Συνέντευξη με τον Γ. Χατζηκώστα

Κατ’ αρ­χάς πρέ­πει να σας πω πως ε­γώ ή­μουν α­νέ­κα­θεν αυ­τός που εί­μαι σή­με­ρα, α­πλώς τυ­χαί­νει τώ­ρα να α­κού­γε­ται η φω­νή μου για­τί έ­τυ­χε να εί­μαι πρό­ε­δρος του ΔΣ των μο­το­σι­κλε­τι­στών που εί­ναι πα­ρα­δε­κτό ό­τι εί­ναι κα­τε­ξο­χήν έ­να α­ντι­κα­το­χι­κό υ­πο­κεί­με­νο. Πι­στεύ­ω ό­τι οι νέ­οι της Κύ­πρου ως σύ­νο­λο και ό­χι μό­νο οι μο­το­σι­κλε­τι­στές δεν α­νέ­χο­νται την Κα­το­χή. Δεν εί­ναι οι νέ­οι των δι­σκο­θη­κών, οι “σα­χλοί”, ό­πως για πολ­λά χρό­νια τους κα­τη­γο­ρού­σαν οι πο­λι­τι­κοί. Ε­γώ το ή­ξε­ρα αυ­τό α­πό πο­λύ πα­λιά, ε­πει­δή, ό­πως βλέ­πεις α­πό τη δου­λειά μου, εί­μαι σε κα­θη­με­ρι­νή ε­πα­φή με νέ­ους. [σσ έ­χει α­ντι­προ­σω­πεί­α ει­σα­γω­γής μο­το­σι­κλε­τών]. Ό­ταν ε­κλέ­χτη­κα μέ­λος του ΔΣ, προ­σπά­θη­σα να το γνω­στο­ποι­ή­σω αυ­τό το πράγ­μα μέ­σα α­πό τα ΜΜΕ, για­τί ο κό­σμος εί­χε βά­λει τους νέ­ους στη μαύ­ρη λί­στα. Ο κό­σμος ά­κου­γε τους αρ­τη­ριο­σκλη­ρω­μέ­νους πο­λι­τι­κούς, που για πε­νή­ντα χρό­νια εί­ναι οι ί­διοι, και οι αυ­τοί να κα­τη­γο­ρούν τους νέ­ους. Αυ­τό το πράγ­μα συ­νε­χί­ζε­ται και σή­με­ρα. Στην τη­λε­ό­ρα­ση και το ρα­διό­φω­νο πέ­ντε πο­λι­τι­κά κόμ­μα­τα κα­τη­γο­ρούν τους μο­το­σι­κλε­τι­στές, χω­ρίς να υ­πάρ­χει έ­νας μοτο­σι­κλε­τι­στής να υ­πε­ρα­σπι­στεί τον ε­αυ­τό του. Με τα πολ­λά πέ­ρα­σε στον κό­σμο η ε­ντύ­πω­ση πως οι νέ­οι εί­ναι των δι­σκο­θη­κών, των ναρ­κω­τι­κών και δε νοιά­ζο­νται για την πα­τρί­δα τους και τα κοι­νά προ­βλή­μα­τα και πως το μό­νο που τους νοιά­ζει εί­ναι να δια­σκε­δά­σουν. Ε­γώ ή­ξε­ρα πως οι νέ­οι δεν εί­ναι ό­πως τους πα­ρου­σιά­ζουν και προ­σπά­θη­σα να το α­πο­δεί­ξω. Πι­στεύ­ω πως σή­με­ρα με­γά­λη με­ρί­δα του κό­σμου έ­χει πια άλ­λη γνώ­μη για τους νέ­ους.  Οι νέ­οι και δη οι μο­το­σι­κλε­τι­στές, που εί­ναι το με­γα­λύ­τε­ρο α­ντι­κα­το­χι­κό κί­νη­μα, εί­ναι ε­λεύ­θε­ροι άν­θρω­ποι, έ­τσι αι­σθά­νο­μαι κι ε­γώ που εί­μαι στην η­λι­κί­α του πα­τέ­ρα τους, δεν α­νέ­χο­νται την κα­τα­πί­ε­ση και την κα­το­χή και αυ­τό το εκ­φρά­ζουν μέ­σα α­πό τις πο­ρεί­ες δί­νο­ντας α­κό­μη και τη ζω­ή τους προ­κει­μέ­νου να ε­πι­τευ­χθεί ο σκο­πός τους, Αυ­τό φά­νη­κε, ό­πως ό­λοι γνω­ρί­ζου­με, στην περ­σι­νή πο­ρεί­α που ή­ταν και διε­θνής. Φτά­σα­με ω­στό­σο στο ση­μεί­ο να μη χρειά­ζε­ται, δια­φώ­τι­ση των ξέ­νων που ή­ταν ως τώ­ρα η προ­σπά­θεια μας, να μη χρειά­ζε­ται α­να­πτέ­ρω­ση του η­θι­κού του κυ­πρια­κού λα­ού, ό­πως ή­ταν πριν δύ­ο χρό­νια, αυ­τό πι­στεύ­ω σε με­γά­λο μέ­ρος ε­πε­τεύ­χθη, αυ­τό που χρειά­ζε­ται σή­με­ρα εί­ναι ε­πα­να­προ­σέγ­γι­ση με τους πο­λι­τι­κούς μας η­γέ­τες! Αν ρω­τάς τη γνώ­μη μου έ­χου­με α­νά­γκη α­πό μί­α ρι­ζι­κή αλ­λα­γή των πο­λι­τι­κών μας.

