του Κωστή Δαμαβολίτη από το newshub.gr
Παρότι ο γάμος των ομοφυλοφίλων είναι πλέον νόμος του κράτους, στη δημόσια συζήτηση το θέμα παραμένει ένα πεδίο σύγκρουσης με διασταυρωμένα πυρά, που δημιουργούν προβληματισμό.
Ά Μέρος
Από την μία, παράδοση, η κουλτούρα, ο αξιακός και ηθικός μας κώδικας, από την άλλη η εξέλιξη, η επιστήμη και τα δικαιώματα μίας μειοψηφίας και στην μέση μία διχασμένη κοινωνία, που καλείται να δεχθεί ένα καινούριο ήθος που θα επηρεάσει την μελλοντική της εξέλιξη.
Η Ευγενία Μπαστιε1, διακεκριμένη δημοσιογράφος και συγγραφέας, τον Δεκέμβριο του 2002 έδωσε μία διάλεξη στη Γαλλική Ακαδημία Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών με τίτλο:
«Να διασώσουμε τη διαφορά μεταξύ των φύλων»
Και έχω κρατήσει την αρχή της εισηγήσεως της που λέει:
Θα ήθελα να ξεκινήσω αυτή την ανακοίνωση με ένα απόσπασμα του Τσέστερτον. Στη συλλογή του, Αιρετικά, γράφει πως, αύριο, «θα χρειαστεί να ανάψουμε φωτιές για να αποδείξουμε ότι δύο και δύο κάνουν τέσσερα· να τραβήξουμε το ξίφος για να αποδείξουμε ότι τα φύλλα είναι πράσινα το καλοκαίρι (…)· να παλέψουμε για ορατά θαύματα σαν να ήταν αόρατα». Μιλώντας μπροστά σας, σήμερα, για τη «διάσωση της διαφοράς μεταξύ των φύλων», νιώθω σαν να βγάζω το σπαθί μου για να αποδείξω ότι τα φύλλα είναι πράσινα το καλοκαίρι. Και όμως, σε αυτό το σημείο έχουμε φθάσει[1].
Παρόμοιο πνεύμα νομίζω ότι έχει κάθε άνθρωπος που καλείται να εξηγήσει το αυτονόητο, να μιλήσει για την ζωή και της πανανθρώπινες αξίες της, έτσι όπως ταξίδεψαν μέσα στον χρόνο από διαφορετικά τα πολιτισμικά μονοπάτια τις ιστορίας, για να καταλήξουν στο σήμερα σαν να μην υπήρχαν στο χθες.
Από τον πρώτο άνθρωπο των σπηλαίων μέχρι τον σημερινό άνθρωπο του 21ου αιώνος, έχουν γεννηθεί και έχουν πεθάνει αμέτρητες θεωρίες, φιλοσοφίες, ιδεολογίες και κοινωνικά μοντέλα, έχοντας προσπαθήσει να σταθούν ως σταθερά αξιώματα στην εξίσωση της ανθρωπότητας, για να προσεγγίσουν την αλήθεια και το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης μέσα στο είναι.
Σε όλη αυτήν την διαδρομή ποτέ και κανείς δεν αποτόλμησε να αλλάξει ή να αμφισβητήσει την μοναδικότητα και την αξία του ρόλου της μητέρας και του πατέρα, που από κοινού είναι οι δημιουργοί της μόνης απτής και αδιαμφισβήτητης αλήθειας που είναι η ζωή. Μίας αλήθειας που έχει μόνο ένα τρόπο να ταξιδεύει. Την ένωση αρσενικού και θηλυκού. Μία κορυφαία στιγμή ολοκληρωμένης σύνθεσης που γεννιέται το θαύμα που λέγεται ζωή.
