Αρχίζουν σιγά-σιγά τα όργανα στο ΠΑΣΟΚ κι από φθινόπωρα θάχουμε ντράβαλα
του Διδύμιου
Γιατί τότε περίμεναν κατά ΠΑΣΟΚ μεριά να κάνουν την τελική έφοδο στ’ ανάκτορα. Πίστευαν ότι τον περασμένο Δεκέμβρη είχαν 19% θα το ανέβαζαν λίγο και το φθινόπωρο που μας έρχεται θα ψήλωναν για τα καλά και θα πρόβαλλαν ως εναλλακτική… Ο Μανώλης με τα λόγια…
Έτσι τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν. Γιατί μέχρι το 14% και με το ζόρι τους δίνουν οι μετρήσεις. Έτσι δεν πας πουθενά. Παρά την κυβερνητική φθορά, τα συλλαλητήρια, κάποιες πρωτοβουλίες που πήραν, τίποτα. Δεν ξεπαγώνουν τα ποσοστά τους. Και δεν λένε να καταλάβουν ότι …αυτοί στραβά αρμενίζουν. Γι’ αυτό έφτασαν να χάνουν και τη δεύτερη θέση απ’ τη Ζωή. Δεν παίρνουν ούτε κεντρώους από την ΝΔ, ούτε δυσαρεστημένους του ΣΥΡΙΖΑ.
Όλα δείχνουν ότι το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ είναι πολιτικό. Και δυστυχώς ούτε την πραγματικότητα κατανοούν, ούτε σκέφτονται να αναπροσαρμόσουν την τακτική τους. Αγνόησαν τις πρώτες δημοσκοπήσεις που τους κατέγραφαν τρίτη δύναμη, μίλησαν για παράκεντρα Μητσοτακικών, για μεθοδευμένες επιθέσεις αλλά τώρα βλέπουν την αλήθεια κατάματα. Και τρέχουν. Που; Στο βαρύ γήπεδο των διαδηλώσεων και της διαμαρτυρίας που είναι από χέρι χαμένοι, συνεχίζοντας την αποτυχημένη συνταγή μιας γενικευμένης καταγγελίας κατά του πρωθυπουργού.
Τώρα πως γίνεται η κυβέρνηση να χάνει και αυτοί να μην ανεβαίνουν; Δεν βλέπουν τα λάθη στρατηγικής τους; Αυτές τις αντιπολιτευτικές μπαλοθιές που ρίχνουν νερό, μόνο στο μύλο του αντισυστημισμού; Γιατί ενώ είναι αξιωματική αντιπολίτευση και πρέπει να δείξει ότι είναι μια αξιόπιστη εναλλακτική, έπαιξαν με το αριστερό μπλοκ. Άλλη μια ευκαιρία χαμένη. Με καταφυγή στον στείρο αντιπολιτευτικό λόγο, έναν κούφιο αντισυστημισμό που κανείς δεν καταλαβαίνει που το πάνε, τι θέλουν, σε ποιους απευθύνονται. Κι όμως συνεχίζουν σε υψηλούς τόνους, θυμίζοντας ΣΥΡΙΖΑ και φοβίζοντας το κεντρώο κοινό. Πόσο δύσκολο τους είναι να δουν ότι ο τρόπος που εργαλειοποιούν ακόμα και την υπόθεση των Τεμπών τους κάνει ζημιά, υιοθετώντας τα πάντα περί μονταζιέρας και συγκάλυψης.
Ξεκίνησαν με τους λανθασμένους χειρισμούς και την αργοπορία τους στην Προεδρική εκλογή, συνέχισαν με τις ανόητες και ανούσιες απόψεις περί μετεκλογικών συνεργασιών, με το θέμα Τριαντόπουλου που πιάστηκαν αδιάβαστοι, κι όμως συνεχίζουν τα αυτογκόλ. Με τον αρχηγό να κινείται πάντα με τις στομφώδεις δηλώσεις περί νίκης στις ερχόμενες εκλογές. Και πάντα με γλώσσα πασοκική, ξεπερασμένη, με ορολογία κομματάρχη και με το ίδιο παλιακό ύφος που αποπνέει πολιτική μιζέρια και αυτοθυματοποίηση. Ένας επίδοξος πρωθυπουργός με την δημοφιλία του στα τάρταρα.
Οι αποστάσεις πια στελεχών από κεντρικές επιλογές του αρχηγού είναι εμφανείς. Η πιθανή συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ στον απόηχο πιθανής κοινής καθόδου έφερε αναταράξεις. Στελέχη επίσης ξιφουλκούν με αφορμή τις χαμηλές μετρήσεις, με τον αρχηγό να απειλεί με διαγραφές και τους αρνητικούς σχολιασμούς στο κόμμα να εντείνονται. Η γκρίνια και η μουρμούρα για το συγκεντρωτικό και παρεϊστικο μοντέλο Ανδρουλάκη, κινητοποιεί παλιούς δελφίνους. Όλα δείχνουν ότι η ανακωχή είναι προσωρινή. Οι δημοσκοπήσεις λένε ότι το κόμμα αγκομαχά και αυτό κάνει να….ανοίγουν τα στόματα. Η ηγετική ομάδα προβάλει το επιχείρημα της υπονόμευσης και απειλεί μια και η γκρίνια πιά εκδηλώνεται πιο φανερά. Τα κομματικά όργανα αφοπλισμένα, πρωτοκλασάτοι παροπλισμένοι, συζήτηση για στρατηγική μόνο στο κλειστό προεδρικό κονκλάβιο με τον Ανδρουλάκη να λειτουργεί όχι ως ηγέτης αλλά ως αρχηγός φράξιας. Δεν δείχνει να ενοχλείται από την στασιμότητα, την επικοινωνιακή Βαβέλ και τα θολά μηνύματα που εκπέμπονται.
Όλοι αναζητούν λύσεις αλλά δεν έρχονται. Δεν μπορούν να κοινωνήσουν τα μηνύματά τους, κινούνται σε ρυθμούς κινηματικής λογικής, χωρίς σοβαρές προτάσεις.
Πάντως τα… όργανα άρχισαν. Οι φωνές αμφισβήτησης πυκνώνουν δίνοντας ραντεβού το φθινόπωρο.