Στην Ελ­λά­δα εί­ναι γνω­στή μό­νο η πο­ρεί­α των μο­το­σι­κλε­τι­στών που έ­γι­νε πέρ­σι με τα γνω­στά γε­γο­νό­τα της Δε­ρύ­νειας. Ω­στό­σο δεν ή­ταν η πρώ­τη πο­ρεί­α μο­το­σι­κλε­τι­στών. Έ­γι­νε μί­α πο­ρεία το 1993, η ο­ποί­α α­πό ό­σο γνω­ρί­ζω, ε­γώ τό­τε ή­μουν στο στρα­τό στην Κύ­προ, εί­χε με­γά­λη α­πή­χη­ση στη νε­ο­λαί­α της Κύ­πρου. Μί­α δεύ­τε­ρη έ­γι­νε πέρ­σι ό­που εί­χα­με την πρώ­τη σώ­μα με σώ­μα σύ­γκρου­ση δια­δη­λω­τών και τούρ­κων στρα­τιω­τών με­τά το 1974 και η τρί­τη ή­ταν η περ­σι­νή πο­ρεί­α που εί­χε διε­θνή χα­ρα­κτή­ρα.

Η πο­ρεί­α το 1993 έ­γι­νε α­πό μί­α ο­μά­δα μο­το­σι­κλε­τι­στών, η ο­ποί­α κυ­κλο­φό­ρη­σε έ­να φυλ­λά­διο και μί­α α­φί­σα που κολ­λή­θη­κε σε συ­νερ­γεί­α και κα­τα­στή­μα­τα με μο­το­σι­κλέ­τες. Ε­γώ δεν ή­μουν στην Κύ­προ τό­τε. Αυ­τή ή­ταν η α­παρ­χή. Η πο­ρεί­α αυ­τή εί­χε κά­νει με­γά­λη ε­ντύ­πω­ση, ει­δι­κά στους νέ­ους οι ο­ποί­οι βρή­καν έ­τσι μί­α ευ­και­ρί­α να εκ­φρα­στούν. Έ­τσι λοι­πόν, ό­ταν α­νέ­λα­βα ε­γώ την προ­ε­δρεί­α του ΔΣ της ΚΟΜ, έ­θε­σα ως στό­χο την πραγ­μα­το­ποί­η­ση μιας τέ­τοιας πο­ρεί­ας. Το 1995 πι­στεύ­α­με ό­τι θα συμ­με­τεί­χαν 800-900 μο­το­σι­κλε­τι­στές. Η συμ­με­το­χή ό­μως ξε­πέ­ρα­σε τις 3.000. Ό­σον α­φο­ρά τη σύ­γκρου­ση, πράγ­μα­τι έ­γι­ναν δύ­ο ση­μα­ντι­κές συ­γκρού­σεις, μί­α στη Ζώ­δια και μί­α στη Δε­ρύ­νεια. Ε­γώ ή­μουν στη Ζώ­δια και εί­δα σκη­νές που δεν θα ξε­χά­σω κα­θώς οι ά­ο­πλοι νε­α­ροί ήρ­θαν κυ­ριο­λε­κτι­κά στα χέ­ρια με τους πά­νο­πλους τούρ­κους στρα­τιώ­τες. Ε­κεί­νη τη στιγ­μή ευ­χό­μουν να υ­πήρ­χε η δυ­να­τό­τη­τα να δο­θούν οι σκη­νές αυ­τές στα ξέ­να ΜΜΕ. Ή­ταν αυ­τός α­κρι­βώς ο λό­γος που μό­λις τέ­λειω­σε η προ­η­γού­με­νη πο­ρεί­α α­πο­φα­σί­σα­με ως ΚΟΜ η ε­πό­με­νη πο­ρεί­α να προ­βλη­θεί διε­θνώς. Για κά­τι τέ­τοιο έ­πρε­πε να γί­νουν μια σει­ρά α­πό πράγ­μα­τα και α­παι­τεί­το έ­να υ­ψη­λό ε­πί­πε­δο ορ­γά­νω­σης. Έ­πρε­πε να γί­νου­με μέ­λη της ευ­ρω­πα­ϊ­κής ο­μο­σπον­δί­ας