Αν και πρώην ψηφοφόρος της ΝΔ, για λόγους πολιτικού πραγματισμού (και μόνο), σε ό,τι αφορά στη κρίση μου, είναι δεδομένο ότι αυτή της 2ης τετραετίας Μητσοτάκη, σε αντίθεση με την πρώτη, ΔΕΝ είναι μια καλή Κυβέρνηση. ΔΕΝ είναι καν μια Κυβέρνηση άνω του μετρίου, όπως η πρώτη. Είναι μια ΚΑΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ που με την ατολμία, την αδιαφορία, τη θλιβερή αποκοπή της από την Κοινωνία και με τις ιδεοληψίες της, βλάπτει τη χώρα και τους Έλληνες. Η μεγάλη αποτυχία του κου Μητσοτάκη να συνδεθεί με την πραγματικότητα και να ασχοληθεί με τα ουσιώδη και τις διαχρονικές πληγές του κρατικού μηχανισμού – τις οποίες και κρύβει συστηματικά κάτω από το χαλάκι για τους επόμενους, διαιωνίζοντας την εγχώρια Πλαδαροκρατία – σε συνδυασμό με την παντελή απουσία ιδεολογικού έρματος και εθνικού οράματος, οδηγεί τη χώρα σε ένα απελπιστικό πολιτικό αδιέξοδο. Δεν είναι φυσικά μόνον ο πιθηκισμός της woke ατζέντας, δηλαδή ο γάμος των ομοφυλόφιλων και η επιβολή του Δικαιωματισμού και της Πολιτικής Ορθότητας, όπως εκφράστηκαν λ.χ. μέσα από τον Νόμο που πέρασε προσφάτως με τις πλάτες της ελληνικής Αριστεράς, αυτό ήταν το κερασάκι στην μεγάλη τούρτα της αποτυχίας να σταθεί αυτή η Κυβέρνηση στο ύψος των ιστορικών περιστάσεων, στην ανάγκη εθνικής επιβίωσης. Διότι στέκομαι στο ύψος των ιστορικών περιστάσεων σημαίνει:
α) αντιμετωπίζω την αισχροκέρδεια πραγματικά, όχι με επικοινωνιακά τερτίπια και άδικα/αναποτελεσματικά φορολογικά μέτρα που χαϊδεύουν τα αυτάκια εκείνων που ούτως ή άλλως δεν έχουν πρόβλημα επιβίωσης. Σημαίνει δεν αφήνω τις μαφίες να ορίζουν το εμπόριο καυσίμων στην χώρα, όπως δεν αφήνω άλλα ολιγοπώλια και τις τράπεζες να ληστεύουν νομίμως τους Έλληνες ή με την ανοχή του Κράτους, επιβεβαιώνοντας τον κανόνα ότι τελικά είναι η μαύρη οικονομία που επιτρέπει την επιβίωση,
β) αντιμετωπίζω το Δημογραφικό πρόβλημα που δεν μπορεί παρά να συνδέεται, και αυτή είναι ικανή και αναγκαία συνθήκη, με ένα μεγάλο Εθνικό Σχέδιο Αποκέντρωσης το οποίο δεν φαίνεται πουθενά στον ορίζοντα,
γ) σχεδιάζω την Παραγωγική Ανασυγκρότηση της χώρας που εκτός από την Αποκέντρωση, συνδέεται καί με την ενίσχυση της μεσαίας τάξης στην περιφέρεια και όχι ασφαλώς με την τιμωρία της – ξανά και ξανά – για να ζει καλά μια βολεμένη μειοψηφία που επιτρέπει στο πολιτικό σύστημα να στέκεται, κουτσά στραβά, όρθιο,
δ) αντιμετωπίζω την εγκληματικότητα και την παραβατικότητα σε κάθε δημόσιο χώρο, σε όλες τις εκφάνσεις της, και δεν επιτρέπω τη δημιουργία άβατων παρανομίας σε Πανεπιστήμια ή σε πόλεις σε σημείο που φτάνουν να σταματούν ακόμη και σημαντικά δημόσια έργα,
ε) διατηρώ το πνεύμα των Ελλήνων σε εγρήγορση απέναντι στην αναθεωρητική Τουρκία και σίγουρα δεν σημαίνει αποκοιμίζω/παραμυθιάζω με ψευδείς υποσχέσεις εξομάλυνσης των σχέσεων και υποθέσεις περί μελλοντικής φιλελευθεροποίησης του τουρκικού πολιτικού συστήματος.
Και τέλος, στο ύψος των ιστορικών περιστάσεων, σημαίνει αποκτώ, επιτέλους, μια κριτική στάση απέναντι σε όποιες ανοησίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης – που ΔΕΝ έχει το αλάθητο – τις εντολές της οποίας, οι περισσότεροι Έλληνες πολιτικοί πιθηκίζουν με αξιοσημείωτη, σχεδόν δουλική, συνέπεια, προκειμένου να χτίσουν το ευρωπαϊκό τους βιογραφικό και να κερδίσουν το μπράβο των Βρυξελλών. Σημαίνει με άλλα λόγια, μαθαίνω να λέω: «ως εδώ κύριοι, μπορώ να σκεφτώ και μόνος μου και αυτό ΔΕΝ ταιριάζει στην πατρίδα μου ή ΔΕΝ τη συμφέρει».
Η χώρα χρειάζεται μια πολιτική τάξη που θα αντιμετωπίσει αποτελεσματικά, όλα τα παραπάνω χωρίς να ενισχύει τα φαινόμενα Βελούδινου Ολοκληρωτισμού ή να νομιμοποιεί τη λαθρομετανάστευση. Μόνο έτσι θα αντιμετωπιστεί η εγχώρια Οικοφοβία και η μιζέρια, ώστε να τονωθεί η εθνική αυτοπεποίθηση των Ελλήνων. Χρειαζόμαστε μια πολιτική τάξη που θα σταματήσει να θεωρεί σημαντικό και σωστό μόνο ό,τι είναι ξενόφερτο, που θα σταθεί πάνω στην ελληνική πραγματικότητα με γνώμονα την μακραίωνη ταυτότητα των Ελλήνων.
Αυτή δυστυχώς, ΔΕΝ είναι η Κυβέρνηση Μητσοτάκη – όπως δεν θα μπορούσε να είναι καμία κεντροαριστερή (woke) και ψευδοφιλελεύθερη Κυβέρνηση – η οποία εξαπάτησε το εκλογικό κοινό διατεινόμενη ότι διαθέτει, ζωτικής σημασίας για τη χώρα, συντηρητικά στοιχεία.
1 ΣΧΟΛΙΟ
Η ψήφος των αποδήμων, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και το νομοσχέδιο Φλωρίδη είναι κορυφαίες τομές που έγιναν μέσα σε λίγους μήνες. Αυτός ο χώρος υπήρξε άδικος και στο παρελθόν, π.χ. απέναντι στην κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου. Το αποτέλεσμα ήταν να έρθει λίγο μετά ο Τσίπρας.
Επίσης, καλό είναι να κάνει και καμιά αυτοκριτική, για τη στάση του στο παρελθόν π.χ. σε σχέση με το νομοσχέδιο Γιαννίτση, την αναθεώρηση του άρθρου 16, τον νόμο Διαμαντοπούλου κτλ.