Κανείς μέχρι σήμερα δεν αποτόλμησε έναν επαναπροσδιορισμό της αντίληψής για τον γάμο και την οικογένεια και επί της ουσίας την ανατροπή μίας «ανθρωπολογικής σταθεράς» που υπήρξε σε κάθε δυνατή ιστορική παραλλαγή της οικογένειας: πατριαρχική, μητριαρχική ή ομότιμη, πυρηνική ή διευρυμένη, όπου τα έμφυλα πρότυπα, η μητρότητα και η πατρότητα δεν έπαψαν να βρίσκονται στο επίκεντρό της.2
Οι ανθρώπινες κοινωνίες – ακόμα και οι πιο πρωτόγονες – σε όλα τα μήκη και πλάτη της οικουμένης, διαχρονικά, έστω και αν είχαν μεταξύ τους αποκλείσεις ή στρεβλώσεις, σε επιμέρους θέματα, μπορούσαν να διακρίνουν τα όρια και τους βασικούς κανόνες της ενσυνείδητής φύσης. Γι’ αυτό και ορίσαν το τί είναι φυσιολογικό και το τί όχι και αυτούς τους κανόνες τους θέσπισαν σε νόμους.
Φύση … και παράφυση
Αναφέρω την ενσυνείδητη φύση, γιατί οι οπαδοί της κατάργησης των φύλων επικαλούνται την φύση γενικά και αόριστα αναφέροντας τις ομοφυλοφιλικές συμπεριφορές σε κάποια είδη ζώων προκειμένου να δικαιολογήσουν το πάθος τους και να επιχειρηματολογήσουν για την θεωρία τους .
Στην ά-λογη, μή-συνειδητή φύση, κάθε μορφή ζευγαρώματος δεν γίνεται για την ηδονή. Πάντα – ακόμα και στα ερμαφρόδιτα της φύσης – η αναπαραγωγική διαδικασία φέρνει αποτέλεσμα. Μπορεί να υπάρχουν ομοφυλοφιλικές συμπεριφορές γιατί είναι άλογη φύση, όπως υπάρχουν και αιμομιξίες όπως γίνεται σε πολλά κοπάδια θηλαστικών ή πολλαπλά ζευγαρώματα από το αρσενικό όπως γίνεται σε ένα κοτέτσι με ένα κόκορα μέσα σε πολλές κότες.
Επίσης πρέπει να υπολογίσουμε ότι η άλογη φύση εμπεριέχει μέσα της και την ζούγκλα που το ένα ζώο τρώει το άλλο. Δεν μπορούμε λοιπόν να υιοθετήσουμε τον όρο αυθαίρετα ή επιλεκτικά. Τα οντολογικά όρια3 και τους κανόνες για αυτό το θέμα τα βάζει η ίδια η φύση στον άνθρωπο, ως ενσυνείδητη οντότητα. Με την συγκρότηση των κοινωνιών αυτά τα όρια μεταβλήθηκαν σε αξιακά συστήματα και συνεχεία οριοθετήθηκαν με νόμους.
Πόθεν προκύπτει το όριο και ο κανόνας;
Στην δική μας γεωγραφική γειτονία η ορθοδοξία είναι κάτι πολύ παραπάνω από μία Εκκλησία με την σημερινή έννοια του όρου στην Δύση. Είναι ένα αξιακό σύστημα που έχει ενσωματώσει το πνευματικό και το φιλοσοφικό απόσταγμα του αρχαίου ελληνικού κόσμου, ο οποίος ενηλικιώθηκε μέσα από τον χριστιανισμό μετά από 17 αιώνες διαπαιδαγώγησης.
Ταυτόχρονα έχει αποδειχθεί ότι η ορθοδοξία μέσα από τη διαχρονικότητα και την οικουμενικότητα που έχει στην ιστορική διαδρομή της, είναι σημείο ισορροπίας για τις ανθρώπινες σχέσεις εντός της κάθε κοινωνίας, αφού μπορεί να αφουγκράζεται και να υπολογίζει τις αποκλείσεις που έχει η ανθρώπινη υπόσταση λόγω της φθαρτότητάς της.
Γι’ αυτό και εκτός από το ακριβές πλαίσιο του κανόνα που ορίζει με ακρίβεια ποιο είναι το πρέπων προς όφελος της πλειοψηφίας, έχει προβλέψει και τον όρο που λέγεται «οικονομία» 4. Με τον όρο αυτό επαναπροσδιορίζει τον τρόπο ενσωμάτωσης στον κανόνα για τις ειδικές περιπτώσεις που για κάποιους λόγους έχουν διαφορετικό βηματισμό από το σύνολο της κοινωνίας. Το κατ’ «οικονομία» όμως εφαρμόζεται κατά περίπτωση και με μέτρο ελαστικότητας.