μο­το­σι­κλέ­τας, να προ­σκλη­θούν οι ξέ­νες ο­μά­δες μο­το­σι­κλε­τι­στών, να ορ­γα­νω­θεί η κά­θο­δος τους στην Κύ­προ, η δια­μο­νή ό­λων αυ­τών των αν­θρώ­πων και βέ­βαια να ε­ξευ­ρε­θούν και τα α­πα­ραί­τη­τα χρή­μα­τα. Νο­μί­ζω πως πε­τύ­χα­με το σκο­πό μας 100%. Βέ­βαια, τα α­πο­τε­λέ­σμα­τα της πο­ρεί­ας εί­ναι γνω­στά. Ε­νώ ό­λος ο κό­σμος υ­πο­στή­ρι­ξε και χρη­μα­το­δό­τη­σε την πο­ρεί­α, μό­λις ο Ντεν­κτάς άρ­χι­σε να α­πει­λεί τους μο­το­σι­κλε­τι­στές πως θα τους συλ­λά­βει και θα κα­τά­σχει τις μη­χα­νές τους, η κυ­βέρ­νη­ση μας άρ­χι­σε να διο­γκώ­νει αυ­τές τις α­πει­λές και να τις α­πευ­θύ­νει προς ε­μάς σε μί­α προ­σπά­θεια να μας α­να­γκά­σει να μα­ταιώ­σου­με την πο­ρεί­α. Δε­χθή­κα­με α­φό­ρη­τες πιέ­σεις και α­ντι­στα­θή­κα­με ως την τε­λευ­ταί­α στιγ­μή. Οι μο­το­σι­κλε­τι­στές και οι νέ­οι γε­νι­κά δεν υ­πά­κου­σαν, πραγ­μα­το­ποί­η­σαν την πο­ρεί­α με τα γνω­στά ε­πα­κό­λου­θα. Ο Τά­σος Ι­σα­άκ δο­λο­φο­νή­θη­κε στις 11 Αυ­γού­στου, ε­νώ ο Σο­λω­μού με­τά την κη­δεί­α του Ι­σα­άκ στις 14. Ό­πως θυ­μά­στε εί­χα­με πα­ρευ­ρε­θεί στην κη­δεί­α ως ΚΟΜ  με μο­το­σι­κλε­τι­στές α­πό την Ελ­λά­δα, την Ι­τα­λί­α και τη Γερ­μα­νί­α. Ό­ταν πή­γα­με να κα­τα­θέ­σου­με στε­φά­νι στον τό­πο της δο­λο­φο­νί­ας του Ι­σα­άκ, οι Τούρ­κοι έ­βα­λαν κα­τά ρι­πάς ε­να­ντί­ον του Σο­λω­μού που εί­χε προ­η­γη­θεί αλ­λά και ε­να­ντί­ον ό­λων μας. Ο Σο­λω­μού εί­χε πει α­πό την προ­η­γού­με­νη η­μέ­ρα πως θα κα­τέ­βα­ζε το σύμ­βο­λο της Κα­το­χής, την τουρ­κι­κή ση­μαί­α και αυ­τό ε­πι­χεί­ρη­σε να κά­νει. Πι­στεύ­ω πως α­νε­βαί­νο­ντας στον ι­στό της ση­μαί­ας, α­νέ­βα­σε μα­ζί του και ο­λό­κλη­ρο τον ελ­λη­νι­σμό. Η δε πρώ­τη θυ­σί­α του Ι­σα­άκ ή­ταν μί­α αν­δρεί­α προ­σπά­θεια να σώ­σει άλ­λους που ή­ταν ό­μη­ροι των Τούρ­κων, αλ­λά την ί­δια μέ­ρα και την ε­πό­με­νη οι α­ξιω­μα­τού­χοι του Ο­Η­Ε σαν Πό­ντιοι Πι­λά­τοι, κρα­τού­σαν μια στά­ση σαν να μας έ­λε­γαν: “κα­λά να σας κά­μουν, ας μην πη­γαί­να­τε”.

