο α λα Θάτσερ
Αιματηρή η προϊστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου: 66 οπαδοί πέθαναν στο Ιbrox το 1971. Τον Μάρτη του 1984 ξέσπασαν βίαια επεισόδια στον αγώνα της Luton Tower με την Μillwall -μια βραδιά που το ποδόσφαιρο υπέφερε από «αργό θάνατο» όπως έγραψε τότε η Guardian. Τον Μάη το βρετανικό ποδόσφαιρο βουλιάζει στο πένθος στο Valley Parade στο Bradford, όταν ξεσπάει φωτιά και σκοτώνονται 56 οπαδοί.
Αποκορύφωμα ήταν η τραγωδία στο Χέιζελ τον Μάη του 1985, στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Λίβερπουλ – Γιουβέντους. 39 άτομα βρήκαν φρικτό, βίαιο θάνατο και 600 τραυματίστηκαν, καθώς πριν την έναρξη του αγώνα οι Βρετανοί παραβίασαν κιγκλίδωμα, οι Ιταλοί οπισθοχώρησαν προς ένα τοίχο και όσοι βρίσκονταν εκεί συνεθλίβησαν.
Τότε η Μάργκαρετ Θάτσερ αποφάσισε τον αποκλεισμό των αγγλικών ομάδων από διεθνείς οργανώσεις. Δήλωσε: «Πρέπει να πατάξουμε τον χουλιγκανισμό και θα διαβούμε ξανά τη θάλασσα για να παίξουμε στις ευρωπαϊκές οργανώσεις, μόνο και αν τελειώσουμε με αυτό το πρόβλημα. Σε παρόμοιο ύφος και ο Γραμματέας της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας τη Αγγλίας Τ. Κρόκερτ: «Τώρα ήλθε η ώρα για το αγγλικό ποδόσφαιρο να νοικοκυρέψει το σπίτι του».
Το 1989 ακολούθησε τραγωδία του «Χίλσμπορο» στον ημιτελικό Αγγλίας ανάμεσα στη Λίβερπουλ και την Νότιγχαμ Φόρεστ. Από την συμφόρηση 96 υποστηρικτές της Λίβερπουλ έχασαν τη ζωή τους και 776 τραυματίστηκαν. Τα μέτρα έγιναν πιο αυστηρά και οι ομάδες των χούλιγκαν που εκπροσωπούσαν τους αγγλικούς συλλόγους δεν μπορούσαν πλέον να δρουν ανεξέλεγκτα. Απειλούνταν με βαρύτατες ποινές.
Αυτά δεν άρεσαν στην αγγλική Λίγκα. Προέβαλε ενστάσεις για την αποτελεσματικότητα του μέτρου (η συνήθης αντίρρηση όσων βολεύονται με παρούσες καταστάσεις). Παράλληλα άρχισαν οι κοινωνιολογικές αναλύσεις (καλοπροαίρετων ανθρώπων) ότι ο χουλιγκανισμός οφείλεται σε κοινωνικά προβλήματα, και αν φύγουν από τα γήπεδα θα εμφανιστούν στον δρόμο.
Δεν πέρασε ούτε στη Λίγκα ούτε στους κοινωνιολογούντες (δεν είχαν άδικο οι δεύτεροι αλλά η πολιτική εξουσία επιλέγεται για να δρα, όχι για να περιμένει πότε θα λυθούν τα κοινωνικά προβλήματα για να πάψει η ατιμώρητη αλητεία). Υπάρχει και η μέθοδος του Μεγαλέξανδρου. Εάν δεν λύνεται ο Γόρδιος δεσμός τον κόβεις. Αυτό έκανε η Θάτσερ. Σε πέντε – έξι χρόνια οι χουλιγκάνοι έγιναν αρνάκια και οι οικογένειες ξαναγύρισαν στα γήπεδα.
Στα καθ΄ ημάς ήταν αδιανόητη η αβελτηρία της Αστυνομίας. Είχε σήμα από το Ζάγκρεμπ και λεπτομερή ενημέρωση από το Μαυροβούνιο. Λειτούργησε με την συνήθη δημοσιοϋπαλληλική ρουτίνα, παρότι έχει φάει τη ζωή της στην στολή με πλάκα τα γαλόνια.
Αλλά κυρίως είναι δουλειά της κυβέρνησης. Δεν εννοούμε να αποκλείσει τις ομάδες από τις διεθνείς αναμετρήσεις. Εδώ και τώρα όμως να κόψει για εύθετο χρόνο τον γόρδιο δεσμό των συνδέσμων. Κάποιοι από αυτούς παρείχαν υποδοχή, υποδομή και σχεδιαστική υποστήριξη στους Κροάτες χούλιγκαν (ναι οι Κροάτες είναι Ναζί, αλλά όταν η ευθύνη προσδιορίζεται μόνο στον όρο Ναζί, απαλλάσσει τους υπόλοιπους λούμπεν χουλιγκάνους).
Καταργείστε εδώ και τώρα τους συνδέσμους, για όσα χρόνια χρειαστεί, έως ότου εξυγιανθούν. Έως ότου σταματήσουν οι θανάσιμες επιθέσεις των δολοφόνων, και το ποδόσφαιρο ξαναγίνει γιορτή.