Η δισυπόστατη ανθρώπινη υπόσταση
Έχοντας η Εκκλησία λοιπόν ενσωματώσει τον φυσικό νόμο, βάσει της βιολογίας, θέτει και άλλες παραμέτρους όπως είναι η συνείδηση και η ψυχο-πνευματική έκφανση. Η ανθρώπινη φύση είναι δισυπόστατη. Εκτός από το σώμα διαθέτει και ψυχή. Μία ψυχή που αντανακλά τις κινήσεις της, σε ένα καθρέπτη που λέγεται συνείδηση.
Ο φθόνος και ο ναρκισσισμός, που οδηγεί σε τόσες ακρότητες τον άνθρωπο ή η φιληδονία, που είναι η γενεσιουργός αιτία για την πορνεία και την ανηθικότητα είναι πρωτίστως ψυχικά νοσήματα. Τα πάθη, όπως ονομάζει όλες τις βαριές νόσους η Εκκλησία ξεκινούν από την ψυχή. Από την ιδέα που έρχεται σαν ελαφριά σκιά με τους πρώτους λογισμούς, που αν δεν υπάρχουν αξιακά φίλτρα στο τέλος εγκαθίστανται μόνιμα στο μυαλό και γίνονται εμμονή που δεσμεύει την λογική κρίση.
Μέσα σε αυτά τα μεγάλα πάθη κατατάσσει και την ομοφυλοφιλία. Αυτό είναι μία μορφή ψυχικής ασθένειας.
Δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι τις αρχές της δεκαετία του ’70 η αμερικανική ψυχιατρική εταιρεία θεωρούσε την ομοφυλοφιλία ψυχική, ενώ για τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’90.
Τι άλλαξε όμως τα τελευταία χρόνια και η ομοφυλοφιλία αφαιρέθηκε από τον κατάλογο των ψυχικών νοσημάτων; Εξέλιξη της ψυχιατρικής επιστήμης; Εξευγενισμός των ηθών; ή αποτέλεσμα μίας μεθοδικής προσπάθειας που κάνει μία οργανωμένη μειοψηφία που έχει διεισδύσει σε θεσμούς και οργανισμούς; Θα τα δούμε όλα στην συνέχεια.
Η Εκκλησία δεν παραβλέπει βέβαια και τις περιπτώσεις που υπάρχει οργανικό πρόβλημα, όπως μία ορμονική ανισορροπία ή τις περιπτώσεις των ερμαφρόδιτων ατόμων. Αυτές όμως αποτελούν ένα πάρα πολύ μικρό ποσοστό που χρίζει ειδικής αντιμετώπισης και διαχείρισης. Ιδιαιτέρως για τη μερίδα των ανθρώπων που ταλανίζεται από μία ορμονική αστάθεια από την παιδική ηλικία, θα δανειστώ μία φράση ενός ιερέα που λέει: «Εάν ένα παιδί γεννηθεί με προδιάθεση στο ζάχαρο τι θα κάνουμε, θα το εξωθούμε στο να τρώει ζάχαρη μετά βουλιμίας;».
Σημείο καμπής
Αν η ομοφυλοφιλία γίνει αποδεκτή ως μία υγιής σεξουαλική έκφραση του ανθρώπου και ενταχθεί ως υγειές νομικό και κοινωνικό αξίωμα στην ζωή μας, πρέπει αυτόματα να αποδεχτούμε όλες τις υπόλοιπες σεξουαλικές προτιμήσεις, ως μέρος μίας υγιούς «διαφορετικότητας», έτσι αλλάζουν τα μαθηματικά στην εξίσωση για το τι εννοούμε ηθική κανονικότητα στις ανθρώπινες σχέσεις μιας κοινωνίας.