Κατ’  αρ­χήν ε­μείς ως μο­το­σι­κλε­τι­στές το θε­ω­ρού­με τι­μή μας και κα­μά­ρι μας το ό­τι κα­τα­φέ­ρα­με να α­νυ­ψώ­σου­με το η­θι­κό του κυ­πρια­κού λα­ού. Έ­γι­ναν πολ­λές δη­λώ­σεις α­πό ε­πισή­μους και κόμ­μα­τα ό­τι ο α­γώ­νας του κυ­πρια­κού λα­ού θα  προ­σα­να­το­λι­στεί προς την α­πε­λευ­θέ­ρω­ση. Ό­ταν εί­χε έρ­θει ο πρω­θυ­πουρ­γός της Ελ­λά­δας, για να πα­ρευ­ρε­θεί στην κη­δεί­α του Σο­λω­μού, τον συ­να­ντή­σα­με μα­ζί με τον πρό­ε­δρο της Κύ­πρου και του ζη­τή­σα­με να φρο­ντί­σουν ώ­στε να ορ­γα­νω­θεί α­πε­λευ­θε­ρω­τι­κός α­γώ­νας και τον δια­βε­βαιώ­σα­με πως οι νέ­οι της Κύ­πρου εί­ναι έ­τοι­μοι για θυ­σί­ες για αυ­τόν τον α­γώ­να. Με­τά εί­δα­με τις ε­ξαγ­γε­λί­ες για με­γά­λες α­γο­ρές ο­πλι­κών συ­στη­μά­των, λό­για του τύ­που “μο­λών λα­βέ” και θε­ω­ρή­σα­με πως βρι­σκό­μα­στε στο σω­στό δρό­μο της α­πε­λευ­θέ­ρω­σης.

Οι ε­ξε­λί­ξεις ό­μως ή­ταν δια­φο­ρε­τι­κές. Έρ­χε­ται ο Ρου­βάς και α­ναγ­γέ­λει ό­τι θα κά­νει συ­ναυ­λί­α με Τούρ­κο συ­νά­δελ­φο του την η­μέ­ρα της ε­πε­τεί­ου των Πο­ντί­ων στο γή­πε­δο Τα­ξίμ (=δι­χο­τό­μη­ση). Κυ­βέρ­νη­ση και κόμ­μα­τα υ­πο­στη­ρί­ζουν τη συ­ναυ­λί­α. Άς μι­λή­σου­με λοι­πόν για την πρω­το­βου­λί­α που πή­ρα­τε να κα­λέ­σε­τε συ­γκέ­ντρω­ση δια­μαρ­τυ­ρί­ας ε­να­ντί­ον της συ­ναυ­λί­ας Ρου­βά-Κουτ πριν α­πό με­ρι­κές ε­βδο­μά­δες.

Η δή­λω­ση Ρου­βά έ­γι­νε στις 8 Α­πρι­λί­ου. Ε­μείς πε­ρι­μέ­να­με να πε­ρά­σουν 3-4 μέ­ρες για να α­ντι­δρά­σουν άλ­λοι, κα­θώς ε­μείς δε θε­ω­ρού­με πως εί­μα­στε οι μό­νοι αρ­μό­διοι να α­πα­ντού­με σε τέ­τοιες προ­κλή­σεις, υ­πάρ­χουν σω­μα­τεί­α, ορ­γα­νώ­σεις κλπ. Α­φού δεν α­ντέ­δρα­σε κα­νέ­νας και φά­νη­κε πως αυ­τή η προ­σβο­λή θα ή­ταν κα­λο­δε­χού­με­νη, τό­τε, με τη συ­γκα­τά­θε­ση του υ­πό­λοι­που ΔΣ, έ­γρα­ψα μί­α α­νοι­κτή ε­πι­στο­λή στο Ρου­βά, ζη­τώ­ντας του να μην έρ­θει και τεκ­μη­ριώ­νο­ντας τους λό­γους. Τα τρί­α ση­μεί­α που ε­νό­χλη­σαν πε­ρισ­σό­τε­ρο ε­μάς ή­ταν ό­τι: για το Ρου­βά το πρό­βλη­μα μας εί­ναι τα ναρ­κω­τι­κά και το aids και ό­χι η κα­το­χή, ό­τι για την πραγ­μα­το­ποί­η­ση της συ­ναυ­λί­ας τα­ξί­δε­ψε προ­η­γου­μέ­νως στην Α­με­ρι­κή και την Τουρ­κί­α για να συ­να­ντή­σει αν­θρώ­πους του State Departement, και τον Γιλ­μάζ στην Τουρ­κί­α, χω­ρίς να έρ­θει σε ε­πα­φή με ο­ποιον­δή­πο­τε φο­ρέ­α στην Κύ­προ ή την Ελ­λά­δα και ό­τι ο μά­να­τζερ του έ­λε­γε πως ο Ρου­βάς εί­ναι πο­λύ με­γά­λος καλ­λι­τέ­χνης που