Του Άριστου Μιχαηλίδη από τον Φιλελεύθερο
Η τολμηρή πρόταση του Νίκου Αναστασιάδη να αναλάβει η Κύπρος το κόστος μισθοδοσίας της ΕΛΔΥΚ βάζει μια πρώτη πρακτική ιδέα για το τι οφείλει να κάνει η Κυπριακή Δημοκρατία για να βοηθήσει την Ελλάδα να ξεπεράσει την πρωτοφανή οικονομική κρίση. Σε αυτή την κρίση δεν είναι αρκετές οι φιλανθρωπίες του λαού. Είναι πολύ σημαντικές ασφαλώς και ελπίζουμε η βοήθεια που συγκεντρώνεται με διάφορους εράνους να βοηθήσει ανθρώπους, που δυσπραγούν. Αλλά, πέραν αυτού το ελληνικό κράτος είναι παγιδευμένο, αδύναμο και υποχείριο στις διαθέσεις των πιστωτών του και χρειάζεται δισεκατομμύρια για να μπορέσει να σηκώσει κεφάλι. Η μισθοδοσία της ΕΛΔΥΚ είναι μια σημαντική έμπρακτη συνεισφορά. Δεν είναι αρκετή, αλλά είναι ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση. Το ότι η πρόταση έγινε δημοσίως δεν είναι και η καλύτερη πρακτική. Τέτοιες ενέργειες πρέπει να ολοκληρώνονται πρώτα στο παρασκήνιο ανάμεσα στις κυβερνήσεις. Ούτε και η αντίδραση του ΑΚΕΛ είναι η καλύτερη στάση. Έδωσε την εντύπωση ότι αντέδρασε αρνητικά επειδή η πρόταση προήλθε από τον Νίκο Αναστασιάδη.
Πρέπει να αντιληφθούν οι ταγοί μας πόσο σημαντικό είναι (σημαντικό ΚΑΙ για την επιβίωση της Κύπρου) να ξεπεράσει την κρίση η Ελλάδα. Κι ότι αν προχωρήσει η Κύπρος σε βήματα λύσης του Κυπριακού (όπως μια πιθανή διεθνής διάσκεψη) με αποδυναμωμένη Ελλάδα δίπλα της, θα είναι χαμένη. Δεν είναι τυχαίο, που την περασμένη βδομάδα οι Τάϊμς του Λονδίνου έγραφαν ότι για να ξεπληρώσει το χρέος της η Ελλάδα, οφείλει να πιέσει τους Ελληνοκύπριους να προχωρήσουν σε λύση. Το βρώμικο παιχνίδι σε βάρος του ελληνισμού άρχισε να δείχνει τα δόντια του ξεδιάντροπα. Λοιπόν, η ουσία είναι να αναμιχθεί ενεργά η ηγεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας και εμπράκτως να ενισχύσει την Ελλάδα, όπως η Ελλάδα ενισχύει την Κύπρο από γεννήσεως. Μέχρι τώρα παρακολουθούμε μια ηγεσία, που παρατηρεί από μακριά όσα συμβαίνουν ως να μην την αφορούν άμεσα και δραστικά.
Προχτές, στο Γιούρογκρουπ, όπου οργίαζε το παρασκήνιο των στραγγαλιστών της Ελλάδας μέχρι τις 5 το πρωί, εκ μέρους της Κύπρου βρισκόταν ο διευθυντής του υπουργείου Οικονομικών. Ο υπουργός δεν μπορούσε να πάει, αλλά θα θέλαμε να βλέπαμε δίπλα από τον Παπαδήμου και τον Βενιζέλο τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να τους ενισχύει στη διαπραγμάτευση. Αλλά, το πιο σημαντικό, θα έπρεπε ήδη να υπάρχει σχέδιο, που θα ενέπλεκε στα κυπριακά κοιτάσματα φυσικού αερίου την οικονομία της Ελλάδας, τους Ευρωπαίους ισχυρούς (Γερμανία, Γαλλία) και τους δανειστές. Αν μπορούσε η ηγεσία μας να διαχειριστεί αυτό τον πλούτο μαζί με την Ελλάδα (ούτως ή άλλως μόνοι μας είναι αμφίβολο αν θα τα καταφέρουμε) θα μπορούσε πραγματικά να έχει καταλυτική συνδρομή στην προσπάθεια να ξεπεραστεί η ελληνική κρίση. Θα μπορούσε για παράδειγμα, να διαπραγματευτεί ακόμα και την αξιοποίηση μερικών «οικοπέδων» προς όφελος του ελληνικού χρέους και ταυτόχρονα προς όφελος της κυπριακής ασφάλειας έναντι των τουρκικών απειλών. Πρέπει όμως πρώτα να πιστέψει ότι η Κύπρος ΔΕΝ είναι τουρκική. Και μετά, πρέπει να είναι ηγεσία με ικανότητα να κάνει φιλόδοξα σχέδια.
