Επέτειος της εισβολής. Δεν είναι όμως ίδια με τις άλλες. Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω απ’ τα κεφάλια των ακελικών, συναγερμικών και άλλων εξουσιαστών του τόπου. Το φάντασμα της αντίστασης από το λαό, όχι από «ακροδεξιούς», «πραξικοπηματίες» και «εοκαβητατζήδες»… Η τραγωδία της δολοφονίας των 13 ηρώων, στάθηκε η αφορμή, εδώ και 9 ημέρες να είμαστε έξω από το προεδρικό και να απαιτούμε την παραίτηση αυτής της σάπιας κυβέρνησης, του Δημήτρη Χριστόφια. Η νύχτα της Δευτέρας, 18 Ιουλίου, απέδειξε ότι ο λαός δεν χειραγωγείται. 20000 κόσμου κατέκλυσαν τους δρόμους γύρω απ’ το προεδρικό αναλαμβάνοντας έναν αγώνα δίκαιο ενάντια σ’ αυτούς που δολοφονούν και διαλύουν την Κύπρο.
Την Τρίτη 19 Ιουλίου, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Η «αντικατοχική» εκδήλωση του προέδρου, που εξελίχθηκε σε αντισυγκέντρωση ενάντια στον απλό λαό, έμελλε να δώσει κι άλλο όγκο στην οργή μας. Σε αντίθεση όμως με ότι ήθελαν, ο Χριστόφιας, η αστυνομία, ίσως και κάποιοι εξωγενείς παράγοντες, δεν συνέβη απολύτως τίποτα. Οι προκλήσεις των οργάνων του κράτους, Εδονοπούλων και αστυνομικών έπεσαν στο κενό, με το λαό να δείχνει ότι αυτό που τον νοιάζει είναι η δικαίωση, όχι ένας ακόμα εμφύλιος. Τελικά, με σκυμμένα κεφάλια, οι συντηρητές του κράτους-δολοφόνου, Ακελικοί, απομακρύνθηκαν από την εκδήλωση, ηττημένοι, χωρίς να σπάσει μύτη. Η κυπριακή κοινωνία έχει αλλάξει άρδην τα δεδομένα της κομματοκρατίας, την ίδια στιγμή που η προεδρική καρέκλα σείεται επικίνδυνα.
Σήμερα, 20 Ιουλίου, οφείλουμε να συνεχίσουμε τον αγώνα μας. Η κατοχή δεν υπάρχει μόνο στα οδοφράγματα, αλλά συντηρείται μέσα στους τοίχους του Προεδρικού. Η τουρκική εισβολή, θα ήταν παρελθόν, αν το ήθελαν οι ταγοί του τόπου. Αλλά, φαίνεται, είναι γλυκό το αίσθημα να διαλύεις έναν ολόκληρο ελληνικό τόπο, για ατομικά ή κομματικά οφέλη. Η κατοχή θα έπαυε, εδώ και χρόνια, αν η νομενκλατούρα ξεχνούσε τα εοκαβητατζίδικα συμπλέγματα και κατηγορούσε έστω και λίγο τους Τούρκους, ως πρώτους υπευθύνους. Είναι ανάγκη απόψε να είμαστε εκεί. Οι δολοφονίες συνδέονται άμεσα με τη συντήρηση της κατοχής. Το σάπιο κυπριακό κράτος, εφαρμόζοντας πλήρως την πολιτική του «δεν βαριέσαι», κατάφερε να μας φέρει σε δύσκολες μέρες. Το ποτάμι δεν θα γυρίσει πίσω. Θα τους παρασύρει όλους, κατακτητές εντός και εκτός προεδρικού, σε άγνωστα ρεύματα…
Αλ.