θα δεί­ξει το σω­στό δρό­μο στους νέ­ους. Στην ε­πι­στο­λή μας του έ­γρα­φα πως χω­ρίς να υ­πο­τι­μού­με το πρό­βλη­μα των ναρ­κω­τι­κών και του aids  που εί­ναι και αυ­τά με­γά­λα προ­βλή­μα­τα, το με­γα­λύ­τε­ρο μας πρό­βλη­μα εί­ναι η Κα­το­χή. Ε­πί­σης τον ρώ­τη­σα για­τί έ­κα­νε τις διευ­θε­τή­σεις με το State Departement και τον Γιλ­μάζ α­ντί με ο­ποιον­δή­πο­τε άλ­λον και τέ­λος ό­τι το σω­στό δρό­μο μας τον έ­χουν δεί­ξει πρώ­τα ο Αυ­ξε­ντί­ου και ο Μά­τσης, και πιο πρό­σφα­τα ο Ι­σα­άκ και ο Σο­λω­μού έ­δει­ξαν πως βρι­σκό­μα­στε στο σω­στό δρό­μο. “Ο δι­κός σου δρό­μος εί­ναι δρό­μος προς α­πο­φυ­γήν” του εί­χα γρά­ψει. Κα­μί­α α­πά­ντη­ση δεν πή­ρα­με, ε­νώ οι ερ­γα­σί­ες για τη συ­ναυ­λί­α συ­νε­χί­ζο­νταν. Με­τά προ­έ­κυ­ψε το ζή­τη­μα της η­με­ρο­μη­νί­ας της 19ης Μα­ΐ­ου, ε­πε­τεί­ου της γε­νο­κτο­νί­ας των Πο­ντί­ων, και το ό­τι η συ­ναυ­λί­α θα γι­νό­ταν σε γή­πε­δο με την ο­νο­μα­σί­α Τα­ξίμ (=δι­χο­τό­μη­ση). Έ­τσι ε­ντεί­να­με και ε­μείς τις προ­σπά­θειες μας για δη­μο­σιο­ποί­η­ση αυ­τού του α­νο­σιουρ­γή­μα­τος. Η προ­σπά­θεια μας αυ­τή ε­παι­νέ­θη­κε τό­σο α­πό τον λα­ό της Κύ­πρου ό­σο και α­πό ο­λό­κλη­ρο τον ελ­λη­νι­σμό, ε­άν κρί­νω α­πό τις ε­κα­το­ντά­δες τη­λε­φω­νή­μα­τα α­πό ρα­διο­σταθ­μούς α­πό  ό­λα τα μέ­ρη της Ελ­λά­δας αλ­λά και α­πό α­πλούς πο­λί­τες τό­σο α­πό την Ελ­λά­δα ό­σο και α­πό το ε­ξω­τε­ρι­κό. Σε ό­σες εκ­πο­μπές με κά­λε­σαν να μι­λή­σω στο ρα­διό­φω­νο δε βρέ­θη­κε έ­νας άν­θρω­πος που να δια­φω­νή­σει με την πρω­το­βου­λί­α μας ε­να­ντί­ον αυ­τής της στη­μέ­νης συ­ναυ­λί­ας. Η κυ­πρια­κή κυ­βέρ­νη­ση εί­χε πει ε­πα­νει­λημ­μέ­να πως εί­ναι α­μέ­το­χη, τη συ­ναυ­λί­α εί­ναι ο Ο­Η­Ε που την κά­νει και δεν έ­χει έν­στα­ση να την κά­νει, αλ­λά λί­γες μέ­ρες πριν τη συ­ναυ­λί­α, ο ί­διος ο κυ­βερ­νη­τι­κός εκ­πρό­σω­πος σαν κοι­νός λα­χειο­πώ­λης δια­λα­λού­σε  τον τό­πο διά­θε­σης των ει­σι­τη­ρί­ων! Το ί­διο έ­κα­ναν και οι πο­λι­τι­κοί αρ­χη­γοί Χρι­στό­φιας (Α­ΚΕΛ) και Βα­σι­λεί­ου (Ε­ΝΩ­ΜΕ­ΝΟΙ ΔΗ­ΜΟ­ΚΡΑ­ΤΕΣ). Εί­ναι α­λή­θεια πως ο Ρου­βάς εί­ναι πο­λύ α­γα­πη­τός τρα­γου­δι­στής της νε­ο­λαί­ας της Κύ­πρου και χω­ρίς υ­περ­βο­λή θα γέ­μι­ζε έ­να στά­διο των 25.000 θε­α­τών, ε­άν έ­κα­νε συ­ναυ­λί­α στην Κύ­προ με ει­σι­τή­ριο των 5 λι­ρών (=2.500 δρχ). Ό­μως στη “συ­ναυ­λί­α της ντρο­πής” οι Ελ­λη­νο­κύ­πριοι που πα­ρευ­ρέ­θη­καν ή­ταν 288 και εί­χαν και τους δι­κούς τους λό­γους που πή­γαν.