Ο διαχωρισμός φυσιολογικό και ανώμαλο βγαίνει από την συζήτηση. Δεν υπάρχει καλό και κακό στο νεο-επιβληθέν woke αξιακό μας σύστημα, τα πάντα είναι θέμα επιλογής. Πέραν των «δικαιωμάτων» όμως τον ομοφυλοφίλων ο κατάλογος της «διαφορετικότητας» είναι πολύ μακρύς – 70 τον αριθμό οι σεξουαλικές διαστροφές για την ώρα – και μεγαλώνει κάθε μέρα περισσότερο.
Η ομοφυλοφιλία υπήρχε από την αρχαιότητα αντιτάσσει το κίνημα ως επιχείρημα, μα και η πορνεία, τα όργια, η κτηνοβασία αλλά και όλες οι σεξουαλικές διαστροφές υπήρχαν από την αρχαιότητα αφού η παρέκκλιση από τον κανόνα, είναι σύμφυτο με την αδυναμία της ανθρώπινης φύσης. Γι’ αυτό και από την αρχαιότητα υπήρχαν κανόνες και ηθικές δικλίδες έστω και αν σε ένα μέρος της κοινωνίας υπήρχε παρέκκλιση σε περιόδους μεγάλης παρακμής.
Ποτέ όμως δεν έγινε νόμος η διαστροφή, ούτε κατά την περίοδο της μεγάλης παρακμής της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας όπου μεγάλο μέρος των ελίτ της εποχής είχε παρεκκλίνει, αλλά ούτε και στην αρχαία Ελλάδα που τόσα έχουν γραφτεί. Αντιθέτως οι νόμοι του Σόλωνα και του Λυκούργου επιφύλασσαν πολύ αυστηρά επιτίμια στους παραβάτες.
Πηγές
1) Το κείμενο αποτελεί διάλεξη της διακεκριμένης δημοσιογράφου και συγγραφέως Eugénie Bastié, που δόθηκε στη Γαλλική Ακαδημία Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών, τη Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2022. Μετάφραση: Γιώργος Καραμπελιάς – Χριστίνα Σταματοπούλου. Και υπάρχει στο βιβλίο WOKE: Η καθολική αποδόμηση από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις
2) Γιώργος Ρακκάς, “Γιατί γάμος; Γιατί τώρα;”
3) Η «Νορμοφοβία» και τα Gender Studies ιστοσελίδα Ερανιστής
6) Runciman, Steven: Η Μεγάλη Εκκλησία εν αιχμαλωσία. Εκδόσεις Μπεργαδής 1979
5Α ) Παντρεμένος με έξι γυναίκες – https://www.enikos.gr/timeout/andras-einai-pantremenos-me-6-gynaikes-dyskolevomoun-na-thymamai-ta-onomata-tous/2099016/
6) Θεόδωρος Ντρίνιας, Κοινότητα Ευθύνης (Verantwortungsgemeinschaft): Το νέο, εξελιγμένο υποκατάστατο γάμου στη Γερμανία
7) Κτηνοβάτες στην Γερμανία – https://www.protothema.gr/world/article/376579/apisteuto-hamos-me-oikous-anohis-gia-ktinovates-sti-germania/
8) Τρανς αθλήτριες: Απειλούν το γυναικείο αθλητισμό ή ανοίγουν νέα εποχή;. Διαβάστε περισσότερα εδώ: https://parallaximag.gr/epikairotita/trans-athlitries-apeiloyn-to-gynaikeio-athlitismo-i-anoigoyn-nea-epochi
9) Καναδάς: Αρσιβαρίστας δήλωσε συμμετοχή σε γυναικείους αγώνες και έσπασε ρεκόρ https://www.iefimerida.gr/spor/arsibaristas-symmeteihe-se-gynaikeioys-agones
10) Αυτοπροσδιορίζονται ως σκύλοι
11α) Πρόστιμο στην Λεβερκούζεν για πανό που ανάρτησε σε αγώνα ποδοσφαίρου.
11 National Geographic: Ιστορικό εξώφυλλο µε 9χρονη τρανσέξουαλ
12) Νικόλας Δημητριάδης, H «woke» μόδα των «τρανς εφήβων»
13) Andreas Bikfalvi: “Η ιδεολογία του Woke απειλεί την ίδια την επιστήμη”
17) Σακαρέλος Αθανάσιος Ορθόδοξος Τύπος