Γι’  αυ­τό εί­πα πως εί­χαν τους δι­κούς τους λό­γους. Ή­ταν ε­πί­ση­μοι και εκ­πρό­σω­ποι κομ­μά­των. Μην ξε­χνά­τε ό­τι τα ει­σι­τή­ρια δί­νο­νταν δω­ρε­άν στις πλα­τεί­ες και τις λε­ω­φό­ρους. Κα­νέ­νας δεν ε­μπό­δι­ζε κα­νέ­ναν να πά­ρει αυ­τά τα ει­σι­τή­ρια. Ό­ταν ό­μως α­πο­δεί­χθη­κε πως η συ­ναυ­λί­α ή­ταν έ­να φιά­σκο, οι ε­πι­τή­δειοι προ­σπά­θη­σαν να χρε­ώ­σουν στην ΚΟΜ πως χρη­σι­μο­ποί­η­σε τρο­μο­κρα­τί­α, για να μην πά­ει ο κό­σμος στη συ­ναυ­λί­α. Α­πο­ρώ πως δεν γε­λούν και οι ί­διοι με αυ­τά τα α­στεί­α. Ε­άν έ­τσι εί­χαν τα πράγ­μα­τα θα εί­χαν δια­τε­θεί ό­λα τα ει­σι­τή­ρια, ό­μως τα ει­σι­τή­ρια δεν δό­θη­καν. Δό­θη­καν μό­νο 800 ει­σι­τή­ρια, πολ­λά α­πό τα ο­ποί­α τα έ­παιρ­ναν μο­το­σι­κλε­τι­στές και για να μην πά­νε και άλ­λοι νέ­οι τα πή­ραν για πλά­κα.

Ας μι­λή­σου­με τώ­ρα για την εκ­δή­λω­ση της Πλα­τεί­ας Ε­λευ­θέ­ριας, που έ­γι­νε την ί­δια μέ­ρα με τη συ­ναυ­λί­α του Ρου­βά. Εί­ναι α­λή­θεια πως ο κό­σμος, ι­διαί­τε­ρα στην Ελ­λά­δα, γνω­ρί­ζει ό­τι έ­γι­ναν ε­πει­σό­δια, συ­γκρού­σεις με την α­στυ­νο­μί­α, συλ­λή­ψεις κτλ και ε­λά­χι­στα πράγ­μα­τα γνω­ρί­ζει για την α­ντι­κα­το­χι­κή εκ­δή­λω­ση δια­μαρ­τυ­ρί­ας που ορ­γα­νώ­σα­τε μα­ζί με άλ­λους φο­ρείς.

Κατ’  αρ­χάς να πού­με πως στην εκ­δή­λω­ση κα­λέ­σα­με πρώ­τα ε­μείς και στη συ­νέ­χεια το ΠΑΚ (Πα­γκύ­πριο Α­ντι­κα­το­χι­κό Κί­νη­μα) κα­λού­σε σε συ­γκέ­ντρω­ση στο ί­διο ση­μεί­ο κι έ­τσι α­πο­φα­σί­στη­κε η εκ­δή­λω­ση να γί­νει α­πό κοι­νού. Τα διά­φο­ρα προ­σφυ­γι­κά σω­μα­τεί­α, η Ε­πι­τρο­πή Συγ­γε­νών Α­γνο­ου­μέ­νων και άλ­λοι μας δια­μή­νυ­σαν πως θα συμ­με­τεί­χαν και αυ­τοί στην εκ­δή­λω­ση. Ό­πως α­πε­δεί­χθη, ο κό­σμος ε­κτί­μη­σε την προ­σπά­θεια μας και ήρ­θαν ε­κεί 7.000-8.000 άν­θρω­ποι, ε­νώ στη συ­ναυ­λί­α του Ρου­βά πή­γαν 1.500 μα­ζί με τους Τούρ­κους. Έ­τσι του­λά­χι­στον έ­λε­γε η α­ντα­πό­κρι­ση του BBC και της ΕΤ. Μέ­χρι να ξη­με­ρώ­σει οι ρα­διο­φω­νι­κοί σταθ­μοί έ­λε­γαν πως στην εκ­δή­λω­ση μας ή­ταν 3.500 και στη συ­ναυ­λί­α Ρου­βά άλ­λοι τό­σοι! Ε­ξι­σώ­θη­καν… Η δι­κή μας εκ­δή­λω­ση έ­γι­νε με σκο­πό να κα­ταγ­γελ­θεί η προ­σπά­θεια πα­ρα­πλά­νη­σης του λα­ού και ι­διαί­τε­ρα της νε­ο­λαί­ας, ό­τι το πρό­βλη­μα δεν εί­ναι η Κα­το­χή αλ­λά τα ναρ­κω­τι­κά. Θέ­λα­με να δεί­ξου­με ε­πί­σης προς τα πο­λι­τι­κά κόμ­μα­τα και την κυ­βέρ­νη­ση πως ο δρό­μος που δια­λέ­ξα­τε και συ­νο­μι­λεί­τε δεν εί­ναι ο σω­στός. Το πρό­βλη­μα της Κύ­πρου εί­ναι η ει­σβο­λή και η Κα­το­χή και ε­σείς μι­λά­τε για α­έ­ρα κο­πα­νι­στό. Ποιο εί­ναι το πρό­βλη­μα που συ­ζη­τά­τε; πο­σοι έ­ποι­κοι θα μεί­νουν, πο­σοι θα φύ­γουν. Αυ­τό ό­μως δεν εί­ναι το πρό­βλη­μα. Πι­στεύ­ω πως πε­τύ­χα­με α­πό­λυ­τα στο να τους δεί­ξου­με πως κά­ποιοι ε­πι­μέ­νουν στην ου­σί­α του κυ­πρια­κού προ­βλή­μα­τος. Αλ­λά αυ­τοί α­ντί για το πρό­βλη­μα κοι­τού­σαν το δά­κτυ­λο. Έ­τσι ήρ­θαν την ε­πο­μέ­νη και μι­λού­σαν για ε­πει­σό­δια και έ­κτρο­πα που έ­γι­ναν δή­θεν με ευ­θύ­νη της ΚΟΜ. Πή­ραν α­πό­φα­ση να α­πα­γο­ρεύ­σουν τις πο­ρεί­ες μας και ζη­τούν διά­λυ­ση της ΚΟΜ. Ε­γώ ο ί­διος δέ­χθη­κα προ­σω­πι­κή ε­πί­θε­ση. Πι­στεύ­ω πως αυ­τό που α­νη­σύ­χη­σε τους πο­λι­τι­κούς μας εί­ναι το γε­γο­νός πως, ε­νώ οι ί­διοι δεν συ­γκι­νούν και δεν εκ­φρά­ζουν πλέ­ον τον κό­σμο, ο Χα­τζη­κώ­στας με έ­να “ε­λά­τε” μά­ζε­ψε με­ρι­κές χι­λιά­δες κό­σμο. Ε, ποιος εί­ναι ε­πι­τέ­λους αυ­τός ο Χα­τζη­κώ­στας; Έ­νοιω­σαν ό­τι α­πει­λού­νται, άρ­χι­σαν να σκέ­φτο­νται ό­τι έ­χω πο­λι­τι­κές φι­λο­δο­ξί­ες κλπ.  Με κα­τη­γό­ρη­σαν πχ ως άν­θρω­πο του “Στό­χου”, ε­πει­δή η ε­φη­με­ρί­δα αυ­τή έ­γρα­ψε πως εί­μαι “ελ­λη­νό­ψυ­χος”. Ε­γώ τους α­πά­ντη­σα πως ο χα­ρα­κτη­ρι­σμός με τι­μά για­τί στην ψυ­χή μου μέσα βρί­σκε­ται η Ελ­λά­δα, ό­σο για τον “Στό­χο” αυ­τός πέρ­σι με κα­τη­γο­ρού­σε, τό­τε για­τί δε βγή­καν να με υ­πε­ρα­σπι­στούν ό­λοι αυ­τοί; Με κά­λε­σαν σε μια εκ­δή­λω­ση και ε­κεί βρι­σκό­ταν ο εκ­δό­της του “Στό­χου” που ζή­τη­σε και συ­νο­μί­λη­σε για λί­γο μα­ζί μου. Και λοι­πόν; Ό­ταν πη­γαί­νω σε μί­α εκ­δή­λω­ση θα ρω­τώ ποιοι άλ­λοι θα εί­ναι ε­κεί για να ξέ­ρω ε­άν θα πά­ω; Ε­γώ κα­θώς δεν α­νή­κω σε κά­ποιο κόμ­μα πη­γαί­νω σε ό­λες τις εκ­δη­λώ­σεις που με κα­λούν. Έ­τσι πή­γα και σε εκ­δή­λω­ση της Ε­ΔΟΝ (νε­ο­λαί­ας του Α­ΚΕΛ). Για­τί δεν με κα­τη­γό­ρη­σαν και για άν­θρω­πο του Α­ΚΕΛ; Ό­σον α­φο­ρά τα ε­πει­σό­δια ε­μείς δια­χω­ρί­σα­με τη θέ­ση μας α­πό την πρώ­τη στιγ­μή. Η εκ­δή­λω­ση μας εί­χε τε­λειώ­σει και κά­ποιοι νε­α­ροί ε­πι­τέ­θη­καν στην α­στυ­νο­μί­α που πε­ρι­φρου­ρού­σε τους χώ­ρους γύ­ρω α­πό τη συ­ναυ­λί­α του Ρου­βά. Πι­στεύ­ω α­κρά­δα­ντα πως η κυ­βέρ­νη­ση ε­πι­δί­ω­ξε τα ε­πει­σό­δια, για να μπο­ρεί στη συ­νέ­χεια να τα χρε­ώ­σει στους μο­το­σι­κλε­τι­στές και η με­γά­λη μας α­ντι­κα­το­χι­κή συ­γκέ­ντρω­ση να πε­ρά­σει σε δεύ­τε­ρη μοί­ρα.

Ποια εί­ναι τα μέ­τρα που πή­ρε η κυ­βέρ­νη­ση και πώς σκέ­φτε­στε να α­ντι­δρά­σε­τε ε­σείς;

Η κυ­βέρ­νη­ση ρη­τά έ­χει α­πα­γο­ρεύ­σει τις πο­ρεί­ες μο­το­σι­κλε­τι­στών. Δή­λω­σαν πως ε­άν ξα­να­κά­νου­με πο­ρεί­α “θα ε­φαρ­μο­στεί ο νό­μος”. Αυ­τό ση­μαί­νει πως η κυ­πρια­κή α­στυ­νο­μί­α θα ε­πέμ­βει για να μας δια­λύ­σει για πα­ρα­κώ­λυ­ση συ­γκοι­νω­νιών”, για “δια­τά­ρα­ξη κοι­νής η­συ­χί­ας”, για “πρό­κλη­ση ο­χλα­γω­γί­ας” κτλ. Έ­τσι μας ω­θούν στο να έρ­θου­με σε σύ­γκρου­ση, πράγ­μα το ο­ποί­ο ε­μείς δεν ε­πι­διώ­κου­με. Α­πό την άλ­λη με­ριά μί­α προ­φα­νώς κα­τευ­θυ­νό­με­νη κί­νη­ση εί­ναι η “πρω­το­βου­λί­α” δι­κη­γό­ρων να ζη­τή­σουν τη διά­λυ­ση της ΚΟΜ για­τί… πα­ρα­βαί­νει το κα­τα­στα­τι­κό της που δεν προ­βλέ­πει την ορ­γά­νω­ση πο­ρειών και άλ­λων α­ντι­κα­το­χι­κών εκ­δη­λώ­σε­ων. Τώ­ρα ε­μείς σχε­διά­ζου­με μια πο­ρεί­α με πα­νελ­λή­νια συμ­με­το­χή για τον Αύ­γου­στο. Πρό­κει­ται για μί­α εκ­δή­λω­ση που συν­διορ­γα­νώ­νου­με με την ΜΟ­ΤΟ­Ε. Θα έρ­θουν μο­το­σι­κλε­τι­στές α­πό ο­λό­κλη­ρο τον ελ­λη­νι­σμό, θα μεί­νου­με σε κα­τα­σκή­νω­ση και θα γί­νουν διά­φο­ρες εκ­δη­λώ­σεις: συ­ναυ­λί­α, ε­θε­λο­ντι­κή αι­μο­δο­σί­α και πο­ρεί­α. Το κυ­πρια­κό Υ­ΠΕΞ μας ε­νη­μέ­ρω­σε ε­πί­ση­μα πως, ε­άν ε­πι­μεί­νου­με στην διορ­γά­νω­ση της πο­ρεί­ας, θα α­πα­γο­ρευ­τεί η εί­σο­δος στους ελ­λα­δί­τες μο­το­συ­κλε­τι­στές και βέ­βαια η ί­δια η πο­ρεί­α θα α­πα­γο­ρευ­τεί. Μέ­νει να α­πο­φα­σί­σου­με α­πό κοι­νού με την ΜΟ­ΤΟ­Ε τι θα κά­νου­με.

Θα ή­θε­λα ω­στό­σο να μου πεις τη γνώ­μη σου στο ε­ξής: υ­πάρ­χει η αί­σθη­ση πως ή­δη υ­πάρ­χει έ­να α­ντι­κα­το­χι­κό κί­νη­μα το ο­ποί­ο υ­πάρ­χει και θα υ­πάρ­χει και θα δρα α­νε­ξάρ­τη­τα α­πό το ε­άν θα η­γού­νται οι μο­το­σι­κλε­τι­στές ή ό­χι, ε­άν θα υ­πάρ­χει η ΚΟΜ ή ό­χι. Το νε­ρό έ­χει μπει στο αυ­λά­κι, το αυ­λά­κι έ­χει γί­νει σή­με­ρα πο­τά­μι, και το πο­τά­μι πί­σω δεν ξα­να­γυρ­νά.